Εύκολο γκολ και άδειο πορτοφόλι, δύσκολα πάνε μαζί!

Ο Παναθηναϊκός εκτός από την απόκτηση ενός ποδοσφαιριστή που θα καλύψει το μεγάλο κενό που υπάρχει στον άξονα της μεσαίας γραμμής και τούτη την στιγμή αποτελεί προτεραιότητα, ιδανικά θα ήθελε να αποκτήσει και έναν εξτρέμ που θα έχει το εύκολο γκολ. Κάτι παρόμοιο προσπάθησε να κάνει και το καλοκαίρι, έχοντας σωστά αναγνωρίσει το περυσινό μεγαλύτερο πρόβλημα της αγωνιστικής λειτουργίας του συνόλου. Δηλαδή να αποκτήσει μεσοεπιθετικούς και φορ, οι οποίοι θα προσφέρουν στο σκοράρισμα και την δημιουργία. Μέχρι στιγμής κανείς εξ' αυτών, δεν έχει προσφέρει το παραμικρό σε αυτό το κομμάτι.

Ο Κολοβός παρά τις πολλές ευκαιρίες που έχει πάρει, δεν έχει σκοράρει στο πρωτάθλημα, δεν έχει ούτε ασίστ. Ο Δώνης επιμένει και ο διεθνής άσος, επιμένει να τον εκθέτει. Ο Μολό έχει ένα γκολ από τα έντεκα βήματα, μια ασίστ αλλά είναι ξεκάθαρο πως δεν τον πιστεύει ο Δώνης και βρίσκεται κοντά στην πόρτα της εξόδου, ενώ ο Μπεκ δεν θα έπρεπε καν να έχει υπογράψει στο «τριφύλλι», καθώς ναι μεν κάποτε ήταν ένας εξαιρετικός ακραίος με το γκολ στο ρεπερτόριό του αλλά την τελευταία πενταετία έχει δεκάδες μυϊκούς τραυματισμούς, στοιχείο που επιβεβαιώνεται στους πρώτους μήνες της εν Ελλάδι παρουσίας του.

Ο μόνος εξτρέμ του ρόστερ που έχει καλή επίδοση μέχρι στιγμής στο σκοράρισμα, είναι ο Τάσος Χατζηγιοβάνης με τρία. Δύο από αυτά, βέβαια, με πέναλτι.

Στους σέντερ φορ, ο Περέα που ήρθε για να δώσει ακόμη μία λύση πίσω από τον Μακέντα, ναι μεν έχει ενέργεια, ενθουσιασμό, πάθος στο παιχνίδι του αλλά αυτή την στιγμή σε καμία περίπτωση η επαφή του με το πλεκτό δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο ενώ πρέπει να δουλέψει αρκετά την τεχνική του κατάρτιση, για να μπορέσει να εκμεταλλευθεί τα παραπάνω θετικά χαρακτηριστικά. Ένα γκολ μόλις κι αυτός, στο ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Ο Παναθηναϊκός, όπως αναλύσαμε διεξοδικά στο σημείωμα της Τετάρτης έχει πρωτίστως πρόβλημα στην δημιουργία με ευθύνη του προπονητή, αλλά και στην εκτέλεση δεν πάει πίσω.

Πόσο εύκολο, όμως, είναι να βρει ο Παναθηναϊκός το εύκολο γκολ στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου αλλά και το επόμενο καλοκαίρι; Πόσο εύκολο είναι για το κλαμπ να βάλει στο έμψυχο δυναμικό του ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θα έχουν καλή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα; Πόσες πιθανότητες υπάρχουν;

Αν θέλουμε να βλέπουμε τα πράγματα υπό το πρίσμα της πραγματικότητας, αυτές οι πιθανότητες είναι λίγες. Είτε στην τεχνική διεύθυνση της ομάδας βρίσκεται ο Νίκος Νταμπίζας, είτε βρίσκεται ο Τσάβι Ρόκα, είτε βρίσκεται ο Τσίκι Μπεγκιριστάιν της Σίτι, είτε ο κορυφαίος Μόντσι!

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Το εύκολο γκολ στην αγορά πληρώνεται. Είναι στοιχείο που εκτοξεύει τιμές, που φτιάχνει καριέρες, που αλλάζει στάτους και επίπεδο τους ποδοσφαιριστές.

Εύκολο γκολ και άδειο πορτοφόλι δεν πάνε μαζί! Ο Παναθηναϊκός εδώ και δυό χρόνια προσπαθεί να ανεβάσει την ποιότητα στο ρόστερ του, έχοντας ως ταβάνι τις 200.000 ευρώ σε ετήσιο συμβόλαιο σε ελεύθερους ποδοσφαιριστές! Δεν έχει την δυνατότητα να πληρώσει και να αγοράσει!

Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, η δεξαμενή των διαθέσιμων ποδοσφαιριστών περιορίζεται σημαντικά. Ακόμη και να βρεις στην αγορά παίκτη ελεύθερο, με 200.000 ευρώ συμβόλαιο, 9 στις 10 περιπτώσεις υπάρχει ένα υπόβαθρο, που τις περισσότερες φορές έχει να κάνει με σοβαρούς τραυματισμούς, με προβληματικές συμπεριφορές.

