Από ταλέντο να φάνε και οι κότες. Αγέρωχος, σκληροτράχηλος με εκπληκτική αντοχή. Αμυντικός χαφ που σε δάγκωνε στο λαιμό και εάν δεν του καθόσουν καλά στο μάτι σου έριχνε και ένα περιποιημένο «κλάδεμα».

Ο Ζε Ελίας μπορεί να φημίζονταν για το σκληρό και ασυμβίβαστο στιλ του, ωστόσο αν μη τι άλλο ήξερε μπάλα. Αριστεροπόδαρος με καλή τεχνική, σωστές μεταβιβάσεις, και ανασταλτικά συμπαγής στην μέρα του μπορούσε να κάνει την διαφορά, ειδικά την εποχή που είχε δίπλα του, τον Κριστιάν Καρεμπέ.

Αγαπήθηκε από τον κόσμο του Ολυμπιακού αφού άπαντες αναγνώριζαν το πάθος του, την αυταπάρνηση του, αλλά και το γεγονός πως έπαιζε πρωτίστως για την ομάδα και όχι για τον εαυτό του. Ασφαλώς, ο υπερβάλλων ζήλος του είχε ως συνέπεια να παρασυρθεί από τον ρυθμό του παιχνιδιού και με το σκληρό του παιχνίδι να αντικρίσει ουκ ολίγες κάρτες.

Ο νυν σχολιαστής του τηλεοπτικού σταθμού ESPN, είναι χαρακτηριστικό πως σε ηλικία 18 ετών έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική Βραζιλίας, ενώ στα 21 του πήρε μεταγραφή με τις ευλογίες του Ρονάλντο στην Ίντερ.

Ο Ζε Ελίας αγωνίστηκε για τρεις σεζόν στον Ολυμπιακό (2000/03) κατακτώντας ισάριθμα πρωταθλήματα, βιώνοντας μοναδικές στιγμές στον Πειραιά.

Ο παλαίμαχος αμυντικός χαφ μίλησε από το Σάο Πάουλο στο gazzetta.gr, για όλους και για όλα. Από τα τάκλιν σε Οκκά και Βερόν, το επεισόδιο μεταξύ Ελευθερόπουλου και Μπερμούδες, μέχρι τους Κόκκαλη, Ζιοβάνι, Λεμονή, Καρεμπέ, Καστίγιο, Ρονάλντο, αλλά και την φιλία του με τους Iron Maiden.

Ζε καταρχάς πως είναι η κατάσταση στο Σάο Πάουλο με τον κορονοϊό;

«Είναι ασφαλώς επικίνδυνα εδώ γιατί πρόκειται για μια μεγάλη πόλη της Βραζιλίας, με πληθυσμό 16-18 εκατ. κατοίκων. Η καρδιά των επιχειρήσεων της χώρας χτυπάει εδώ. Έχουμε συμπληρώσει ήδη δύο μήνες όπου εργαζόμαστε από το σπίτι, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά αφού παρακολουθούν τα μαθήματα τους μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Είναι μια δύσκολη κατάσταση την οποία ασφαλώς εκμεταλλεύονται και οι πολιτικοί».

Είναι ο Ολυμπιακός η ομάδα που έχεις περισσότερο από κάθε άλλη στην καρδιά σου;

«Ναι, ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που σημάδεψε περισσότερο την καριέρα μου. Ασφαλώς και η Κορίνθιανς διαθέτει φανατικούς οπαδούς και μου είναι δύσκολο να μπω σε συγκρίσεις. Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με τους οπαδούς του Ολυμπιακού όταν αγωνίζεσαι. Μιλούν κατευθείαν στην καρδιά και την ψυχή σου.

Όταν ήμουν νέος έκανα πολλές θυσίες για να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και ξέρω πόσο σημαντικό είναι ένα ματς για τους οπαδούς ή ακόμη και 10 λεπτά σε ένα παιχνίδι. Πάντα τα έδινα όλα σε κάθε αγώνα και ειδικά στον Ολυμπιακό σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό. Πάντα ένιωθα μέλος αυτής της ομάδας. Για μένα ήταν κάτι φανταστικό αυτό που ένιωθα στον Ολυμπιακό. Πάντα οι οπαδοί είχαν μεγαλύτερο πάθος και τρέλα από τους ποδοσφαιριστές».

Αληθεύει πως είχες πάθει σοκ στο αεροδρόμιο από την υποδοχή που σου επιφύλαξε ο κόσμος του Ολυμπιακού;

«Δεν περίμενα πολύ κόσμο για μένα στο αεροδρόμιο. Ήταν εκπληκτική η υποδοχή τους. Ήταν κάτι τρελό για μένα. Ήξερα το πάθος των οπαδών του Ολυμπιακού για την ομάδα, όμως ποτέ δεν είχα φανταστεί τι θα συμβεί. Ήταν στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ».

