Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ: Εκατοντάδες επιλογές και στοιχήματα για σκόρερ, κάρτες, κόρνερ και λεπτό πρώτου γκολ. |21+

Στις 16.00 το μεσημέρι της Τετάρτης (12/2) εκδικάζεται η έφεση της ΑΕΚ για την τιμωρία της αναφορικά με τα επεισόδια στο ματς με τον Ολυμπιακό.

Θυμίζουμε πως η Ενωση τιμωρήθηκε με δύο αγωνιστικές και 77.500 ευρώ.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο:

«Στο 45’ έως το 58’ οπαδοί της εγκαλουμένης προκάλεσαν επεισόδια στον εν γένει χώρο του γηπέδου, τα οποία συνδέονταν με βιαιοπραγίες κατά προσώπων. Ειδικότερα, τριάντα (30) άτομα, φίλαθλοι της εγκαλουμένης, κινήθηκαν εντός της περίφραξης του γηπέδου έμπροσθεν της θύρας 33 και βιαιοπράγησαν κατά των αστυνομικών δυνάμεων (που βρίσκονταν στην παρακείμενη θύρα 29), προς τις οποίες εκσφενδόνισαν πέντε (5) αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς (τύπου βόμβας μολότοφ), καπνογόνα, φωτοβολίδες, πέτρες κ.α. αντικείμενα».

Ο αθλητικός δικαστής, Χριστόφορος Μάρκου δεν δέχτηκε τις αμφιβολίες της ΑΕΚ για την οπαδική ταυτότητα των δραστών εξηγώντας:

«Ο εν λόγω ισχυρισμός πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμος, διότι, όπως προκύπτει από την έκθεση της αστυνομίας, τα άτομα που προκάλεσαν τα ανωτέρω επεισόδια είχαν βγει νωρίτερα από τις θύρες 1 και 35 και ακολούθως, αφού εξήλθαν του σημείου προελέγχου Π-35, κινήθηκαν στο χώρο μεταξύ Σταδίου και Κλειστού Γυμναστηρίου και επιτέθηκαν εναντίον διερχόμενου περιπολικού εκτοξεύοντας εναντίον του 2 βόμβες μολότοφ, με αποτέλεσμα να εκδηλωθεί φωτιά στο εσωτερικό του και το όχημα να καεί ολοσχερώς. Στο σημείο προσέτρεξαν αστυνομικές δυνάμεις, στη θέα των οποίων τα ανωτέρω άτομα εισήλθαν εντός της περίφραξης και με είκοσι επιπλέον φιλάθλους που εξήλθαν ομοίως από τις θύρες 1 και 35 του σταδίου δημιούργησαν επεισόδια και βιαιοπράγησαν εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων που βρίσκονταν εξωτερικά της θύρας 29 εκτοξεύοντας εναντίον τους τα αντικείμενα που προαναφέρθηκαν» και συνεχίζει:

Τα ως άνω επεισόδια έλαβαν χώρα, πέραν πάσης αμφιβολίας, εντός του εν γένει χώρου του γηπέδου που χρησιμοποιεί ως έδρα η εγκαλουμένη, ήτοι του Κεντρικού Σταδίου, που ευρίσκεται στους χώρους του Ολυμπιακού Αθλητικού Κέντρου (Ο.Α.Κ.Α.)» ενώ σε άλλο σημείο στο σκεπτικό 11 σελίδων αναφέρει ότι… «Ειδικότερα αποδεικνύεται, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι τα ανωτέρω επεισόδια έλαβαν χώρα εντός του εν γένει χώρου του γηπέδου και συγκεκριμένα κάτω ακριβώς από τις κερκίδες 29, 31, 33 και 35».

Ο εν γένει χώρος του ΟΑΚΑ

«Ο ανωτέρω εν γένει χώρος του γηπέδου αρχίζει από το σημείο της περίφραξης των προελέγχων, περιλαμβάνει τους χώρους περιμετρικά του γηπέδου και των κερκίδων, έως και τους τρεις χώρους σταθμεύσεως στο ύψος της Λεωφόρου Σπύρου Λούη. Άρα στους χώρους μεταξύ αφενός μεν της περίφραξης των σημείων προελέγχου και αφετέρου των θυρών που οδηγούν, μέσω της χρήσης τουρνικέ ή του συστήματος ακύρωσης εισιτηρίων, προσδιορίζεται ο προοριζόμενος για εμπορική χρήση και εκμετάλλευση εν γένει χώρος του γηπέδου. Στον χώρο, δε, αυτόν ευρίσκονται η μπουτίκ της εγκαλούμενης Π.Α.Ε., η οποία λειτουργεί κατά τις ημέρες των αγώνων, διαφημιστικές πινακίδες στις εισόδους των θυρών, τα κυλικεία του γηπέδου, που εξυπηρετούν τους φιλάθλους του γηπέδου, οι είσοδοι των σουιτών των εμπορικών συνεργατών της Π.Α.Ε. κ.λπ. Επομένως, ο εν γένει χώρος του Κεντρικού Σταδίου του Ο.Α.Κ.Α., όπου διεξήχθη και η επίμαχη ποδοσφαιρική αναμέτρηση, ξεκινάει από την περίφραξη των σημείων προελέγχου του γηπέδου, ενώ δεν εκτείνεται πέραν αυτής στους λοιπούς χώρους του συμπλέγματος των εγκαταστάσεων του Ολυμπιακού Αθλητικού Κέντρου Αθηνών (Ο.Α.Κ.Α.)».

