Έχοντας συμπληρώσει έξι μήνες στη φυλακή, ο Ισπανός πρώην ποδοσφαιριστής των «κίτρινων» παραχώρησε συνέντευξη στην ιστοσελίδα «www.eldesmarque.com». Ο Κόκε άνοιξε την καρδιά του καθώς μίλησε για τα συναισθήματα τα οποία καθημερινά κυριαρχούν στην καρδιά του και αποκάλυψε ότι ζήτησε από την οικογένειά του να μην τον επισκεφτεί. Ο Σέρχιο Κόκε δήλωσε ότι νιώθει ασφαλής και ότι το μυαλό του βρίσκεται συνεχώς στην οικογένειά του. Ο πρώην παίκτης του Άρη περιέγραψε την καθημερινότητά του στη φυλακή, εξήγησε γιατί δεν παίζει ποδόσφαιρο με τους άλλους φυλακισμένους και μίλησε για πράγματα τα οποία τον έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο. Αναφέρθηκε επίσης και στον αγαπημένο του Άρη, όπου ευχαρίστησε όλους τους φίλους της ομάδας για τα μηνύματα συμπαράστασης που έλαβε.

Αναλυτικά το βασικότερο κομμάτι της συνέντευξης του Σέρχιο Κόκε.

-Βρίσκεσαι σχεδόν μισό χρόνο στη φυλακή. Πώς τα περνάς;

«Είμαι μια χαρά. Προφανώς στερούμαι την ελευθερία μου, αλλά μαθαίνεις πολλά. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό άνθρωπο στη ζωή, με πολλές φανταστικές εμπειρίες κι αυτή αναμφίβολα είναι μία από αυτές».

-Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία;

«Όλα είναι δύσκολα εδώ, αλλά χωρίς αμφιβολία το να είμαι χωρίς την οικογένειά μου, τις κόρες μου, τους γονείς μου. Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια και πάντα ήμουν. Στην πραγματικότητα, το δυσκολότερο πράγμα είναι ότι είναι στη φυλακή ο αδερφός μου και ο συνεργάτης μου. Πρέπει να είμαι σκληρός, δεν έχω χρόνο να χαλαρώσω γιατί με χρειάζονται και με τις πέντε αισθήσεις μου».

-Πώς είναι η καθημερινότητα στη φυλακή. Με ποιες δουλειές ασχολείσαι συνήθως;

«Είναι μια νοσηρή ερώτηση. Βλέπουμε ταινίες και φανταζόμαστε πώς θα ήταν να μην ήμασταν στη φυλακή. Οι μέρες σου φαίνονται μεγαλύτερες αλλά πρέπει να προσαρμοστείς. Αυτό κάνω κάθε μέρα. Το πρωί πάω στο γυμναστήριο, παίζω Parcheesi. Πριν την πανδημία παρακολουθούσα μάθημα επιχειρηματικής κουλτούρας αλλά τώρα σταμάτησαν. Διαβάζω επίσης τον ποινικό κώδικα, γενικώς κάνω πράγματα τα οποία (υπό διαφορετικές συνθήκες) δεν θα τα έκανα».

-Υπάρχει κάτι που σε εξέπληξε;

«Ναι, γιατί τίποτε δεν είναι έτσι όπως τα φανταζόμαστε. Ούτε το κακό είναι τόσο κακό, ούτε το καλό, τόσο καλό. Ο καθένας έχει μια ιστορία στην καρδιά του. Δεν κρίνω, μου αρέσει να ακούω, να βοηθώ κι αυτά κάνω. Υπάρχουν πολλοί καλοί και ενδιαφέροντες άνθρωποι στη φυλακή. Μαθαίνεις να είσαι σιωπηλός».

-Στο τελευταίο διάστημα δεν υπάρχει ποδόσφαιρο. Υπήρξες επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, γενικώς όμως παρακολουθείς τους αγώνες. Τώρα θα μπορείς να το κάνεις;

«Εδώ μπορείς να δεις μόνο τους αγώνες που είναι σε ανοιχτό δίκτυο. Παρακολουθείς τους υπόλοιπους μέσα από τις ειδήσεις. Μου λείπει το ποδόσφαιρο, ήταν σχεδόν όλη μου η ζωή».

-Πώς σου φαίνεται να γίνουν και πάλι αγώνες δίχως την παρουσία του κόσμου;

«Έχει καιρό που το ποδόσφαιρο είναι μια επιχείρηση και είναι φανερό ότι η σεζόν πρέπει να τελειώσει. Υπάρχει έντονο τηλεοπτικό ενδιαφέρον και σε περίπτωση που δεν τελειώσει η σεζόν όλα θα είναι προβληματικά. Αλλά δεν μπορώ να δω το ποδόσφαιρο δίχως το συναίσθημα, δηλαδή τους οπαδούς…».

