Εορταστικό reunion εξευτελισμού των προπαγανδιστών

Πέρασαν έξι χρόνια από την τελευταία φορά που μου τηλεφώνησε ο πατέρας μου για εισιτήριο σε ματς του Παναθηναϊκού. Έξι χρόνια μετά τον τελικό του Κυπέλλου, πάλι εναντίον του ΠΑΟΚ, στο ΟΑΚΑ. Τελικά δεν πήγε (άσχετο). Προτίμησε σπίτι, NOVA, μεζέδες, ούζα. Αλλά από κάτι τέτοια «μικρά» πιάνεις τον παλμό και την ατμόσφαιρα πριν από τα ντέρμπι…

Η διαφορά ήταν διπλή για τον φίλο του Παναθηναϊκού που ξεκίνησε να πάει στο Μαρούσι το απόγευμα της Κυριακής: α) πήγε με την αίσθηση του «μάλλον θα νικήσουμε» β) πήγε με όλη την καλή διάθεση να στηρίξει και να βοηθήσει ακόμα κι αν το ματς «στράβωνε», αρκεί να έβλεπε πείσμα, ποδοσφαιρικό φιλότιμο και προσπάθεια. Και αποχώρησε για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια με την αίσθηση του «Είμαστε Παναθηναϊκός ξανά!». Δεν είναι. Και το ξέρουν.

ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΩΣ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ «ΚΛΕΦΤΟΠΟΛΕΜΟ»

Αλλά αυτή η νίκη θύμισε κάποια Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός επί Μπεργκ στη Λεωφόρο: νίκες με υπεροχή. Νίκες επειδή είσαι ανώτερος. Όχι με πείσμα – πάθος – δύναμη, ως κατώτερος, με στόχο να «κλέψεις» το ματς. Αλλά με ποιότητα – οργάνωση – αυτοπεποίθηση. Επικράτηση με περισσότερες ευκαιρίες, με ομορφότερο ποδόσφαιρο, με πιο σωστή ανασταλτική λειτουργία, με περισσότερο ποδοσφαιρικό τσαμπουκά, με καλύτερο coaching, με πιο αποτελεσματική προετοιμασία.

Αποχώρησαν «γεμάτοι» και υπερήφανοι οι 30.000 φίλοι του Παναθηναϊκού από το ΟΑΚΑ. Το όφελος για τους Πράσινους είναι ότι αυτός ο δεσμός, αυτό το reunion και η επανασυσπείρωση που επιτεύχθηκε πετραδάκι – πετραδάκι και τρίποντο – τρίποντο, πιθανότατα δεν θα διαρραγεί εύκολα. Θα κρατήσει κοντά της αυτή η ομάδα τους περισσότερους εξ’ αυτών, ακόμα και σε περίπτωση αποκλεισμού από τον ΠΑΟΚ: αυτό είναι το πιο πιθανό σενάριο σε διπλό αγώνα, μην γελιόμαστε. Ο Δικέφαλος παραμένει ομάδα με πλουσιότερο και καλύτερο έμψυχο δυναμικό κι ας βρίσκεται στο χειρότερο timing της τελευταίας τριετίας αγωνιστικά («ψυχολογικά» έχει περάσει και χειρότερα) κι ας έχει χίλια προβλήματα εντός και εκτός αποδυτηρίων, κι ας βρίσκεται υπό τρομερή πίεση με πολλά ανοιχτά ζητήματα σε διαφορετικά πεδία (πιθανή ποινή, ποδοσφαιρικό τμήμα, προπονητής, τεχνικός διευθυντής, απόδοση).

