Η μοναξιά και η αντίστροφη μέτρηση για την «Αγιά Σοφιά»!

Επιτρέψτε μου να ξεκινήω το κείμενό μου επηρεασμένος (και) από το μήνυμα του Ιταλού γυμναστή της ΑΕΚ, Τζόρτζιο Ντ' Ουρμπάνο, ο οποίος καταλήγει λέγοντας ότι παρά το γεγονός ότι μένει μόνος του στην Αθήνα και η οικογένειά του είναι στην Ιταλία (αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό με όσα συμβαίνουν στη γειτονική χώρα) δεν αισθάνεται μοναξιά! Κι αυτό είναι κάτι που μας υποχρεώνει (και μας γεμίζει χαρά) να υποκλιθούμε στο club και στο πως λειτουργούν οι άνθρωποί του από τη διοίκηση και τον ίδιο τον Δημήτρη Μελισσανίδη, έως τον τελευταίο υπάλληλο του ποδοσφαιρικού τμήματος της ΑΕΚ...

Η μοναξιά σε αυτές τις μέρες της πανδημίας είναι ένα τέρας που συνήθως έχει για παρέα της ένα ακόμη τέρας, την κατάθλιψη... Με όσα ζουν στην Ιταλία (και σε άλλες χώρες αλλά εστιάζω στη γείτονα λόγω της παρουσίας Ιταλών στην Ένωση) είναι ότι πιο εύκολο για τους ανθρώπους που βρίσκονται μακριά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα και τον λατρεμένο τόπο τους να νιώσουν να τα δυο αυτά «τέρατα» να ορίζουν τη ζωή τους. Η ψυχολογία μας το 'χει διδάξει αυτό και όποιον ρωτήσεις θα στο επιβεβαιώσει.

Ο άνθρωπος στη δύσκολη στιγμή, όταν είναι φοβισμένος και τρομαγμένος (όπως αναμενόμενα θα συμβεί όταν βιώνουμε μια πανδημία όπως είναι ο Covid 19), είναι εαύλωτος και είναι σχετικά εύκολο η κατάθλιψη να τον κυριεύσει με τη βοήθεια της μοναξιάς που μπορεί να βιώνει το εκάστοτε άτομο που είναι υποχρεωτικά κλειδωμένος στο σπίτι του. Μπορεί να βγαίνει, να κάνει τα απολύτως απαραίτητα αλλά δεν αρκεί. Ένας άνθρωπος σε μεγάλη ηλικία, που γνωρίζει πως ούτως ή άλλως έχει μπει στη... τελική ευθεία, μόνος του χαμένος στον φόβο και στο τρόμο, δεδομένα θα έχει τεράστιο πρόβλημα.

Από το μήνυμα του Ντ' Ουρμπάνο φαίνεται και ο δρόμος βοήθειας από την πλευρά μας. Ο Ιταλός γυμναστής είναι μόνος του μακριά από την οικογένειά του και ...φωνάζει στο κείμενό του ότι δεν νιώθει μόνος χάρη στην ΑΕΚ και τους ανθρώπους της. «Σπάνιο είδος στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Βρήκα μια κατάσταση στην οποία ο ένας βοηθάει τον άλλον και πραγματικα κανένας δεν νιώθει μοναξιά. Κάτι σαν οικογένεια. Και αυτό δεν είναι λίγο. Πιστέψτε με», καταλήγει στο μήνυμά του ο Ιταλός γυμναστής και επαναλαμβάνω μας δείχνει τη λύση...

Οι μεγάλοι άνθρωποι μας έχουν ανάγκη. Δυστυχώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε μόνο από απόσταση. Διαφορετικά θα τους κάνουμε κακό... Όμως έχουμε τη δυνατότητα να τους στηρίξουμε και να τους βοηθήσουμε να το ξεπεράσουν μαζί μας. Η λέξη κλειδί είναι η εξής: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ! Όσο το δυνατό συχνότερη. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να μιλάμε μαζί τους δυο και τρεις φορές στη διάρκεια της μέρας. Αλλά να τους αφιερώνουμε χρονο, να τους αφήνουμε να μας λένε ότι θέλουν, ας κουραστούμε κιόλας με τις επαναλήψεις τους καμιά φορά, δεν πειράζει, ας είναι, τώρα μας έχουν εκείνοι ανάγκη όπως τους είχαμε εμείς για όλη μας τη ζωή.

