Ο Μαρτίνς πλέον με το σύστημα «βάζω μέσα όλους τους καλούς»!

Super League με αμέτρητες αγορές στη Vistabet.gr. (21+)

Όλο αυτό που συμβαίνει φέτος με τον Ολυμπιακό, δεν είναι και το πιο…εύκολο πράγμα στο ποδόσφαιρο. Και μπορεί όλοι μας να θέλουμε να βλέπουμε όσο το δυνατό καλύτερο ποδόσφαιρο και αν γίνεται πάντα νίκες, αλλά πρέπει να δεχθούμε ότι το έργο του προπονητή είναι δύσκολο.

Ο Ολυμπιακός έπρεπε το καλοκαίρι να μάθει να παίζει χωρίς τον Φορτούνη. Τον έχασε για ένα εξάμηνο, παραμονές του τελευταίου φιλικού, δύο εβδομάδες πριν τον πρώτο του αγώνα στο Τσάμπιονς Λιγκ, με την Πλζεν στην Τσεχία, αν θυμάστε. Κι έμαθε να παίζει ο Ολυμπιακός χωρίς τον Φορτούνη, τον μακράν καλύτερο του παίκτη σε ολόκληρη τη διάρκεια της σεζόν. Έβαλε στο ρόλο του τον Βαλμπουενά, τον οποίο είχε πάρει με την προοπτική να τον βοηθήσει περισσότερο για τα άκρα και γενικά να είναι μία λύση πολυτελείας, π.χ. για κάποια δύσκολα παιχνίδια και για κάποια άλλα να μπαίνει αλλαγή. Εν τέλει εξελίχθηκε σε παίκτη που πήρε την ομάδα στις πλάτες του και την έβαλε στους ομίλους της διοργάνωσης.

Μόνο που όλα έχουν το τίμημα τους. Στα 35 του ο Βαλμπουενά έβγαλε θλάσεις από την υπερχρησιμοποίηση του, με συνέπεια για ακριβώς τρεις μήνες, ο Ολυμπιακός να παίζει ουσιαστικά χωρίς και αυτόν, εκτός φυσικά του Φορτούνη. Διότι για δύο μήνες δεν αγωνίστηκε καθόλου και για ένα μήνα όσο έπαιζε, κατά βάση αλλαγή έμπαινε, ήταν σαν να μην έπαιζε, καθότι εντελώς ανέτοιμος από τους τραυματισμούς. Έτσι, ο Ολυμπιακός έμαθε να παίζει και χωρίς τον Βαλμπουενά! Αλλάζοντας τακτική, άλλοτε σε 4-3-3 (με την προσθήκη του Καμαρά σαν εξτρά χαφ) κι άλλοτε σε 4-4-2 (με την προσθήκη του Σουντανί σαν εξτρά κυνηγός).

Πριν καν γυρίσει, όμως, στην δράση ο Βαλμπουενά, αρχές Γενάρη ξανάπαιξε, ο Ολυμπιακός έπρεπε να μάθει να παίζει από το δεύτερο μισό του Δεκέμβρη και χωρίς τον Γκιγιέρμε και χωρίς τον Σουντανί και χωρίς τον Ποντένσε, που ο ένας μετά τον άλλο με σοκαριστικό τρόπο τραυματίζονταν και γίνονταν αλλαγές με το που ξεκινούσε ένας αγώνας του Ολυμπιακού!!! Στην Τρίπολη στις 15 Δεκέμβρη ο Γκιγιέρμε βγήκε στο 16΄ κι ο Ποντένσε στο 37’. Και στο Βόλο μία εβδομάδα αργότερα ο Σουντανί βγήκε δέκα λεπτά πριν το ημίχρονο! Στο δε ίδιο παιχνίδι από το 30’ είχε βγει, επίσης σοβαρά τραυματίας ακόμη κι ο Μπρούνο (!), τον οποίο είχε βάλει ως αντιΠοντένσε ο προπονητής.

Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έμαθε να παίζει και χωρίς τον Ποντένσε! Γιατί ο Πορτογάλος μπορεί να πήρε μεταγραφή ακριβώς στα τέλη του Γενάρη ωστόσο επί ενάμιση μήνα, από τις 15 Δεκέμβρη ώσπου να φύγει, η ομάδα δεν τον είχε, καθότι με το που γύρισε από τη μία θλάση υπέστη κι άλλη, με τον Παναθηναϊκό στις 5 Γενάρη κι έγινε αλλαγή στο 60’. Τη λύση και σε αυτό το πρόβλημα έδωσε ο Βαλμπουενά! Από δεκάρι ο Μαρτίνς τον έφερε σε θέση εξτρέμ κι έτσι κάλυψε το κενό του Ποντένσε, διατηρώντας το τρικάκι του 4-3-3, βάζοντας δηλαδή και τα τρία κεντρικά χαφ στην ενδεκάδα, όταν πια γύρισε ο Γκιγιέρμε, άρον άρον κι επί της ουσίας ανέτοιμος και παίζοντας ενίοτε και με ενέσεις-τώρα σιγά σιγά, μετά από ένα μήνα, αρχίζει και στέκεται πιο καλά στα πόδια του.

