11 «σημειώσεις» περί πωλήσεων κι Ολυμπιακού...

Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Επειδή πολλά ακούγονται για παίκτες του Ολυμπιακού που είναι να φύγουν το καλοκαίρι και να πάνε σε καλύτερα πρωταθλήματα κλπ, κλπ, ας έχουμε υπόψιν μας κάποια πράγματα…

Ένα. Ο Ολυμπιακός βασικό του παίκτη (κι όχι παίκτη που ήθελε να διώξει, τύπου Ένγκελς, Τζούρτζεβιτς, Οφόε, Βιάνα κ.α) πούλησε τελευταία φορά τον Ρέτσο στην Λέβερκουζεν τον Αύγουστο του 2017 κι έπειτα από 2,5 ακριβώς χρόνια, τον Γενάρη του 2020, τον Ποντένσε. Κι αυτά τα 2,5 χρόνια είχε την ευκαιρία να πουλήσει παίκτες, αλλά δεν το έκανε.

Δύο. Λογικό είναι να ακούγονται παίκτες του Ολυμπιακού, όπως ο Σα, ο Τσιμίκας, ο Σεμέδο, ο Καμαρά, ο Σισέ, ο Μπα για ομάδες σημαντικότερων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, λόγω του συνδυασμού της ποιότητας τους, της καλής ηλικίας τους και της καλής σεζόν που άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, είχαν. Ειδικά να έχουμε στο μυαλό μας ότι μετράνε πολύ τα 15, σχεδόν όλα καλά, παιχνίδια που έδωσαν στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο Γιουρόπα Λιγκ.

Τρία. Καθόλου παράλογο να υπάρξουν προτάσεις και για παίκτες άνω των 25 ετών. Ο Μπουχαλάκης είχε δελεάσει την Μπολόνια, ο Ομάρ έχει πάντοτε θαυμαστές και τον Γκιγιέρμε ήθελε το Γενάρη ομάδα από «εξωτικό» πρωτάθλημα, όπου τα λεφτά είναι πολλά. Μην νομίζετε ότι ψάχνουν όλες οι ομάδες μόνο για ταλέντα, πολλοί θέλουν πιο έτοιμους παίκτες.

Τέσσερα. Ο καλός παίκτης είναι καλός ανεξάρτητα ηλικίας. Μην απορήσετε ακόμη και προσφορά για τον Ελ Αραμπί να έρθει κι ας είναι 33! Είδατε τι είπε στη συνέντευξη του στη Γαλλία τις προάλλες, όταν ρωτήθηκε αν η φετινή καλή του σεζόν του βάζει ιδέες για επιστροφή του σε μεγάλο πρωτάθλημα της Ευρώπης. «Γιατί όχι», ήταν η απάντηση. Όταν βλέπει ο Μαροκινός ότι μπορεί και βάζει γκολ σε κάθε ομάδα την οποία αντιμετωπίζει στην Ευρώπη, εύλογα σκέφτεται, «γιατί όχι» σε ένα ενδεχόμενο να γυρίσει στην Ισπανία η, τη Γαλλία.

Πέντε. Ακόμη και για πολλούς παίκτες να δεχθεί σοβαρές και επίσημες προτάσεις ο Ολυμπιακός, αυτό δεν σημαίνει ότι θα τους δώσει…όλους! Η, έστω τους περισσότερους. Τουλάχιστον αυτό υπαγορεύει η ποδοσφαιρική λογική, την οποία βλέπουμε ότι τουλάχιστον την τελευταία διετία ο σύλλογος σέβεται-κι ανταμείβεται, όπως έκανε και παλιότερα, επί Βαλβέρδε και Μίτσελ. Ειδικά σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία όπως αυτή που θα ζήσει το ποδόσφαιρο το καλοκαίρι, η διατήρηση ενός καλού κορμού θα είναι το άλφα και το ωμέγα για όποιον θέλει να παίξει, μεταξύ άλλων, για άλλα 40 εκ. Ευρώ του Τσάμπιονς Λιγκ.

Έξι. Σημαντικές πωλήσεις βασικών παικτών του μέχρι στιγμής σε αυτή την δεκαετία ο Ολυμπιακός έχει κάνει τις εξής: 2011 καλοκαίρι Ριέρα, 2012 καλοκαίρι Μιραλάς, 2013 καλοκαίρι Φέϊσα, 2014 Γενάρη Μήτρογλου και Βάϊς, 2014 καλοκαίρι Μανωλά και Σάμαρη, 2016 καλοκαίρι Μαζουάκου, 2017 Γενάρη Μιλιβόγεβιτς κι Ιντέγε, 2017 καλοκαίρι Ρέτσος, 2020 Γενάρη Ποντένσε. Στα περισσότερες περιπτώσεις οι πωλήσεις ήταν μία ανά καλοκαίρι, κι όχι πάντα. Στις δύο φορές που έγιναν περισσότερες πωλήσεις (τέσσερις σε δύο μεταγραφικές περιόδους το πρώτο εξάμηνο του 2014 και τρεις σε δύο μεταγραφικές περιόδους το πρώτο εξάμηνο του 2017) η ομάδα στη συνέχεια έδειξε να επηρεάστηκε.