Μετά από τόσα χρόνια πως θυμάσαι το τάκλιν στον Οκκά; Αρκετά σκληρό έτσι;

«Θυμάμαι πως ο Οκκάς μιλούσε πολύ σε εκείνο το ματς, πάρα πολύ. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να τον κάνω να σταματήσει. Το είδα και εγώ στο Υοutube, ήταν ένα πολύ άσχημο τάκλιν. Είναι τυχερός θα μπορούσε να πάθει ζημιά, ήταν πολύ σκληρό τάκλιν. Προσπάθησαν να του υπενθυμίσω που βρίσκεται. 'Να σέβεσαι φίλε, είσαι στο σπίτι μου και έρχεσαι εδώ για να μιλάς'; Ήταν μέρος της μάχης που είχαμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μέχρι εκεί όμως. Εκτός αγωνιστικών χώρων δεν υπήρχε κάτι».

Ένα άλλο πολυσυζητημένο τάκλιν ήταν εκείνο στο Βερόν στο ματς με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όπου αποβλήθηκες. Πιστεύεις άξιζες την κόκκινη κάρτα;

«Όταν έκανα το τάκλιν δεν ήμουν βέβαιος. Όταν μίλησα με τον Τάκη Λεμονή με ρώτησε εάν κατάλαβα πόσο σκληρό ήταν το τάκλιν. Του είπα για μένα ήταν ένα νορμάλ φάουλ. Μου είπε ο Τάκης, ο οποίος είναι ένα ωραίο άτομο, 'σε παρακαλώ Ζε, δεν ήταν'. Όταν είδα την φάση κατάλαβα πως είχε δίκιο. Χάναμε 2-0 όταν έκανα το τάκλιν και αποβλήθηκα.

Φοβόμουν πως θα δεχθούμε πολλά γκολ και δεν μου αρέσει να χάνω. Δεν μπορώ να δεχθώ την ήττα και αντέδρασα έτσι. Προσπάθησα να αφυπνίσω την ομάδα με τον τρόπο μου να πω 'παιδιά ξυπνήστε', αλλά τελικά αυτό που συνέβη ήταν το χειρότερο. Δεν βρήκα την μπάλα, αλλά τα πόδια του Βερόν.

Στο «Ριαθόρ» τι είχε συμβεί μεταξύ Μπερμούδες και Ελευθερόπουλο; Είναι αλήθεια πως παραλίγο να πέσει ξύλο;

«Το θυμάμαι καλά αυτό το περιστατικό γιατί βρισκόμουν στη φυσούνα και κατευθυνόμασταν στα αποδυτήρια. Άκουγα φωνές. Έτρεξα να δω τι θα συμβαίνει και παρατήρησα πως ο Μπερμούδες είχε πιάσει από τον λαιμό τον Ελευθερόπουλο και τον σήκωσε ψηλά. Ακόμα θυμάμαι τον Τάσο Μητρόπουλο να τους φωνάζει 'σταματήστε'. Εντάξει, συμβαίνουν αυτά, ειδικά όταν υπάρχει αδρεναλίνη στο παιχνίδι και παλεύεις για τη νίκη. Μετά μίλησαν μεταξύ τους, ζήτησαν συγνώμη και η ζωή συνεχίστηκε».

Πως ήταν η σχέση σου με τον Σωκράτη Κόκκαλη;

«Ήταν ένας ωραίος και ευγενικός πρόεδρος. Είχε πολλές επαγγελματικές ασχολίες, αλλά πάντα έβρισκε χρόνο να βρίσκεται κοντά μας. Ήταν ένας απλός, φανταστικός άνθρωπος. Θα τον χαρακτήριζα τζέντλεμαν. Θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθε και μου μίλησε στην προετοιμασία μας στην Αυστρία.

Με ρώτησε αν όλα ήταν καλά και μου είπε πως ήταν χαρούμενος που βρισκόταν με την ομάδα, αλλά και πως ήλπιζε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Μια άλλη φορά σε meeting που είχαμε την ομάδα και ενώ όλοι έλεγαν για μένα και τον τρόπο που αγωνιζόμουν μου είπε πως είμαι πολύ καλός παίκτης και να δεν χρειάζεται να μιλάω στους διαιτητές, απλά να κάνω αυτό που ξέρω καλά. Ήταν μια κουβέντα που θα έκανε ο πατέρας με τον γιο του».

Από τους προπονητές που συνεργάστηκες στον Ολυμπιακό ποιος ήταν καλύτερος; Ο Τάκης Λεμονής ή ο Γιάννης Μαντζουράκης;

«Και οι δύο καλοί ήταν. Ο Τάκης ήταν πιο ανοικτός με τους ποδοσφαιριστές. Ρωτούσε τι κάνεις, ενδιαφερόταν για όλους. Δεν είχα πρόβλημα με τον Μαντζουράκη, ήταν καλός και αυτός, απλά πιο κλειστός χαρακτήρας».