Δεν είναι μόνο οι μεγάλοι όμως, οι ηλικιωμένοι ντε, αλλά και ο απλός, διπλανός μας, ίσως ο γείτονάς μας, που μπορεί να μας έχει ανάγκη. Να έχει ανάγκη να επικοινωνήσει, να μην αισθάνεται μόνος, να θέλει δυο κουβέντες και ένα παραπάνω χαμόγελο. Πρέπει να αισθανθούμε περισσότερο ξανά τις γειτονιές και να επαναφέρουμε το δέσιμο που υπήρχε σε αυτές όταν λειτουργούσαν ως μικρές αλλά δυνατές κοινότητες όλη της κοινωνίας και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον και οι πολλοί τους λίγους...

Κάθε περίοδο κρίσης συνιστά ευκαιρία και η μεγαλύτερη για μας είναι να γίνουμε ξανά (όσοι το ξέχασαν τέλος πάντων) άνθρωποι. Να θυμόμαστε πιο συχνά τη λέξη αλληλεγγύη που είναι η πιο όμορφη στο λεξιλόγιό μας. Όσο καλύτεροι γινόμαστε εμείς τόσο πιο όμορφη θα γίνεται η ζωή που έχουμε μπροστά μας και κυρίως η ζωή των παιδιών μας και γενικά των επόμενων που θα ακολουθήσουν σε τούτο τον πλανήτη.

Σε ότι αφορά την ΑΕΚ συνιστά κάτι που εξακολουθεί να κάνει πιο ευχάριστη την καθημερινότητά μας, ίσως και πιο όμορφη. Ειδικά με το θέμα του γηπέδου και της ανέγερσης αυτού στην Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν ξέρω αν το 'χουμε εμπεδώσει όλοι, όσο και να το βλέπουμε να μεγαλώνει και να ολοκληρώνεται κάθε μέρα, αλλά πλέον άρχισε η αντίστροφη μέτρηση του (κάτι λιγότερο από) ενός έτους! Του χρόνου τέτοια εποχή θα είναι έτοιμο. Ίσως όχι διαθέσιμο για να χρησιμοποιηθεί, θα απαιτηθούν άλλωστε και test event, αλλά θα είναι ολοκληρωμένο.

Θα συνιστά το κορυφαίο ποδοσφαιρικό γήπεδο της χώρας όπως και όταν υπήρχε το «Νίκος Γκούμας» ήταν το καλύτερο και πιο όμορφο γήπεδο στην Ελλάδα για ποδοσφαιρική ομάδα. Το σκέφτομαι και το ξανασκέφτομαι και δεν μπορώ να το πιστέψω. Με όσα συνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια, τον πόλεμο που δέχτηκε ένα αυτονόητο αίτημα, ακόμη και ενώ όλα ήταν έτοιμα και νόμιμα για να ξεκινήσει η επιστροφή στη γειτονιά μας, μου μοιάζει σα ψέμα να μαθαίνω ότι αρχίζει επιτέλους και η υπογειοποίηση!

Αυτό είναι και το πιο δύσκολο για μένα προσωπικά με την απαγόρευση κυκλοφορίας. Δεν το πιστεύω ότι έχω τόσες μέρες να δω το γήπεδο, να επισκεφτώ την γειτονιά μας, να δω τους φίλους μας, να πιούμε τον καφέ και το... ρούμι μας, εκεί στης Φιλαδέλφειας τα μέρη... Έλεγα πως θα το καταφέρω και θα το ξεπεράσω εύκολα. Μπα... Δεν παλεύεται δίχως τη βόλτα μου εκεί! Ήταν μια όμορφη, μια άλλη ρουτίνα που δεν ήθελα ποτέ να αλλάξει. Είναι λογικό λοιπόν τώρα να μην... την παλεύω (που λέμε -και- στην Κρήτη).

