Το μηδέν πίσω και ο Σεμέδο, που πρέπει να δώσει περισσότερα στον Ολυμπιακό

Σίγουρα είναι πολύ ευχάριστο για τον Ολυμπιακό που εδώ και κάμποσα παιχνίδια κρατάει το μηδέν στην άμυνα του-για την ακρίβεια στα εφτά τελευταία σε πρωτάθλημα (πέντε), κύπελλο (ένα) κι Ευρώπη (ένα), έχει παραβιαστεί μόλις μία φορά η εστία του, από εκείνο το «δώρο» του Σα στο σουτ του Γουάρντα της Λάρισας πάνω του.

Κι είναι σημαντικό το μηδέν, πολύ απλά γιατί υποτίθεται ότι όταν είσαι Ολυμπιακός και δεν φας γκολ, ένα γκολ μπροστά θα το βρεις κι έτσι θα το πάρεις το ματσάκι. Βέβαια κι αυτό θεωρητικό είναι, όπως άλλωστε αποδείχθηκε στο 0-0 στο Βόλο, όπου ναι μεν το γκολ βρέθηκε, αλλά το...εξαφάνισαν ταχυδακτυλουργικά οι Ευαγγέλου, Φίλος και, ενώ σε δύο άλλα παιχνίδια το χρυσό γκολ ήρθε αργά (1-0 τον Ερυθρό Αστέρα, αλλά και τον Παναθηναϊκό).

Για να μην κοροϊδευόμαστε, δεν είναι ομάδα που το έχει το εύκολο γκολ ο Ολυμπιακός. Ο Ολυμπιακός άμα του βγει το ματς, ναι θα ρίξει τριάρα, τεσσάρα, πεντάρα. Αλλά αν δεν του βγει, θα γίνει θρίλερ με άγνωστο φινάλε. Όπως κι αν έχει, όμως, το να μην τρως γκολ είναι μεγάλη δουλειά. Σου ανοίγει τον δρόμο για τη νίκη.

Στέκομαι σε αυτό το κομμάτι, γιατί παρότι τα στατιστικά δεδομένα είναι εντυπωσιακά, με το ένα γκολ παθητικό στα εφτά τελευταία παιχνίδια, όταν μιλάμε για τα πιο κρίσιμα παιχνίδια, τον Ολυμπιακό δεν τον είδα πολύ καλό πίσω. Δεν ενέπνεε την εμπιστοσύνη που θα έπρεπε. Καλό το μηδέν, αλλά ο Ερυθρός Αστέρας είχε πέναλτι στο δοκάρι, ο Παναθηναϊκός είχε τετ α τετ (Γιόχανσον) που έβγαλε ο Σα κι ο Βόλος ακόμη είχε πλαγιοκόπηση που εύκολα θα μπορούσε να φέρει γκολ σε εκείνη την κεφαλιά του αμαρκάριστου στη μικρή περιοχή «ζουμπά», του διαολάκου Τόρες.

Πιο συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, υπήρχαν στιγμές έως κι εκνευριστικές με τους αμυντικούς του Ολυμπιακού. Είδαμε τον Σεμέδο στο τελευταίο λεπτό να κάνει φοβερό τσαφ, είδαμε τον Ομάρ νωρίτερα να διώχνει την μπάλα με στραβοκλοτσιά προς τα πίσω στα γκολπόστ του Σα, είδαμε τον Σεμέδο και τον Καμαρά να...μπλέκονται μεταξύ τους και να αδυνατούν να καθαρίσουν τη φάση του τετ α τετ του Γιόχανσον και το αποκορύφωμα είδαμε τον Σεμέδο και τον Μπα να μπερδεύονται μεταξύ τους σε μία εντελώς ακίνδυνη φάση, με συνέπεια να αφήσουν «ζωντανή» την μπάλα στην περιοχή και να δοθεί δικαίωμα διαμαρτυριών για πέναλτι στον Μακέδα από τον Μπα. Μιλάμε για πραγματικά απαράδεκτη αντίδραση σε αυτές τις τέσσερις στιγμές.

Ειδικά δε από τον Σεμέδο εγώ θα περίμενα περισσότερα πράγματα. Είναι ο αρχηγός της άμυνας, έχει κοστίσει ένα τσουβάλι λεφτά, παίρνει κι ο ίδιος ένα συμβόλαιο βασιλικό για στόπερ κι αν μη τι άλλο θέλεις να δεις ανάλογα πράγματα. Δύο όντως καλές κι έγκαιρες επεμβάσεις του και μία νίκη σε προσωπική μονομαχία με τον Μακέδα, είναι ένας καλός απολογισμός, αλλά δεν αρκεί. Από τον καλύτερο σου αμυντικό, περιμένεις να σου καθαρίζει τις φάσεις κι όχι π.χ. να παίρνει δύο κεφαλιές με την μπάλα να πηγαίνει προς τα πίσω, προς τον Σα. Ούτε είδα να έχει καλές θέσεις για να παίξει το οφσάϊντ η άμυνα, το αντίθετο.