Ακούγοντας το όνομα Ζιοβάνι τι σου έρχεται στο μυαλό;

«Απίστευτος ο Ζιοβάνι, μεγαλόσωμος, πολύ δυνατός ποδοσφαιριστής, έκανε ότι ήθελε με την μπάλα, φανταστικός».

Καρεμπέ...

«Πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Νοιαζόταν για τους συμπαίκτες του και έβαζε πλάτες. Έτρεχε πολύ, μεγάλη καρδιά».

Τζόρτζεβιτς...

«Ένας από τους καλύτερους παίκτες που είχα στην καριέρα μου. Ήταν απίστευτα σημαντικός για την ομάδα. Είναι δυνατό παιδί που ήξερε πότε θα πασάρει ή πότε θα σουτάρει. Είχε φοβερή αίσθηση του χώρου».

Καστίγιο...

«Ωραίος τύπος. Όταν έρχεσαι σε ηλικία 16 ετών σε μια ξένη χώρα δεν είναι εύκολο. Ήταν σαν παιδί μου και χάρηκα πολύ για την καριέρα του. Πολύ καλός παίκτης και σαν χαρακτήρας είχε πολύ πλάκα».

Ενημερώνεσαι για τα νέα του Ολυμπιακού;

«Παρακολουθώ τα νέα του Ολυμπιακού, διαβάζω και ενημερώνομαι. Επίσης, όποτε αγωνίζεται η ομάδα μιλάω με τον Καρεμπέ γιατί πρέπει λόγω της δουλειάς μου στο ESPN πρέπει πάντα να ενημερώνομαι και να παρακολουθώ τα πάντα».

Ήσουν συμπαίκτης με τον Ρονάλντο στην Ίντερ. Ο Μουρίνιο δήλωσε πρόσφατα πως είναι το «Φαινόμενο» είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών. Συμφωνείς;

«Θα έλεγα πως είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής με τον οποίο αγωνίστηκα. Έκανε απίστευτα πράγματα με την μπάλα στα πόδια και είχε μια τρομερή καριέρα. Τον είδατε στα ματς, αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έκανε ακόμα και στις προπονήσεις. Ήταν ο καλύτερος παίκτης που είχα στην καριέρα μου.

Δεν θεωρώ όμως πως είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών. Νομίζω πως κορυφαίος όλων είναι ο Πελέ και έπειτα, υπάρχουν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές όπως είναι οι Κρόιφ, Μπεκενμπάουερ, ο Πορτογάλος Ρονάλντο, ο Ροναλντίνιο, ο Μέσι».

Θα σε ξαναδούμε στην Ελλάδα;

«Αν έχω χρόνο να έρθω στην Ευρώπη θα ήθελα να επισκεφθώ ξανά το 'Γ. Καραϊσκάκης' για να δείξω στα παιδιά μου πως είναι οι οπαδοί του Ολυμπιακού και τι έζησα σε αυτή την ομάδα».

Γνωρίζω πως έχεις μεγάλη τρέλα με τους Iron Maiden. Πως ξεκίνησε αυτό το πάθος σου;

«Πριν από πολλά χρόνια. Όταν ήμουν 9 ετών. Πάντα μου άρεσαν, αφού παίζω κιθάρα, είμαι τρελός με την κιθάρα. Πάντα στο cd player βάζω Iron Maiden. Πολλές φορές πριν τα ματς άκουγα Iron Maiden για να είμαι σε εγρήγορση. Η μουσική τους μου έδινε έξτρα δύναμη στο γήπεδο. Όπως σου είπα μου αρέσει να παίζω κιθάρα και ξεχωρίζω τον Adrian Smith και τον Dave Murray, τους κιθαρίστες του συγκροτήματος.

Παίξαμε μαζί ποδόσφαιρο στη Βραζιλία με τα μέλη του συγκροτήματος και τους παρακολούθησα στο Rock In Rio. Έχουν γίνει φίλοι μου και όποτε δίνουν συναυλίες στο Σάο Πάουλο τους συναντώ. Μάλιστα, χάρισα τη φανέλα μου στον Steve Harris, ο οποίος είναι συλλέκτης και μίλησα με τον Adrian Smith. Ένιωσα σαν να είμαι παιδί που ζει το όνειρο του».

Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από Iron Maiden;

«Ξεχωρίζω από τραγούδια το Wasted Years, ενώ μου αρέσει πολύ το Flight 666 επειδή εκεί βρίσκονται όλες οι μεγάλες επιτυχίες του συγκροτήματος».

Δείτε το «δολοφονικό» τάκλιν του Ζε Ελίας στον Οκκά, αλλά και το εκπληκτικό γκολ κόντρα στον ΠΑΟΚ...