Η σπίθα που έψαχνε ο Παναθηναϊκός και η αλήθεια της ΑΕΚ

Η εικόνα της ΑΕΚ είχε σουλουπωθεί. Οπως είχα γράψει και μετά το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, είχε σουλουπωθεί η ψυχολογία της ομάδας, η διάθεση μεταξύ των παικτών μετά τη φυγή του Καρντόσο, όχι όμως και το ποδόσφαιρό της. Και το ποδόσφαιρό της, το υποψιοζόμασταν βάσιμα ότι δεν θα βελτιωθεί. Και δεν είναι κατ' ανάγκη, ότι ο κόουτς Κωστένογλου δεν μπορεί να βελτιώσει σε ένα βαθμό το ποδόσφαιρο της ΑΕΚ. Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο μάνατζερ Κωστένογλου δεν μπορεί να βελτιώσει την εικόνα της ΑΕΚ. Δεν έχει το ειδικό βάρος να κάνει αλλαγή τον εκνευρισμένο Λιβάια, γιατί φοβάται ότι θα τον εκθέσει δημοσίως με την αντίδρασή του. Δεν μπορεί να του επιβληθεί, όπως στο τέλος της ημέρας δεν μπορεί να επιβληθεί στην ομάδα και βγάζει έξω τον Ολιβέιρα και τον Βέρντε που επιτρέψτε μου να πιστεύω, ότι όπως και όλοι οι υπόλοιποι που βλέπαμε το ματς, τους θεωρούσε δύο από τους καλύτερους της ΑΕΚ.

Προφανώς αυτή είναι η κατάληξη του προβλήματος, η αρχή είναι ότι όπως ο ίδιος ο Μελισσανίδης είχε παραδεχτεί μεταξύ σοβαρού και αστείου, η ομάδα με χαρακτήρες σαν τον Βράνιες και τον Λιβάια και όχι μόνο, θέλει ψυχίατρο στα αποδυτήρια. Επίσης εκτός από ψυχίατρο η ΑΕΚ για να παίξει 4-2-3-1 θέλει και εξτρέμ και δεν έχει και αν πάμε και πιο πίσω η ΑΕΚ θέλει πάνω από όλα ποδοσφαιρική λογική, την οποία έχει καταργήσει από την περσινή σεζόν. Το ποδόσφαιρο όταν καταργείς την λογική του, αργά ή γρήγορα σε τιμωρεί και η ΑΕΚ που πήρε ένα πρωτάθλημα δεν έχτισε πάνω στην ομάδα του τίτλου, με την λογική το μοναστήρι να είναι καλά. Το μοναστήρι καλά είναι, η ΑΕΚ όχι. Και δεν φτάνει το να αλλάξει ο προπονητής που προφανώς πλέον μοιάζει απαραίτητο, πρέπει να επιστρέψει και η λογική σε όλα τα επίπεδα, από τον σχεδιασμό και το ποδόσφαιρο, μέχρι τις βασικές αρχές ενός club. Ως εκ τούτου η ΑΕΚ περιμένει τον Ιβιτς να επαναφέρει την ποδοσφαιρική λογική στην ομάδα από το Α ως το Ω του club. Πόσο γρήγορα μπορεί να γίνει αυτό, δεν εξαρτάται μόνο από τον Ιβιτς προφανώς. Οσο καθυστερεί η ΑΕΚ όμως, τόσο πιο δύσκολο γίνεται το εγχείρημα...

Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός ζει το ξέσπασμα του. Ζει το “επιτέλους μας το χρωστούσε...”. Δικαίως ήρθε το ξέσπασμα και της ομάδας και του κόσμου, αμφότεροι, τράβηξαν και τραβούν πολλά. Χρειάζονταν και του έπρεπε μία μεγάλη νίκη. Αυτή που δεν πήρε στην Τούμπα στις καθυστερήσεις, τελικά αποδείχτηκε ευεργετική διαδικασία. Προσοχή, δεν είναι ότι το ποδόσφαιρο του ΠΑΟ βελτιώθηκε δραματικά. Δεν είναι μία νίκη που ήρθε από το ποδόσφαιρο του που γίνεται όλο και καλύτερο και άρα θα έφερνε και τις νίκες.

Ήρθε από την αντίδραση, την τσαντίλα, το γαμώτο. Για αυτό και το φινάλε γέννησε τέτοιες αντιδράσεις, τόσο έντονες και τόσο χαρακτηριστικές. Και εδώ η διαχείριση θα πρέπει να είναι προσεκτική. Πιο πολύ η ΑΕΚ προσέφερε στον Παναθηναϊκό μία ανατροπή, λιγότερο την πήρε ο ίδιος. Αυτή η νίκη μπορεί να του αγοράσει χρόνο, να βοηθήσει να χτίσει τη σχέση του ξανά με τους φίλους του, να κάνει κάποιους να ξαναπάνε στο γήπεδο. Σπουδαία είναι όλα αυτά και απολύτως απαραίτητα για ένα τόσο μεγάλο club. Για την ακρίβεια χωρίς αυτά δεν πρόκειται να επιστρέψει στην παναθηναϊκή κανονικότητα, αλλά δεν είναι αρκετά. Ο Παναθηναϊκός έχει ανηφόρα μεγάλη να ανέβει ακόμη. Και μέσα στο χόρτο και έξω από. Επειδή όμως είναι αδύνατο να την ανέβει μόνος του, χρειάζεται αυτές τις νίκες περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Τις χρειάζεται για να θυμηθεί πόσο μεγάλο club είναι, τις χρειάζεται για να ξαναφέρει κοντά τους οπαδούς του. Μην γελιέστε ο Παναθηναϊκός δεν είναι υποτιμημένος από τον Μάνταλο, είναι σχεδόν απαξιωμένος από τους ίδιους τους οπαδούς του, που δεν βαρέθηκαν ασφαλώς την ομάδα τους, αλλά όλα αυτά που της συμβαίνουν, αυτούς που την διοικούν. Είναι πολλά τα χρόνια που ο Παναθηναϊκός δεν ζει σαν Παναθηναϊκός και η αντίδραση των οπαδών σε όλο αυτό έχει μετατραπεί σε μία αδιαφορία. Ακούω κατά καιρούς από πολλούς γνωστούς μου φίλους του Παναθηναϊκού το “δεν θέλω να ξέρω, δεν θέλω να βλέπω, δεν θέλω να ακούω, να διαβάζω για αυτή την ομάδα έτσι όπως την κατάντησαν. Δεν είναι αυτό Παναθηναϊκός...”. Αλήθεια είναι ότι δεν είναι αυτός Παναθηναϊκός, αλήθεια είναι όμως και ότι η αδιαφορία, το γυρίζω την πλάτη, γιατί δεν αντέχω να το βλέπω, δεν είναι η λύση. Είναι στην ουσία μία κλωτσιά για να πάει ακόμη πιο κάτω.

Υπο αυτή την έννοια η νίκη – ανατροπή κόντρα στην ΑΕΚ, είναι ότι σπουδαιότερο έχει συμβεί στον Παναθηναϊκό εδώ και μήνες. Αναψε ξανά την σπίθα στην καρδιά των οπαδών του. Το πως θα το διαχειριστεί η ίδια η ομάδα και μέσα στο χόρτο (κυρίως) αλλά και έξω από αυτό αυτή τη σπίθα, θα μας δείξει κατά πόσο θα την διατηρήσει ή θα την χάσει ξανά σε 4 - 5 εβδομάδες...