Και πάνω που επέστρεψε ο Σουντανί, την 1^η Φλεβάρη, έτοιμος πια για την ενδεκάδα, με τον Μαρτίνς χαρούμενο που θα μπορεί να έχει και την εναλλακτική του 4-4-2, μέσα σε μόλις εννιά ημέρες παθαίνει κι αυτός χιαστούς και σοκαριστικά γίνεται αλλαγή στο 17’ του αγώνα στο Περιστέρι. Ό,τι ζούσε ο Ολυμπιακός τον Δεκέμβρη, το ξαναέζησε στις 9 Φλεβάρη. Το μόνο παρήγορο στην όλη ιστορία είναι ότι ο Ολυμπιακός ουσιαστικά από τις 15-20 Δεκέμβρη έχει μάθει να παίζει και χωρίς τους Ποντένσε και Σουντανί, αφού έκτοτε τους είχε στην πραγματικότητα στη διάθεση του από ένα παιχνίδι τον καθένα-με το που γύριζαν από τον ένα τραυματισμό, πάθαιναν άλλο…

Tώρα λοιπόν ο Μαρτίνς βρίσκεται σε δύο επιλογές. Η μία να ξαναγυρίσει στο 4-3-3 (με Γκιγιέρμε, Μπουχαλάκη, Καμαρά ενδεκαδάτους και έχοντας πια μία εναλλακτική, τον Καφού) και η άλλη να παίξει πιο επιθετικά, με 4-4-2, αξιοποιώντας την επιστροφή του Φορτούνη από τον τραυματισμό του και του Χασάν από την…εξορία στην Πορτογαλία! Μάλλον για τα πιο δύσκολα ματς θα πάει με το πρώτο σχήμα και για αυτά που χρειάζονται φουλ επίθεση με το δεύτερο σχήμα, που μοιάζει λίγο…περίεργο, κάτι σαν ενδεκάδα με δύο δεκάρια και δύο φορ, χωρίς εξτρέμ, περισσότερο όμως είναι σύστημα, «βάζω τους καλύτερους»!

Δηλαδή λέει ο Μαρτίνς, παίρνω τους πιο ποιοτικούς μου παίκτες, τους καλύτερους και τους βάζω όλους μέσα, έστω κι αν η ενδεκάδα θα έχει μία πιο…κλασική και «τακτοποιημένη» μορφή. Με ένα σχήμα στο οποίο υποτίθεται ο Βαλμπουενά είναι έξω δεξιά κι ο Φορτούνης έξω αριστερά, αλλά επί της ουσίας εξτρέμ είναι τα μπακ. Σχήμα το οποίο εναλλακτικά θα είναι κι υποψήφιο για αλλαγή στη διάρκεια ενός δύσκολου αγώνα που θα στραβώσει, με το πιο κλασικό 4-3-3. Ένα καλό ερώτημα, βέβαια, είναι τι θα γίνει, αν πρέπει να βγει ο Ελ Αραμπί η, ο Χασάν, αφού δεν υπάρχει άλλος φορ! Μπορεί να επιστρατευθεί ο Λάζαρος η, να πάει δεύτερος φορ ο Φορτούνης…

Δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά ο Ολυμπιακός αυτή την στιγμή έχει μία θεωρητικά δυνατή ενδεκάδα για τα πιο δύσκολα ματς (Σα, Ομάρ, Σεμέδο, Μπα, Τσιμίκας, Γκιγιέρμε, Μπουχαλάκης, Καμαρά, Βαλμπουενά, Ελ Αραμπί, Μασούρα) και τους Φορτούνη και Χασάν, που "έρχονται" αρκετά δυναμικά. Αυτές είναι οι 13 βασικές επιλογές. Με την προσδοκία ότι ο Μαρτίνς θα βρει τον τρόπο και θα πάρει πράγματα, ό,τι μπορεί από τον καθένα, κι από μία δεύτερη ενδεκάδα με τους Αλέν, Γκασπάρ, Τοροσίδη, Σισέ, Αβραάμ, Καφού, Μπρούνο, Λοβέρα, Ραντζέλοβιτς, Λάζαρο, Μορ.

Πλέον ό,τι παίρνεις καλό είναι! Αρχής γενομένης από σήμερα, με τον Πανιώνιο, πρέπει να πάρει πράγματα ο Ολυμπιακός κι από τους Γκασπάρ, Σισέ κι από τον Ραντζέλοβιτς, που αναγκαστικά θα παίξει δεξί μπακ, καθότι εκτός μάχης κι ο Τοροσίδης. Αλλά κι απ΄ όσους εκ των Λάζαρου, Μορ, Λοβέρα, μπουν αλλαγή