Για τον Μπα μπορεί κάποιος να πει ότι το παιδί είχε το ελαφρυντικό ότι έπαιζε το πρώτο ντέρμπι της καριέρας του, αλλά σίγουρα χρειάζεται πολύ καλύτερη εικόνα η θέση του δεύτερου βασικού στόπερ του Ολυμπιακού. Δύο φορές νίκησε τον Μακέδα, άλλες δύο όμως ο φορ του Παναθηναϊκού τον νίκησε, όταν έβγαλε επικίνδυνη σέντρα κι όταν τον «πήρε μαζί» του στην περιοχή του Σα και σούταρε. Κέρδισε κάποιες κεφαλιές, ήταν πιεστικός σε μαρκαρίσματα, αλλά ένα διώξιμο που έκανε ήταν πάνω σε αντίπαλο, το δε μπέρδεμα με τον Σεμέδο για να σηκώνεις τα χέρια ψηλά και γενικά μία εμφάνιση που δεν την λες και πειστική.

Ήταν καλό για τον Ολυμπιακό, αλλά και για τον (αριστερό στόπερ) Μπα, που ο αριστερός μπακ Τσιμίκας, όχι μόνο πέρασε δύο-τρεις επικίνδυνες σέντρες, αλλά έβγαλε κι αρκετές καλές άμυνες…Λιγότερες, αλλά σημαντικές επεμβάσεις αμυντικά είχε κι ο Ομάρ, που όμως έχασε εντελώς σε εκείνη τη φάση του α΄ ημιχρόνου τον Χατζηγιοβάννη, όταν ο εξτρέμ του ΠΑΟ συνέκλινε και βγήκε σαν κρυφός φορ στη σέντρα του Μακέδα από αριστερά. Ο Χατζηγιοβάννης αστόχησε, ενώ και να ευστοχούσε το γκολ δεν θα μετρούσε, καθότι είχε οριακά υποδειχθεί σε θέση οφσάϊντ ο Μακέδα στο ξεκίνημα της φάσης, ωστόσο η αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού σε ολόκληρη αυτή τη φάση εκτέθηκε.

Το πρόβλημα βέβαια το ανασταλτικό ξεκινούσε από τα εξτρέμ, αφού ούτε ο Ποντένσε, ούτε ο Μασούρας βοηθούσαν αμυντικά κόντρα σε Ινσούα και Γιόχανσον, ενώ κι ακόμη πιο πίσω, οι Καμαρά και Μπουχαλάκης ειδικά στο α΄ ημίχρονο ήταν προβληματικοί. Ο Μαντί τουλάχιστον είχε κάποια κοψίματα κι ένα κλέψιμο, σε αντίθεση με τον Μπούχα που φάνηκε πολύ βαρύς-και παρεμπιπτόντως είχε πολύ κακό τελείωμα σε εκείνη την κεφαλιά του στην ωραία σέντρα του Βαλμπουενά, σε φάση που περιμένεις από ένα παλικάρι 1μ85 πολύ καλύτερη κίνηση.

Εξαιρετικά θετικό για τον Ολυμπιακό ότι ο Σα γύρισε μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος με πραγματικά καλή απόδοση, αφού η επέμβαση στο κοντινό σουτ του Γιόχανσον ήταν σωτήρια-με τη βοήθεια πάντως και του Σουηδού, που ενώ λίγο νωρίτερα είχε πλασάρει τέλεια στα δίχτυα με το αριστερό, εκεί που υποδείχθηκε σε (καθαρή) θέση οφσάϊντ, στη φάση της καθαρής ευκαιρίας του πήγε με άλλο πόδι κι άλλο τρόπο να νικήσει τον Πορτογάλο.

Τέλος πάντων, σημασία έχει ότι ο Σα έκανε τη δουλειά του και ότι γενικά ήταν πολύ σταθερός κάτω από την εστία του (π.χ. και σε κάποια γυρίσματα προς τα πίσω των Σεμέδο κι Ομάρ). Αν μας έκανε και τη…χάρη να έδιωχνε την μπάλα με τα πόδια και καλύτερα…