ΓΙΑΤΙ ΝΙΚΗΣΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΑ

Ο Παναθηναϊκός νίκησε εύκολα διότι έτρεξε και πίεσε περισσότερο, διότι πήρε καλή απόδοση και προσωπικές νίκες από πολλούς παίκτες μέσα στο γήπεδο, διότι στόχευσε σωστά στην αχίλλειο πτέρνα του ΠΑΟΚ: στο δίδυμο των στόπερ του. Οι περισσότεροι μιλούν για τη «λανθασμένη» θέση του Μίσιτς, για τον Εσίτι, τον Μπίσεσβαρ, τον Πέλκα και τον Αουγκούστο, αλλά στα δικά μου μάτια η απώλεια του Χοσέ Κρέσπο είναι το βασικότερο πρόβλημα που καλείται να διαχειριστεί ο Φερέιρα ή ο διάδοχός του. Με το δίδυμο Βαρέλα – Ίνγκασον ο ΠΑΟΚ θα έχει τρομερές δυσλειτουργίες. Όχι μόνο αμυντικά: σφάλματα κάνουν όλοι (αν και η διαφορά στον Βαρέλα που ήταν ο Νο 1 στόπερ του περυσινού πρωταθλήματος είναι απίστευτη). Το βασικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ θα εντοπίζεται στη δομή και ανάπτυξη των επιθέσεών του. Διότι μ’ αυτό το δίδυμο η ανασφάλεια θα χτυπά κόκκινο, οι αποστάσεις των γραμμών θα μεγαλώνουν, το βραχυκύκλωμα στη συνοχή και τους επιθετικούς αυτοματισμούς της ομάδας θα είναι δεδομένα προβλήματα. Όχι εναντίον του Βόλου και του Πανιωνίου. Στα play offs και στο Κύπελλο. Εναντίον των σοβαρών ανταγωνιστών του…

Η «ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ» ΚΑΙ Η ΒΑΡΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Μέχρι τα play offs, βέβαια, πολλά ενδέχεται να αλλάξουν σε διαφορετικά κάδρα. Στον ΠΑΟΚ, στον Ολυμπιακό, στο ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά. Έως τότε, όμως, για ένα πρέπει να είναι απολύτως βέβαιοι πολλοί. Ότι ο Παναθηναϊκός «στραβά μάτια» σε ματς δεν έχει κάνει, ούτε πρόκειται να κάνει. Ο Γιάννης Αλαφούζος έχει κάνει τις «ανίερες» συμμαχίες του κατά καιρούς, αλλά ο Παναθηναϊκός απέδειξε και πάλι ότι κάστανα δεν χαρίζει. Κι ας είπε προσφάτως στη «Δίκη» ο τηλεοπτικά άπειρος Μάκης Γκαγκάτσης ότι ο ΠΑΟΚ «είναι σε συνεννόηση» με τον Παναθηναϊκό, εννοώντας ότι η σχέση των δύο συλλόγων έχει «αποκατασταθεί». Αυτό είναι αληθές. Και φάνηκε, αν θέλετε, και από τις θέσεις Αλαφούζου – Σαββίδη (δίπλα) στην περίφημη σύσκεψη του Big4 με τους εκπροσώπους FIFA/UEFA.

Αυτό, όμως, δεν συνεπάγεται ότι ο Παναθηναϊκός θα «παίξει» με την τύχη των υπόλοιπων ομάδων στο πρωτάθλημα ανάλογα με τις κατά καιρούς σχέσεις μαζί τους. Δεν το έκανε επί Βαρδινογιάννη. Δεν το έκανε επί πολυμετοχικότητας. Δεν θα το κάνει ούτε επί Αλαφούζου. Είναι μια βαριά κληρονομιά την οποία κουβαλά ο εκάστοτε μεγαλομέτοχος, ανεξάρτητα από τις προσωπικές ανά διαστήματα «συμπάθειες» ή «αντιπάθειες» προς τους ιδιοκτήτες των υπόλοιπων «μεγάλων» ή την πολιτική που προτιμά κατά καιρούς.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΣΤΟΝ ΔΩΝΗ;

Θα έλεγε κάποιος κάτι στον Γιώργο Δώνη αν άφηνε στον πάγκο τον Μακέντα που προερχόταν από πρόβλημα και έβαζε βασικό τον Περέα που ήταν ο game changer σε δύο ντέρμπι στον πρώτο γύρο (με Ολυμπιακό και ΑΕΚ);

