Ποιο VAR, πάντοτε είναι πρωτίστως θέμα διάθεσης του διαιτητή απέναντι σου…

Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Χάζευα κάτι βιντεάκια από τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού. Και σκεφτόμουν ότι εν τέλει, και παρά την χρήση του VAR, το κυρίαρχο σημείο στο θέμα της απονομής της δικαιοσύνης είναι η διάθεση που έχει απέναντι στην όποια ομάδα ο διαιτητής.

Πάρτε για παράδειγμα το πέναλτι του Σεμέδο, το χέρι, στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα (3-2). Ο Ισπανός ρέφερι έσπευσε αμέσως να το δώσει-και δεν μπορείς και να τον κατηγορήσεις, από την στιγμή που υπήρχε χέρι. Κι όμως, χέρι μέσα στην περιοχή του Σα είχε κάνει κι ο Μπουχαλάκης στο Άρσεναλ-Ολυμπιακός, αλλά ο Ιταλός ρέφερι δεν είχε δώσει πέναλτι…Χέρι στην περιοχή του Σα είχε κάνει κι ο Μπα στο Ολυμπιακός-Άρσεναλ, αλλά ο Γερμανός ρέφερι επίσης δεν είχε δώσει πέναλτι…Και δεν μπορείς να κατηγορήσεις, ούτε τον Ιταλό, ούτε τον Γερμανό, γιατί δεν πήγε το χέρι στην μπάλα, αλλά η μπάλα στο χέρι.

Προσέξτε, έχουμε τρεις περιπτώσεις στις οποίες παίκτες του Ολυμπιακού έκαναν χέρι στην περιοχή του Σα. Ίδιες περιπτώσεις, υπό την έννοια ότι δεν είχαν καμία πρόθεση να διώξουν την μπάλα με το χέρι, το αντίθετο η μπάλα πήγε στο χέρι τους, όχι το χέρι στην μπάλα. Κι όμως τρεις διαφορετικοί ξένοι διεθνείς, γνωστοί διαιτητές, τις αντιμετώπισαν διαφορετικά. Ο μεν Ισπανός σφύριξε πέναλτι, ο δε Ιταλός κι ο Γερμανός άφησαν τις φάσεις να εξελιχθεί. Γιατί; Πολύ απλά, ο Ισπανός είχε άλλη διάθεση, έναντι του Ολυμπιακού, σε σχέση με τη διάθεση που είχαν ο Ιταλός κι ο Γερμανός. Εξ ου και φτάνουμε πάλι στην παράμετρο ανθρώπινος παράγοντας, που ευθύς εξ αρχής υπάρχει στη διαιτησία. Πάμε στο πώς βλέπει μία ομάδα η, αν θέλετε πώς βλέπει την άλλη ομάδα του αγώνα ο διαιτητής.

Σκεφθείτε μία άλλη περίπτωση: στο ντέρμπι πρωταθλήματος ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός (0-1), ήταν Γερμανός διαιτητής. Όταν σκόραρε ο Βαρέλα, ο επόπτης πήγε στη σέντρα, μαζί κι ο διαιτητής. Όμως, ο VAR είχε ένσταση για την εγκυρότητα του γκολ, την διατύπωσε και ο διαιτητής την σεβάστηκε, βλέποντας ξανά τη φάση. Θα μπορούσε παρότι του υπέδειξε ο συμπατριώτης του το οφσάϊντ, να τον αγνοήσει. Άλλωστε, δεν ήταν μία τόσο απλή φάση. Δεν το έκανε όμως. Γιατί απλά δεν είχε πάει στην Τούμπα με διάθεση έναντι του ΠΑΟΚ την ίδια που είχε ο Ισπανός διαιτητής στο ντέρμπι Κυπέλλου ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός (3-2).

