Το «ομάδα από την αρχή» δεν το λες (απαραιτήτως) κακό για τον Άρη

Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Το πλάνο ριζοσπαστικών αλλαγών πάντα εμπεριέχει κινδύνους γιατί όσο περισσότερες επιλογές υποχρεούται να κάνει μια ομάδα, αυξάνονται και οι πιθανότητες λάθους. Ακόμη και στην εποχή που διανύουμε όπου θεωρητικά, οι επαγγελματικοί σύλλογοι ή αυτοί που θέλουν να φέρουν αυτόν τον τίτλο, υποχρεούνται να περιορίζουν την πιθανότητα λάθους γιατί α) έχει προχωρήσει η τεχνολογία και ανά πάσα στιγμή έχουν λεπτομερέστατο scouting report στα χέρια τους μέσα από ένα σύστημα καταγραφής των επιδόσεων των αθλητών, β) πλέον οι ομάδες ταξιδεύουν περισσότερο στο εξωτερικό κι έτσι έχουν τη δυνατότητα να τσεκάρουν από κοντά τους μεταγραφικούς στόχους, γ) αναπτύχθηκαν σχέσεις συνεργασίας μεταξύ των συλλόγων και η πρόσβαση στη βάση δεδομένων ενός αθλητικού οργανισμού είναι ευκολότερη, πράγμα που σημαίνει ότι είναι εξίσου απλούστερη η συγκέντρωση στοιχείων για τον χαρακτήρα, τις συνήθειες αλλά και τις αδυναμίες ενός αθλητή.

Υπάρχουν κι άλλα πλεονεκτήματα (της εποχής), αλλά τα τρία παραπάνω είναι τα βασικότερα. Παρόλ’ αυτά, κάθε μεταγραφή εμπεριέχει ρίσκο γιατί αυτό που δεν μπορεί να καταγραφεί με ακρίβεια, είναι το επίπεδο προσαρμοστικότητας ενός αθλητή. Μπορεί να τον γοητεύσει το περιβάλλον, να ταιριάξουν τα χνώτα του με τους συμπαίκτες του και σε συνδυασμό με την αγωνιστική ικανότητά του, να εξελιχθεί σε μια απόλυτα πετυχημένη μεταγραφή. Μπορεί όμως να συμβεί και το αντίθετο, όπως για παράδειγμα έγινε με τον Ντάνιελ Σούντγκρεν στον Άρη, ο οποίος ουδέποτε εντάχθηκε στο σύνολο και όσοι έχουν διεισδυτική ματιά, προφανώς, το αντιλήφθηκαν διαβάζοντας εκείνη τη συνέντευξη που είχε δώσει σε σουηδικό ΜΜΕ και εστιάζοντας στα όσα είπε επί των αγωνιστικών θεμάτων.

Αρκετούς μήνες τώρα, ο Άρης ξέρει πολύ καλά σε ποιο μονοπάτι θα βαδίσει. Ως ένα βαθμό τον υποχρεώνει η λήξη 14 συμβολαίων, στην πραγματικότητα όμως η απόφαση για το λεγόμενο «ομάδα από την αρχή» λήφθηκε νωρίτερα. Απομένει να διευκρινιστεί ο αγωνιστικός προϋπολογισμός της επόμενης χρονιάς γιατί, άλλα νούμερα έπεσαν στο τραπέζι τον περασμένο Γενάρη όταν αποφασίστηκε να διενεργηθεί μια μορφή προεργασίας και άλλα θα ισχύσουν μετά την πανδημία και εν αναμονή μιας βαθιάς και έντονης οικονομικής κρίσης. Κατά πάσα πιθανότητα, ο προϋπολογισμός δεν θα ξεπεράσει τα τρία εκατομμύρια ευρώ.

Η αλήθεια είναι ότι ο Άρης είναι αναγκασμένος να βαδίσει επί πλάνου οικονομικής πολιτικής γιατί πέρσι άνοιξε πολλά μέτωπα, αυτά τον πληγώνουν σήμερα και για να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο, υποχρεούται να κλείσει τα παλιά. Ενδεχομένως να μη φτάσει σε επίπεδο μηδενισμού, καμία ομάδα στην Ελλάδα δεν αρχίζει από το μηδέν καθώς πάντα υπάρχει το… κατιτίς από την προηγούμενη σεζόν, οφείλει όμως να λειτουργήσει με γνώμονα την οικονομική διασφάλισή του.

Ο Άρης θα αναγκαστεί να φτιάξει μια ομάδα από την αρχή και σίγουρα αυτό εμπεριέχει (αγωνιστικούς) κινδύνους. Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία και κατ’ επέκταση, ουδείς μπορεί να γνωρίζει το χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί ένα σύνολο παικτών στο να εξελιχθεί σε ομάδα. Ακόμη και ο Μίκαελ Ένινγκ ο οποίος θα προσπαθήσει να φέρει εις πέρας μια δύσκολη αποστολή. Κατά τον Γερμανό προπονητή, το κύριο πλεονέκτημα του φετινού Άρη, έναντι αρκετών άλλων ομάδων, ήταν το υψηλό επίπεδο ομοιογένειας, πράγμα που σημαίνει ότι ο καθένας (από αυτούς που έπαιζαν) είχε αντιληφθεί τον ρόλο του, ήξερε μέχρι ποιο σημείο του γηπέδου θα πρέπει να πατήσουν οι τάπες του παπουτσιού του και γενικώς, ποιες ήταν οι αγωνιστικές ευθύνες του. Όταν μια ομάδα μπαίνει σε καθεστώς ριζοσπαστικών αλλαγών, ο μεν προπονητής αποκτά τη δυνατότητα να φτιάξει κάτι το οποίο ταιριάζει περισσότερο στη δική του φιλοσοφία (κι αυτό θέλει να κάνει ο Ένινγκ στον Άρη), από την άλλη πλευρά όμως θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να την «επιβάλλει» στους παίκτες.

ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ) 1.6 ΕΚ. ΕΥΡΩ

Με καθαρά οικονομικά κριτήρια, το «ομάδα από την αρχή» δεν είναι απαραιτήτως κακό για τον Άρη διότι, στην περίπτωση που «κουβαλούσε» και του χρόνου τα φετινά συμβόλαια, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ανταποκριθεί στις οικονομικές απαιτήσεις. Δηλαδή, δίχως έσοδα από κάρτες διαρκείας και μεμονωμένα εισιτήρια και τη γενική καταστροφή στο sponsoring. Ως ένα βαθμό, θα ήταν καταδικασμένος να επωμισθεί γι’ ακόμη έναν χρόνο τα λάθη του περασμένου καλοκαιριού κι αυτά θα τον οδηγούσαν σε οικονομικό «κραχ». Υποχρεωτικά θα έμπαινε σε διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης και η οικονομική βιωσιμότητά του θα εξαρτιόταν από τις διαθέσεις των ποδοσφαιριστών οι οποίοι προφανώς και δεν θα δεχόντουσαν μείωση αποδοχών σε επίπεδο αντίστοιχο της οικονομικής απώλειας της εταιρίας.

Πέραν τούτων, προσωπικά διατηρώ έντονη αμφιβολία για το αν οι περισσότεροι από τους 14 παίκτες (των οποίων τα συμβόλαια λήγουν) θα βρουν στην αγορά ποσά αντίστοιχα μ’ αυτά που είχαν στον Άρη. Αποφεύγοντας τη λεπτομερή αναφορά σε προσωπικά ή εταιρικά δεδομένα, με τη λήξη των συμβολαίων των Ντάνιελ Λάρσον, Νικολάς Ντιγκινί, Μάρτιν Τόνσο, Μπράουν Ιντέγε, Ούγκο Σόουζα, Χαβιέρ Ματίγια, Μπρούνο Γκάμα αλλά και τον φευγάτο Φραν Βέλεθ, ο Άρης δεν θα πάρει απλά μια βαθιά ανάσα, αλλά θα αποφύγει βέβαιο πνιγμό. Βγάζοντας από τη σχετική λίστα τους Ματίγια, Μπρούνο Γκάμα τους οποίους ο Άρης θέλει να κρατήσει, αλλά και τους Χουλιάν Κουέστα, Μιχάι Κόρχουτ καθώς οι δικές τους υποθέσεις (θεωρητικά) είναι ανοιχτές, το αντιπροσωπευτικό ποσό για τους υπόλοιπους ανέρχεται στα 1.6 εκατομμύρια ευρώ. Αν συμπεριληφθούν και οι δύο τελευταίοι, πηγαίνει στα (περίπου) 1.85εκ. ευρώ. Στο συγκεκριμένο ποσό προσθέστε την εφορία κάθε συμβολαίου και γενικώς τη φορολογία και θα καταλήξετε στο σημείο να ξεπεράσετε τον αγωνιστικό προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς.

Το κακό είναι ότι στα συμβόλαια που λήγουν δεν συμπεριλαμβάνεται το «έγκλημα» με τον Λερίν Ντουάρτε αλλά και το λάθος με τον Ντάνιελ Σούντγκρεν, γιατί σ’ αυτή την περίπτωση θα έφευγαν υποχρεώσεις επιπλέον 500.000 ευρώ κι εκεί το ταμείο θα γίνονταν πιο ελαφρύ και από πούπουλο. Μόλις το ευνοήσουν οι συνθήκες, ο Άρης θα προσπαθήσει να βρει συμβιβαστική λύση ούτως ώστε να «μαζέψει» τη ζημιά, αλλά οι σχέσεις του με τους δύο ποδοσφαιριστές είναι κακές.

ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙ

Η αποδέσμευση από τα υψηλά συμβόλαια, αυτομάτως, δημιουργεί χώρο στο μπάτζετ και ταυτόχρονα καλλιεργείται η ευκαιρία δημιουργίας κάτι καινούργιου, πέραν ασφαλώς του οικονομικού συμμαζέματος. Προφανώς, αυτό το σχέδιο εμπεριέχει υψηλό ρίσκο καθώς η τριανδρία του Άρη θα βγει στην αγορά για την απόκτηση διψήφιου αριθμού παικτών. Οι «κίτρινοι» έπραξαν το ίδιο και το καλοκαίρι του 2018 στη διάρκεια του οποίου λειτούργησαν με σύνεση, στο πλαίσιο οικονομικής ασφάλειας και απέδειξαν ότι, όταν υπάρχει η τεχνογνωσία, το περιθώριο λάθους περιορίζεται στο ελάχιστο. Αυτό συνέβη τότε και υπάρχουν οι προϋποθέσεις να επαναληφθεί φέτος. Αρκεί φυσικά να επιτευχθεί η άρση της ποινής απαγόρευσης μεταγραφών η οποία παραμένει σαν «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από την ΠΑΕ Άρης.