Aυτό που του έλειπε πέρυσι, ψάχνει και φέτος ο Παναθηναϊκός

Παρά την προεργασία που υπάρχει, τα ονόματα που έχουν κυκλοφορήσει και κάποια από αυτά δεδομένα βρίσκονται στην λίστα του Τσάβι Ρόκα, η προτεραιότητα αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό δεν είναι οι μεταγραφές. Προτεραιότητα είναι η επιβίωση, είναι η μικρότερη δυνατή χασούρα από την πανδημία. Λογικό. Τούτη την ώρα δεν είναι ξεκάθαρο το μπάτζετ της επόμενης σεζόν και θα ξεκαθαρίσει μόνο μετά την σύναψη νέου τηλεοπτικού συμβολαίου και την τύχη του φετινού πρωταθλήματος, το οποίο αν δεν ξεκινήσει ή αν δεν ολοκληρωθεί, θα μεγαλώσει το οικονομικό πρόβλημα όλων των ομάδων. Τα χέρια του τεχνικού διευθυντή είναι δεμένα και στο θέμα των ανανέωσεων, μιας και δεν μπορεί πλέον να διαπραγματευθεί χωρίς να γνωρίζει το οικονομικό υπόβαθρο. Το Τριφύλλι έχει πάρα πολλά ανοιχτά θέματα και όσον αφορά το ποδοσφαιρικό κομμάτι, το πιο σημαντικό είναι εκείνο του προπονητή που λανθασμένα και με ευθύνη του Γιάννη Αλαφούζου δεν έχει κλείσει εδώ και καιρό. Με τον τρόπο που χειρίζεται την υπόθεση ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, θα μου προκαλέσει μεγάλη εντύπωση η παραμονή του Έλληνα τεχνικού στον πάγκο. Από την στιγμή που έχει και πάλι ενεργό ρόλο και συμμετοχή στις ποδοσφαιρικές αποφάσεις(κακώς όπως μας έχει αποδείξει η πρόσφατη ιστορία στην ΠΑΕ), ας το κάνει σωστά ή έστω να προσπαθήσει. Το να... σέρνεται τρεις μήνες το θέμα του προπονητή, δεν βοηθά την ομάδα.

Ο Παναθηναϊκός, πάντως, αυτό το καλοκαίρι έχει την ίδια μεγάλη μεταγραφική ανάγκη με πέρυσι τέτοια εποχή. Ψάχνει αυτό που δεν βρήκε στις μεταγραφές του 2019. Τους ποδοσφαιριστές που θα του δώσουν το εύκολο γκολ και την συχνή δημιουργία στο επιθετικό τρίτο, τους παίκτες που σε μία ομάδα κάνουν την διαφορά. Ο Μολό ήρθε και όπως ήρθε... έφυγε μετά το σκηνικό με τον Δώνη, ο Μπεκ περισσότερο ανέκδοτο έγινε για τους συχνούς τραυματισμούς του μέχρι τον Δεκέμβρη παρά για όσα (δεν) έκανε πάνω στο χορτάρι ενώ ο Κολοβός αποτέλεσε την μεγαλύτερη απογόητευση, καθώς όσες ευκαιρίες και αν πήρε από τον Δώνη τις πέταξε στα σκουπίδια. Το Τριφύλλι πήρε πράγματα μόνο από τον Χατζηγιοβάνη που υπήρχε στην ομάδα και από τον Ζαχίντ που ήταν μια καλή κίνηση.

Ο Ρόκα θα ψάξει για δύο εξτρέμ που θα δώσουν αυτά που δεν πήρε φέτος ο Παναθηναϊκός από Μπεκ, Μολό και Κολοβό. Τα γκολ και τις ασίστ, δηλαδή. Βέβαια, όταν το πορτοφόλι είναι άδειο, τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Παραγωγή τερμάτων και τελικών πασών, χωρίς λεφτά, είναι πολύ δύσκολο να βρεις. Όσο καλά και αν γνωρίζεις την ποδοσφαιρική αγορά, όσες άκρες και αν έχεις στην Ισπανία που αποτελεί τεράστια δεξαμενή ποιοτικών δημιουργικών παικτών, ικανών να κάνουν διαφορά στην Ελλάδα.

Το αρνητικό στον Παναθηναϊκό για το καλοκαίρι που έρχεται είναι το γεγονός πως θα πρέπει να χτίσει και πάλι από την αρχή μία καινούρια ομάδα. Δεν είναι το παζλ που θα βάλει δύο, τρία νέα κομμάτια. Θα πρέπει να φτιάξει νέα άμυνα μετά την αποχώρηση των δύο βασικών ακραίων μπακ, θα πρέπει να δέσει το κέντρο μετά την αποχώρηση του Δώνη και του Ζαχίντ, θα πρέπει να βρει νέες σταθερές με τους καινούριους ακραίους. Να φτιάξει νέες πτέρυγες. Μέσα σε αυτή την μεγάλη αλλαγή, όμως, υπάρχει κάτι σε καλύτερο επίπεδο σε σχέση με πέρυσι. Και αυτό δεν είναι άλλο από την παρουσία του Καρλίτος στην κορυφή της επίθεσης, ένας φορ κανονικού Παναθηναϊκού βάσει βιογραφικού...

Υ.Γ1: Όταν και αν αλλάξει ποτέ χέρια η ΠΑΕ Παναθηναϊκός, θα το μάθουμε ένα ωραίο πρωί χωρίς πολλά πολλά. Χωρίς σίριαλ, φήμες και ιστορίες για αγρίους, τύπου Κινέζων, Παϊρότζ και Τσάκα. Έτσι γίνονται οι σοβαρές δουλειές...

Υ.Γ2: Δεκαεπτά χρόνια, χθες, από την ημέρα που ο Παναθηναϊκός έζησε την μεγαλύτερη προδοσία εξαιτίας της ανύπαρκτης διοίκησης του και πήγε σαν το πρόβατο στην σφαγή να παίξει ένα πρωτάθλημα. Δεκαεπτά χρόνια από την ημέρα, όπου το ελληνικό ποδόσφαιρο έζησε την πιο καλοστημένη ζούγκλα ever! Δεκαεπτά χρόνια μετά και δεν έχουν το σθένος να παραδεχθούν την ντροπή που έφτιαξαν για να κατακτήσουν έναν τίτλο...