Θυμηθείτε την αποβολή του Σεμέδο στο Ολυμπιακός-Γουλβς, με απόφαση του Γάλλου διαιτητή. Και που την έβγαλε την κόκκινη δεν μπορείς να του πεις τίποτα, αλλά και να μην την έβγαζε και πάλι δεν θα μπορούσες να του πεις τίποτα! Είναι τέτοια η φάση, που δεν θα τον κατηγορούσες κι αν έβγαζε μία κίτρινη.

Θυμηθείτε και την μη αποβολή του Μπα στο Άρσεναλ-Ολυμπιακός από τον Ιταλό διαιτητή, στη φάση που ο Πέπε έφυγε επίσης στην αντεπίθεση και τον ανέτρεψε ο Μπα μισό μέτρο έξω από την περιοχή του Σα. Μπορεί κάποιος να πει ότι ήταν δίπλα του κι ο Σισέ-μην την ψάχνετε, ο Σισέ είχε εμπλακεί κι αυτός στη φάση, άρα αν ξέφευγε ο Πέπε δεν θα είχε άλλον αμυντικό μπροστά του παρά μόνο τον Σα, όπως θα συνέβαινε και με τον Ζότα της Γουλβς στην περίπτωση του Σεμέδο. Ο διαιτητής, όμως, στο Άρσεναλ-Ολυμπιακός έβγαλε κίτρινη, μολονότι και κόκκινη να έβγαζε κανείς δεν θα τον κατηγορούσε. Γιατί; Πολύ απλά γιατί είχε άλλη διάθεση έναντι του Ολυμπιακού, από τη διάθεση που είχε ο Γάλλος έναντι του Ολυμπιακού.

Θυμηθείτε τα δύο πέναλτι που είχε δώσει ο Γερμανός διαιτητής εις βάρος του Ολυμπιακού στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Ήταν και δεν ήταν, ιδίως του Σεμέδο. Δίνονταν, δεν λέω το αντίθετο, αλλά δεν θα γίνονταν και τίποτα αν δεν τα είχε δώσει.

Θυμηθείτε και το άλλο ντέρμπι, Ολυμπιακού-παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκη, με τον Φιλανδό διαιτητή. Εκεί πάλι ο Παναθηναϊκός ζήτησε δύο πέναλτι. Και δεν πήρε κανένα. Τραβηγμένο θα ήταν να τα έδινε, αλλά με αυστηρή εφαρμογή των κανονισμών, θα μπορούσε να τα δώσει, αν ήθελε, επειδή επαφή υπήρχε. Όμως, είχε άλλη διάθεση ο Φιλανδός στο Καραϊσκάκη κι άλλη διάθεση ο Γερμανός στο ΟΑΚΑ.

Πού καταλήγουμε; Το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο από φάσεις 50-50. Κρίσιμες, έως και καθοριστικές φάσεις από τις οποίες πανεύκολα μπορεί να κριθεί το αποτέλεσμα ενός αγώνα, με ένα σφύριγμα. Ένα σφύριγμα που δεν θα αποτελεί σκάνδαλο είτε δοθεί υπέρ της μίας ομάδας, είτε δοθεί εις βάρος της, γιατί μιλάμε για οριακές φάσεις. Κι εκεί υπεισέρχεται ο ανθρώπινος παράγοντας. Και η διάθεση που έχει ένας διαιτητής απέναντι σου.

Πώς δημιουργείται αυτή η διάθεση; Την «καλλιεργεί» κάποιος; Δημιουργείται από μόνη της; Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Προσέξτε δε ότι εδώ μιλάμε για ξένους διαιτητές, διεθνείς, με παραστάσεις κλπ. Σκεφθείτε πάντως πόσο μετράει η διάθεση ενός Έλληνα διαιτητή απέναντι σου…

Όλα αυτά θέλω να πιστεύω ότι τα βλέπω και τα γράφω με ένα πιο χαλαρό, αλλά και ψύχραιμο μάτι, έστω ελέω συνθηκών…

Άσχετο: https://twitter.com/Esp_Interativo/status/1241852152437489664