Ολυμπιακός: περιμένοντας να αλλάξει το φεγγάρι για τα γκολ…

Μπέρνλι – Μάντσεστερ Σίτι με επιστροφή* στα χαμένα! (21+) | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Το αγωνιστικό θέμα αυτή την στιγμή στον Ολυμπιακό είναι κατά βάση ένα κι εξαιτίας του η ομάδα στις τέσσερις τελευταίες αγωνιστικές έχει μόνο μία νίκη (2-0 τον Ατρόμητο), ενώ έχει φέρει ισοπαλίες στα άλλα τρία παιχνίδια της (0-0 στην Ξάνθη, 1-1 στον Πανιώνιο κι 1-1 με τον ΠΑΟΚ), την στιγμή που τις οκτώ πρώτες αγωνιστικές είχε εφτά νίκες και μία ισοπαλία.

Ο Ολυμπιακός παρουσιάζει μεγάλη αδυναμία στο γκολ. Κυριαρχεί πλήρως στα παιχνίδια του, έχει συντριπτική κατοχή μπάλας (74-26 με Πανιώνιο, 70-30 με Ατρόμητο, 63-37 με ΠΑΟΚ, 59-41 με Ξάνθη), αλλά δεν τελειώνει καλά τις φάσεις που φτιάχνει, με τις καθαρές ευκαιρίες του πάντως να μην είναι ανάλογα πολλές με τον πλήρη έλεγχο των αγώνων που διατηρεί. Ωστόσο, είναι αρκετές για να του έδιναν τις νίκες και στα τρία παιχνίδια τα οποία δεν κέρδισε.

Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο φανερό, όταν δούμε τον τρόπο με τον οποίο έχει σκοράρει σε αυτές τις τέσσερις τελευταίες αγωνιστικές: από τα μόλις τέσσερα γκολ, τα δύο είναι με πέναλτι και το τρίτο με ένα σουτ που η μπάλα κόντραρε στα πόδια αμυντικού κι άλλαξε γωνία (Ποντένσε με Ατρόμητο). Το πρόβλημα είχε αρχίσει να διαφαίνεται ακόμη κι από το 2-0 με την ΑΕΚ, όπου το μεν πρώτο γκολ είχε έρθει μετά από στημένη φάση και κόντρες στα πόδια των Μπουχαλάκη κι Αλμπάνη, το δε δεύτερο γκολ με σουτ του Καμαρά έξω από την περιοχή.

Ένα κομμάτι του προβλήματος έχει να κάνει σίγουρα με την έλλειψη γκολ από τους σέντερ φορ: Ο Ελ Αραμπί έχει να σκοράρει σχεδόν δύο μήνες στο πρωτάθλημα (από τις 6 Οκτωβρίου και το 2-1 με τον Άρη στο Χαριλάου), ο Γκερέρο εδώ και δυόμιση μήνες (από τις 22 Σεπτεμβρίου και το 1-1 με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ), ο δε Σουντανί έχει ένα γκολ στις πέντε τελευταίες αγωνιστικές, εκείνο με τον Ατρόμητο, μοναδικό του Ολυμπιακού που έχει έρθει από κυκλοφορία μπάλας και καλή εκτέλεση.

Είναι λάθος, ωστόσο, αν σταθούμε μόνο εκεί. Ναι, το γκολ έρχεται κατά κύριο λόγο από τους κεντρικούς επιθετικούς, αλλά με τις αντίπαλες ομάδες, όλες, συμπεριλαμβανομένου και του επίσης πρωτοπόρου ΠΑΟΚ, να παίζουν τόσο αμυντικά τον Ολυμπιακό, κι άρα να μπλοκάρουν τόσο στενά τους κυνηγούς του, το γκολ πρέπει να έρθει κι από αλλού.

Ας πάρουμε το παράδειγμα τον Γκιγέρμε, που και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ απέδειξε για άλλη μία φορά ότι είναι από τους κατ΄ εξοχήν παίκτες που πράγματι μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Στο β΄ ημίχρονο, που ανέβασε κι άλλο την απόδοση του, ανέβηκε όλη η ομάδα. Ο Βραζιλιάνος και μπάλες έκλεψε στο κέντρο και πάσες ωραιότατες πέρασε στα πλάγια και στον άξονα και με την κεφαλιά του σε κόρνερ έδωσε ασίστ στον Αραμπί (που το έχασε εξ επαφής). Έπρεπε, όμως, να βοηθήσει περισσότερο στο κομμάτι το εκτελεστικό και στο δημιουργικό, σε φάσεις κοντά στην αντίπαλη περιοχή.

Τρεις φορές ο Γκιγέρμε σούταρε έξω από το «κουτί», τη μία χειρότερη από την άλλη. Αυτό, όμως, το τελευταίο, το κακό σουτ, συμβαίνει. Ωστόσο, τις δύο φορές που σούταρε, πολύ απλά δεν έπρεπε να το κάνει, δεν ήταν θέση για να σουτάρει και το μόνο που κατάφερε ήταν να χαλάσει επιθέσεις της ομάδας, ειδικά δε τη δεύτερη φορά πάνω που ο Ολυμπιακός είχε κλέψει μπάλα και μπορούσε να βγει επικίνδυνα αιφνιδιάζοντας κάπως την αντίπαλη άμυνα. Στις δύο από τις τρεις περιπτώσεις, η πιο σωστή κίνηση θα ήταν να «έσπαγε» την μπάλα δίπλα του στον Μπουχαλάκη, που ήταν σε καλύτερη θέση για ένα σουτ.

