Ο πρώην ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού(φόρεσε την πράσινη φανέλα την σεζόν 2012-2013) μίλησε στο «theworldgame.sbs.com.au» για τον έναν χρόνο που αγωνίστηκε στο «τριφύλλι», την εμπειρία του από το ελληνικό «clasico» και τα όσα συνάντησε στους «πράσινους» εκείνη την χρονιά, με τις τέσσεριες αλλαγές προπονητών!

Ο ομογενής άσος είπε:

Για το πως ήρθε στην Ελλάδα: «Ένας ατζέντης μου τηλεφώνησε και μου είπε πως υπήρχε μία ομάδα από την Κύπρο που με ήθελε ως δανεικό και ήμουν έτοιμος να δεχτώ, όμως λίγες ώρες αργότερα μου είπε “νόμιζω πως θέλεις να το ακούσεις αυτό, σε θέλει και ο Παναθηναϊκός για δανεικό” και είπα “άσε την Κύπρο, πάμε Ελλάδα”. Ήταν σαν ένα όνειρο να γίνεται πραγματικότητα για μένα, επειδή είναι η ομάδα που υποστήριζα όταν ήμουν παιδί».

Για το πέρασμα από τον Παναθηναϊκό: «Πέρασα πολύ ωραία εκεί. Δεν κάναμε καλή χρονιά, τερματίσαμε 3οι ή 4οι, το οποίο ήταν καταστροφικό για το σύλλογο καθώς υπάρχουν υψηλά στάνταρ. Αλλάξαμε προπονητή τέσσερις φορές, ήταν τρελό. Τις δύο από τις φορές έλειπα με την Εθνική ομάδα και όταν γύρισε, ο κόουτς είχε αλλάξει και το έμαθα μόνο όταν επέστρεψα. Ήταν μία τρέλα, αλλά λέω πολλά για τότε στους τωρινούς συμπαίκτες μου. Είχαμε τρία άτομα για τις εμφανίσεις, μεγάλο προσωπικό, δύο σεφ πλήρης απασχόλησης και έναν μπαρίστα να φτιάχνει καφέδες συνέχεια. Είναι ένας μεγάλος σύλλογος και όλοι αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά το αγαπούν. Αν εσύ σέβεσαι τον σύλλογο, σε αγαπούν κι εσένα το ίδιο. Κάθε πρωί ο Γιάννης ο μπαρίστας μου έφτιαχνε έναν φραπέ και οι άνδρες που δούλευαν εκεί με υποδέχονταν με αγκαλιές και φιλιά. Είναι διαφορετικό συναίσθημα, μπορείς να νιώσεις την υπερηφάνεια τους και μόνο που βρίσκονται εκεί. Τα πήγα καλά εκεί, με τον τελευταίο κόουτς έπαιξα σε όλα τα ματς και ήθελαν να με κρατήσουν, αλλά είχαν οικονομικά προβλήματα. Η ομάδα μου από τη Ρωσία (Βλαδιβοστόκ) ζητούσε μεταγραφή και όχι κι άλλον δανεισμό και στον Παναθηναϊκό δεν μπορούσαν να το δεχτούν, για οικονομικούς λόγους. Τελικά δεν μπόρεσα να μείνω εκεί, όμως πέρασα υπέροχα».

Για τις πιο έντονες αναμνήσεις του: «Το ντέρμπι ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Ήταν υπέροχο και είχα την τύχη να ξεκινήσω ως βασικός. Θυμάμαι πως φτάσαμε στο γήπεδο τους μέσα σε ένα μεγάλο πράσινο λεωφορείο, όποτε ήταν πολύ προφανές το ποιοι ήμασταν.
Σταματήσαμε και υπήρχε ένας διάδρομος 10-15 μέτρων από το λεωφορείο μέχρι τα αποδυτήρια.

Υπήρχε ένα κενό πάνω από εκεί που παρκάραμε και από εκεί περνούσαν οι οπαδοί για να πάνε στις θέσεις τους. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είδαν το λεωφορείο μας και μας πέταξαν μία χειροβομβίδα κρότου λάμψης. Ήμουν τυχερός γιατί βρισκόμουν περίπου δέκα μέτρα μακριά, αλλά είχα κουφαθεί για δέκα λεπτά. Κάποιοι από τους συμπαίκτες μου που ήταν 2-3 μέτρα δίπλα της, δεν άκουγαν τίποτα για 15-20 λεπτά. Αυτό έγινε πριν το παιχνίδι. Στην συνέχεια βγήκαμε να παίξουμε μπροστά σε 35 χιλιάδες οπαδούς τους, γιατί οι δικοί μας οπαδοί δεν επιτρέπεται να παρευρεθούν σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Οπότε ήταν πολύ ιδιαίτερο.

Πήραμε την ισοπαλία με 1-1 και ο Ολυμπιακός ήταν η πιο δυνατή ομάδα της διοργάνωσης εκείνη την περίοδο, οπότε ήταν καλό αποτέλεσμα».