Η περίπτωση του Σεμέδο στον ΟΦΗ, του Τόρες στον Βόλο και του Μάρτιν Φερνάντες που έκαναν ένα εξαιρετικό πρώτο γύρο είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Μια δεκαετία. Από το 2009 μέχρι και σήμερα, πόσοι εξτρέμ και σέντερ φορ είχαν στον Παναθηναϊκό το εύκολο γκολ και ποιες ήταν οι απολαβές τους; Η χρήση της... χρονομηχανής θα μας βοηθήσει να φτάσουμε στο συμπέρασμα, πως τις περισσότερες φορές «ότι πληρώνεις, παίρνεις».

Πάμε, λοιπόν.

2009/2010: Σεμπάστιαν Λέτο 6 γκολ, 1 εκατομμύριο ευρώ ετησίως, 3.5 εκατομμύρια ευρώ αγορά από την Λίβερπουλ.
Τζιμπρίλ Σισέ 23 γκολ, 2.5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, 8 εκατομμύρια ευρώ αγορά από την Μαρσέιγ.

2011/2012: Σεμπάστιαν Λέτο 15 γκολ.
Χοσέ Τοτσέ 11 γκολ, 800.000 ευρώ ετησίως.
Κουίνσι Αμπέγιε 4 γκολ, 600.000 ευρώ ετησίως.

2012/2013: Χοσέ Τοτσέ 9 γκολ

2013/2014: Μάρκους Μπεργκ 16 γκολ, 400.000 ευρώ ετησίως, με τις ανανεώσεις έφτασε το 1.000.000 ευρώ!
Βίκτωρας Κλωναρίδης 9 γκολ, 180.000 ευρώ ετησίως

2014/2015: Μάρκους Μπεργκ 16 γκολ
Νίκος Καρέλης 16 γκολ, 150.000 ευρώ ετησίως.
Μλάντεν Πέτριτς 7 γκολ, 250.000 ευρώ ετησίως.

2015/2016: Μάρκους Μπεργκ, 17 γκολ.
Νίκος Καρέλης, 8 γκολ.

2016/2017: Μάρκους Μπεργκ, 24 γκολ.

2017/2018: Λούκας Βιγιαφάνιες 5 γκολ, 250.000 ευρώ ετησίως, 200.000 ευρώ αγορά.

2018/2019: Κίκο Μακέντα 10 γκολ, 300.000 ευρώ ετησίως.

Όπως βλέπεται η λίστα δεν είναι και... μεγάλη. Με εξαίρεση τον Καρέλη(τον οποίο τον δούλεψε πολύ ο Αναστασίου και τον έκανε... άλλο παίκτη) και τον Κλωναρίδη, όλοι οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές βρίσκονται πάνω από το ταβάνι που έχει βάλει ο Παναθηναϊκός την τελευταία διετία. Σε όλο αυτό το διάστημα, φόρεσαν την φανέλα με το τριφύλλι δεκάδες ποδοσφαιριστές. Μπορεί να είχαν κάποια δυνατά σημεία αλλά όχι το εύκολο γκολ.

Κάθε τεχνικός διευθυντής είναι... τεχνικός διευθυντής. Δεν είναι μάγος. Όπως το είχαμε αναφέρει στην επιστροφή του Νίκου Νταμπίζα, το αναφέρουμε και πάλι για τον Τσάβι Ρόκα. Για να είμαστε δίκαιοι.

Κάτω από τα δεδομένα που καλείται να δουλέψει, με άδειο πορτοφόλι, η αποστολή του είναι πάρα πολύ δύσκολη. Υπό αυτές τις συνθήκες, αν στις 10 κινήσεις σου βγουν οι 4, μιλάμε για επιτυχία. Αν μπορέσεις να φτάσεις στο 50% μιλάμε για εξαιρετική δουλειά. Από εκεί και πάνω έχουμε μία σούπερ μεταγραφική περίοδο.

Αυτά, όμως, δεν μπορούν να γίνονται συνέχεια. Μία φορά υπήρξε το καλοκαίρι του 2013 για τον Παναθηναϊκό και είναι σχεδόν απίθανο να επαναληφθεί. Το 80% ποσοστό ευστοχίας με πενιχρό μπάτζετ, είναι ποδοσφαιρικό θαύμα.

Αυτή, δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα για τον Παναθηναϊκό. Κάθε καλοκαίρι, κάθε χειμώνα θα ψάχνει για... λαχεία, θα βγαίνει στην αγορά με τις πιθανότητες επιτυχίας να είναι κατηγορηματικά εις βάρος του και θα βλέπει την ποιότητα στο ρόστερ του να αυξάνεται με μεγάλη δυσκολία.

Τούτη η πραγματικότητα θα αλλάξει μόνο, αν γυρίσει η σελίδα στο διοικητικό κομμάτι. Μέχρι τότε, ο Ρόκα θα ψάχνει για λαχεία και ο Παναθηναϊκός θα «ζει» με την ελπίδα μήπως μέσα από τον σορό, προκύψει ένα «διαμάντι»...