-Παίζεις ποδόσφαιρο με άλλους φυλακισμένους; Υπάρχει κάποιο τουρνουά;

«Παίζουν κάθε μέρα, εγώ έπαιξα μια φορά. Δεν παίζω γιατί δεν μου αρέσουν οι μπάλες futsal. Δεν νιώθω το άγγιγμα της μπάλας. «Όλοι μου ζητούν να παίξω αλλά προτιμώ να κάθομαι και να τους βλέπω».

-Γνωρίζεις την υπόθεση με τον Ροναλντίνιο. Γνωρίζεστε με τον Ροναλντίνιο;

«Γνωρίζω (την υπόθεση) την είδα στην τηλεόραση. Είδα ότι έγινε σχετικά πρόσφατα. Ο καθένας έχει τη δική του ιστορία και ποιος θα μπορούσε να φανταστείς ότι και ο Ροναλντίνιο θα είχε τη δική του».

-Σε αναγνωρίζουν; Σου συμπεριφέρονται διαφορετικά επειδή ήσουν πρώην επαγγελματίας παίκτης;

«Προφανώς. Είμαι από τη Μάλαγα και με ξέρουν σχεδόν όλοι. Όταν έφτασα, πολλοί με περίμεναν. Μιλάμε για το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν τα πάντα. Από αρτοποιούς έως πρώην παίκτες. Είμαι όλοι στη φυλακή. Δεν έχω το παραμικρό προνόμιο, τον σεβασμό τον κερδίζεις».

-Πρόσφατα ήταν τα γενέθλιά σου και πολλοί φίλοι του Άρη σου ευχήθηκαν μέσα διαδικτύου. Τι σου είπαν;

«Τους ευχαριστώ πάρα πολύ. Αυτή η ερώτηση αγγίζει την καρδιά μου και μου έρχονται τα δάκρυα καθώς σου γράφω. Ο Άρης είναι τα πάντα στη ζωή μου, η καλύτερη μου εμπειρία μέχρι τώρα και δεν χρειάζεται να σου πω περισσότερα. Πριν λίγες ημέρες είχα την ευκαιρία να μιλήσω μ’ έναν παλιό φίλο μου αλλά και ηγέτη του κλαμπ, τον Γιάννη Κόντη. Μου μίλησα για το ενδιαφέρον των φιλάθλων του Άρη για μένα και του ζήτησα να τους ευχαριστήσει δημόσια εκ μέρους μου. Δεν ξέρω αν το έκανε, αλλά του το ζήτησα και μετά τη νίκη του Άρη επί του ΠΑΟΚ με 4-1 (σ. σ. 4-2). Θέλω λοιπόν να σας ευχαριστήσω όλους (τους φίλους του Άρη) για την αγάπη που μου δώσατε και συνεχίζετε να μου δίνετε. Είστε ότι καλύτερο συνέβη στη ζωή μου κι αν ο Θεός το θελήσει θα ανταμώσουμε ξανά».

-Τι σου λείπει περισσότερο;

«Μου λείπουν οι κόρες μου, οι γονείς μου, έχω να τους δω σχεδόν έξι μήνες. Πήρα την απόφαση να μην τους επιτρέψω να έρθουν να με δουν. Ήδη μου κοστίζει».

-Έχεις κάποιο πλάνο για τη στιγμή που θα αποφυλακιστείς;

«Έχω κάποια πλάνα, αλλά δεν γνωρίζω πόσο καιρό θα είμαι εδώ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χρόνος δεν σταματά».

-Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις όταν φύγεις από τη φυλακή;

«Ονειρεύομαι αυτή την ημέρα. Θα πάρω ένα ταξί, θα πάρω τον πατέρα μου και θα πάμε στο Rincon de la Victoria για να πάρουμε την κόρη μου και θα πάμε στο αγαπημένο μου εστιατόριο το El Antoxo. Μετά απλά θα αγκαλιαζόμαστε και θα φιλιόμαστε».

-Θα ήθελα να σου δώσω τη δυνατότητα να στείλεις ένα μήνυμα. Θα ήθελες να πεις οτιδήποτε;

« Δυστυχώς δεν μπορώ να μιλήσω έτσι όπως θα ήθελε. Με αποτρέπει η κατάσταση. Δεν εννοώ ότι πηγαίνοντας στη φυλακή είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Προφανώς είναι δύσκολο, αλλά βρισκόμενος εδώ ζει ακατανόητα πράγματα και ζεις ως φυλακισμένος. Θα ήθελα να μεταφέρω στην κοινωνία ότι είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι, ότι υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας και ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να αποβάλλονται (από την κοινωνία) όταν πηγαίνουν στη φυλακή. Ο καθένας αξίζει μια ευκαιρία. Στη δική μου περίπτωση, θεωρώ τον εαυτό μου καλό άνθρωπο κι εδώ γίνομαι ακόμη καλύτερος».