Η πιο σωστή κίνηση του Γκιγέρμε ήταν στο…χειρότερο του σουτ, εκεί που η μπάλα κόντεψε να φύγει αράουτ, στο 48’! Διότι, εκεί ο Βραζιλιάνος βρέθηκε στη σωστή θέση για το σουτ, ένα μέτρο έξω από την περιοχή του ΠΑΟΚ, δεχόμενος την μπάλα από τον Ελ Αραμπί. Σε αυτή τη θέση πρέπει να βρίσκεται πιο συχνά ο Γκιγέρμε (σαν εξαροοκτάρι στον Ολυμπιακό) για να σουτάρει, όχι να κάνει σουτ απελπισίας από τα 30 μέτρα, με την προοπτική μόνο να βρει κανένα σώμα, να αλλάξει πορεία και να γίνει γκολ. Αυτά γίνονται μία φορά τον χρόνο, κι αν είσαι τυχερός.

Γενικά, τώρα που η ομάδα βρίσκεται σε ένα κακό φεγγάρι από πλευράς σκοραρίσματος, οι παίκτες πρέπει να παίζουν πιο έξυπνα, με πιο καθαρό μυαλό.

Ο Σουντανί, που όντως μπήκε και τον αισθάνθηκε η άμυνα του ΠΑΟΚ, σε αντίθεση με τον Μασούρα, που ήταν άφαντος, είναι φανερό ότι δεν έχει καλό δεξί, το αριστερό είναι το καλό του πόδι. Δύο φορές σπατάλησε επιθέσεις του Ολυμπιακού μέσα στην περιοχή του ΠΑΟΚ, με σουτ που ήταν ξεκάθαρο ότι δεν είχαν καμία τύχη.

Ο Βαλμπουενά δεν είχε νόημα να κάνει…ψαλιδάκι 22 μέτρα μακριά από την εστία του Ζίφκοβιτς. Χάλασε άλλη μία επίθεση του Ολυμπιακού. Υπήρχε περίπτωση να κάνει γκολ σε αυτή τη φάση; Εκεί που χρειάζονταν να κάνει το σωστό σουτ ο Γάλλος ήταν όταν στα εννιά μόλις δευτερόλεπτα από την σέντρα του αγώνα, ο γκολκίπερ του ΠΑΟΚ έκανε στραβοκλοτσιά κι έστειλε την μπάλα πάνω του. Αλλά τότε ο Βαλμπουενά σούταρε εντελώς άστοχα.

Καλά έκανε και σούταρε ο Καμαρά στο 86. Κι ας κόντραρε η μπάλα σε αμυνόμενο, η θέση του ήταν όντως για σουτ. Αντίθετα, δεν είχε νομίζω νόημα η κομπίνα σε ένα φάουλ που έκαναν οι «ερυθρόλευκοι» στο 93’ με τόσο μακρινό σουτ του Καμαρά. Εκεί, έχεις την τελευταία σου ευκαιρία για μία φάση και πρέπει να την εξαντλήσεις βάζοντας την μπάλα στην περιοχή με μία σέντρα…

Γενικότερα, στην υπόθεση γκολ, και ευκαιρία δημιουργίας γκολ, πρέπει να βοηθήσουν όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού περισσότερο. Κυρίως θα έλεγα οι ακραίοι μπακ, τουλάχιστον στο δημιουργικό κομμάτι. Δεν νοείται ο Τσιμίκας να κάνει τόσες ωραίες κούρσες από αριστερά κι εν τέλει να βγάζει…μιάμιση καλή σέντρα! Δεν νοείται, ακόμη περισσότερο, ο έμπειρος Ομάρ, παίζοντας τόσο ψηλά, σχεδόν σαν εξτρέμ, όπως πράγματι έπρεπε να κάνει σε αυτό το ματς-και το έκανε με επιτυχία- να περνάει όλη κι όλη…μισή σέντρα, εκεί που γύρισε στον Ποντένσε στο 54’ κι ο Πορτογάλος δεν μπόρεσε να τελειώσει τη φάση και κόπηκε.

Εν κατακλείδι, περιμένοντας να γυρίσει το φεγγάρι και να βρει πάλι τη ρέντα στο σκοράρισμα, οι παίκτες του Ολυμπιακού πρέπει τουλάχιστον να είναι πιο συγκεντρωμένοι στις ευκαιρίες που φτιάχνουν και να παίζουν πιο έξυπνα. Πρωτίστως δε να δουλέψουν στο Ρέντη καλύτερα τις στημένες φάσεις, που αποτελεί τον πιο εύκολο δρόμο για το γκολ σε κάθε μεγάλη ομάδα παγκοσμίως!

Όταν κερδίζεις με τον ΠΑΟΚ εννιά κόρνερ κι έξι φάουλ για σέντρες γύρω γύρω από την περιοχή του, είναι θλιβερό να δημιουργείς μία φάση για γκολ στις 15 φορές που έχεις τη δυνατότητα να απειλήσεις…