Η ερμηνεία για τη βιαιοπραγία ακόμα κι αν η μολότοφ δεν βρει στόχο

«Εξ άλλου απορριπτέος τυγχάνει ο ισχυρισμός της εγκαλουμένης, ότι τα ανωτέρω επεισόδια δεν συνδέονταν με βιαιοπραγίες, αφού η εκσφενδόνιση βομβών μολότοφ, πετρών, φωτοβολίδων και καπνογόνων κατά των αστυνομικών αποτελούν βιαιοπραγίες κατά την έννοια του άρθρου 15 παρ. 4 ΠΚ/ΕΠΟ, δηλαδή αποτελούν «παράνομες ενέργειες εκδηλούμενες με υλική δύναμη (όπως αποτελεί η εκσφενδόνιση βομβών, φωτοβολίδων κλπ.) και τείνουσες στην κακοποίηση του σώματος, χωρίς να έχει σημασία αν επήλθε πράγματι σωματική κάκωση.

Πρέπει να τονιστεί ότι είναι διαφορετική πράξη η ρίψη π.χ. ενός πλαστικού ποτηριού ή ακόμη και μικρού πλαστικού μπουκαλιού κατά άλλου προσώπου (που κατά κανόνα δεν αποτελεί βιαιοπραγία, αφού κατ’ αρχήν δεν τείνει σε κακοποίηση του σώματος, αλλά απλή ρίψη αντικειμένου) από τη (στοχευμένη) εκσφενδόνιση μολότοφ, πετρών και φωτοβολίδων, αφού τα αντικείμενα αυτά τείνουν κατ’ εξοχήν στην κακοποίηση του σώματος. Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι τα παραπάνω αποτελούν βιαιοπραγίες, έστω και οι βόμβες κλπ. δεν βρήκαν το στόχο τους ή αν οι αστυνομικοί τις απέκρουσαν με τις ασπίδες τους, αφού η «παράνομη ενέργεια εκδηλούμενη με υλική δύναμη» ολοκληρώθηκε, ανεξάρτητα από το αν προκάλεσε το σκοπούμενο αποτέλεσμά της, ήτοι τη σωματική βλάβη. Άλλωστε σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 ΠΚ/ΕΠΟ «τιμωρούνται, επίσης, οι ενέργειες που αποτελούν απόπειρα.

Εξ άλλου και αν ακόμη οριστεί ως βιαιοπραγία η «άσκηση φυσικής δύναμης με σοβαρές επιθετικές πράξεις πάνω στο σώμα άλλου», όπως ισχυρίζεται η εγκαλουμένη, και πάλι η εκσφενδόνιση βομβών μολότοφ, πετρών και φωτοβολίδων κατά των αστυνομικών υπάγεται στον ως άνω ορισμό, αφού η φυσική δύναμη πάνω στο σώμα άλλου δεν είναι αναγκαίο να ασκείται αποκλειστικά και μόνον με τα χέρια του δράστη αλλά μπορεί να ασκείται και με αντικείμενο που αυτός κρατά ή ακόμη και εκσφενδονίζει κατ’ άλλου, εις τρόπον ώστε να θεωρείται σοβαρή επιθετική πράξη, διακρινόμενη κατά τούτο σαφώς από την απλή ρίψη μη επικίνδυνων αντικειμένων προς το μέρος του θύματος.

Είναι αδιάφορο αν η στόχευση και ρίψη επικίνδυνων αντικειμένων κατά προσώπων (π.χ. βομβών μολότοφ, πετρών, πυρσών κλπ.) αποτελεί βιαιοπραγία υπό την έννοια της άμεσης σωματικής επαφής δύο ατόμων (που πάντως δεν ευρίσκει έρεισμα στο νόμο) ή βιαιοπραγία κατά την εννοία, που προεκτέθηκε, αφού δεν υπάρχει άλλη περίπτωση στο ως άνω άρθρο που να τυποποιεί τη δημιουργία επεισοδίων με ρίψεις επικίνδυνων αντικειμένων κατά προσώπων, ούτε ασφαλώς η δημιουργία επεισοδίων που συνοδεύονται από ρίψεις εύφλεκτων και εν γένει επικίνδυνων αντικειμένων κατά προσώπων (π.χ. βομβών μολότοφ, πυρσών κλπ.) μπορεί να υπαχθεί στη βασική μορφή της δημιουργίας επεισοδίων της περ. α’, δεν είναι δυνατόν δηλαδή τέτοια επεισόδια να θεωρηθούν απλά, αφού κάτι τέτοιο θα αποτελούσε, εν όψει της εμφανώς μεγαλύτερης επικινδυνότητας της εν λόγω συμπεριφοράς, προφανής διαστρέβλωση της θέλησης του νομοθέτη να αντιμετωπίζει τα «επικίνδυνα» επεισόδια αυστηρότερα από τα «ακίνδυνα».