Θα έλεγε κάποιος κάτι στον Γιώργο Δώνη αν έβαζε τον «βαρύ», αλλά πιο σωστό τακτικά, Μπουζούκη, αντί του Νάγκι; Η’ τον Κολοβέτσιο αντί του Πούγγουρα; Η΄ τον Ανουάρ για να προφυλάξει τον επιβαρυμένο Κουρμπέλη ενόψε των προημιτελικών Κυπέλλου; Δεν θα ήταν με αμιγώς ποδοσφαιρικά κριτήρια «λογικές» αυτές οι επιλογές; Ασφαλώς και θα ήταν! Θα… έδινε δικαιώματα, αλλά το λογικό θα ήταν να κάνει rotation. Δεν το έκανε. Και εξευτέλισε ο ίδιος ο κόουτς και ο Παναθηναϊκός συνολικά τους προπαγανδιστές της δεκάρας.

Εκείνους που επί μία ολόκληρη εβδομάδα, χωρίς να βασίζονται σε πληροφόρηση - παρά μόνο στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων που υπηρετούν - έγραφαν και έλεγαν ότι ο Παναθηναϊκός θα δώσει όλο το βάρος στους προημιτελικούς και θα… αφήσει το ματς πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ. Με γελοία υπονοουμενάκια, με εξοργιστικές ατακούλες επιπέδου νηπιαγωγείου, με δηλητήριο διαχεόμενο σταγόνα – σταγόνα σε ερτζιανά και γραπτά. Εξευτελίστηκαν. Διασύρθηκαν. Αλλά δεν έχουν τσίπα για να ζητήσουν «συγγνώμη».

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να πληρώσει με αποκλεισμό από το Κύπελλο τη χθεσινή «ολοκληρωτική» σε ένταση και κατάθεση δυνάμεων εμφάνισή του. Αλλά στην ιστορία ενός συλλόγου - όλες ανεξαιρέτως οι ομάδες έχουν ανεξίτηλες κηλίδες και ένδοξες στιγμές - ίσως να αξίζει ένα «καθαρό κούτελο» από μια πρόκριση στον ημιτελικό. Ειδικά σ’ αυτή την περίοδο βρωμιάς και δυσωδίας.

Υ.Γ. Βιαστικά συμπεράσματα για τον Ανουάρ και τον Νάγκι δεν χρειάζονται. Αμφότεροι, άλλωστε, δανεικοί είναι και ο Παναθηναϊκός έχει όλα τα περιθώρια να τους αξιολογήσει και να αποφασίσει στο τέλος της σεζόν αν θα κάνει πρόταση για αγορά ή για επέκταση του δανεισμού. Αμφότεροι έχουν τα καλά και τα «στραβά» τους (ο Νάγκι είναι αυθεντικός εξτρέμ με την παλιά έννοια του όρου, χρήζει μεγάλης βελτίωσης τακτικά). Αυτό για το οποίο καλούνται να προβληματιστούν Αλαφούζος, Ρόκα, Δώνης είναι τι θα κάνουν με τον Ινσούα και τον Γιόχανσον, με τους οποίους η διαφορά στο οικονομικό είναι τεράστια. Οι δυο υποθέσεις αυτή τη στιγμή είναι ουσιαστικά «παρατημένες» και αρνητικά «τελειωμένες», δεν τρέχει καν διαπραγμάτευση (στον Γιόχανσον ακόμα δεν έχει γίνει πρόταση, άρα θεωρητικά υπάρχουν ελάχιστα περιθώρια συμφωνίας). Ας ξανασκεφτούν (ειδικά για τον Ινσούα) τι συμβόλαια έχουν δώσει σε Κουρμπέλη – Καρλίτος κι ας αναλογιστούν τις επόμενες κινήσεις. Διότι η ταυτόχρονη αλλαγή των δύο βασικών επί 2 ½ χρόνια ακραίων μπακ είναι πολύ δύσκολη υπόθεση για οποιαδήποτε ομάδα…