Ας είναι... Θα το στερηθούμε τώρα, στην καθημερινότητά μας, αλλά θα κάτσουμε σπίτι, θα είμαστε καλά και όταν θα μπορούμε να βγούμε ξανά θα πάμε κάθε διαθέσιμο λεπτό της ώρας εκεί, στο νέο μας σπίτι, στην παντοτινή δική μας γειτονιά. Κι όλα θα είναι πιο όμορφα ξανά! Τόσο απλά... Απαιτείται όμως προσοχή απ' όλους. Πρέπει να βγαίνουμε εκτός μόνο για τα απολύτως απαραίτητα. Να σας έχει ο Θεός καλά...

Υγ: Η κουβέντα επανέναρξης του πρωταθλήματος σωστά θα γίνει και σύντομα. Ακόμη πιο σωστά θα επιλεχθεί να υπάρξει μια ημερομηνία -έστω κι αν δεν καταφέρουν να τη τηρήσουν λόγω του ιού- γιατί πρέπει να υπάρχει και συνέχεια στη ζωή μας αφού ηρεμήσει και ξεπεραστεί η πανδημία! Τον Μάιο, στα μέσα ή τα τέλη του ανάλογα με το πώς θα έχει εξελιχθεί o covid 19, θα πρέπει να αρχίσει ξανά και ας διεξαχθούν ΟΛΑ κεκλεισμένων των θυρών για την ασφάλεια των πολιτών. Αν έπρεπε να γίνουν κάποια ματς με κόσμο αυτά είναι η ρεβάνς του Κυπέλλου γιατί θα υπάρχει μια αδικία σε βάρος Ολυμπιακού και Άρη σε σχέση με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ για να είμαστε τίμιοι... Αν μπορούν να τα πάνε πιο αργά αυτά τα ματς για να δούμε αν θα 'χει ξεπεραστεί εντελώς, προς τα τέλη Ιουνίου, έχει καλώς...

Υγ2: Τα club θαρρώ πως πρέπει να έχουν ήδη ξεκινήσει τη δουλειά που αφορά τις οικονομικές συνέπειές τους και άρα να ψάχνουν για το πως θα τις διορθώσουν. Στην ΑΕΚ αυτό γνωρίζω ότι συμβαίνει. Το γεγονός ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια η διοίκηση της ομάδας και ειδικά ο ίδιος ο Δημήτρης Μελισσανίδης δεν επέτρεπαν τα πόδια να βγαίνουν από το πάπλωμα φέρνει και λιγότερη ζημιά στο... μαγαζί! Και μπράβο τους. Γιατί κανείς δεν μπορεί να προβλέπει το μέλλον. Εμείς και ο κόσμος μπορεί να γκρινιάζουμε και να αξιώνουμε παραπάνω, εκείνοι όμως γνωρίζουν και ευτυχώς! Θα είναι πολύ περιέργο, δύσκολο και εντελώς άγνωστο (σε τρόπο και διαδικασίες λειτουργίας για κάθε club) το καλοκαίρι που έρχεται.

Υγ3: Το φετινό καλοκαίρι θα ήταν ιδανικό για να πουλήσει η ΑΕΚ. Όχι όλους, αλλά σίγουρα παίκτες όπως ο Μπάρκας, ο Λιβάια, ο Γαλανόπουλος ίσως, ο Μάνταλος, ο Ολιβέιρα... Κι όμως τώρα αλλάζουν τα δεδομένα. Μπορεί και να προκύψουν πωλήσεις αλλά τα δεδομένα σε οικονομικό επίπεδο ίσως να μην επιτρέψουν πώληση. Για να δούμε τι θα ζήσουμε. Έχει τεράστιο ενδιαφέρον το επόμενο διάστημα και μπόλικη δουλειά για όλους μας.