Εφτά-και σαν συνέχεια του προηγούμενου.Έχει μεγάλη σημασία η επένδυση των χρημάτων από τις πωλήσεις, η ευστοχία δηλαδή επί των αγορών. Γιατί π.χ. ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι του 2017 πήρε 20 εκ. Ευρώ για τον Ρέτσο, κι ενώ τα έδωσε όλα για μεταγραφές (Ένγκελς, Οφόε, Τζούρτζεβιτς, Εμενίκε, Βούκοβιτς, Ζιλέ, Μίλιτς, Ταχτσίδης, Κούτρης) έφτιαξε με τον Χάσι την χειρότερη του ομάδα ακριβώς εκείνη τη σεζόν, 2017-18.

Οκτώ. Δεν είναι παράλογο να έρθουν τώρα οι περισσότερες προτάσεις, αφού αυτή η φουρνιά του Ολυμπιακού, αυτή η ομάδα του, είναι καλή, έχει ταλέντο και κάνει πολύ καλή σεζόν. Όπως είχε κάνει κι η ομάδα και της σεζόν 2013-14, που έφτασε να παίξει με τη Γιουνάϊτεντ στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ (και τότε έφυγαν αρχικά οι Μήτρογλου, Βάϊς και στη συνέχεια οι Μανωλάς, Σάμαρης). Κάποιες φορές μπορεί να είναι τόσο καλές οι προσφορές που θα φύγουν και τέσσερις βασικοί, το ζητούμενο είναι πώς θα αντικατασταθούν. Γιατί π.χ. έφυγε ο Σάμαρης κι ήρθε ο Μιλιβόγεβιτς, αλλά έφυγε ο Μανωλάς κι ήρθε ο Μποτία…

Εννέα. Καλό θα είναι κι οι ποδοσφαιριστές να μην τρελαίνονται με την παραμικρή πρόταση που τους έρχεται. Και να σκεφθούν ότι φάνηκαν πολύ στον Ολυμπιακό αυτής της διετίας όχι μόνο γιατί έχουν μία δεδομένη αξία, αλλά και γιατί έχουν μπει σε μία καλοκουρδισμένη μηχανή. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο τι θα κάνουν στην επόμενη ομάδα τους, αν δεν είναι κι αυτή κάποια που ρολάρει καλά. Ο Χασάν για παράδειγμα, πέρσι στον Ολυμπιακό έκανε 15 γκολ κι ας μην ήταν απολύτως βασικός. Φέτος πήγε στην Μπράγκα και δεν ακούμπησε.

Δέκα. Νομίζω ότι έχει σημασία σε μία πώληση όχι μόνο από τη μία το ποσό που θα βοηθήσει το ταμείο κι από την άλλη η αγωνιστική απώλεια που θα φέρει, αλλά κι ο χρόνος στον οποίο βρίσκεται ο παίκτης στον Ολυμπιακό. Για παράδειγμα, είναι διαφορετικό να πωληθεί ένας παίκτης που τον έχεις στην ομάδα από δύο και πάνω χρόνια και διαφορετικό να τον έχεις στην ομάδα μόνο μία σεζόν. Καλό είναι να παίρνει πράγματα πρώτα η ομάδα από έναν παίκτη και μετά να τον δίνει, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κι εδώ εξαιρέσεις.

Έντεκα. Καλώς η, κακώς επί των μεταγραφών πολλά έχουν να κάνουν και με τον προπονητή. Αλλιώς παίζουν με τον Μαρτίνς κάποιοι παίκτες, πιθανότατα αλλιώς θα παίξουν με άλλον προπονητή. Να θυμίσω τον Ρομπέρτο, που με τον Μίτσελ ήταν σούπερ κι όταν έφυγε ο Μίτσελ…

Εν κατακλείδι, κι οι πωλήσεις, όπως κι οι αγορές, πρέπει να είναι στοχευμένες και «δουλεμένες» όσο γίνεται καλύτερα στο μυαλό των ανθρώπων του Ολυμπιακού...

Άσχετο: https://twitter.com/Esp_Interativo/status/1243592914036559879