Να βλέπεις όλη αυτή τη σαπίλα που συνεχίζει να αναδύεται καθημερινά στην κοινωνία μας κι εσύ να δικαιώνεσαι για άλλη μια φορά. Ζεις σε μια χώρα η οποία κατοικείται από αυτό το μοναδικό είδος ανθρώπων που πορεύονται στην ζωή τους ρίχνοντας μόνο λάσπη και προσβάλλοντας ιδανικά.

Και συ την ίδια ώρα να προσπαθείς να προβάλεις το πνεύμα και τον διάλογο αντί της απαξίωσης και του αχταρμά. Αλλά αυτοί εκεί, να σε βάζουν στο τρυπάκι μαζί μας ή εχθρός μας. Βέβαια, αν το δεις στο βάθος της υπόθεσης, όλοι βολεμένοι στις κοσμοθεωρίες τους είναι. Βρήκαν ένα πρόχειρο ιδεολογικό στρατόπεδο και οχυρώθηκαν με περίσσια βόλεψη, πότε πετώντας βέλη και πότε ορθώνοντας ασπίδες για τα βέλη των άλλων.

Διαβάζαμε και ακούγαμε όλη την εβδομάδα για τις σχέσεις του Πανιωνίου με τον Ολυμπιακό, περί δανεικών για παραρτήματα και άλλα τέτοια όμορφα. Κι έρχεται η ίδια η ζωή να δώσει την καλύτερη απάντηση και να γυρίσει στα μούτρα τους την λάσπη που έριχναν. Και αυτή δεν είναι η πρώτη φορά και όχι μόνο από μια συγκεκριμένη πλευρά. Την μια φορά ανήκεις στο ένα στρατόπεδο, την επόμενη φορά στο άλλο και συ απλά να προσπαθείς να εξηγήσεις το πιο απλό και να διώξεις τις όποιες ταμπέλες σου κολλάνε.

Κι εκεί καταλαβαίνεις πως μόνο ματαίωση υπάρχει σε αυτό. Ο άλλος έχει χτίσει ένα παραμύθι, έχει βγάλει και κολλήσει ταμπέλες, χρησιμοποιώντας ρητορική μίσους γιατί αυτό έχει μάθει να κάνει. Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς το πιο απλό πράγμα. Δεν υπάρχει κανένα μα κανένα πρόβλημα με το ποδόσφαιρο μας. Αυτό λειτουργεί όπως λειτουργεί κι έτσι θα λειτουργεί. Το δόγμα «ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας» κυριαρχεί, και συ την ίδια ώρα να προσπαθείς να κρατήσεις την συνείδηση σου καθαρή.

Οχι κύριοι ο Πανιώνιος είναι ο ιστορικότερος σύλλογος για να παίζετε μαζί του και να τον γεμίζετε με τις βρωμιές σας. Δεν θα γίνει βωμός κανενός για τα παιχνίδια εξουσίας όλων σας κανενός εξαιρουμένου. Για τον Ιστορικό ο χθεσινός βαθμός δεν ήταν απλά ένας βαθμός στην προσπάθεια που κάνει για την παραμονή. Ήταν πολλά παραπάνω. Ηταν μια νίκη. Η νίκη της αξιοπρέπειας για έναν σύλλογο που μετράει 130 χρόνια ιστορίας, γι αυτά τα παιδιά που στην πιο δύσκολη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας παλεύουν με σφεντόνες κόντρα σε μπαζούκας. Και αυτά τα παιδιά που έχουν ακούσει τα εξ αμάξης ακόμα και από τους ίδιους τους οπαδούς τους, έδειξαν ότι ανεξαρτήτου αποτελέσματος στο τέλος της σεζόν ότι θα έχουν πετύχει θα το έχουν καταφέρει μόνοι τους και χωρίς καμία βοήθεια. Και γι αυτό θα πρέπει να είναι περήφανοι, γιατί στο τέλος αυτό που έχει σημασία είναι οι άνθρωποι και ο σύλλογος.

Το αγωνιστικό και το τακτικό κομμάτι και το αν έγιναν τα πράγματα σωστά ή λάθος σε τέτοια ματς μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Οι παίκτες του Νίκι Παπαβασιλείου τα έδωσαν όλα, δεν το παράτησαν ποτέ το ματς και στο τέλος δικαιώθηκαν.

ΥΓ. Καλά τα λόγια και οι διθύραμβοι με τον Ολυμπιακό, αλλά το ματς με τον Παναιτωλικό είναι τελικός. Με την Λαμία να έχει ξεφύγει, κόντρα στην ομάδα του Αγρινίου δεν υπάρχει κανένα άλλο αποτέλεσμα πέρα από τη νίκη. Γι αυτό το άλλο Σάββατο θα πρέπει η Νέα Σμύρνη να θυμίζει εποχές που δεν έπεφτε καρφίτσα, και παίκτες και κόσμος ενωμένος να φτάσει στη νίκη.

ΥΓ1. Δημήτρη Εμμανουηλίδη μπορεί η μητέρα σου να μην είναι εδώ, αλλά να ξέρεις θα ήταν περήφανη για σένα. Συνέχισε έτσι και το μέλλον σου είναι λαμπρό.

ΥΓ2. Ενα τεράστιο μπράβο τόσο στον Σταυρόπουλο όσο και στον Ευαγγέλου. Τρομερό παιχνίδι και από τους δύο και μαζί με τον Μαλέρμπ ήταν οι κολώνες για να έρθει ο βαθμός.