Καμαρά και Μπουχαλάκης σαν κρυφοί κυνηγοί!

Τι μας έδειξε για τον Ολυμπιακό το ντέρμπι με την ΑΕΚ;

Κατ΄ αρχάς πόσο σημαντικό είναι για τον Ολυμπιακό το γρήγορο γκολ στο Καραϊσκάκη: γκολ στο 6’ με τον Αστέρα Τρίπολης, γκολ στο 12’ με τον Βόλο, γκολ στο 11’ με τον ΟΦΗ, γκολ στο 9’ με την ΑΕΚ! Τέσσερα παιχνίδια, τέσσερα γρήγορα γκολ, τέσσερις νίκες! Δύο γκολ ήρθαν από κόρνερ, προϊόν της πίεσης που ασκούν οι «ερυθρόλευκοι» από τα πρώτα λεπτά κι άλλα δύο από μπασίματα και σέντρες από δεξιά, που έφεραν ένα πέναλτι και μία κεφαλιά στα δίχτυα.

Δεύτερον, αποδείχθηκε ότι έχει νόημα το φρεσκάρισμα της ενδεκάδας από το Τσάμπιονς Λιγκ στο πρωτάθλημα. Ο Μαρτίνς, αντίθετα απ΄ ότι είχε κάνει στα κολλητά παιχνίδια με Τότεναμ-Παναθηναϊκό, όταν είχε βάλει την ίδια ενδεκάδα Τετάρτη-Κυριακή με το γνωστό αποτέλεσμα από πλευράς εμφάνισης κι αποτελέσματος, έκανε δύο αλλαγές σε σχέση με τη σύνθεση του αγώνα της Τρίτης με την Μπάγερν και είδαμε ότι κι ο Σουντανί έβαλε την σφραγίδα του στο παιχνίδι, με τη συμμετοχή του στο πρώτο γκολ, αλλά κι Αβραάμ βοήθησε πολύ πίσω, ειδικά στο β΄ ημίχρονο, όταν κατάλαβε ότι με το συγκεκριμένο διαιτητή χρειάζονταν ακόμη πιο δυνατό παίξιμο, αφού στο α΄ ημίχρονο άφηνε τα επιθετικά φάουλ των Ολιβέϊρα και Λιβάγια πάνω του…

Τρίτον, ο Ολυμπιακός «χτύπησε» την ΑΕΚ, εκεί ακριβώς που τον είχε «χτυπήσει» τον ίδιο η Μπάγερν-στα μακρινά σουτ και στις στημένες φάσεις! Έτσι όπως η Μπάγερν έβαλε τα δύο γκολ στον Ολυμπιακό από ένα κόρνερ (και μελέ) και από ένα μακρινό σουτ, έτσι κι ο Ολυμπιακός σκόραρε κατά της ΑΕΚ με ένα κόρνερ (και το μελέ που δημιουργήθηκε) και με ένα μακρινό σουτ. Η αλήθεια είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» ήταν και τυχεροί γιατί η ΑΕΚ είχε πολύ κακή αντίδραση εκεί λίγο έξω από την περιοχή της, καθώς ο Καμαρά μπόρεσε να σουτάρει σχεδόν ανενόχλητος τέσσερις φορές! Η μόνη φορά που είχαν καλή αντίδραση στην ΑΕΚ ήταν σε ένα σουτ του Μπουχαλάκη από το ημικύκλιο της περιοχής, με τη διαφορά ότι πλέον τότε το σκορ ήταν 2-0…Γενικά, αποδείχθηκε ότι με το να σουτάρεις από τα 20-25 μέτρα υπό καλές προϋποθέσεις, κέρδος μπορείς να έχεις. Και το 2-0 έτσι μπήκε και το 1-0 έτσι ξεκίνησε!

Και κάτι τελευταίο: είδαμε πόσο σημασία έχει που πήρε ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά στο φετινό πρωτάθλημα γκολ από τις πίσω γραμμές του, από τον Σεμέδο και τον Καμαρά! Στις εφτά πρώτες αγωνιστικές δεν είχε σκοράρει κανείς «ερυθρόλευκος» αμυντικός, ενώ κι από τους μέσους (Γκιγέρμε, Μπουχαλάκη, Καμαρά, Μπενζιά) ο μοναδικός που είχε πετύχει ένα γκολ ήταν ο Βραζιλιάνος. Με την ΑΕΚ δεν μπόρεσαν να σκοράρουν ο Αραμπί, ο Σουντανί, ο Γκερέρο, ο Μασούρας, ο Ποντένσε, ενώ βέβαια έλειπε ο Βαλμπουενά, αλλά τα γκολ ήρθαν από τους παίκτες που έρχονται από πίσω. Χωρίς, πάντως, να αποτελούν κι έκπληξη!

Βλέπετε, ο Σεμέδο είχε ήδη σκοράρει τρεις φορές στα προκριματικά και στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ο δε Καμαρά στο περσινό πρωτάθλημα ήταν με έξι γκολ ο καλύτερος σκόρερ της ομάδας πίσω από τους Φορτούνη, Χασάν, Γκερέρο! Μπορούμε δε να πούμε ότι φέτος είχαν λείψει από τον Ολυμπιακό τα γκολ του Μαντί, που ήρθε να μας υπενθυμίσει την κατάλληλη στιγμή ότι το «έχει».

Ο Μαρτίνς έχει προσπαθήσει να αξιοποιήσει σε αυτό το κομμάτι τον Μπουχαλάκη και του δίνει εντολές να βγαίνει συνεχώς σαν κρυφός κυνηγός, έχοντας αυτή την ιδέα από δύο πραγματικά ωραία γκολ του Έλληνα διεθνή σε τέτοιες φάσεις, ένα πέρσι στο 2-1 με τον Ατρόμητο κι ένα φέτος στο φιλικό 1-1 με την Ντινάμο Κιέβου, όταν και στα δύο είχε έρθει σαν τρέϊλερ από πίσω, φτάνοντας στη μικρή περιοχή! Όμως, δεν του «κάθεται»! Και το περίεργο είναι ότι ο Μπούχα δεν χάνει τις ευκαιρίες, αλλά ότι δεν μπαίνει καν σε ευκαιρίες.

Ειλικρινά δεν είμαι σίγουρος ακόμη αν έχει να κάνει με δική του αδυναμία να μπει στις φάσεις η, με έλλειψη συγχρονισμού με τους συμπαίκτες του. Γιατί θυμάμαι πάρα πολλές φάσεις τον Μπουχαλάκη να τρυπώνει στην αντίπαλη περιοχή, γεμίζοντας την με ένα εξτρά παίκτη, πέραν των κυνηγών, αλλά οι σέντρες του Ποντένσε και των μπακ να μην κατευθύνονται στον ίδιο, αλλά σε συμπαίκτες του. Δείτε αυτή τη φωτογραφία από τον αγώνα με την Μπάγερν για να αντιληφθείτε τι ακριβώς συμβαίνει: έχει την μπάλα ο Ποντένσε, ο Μπουχαλάκης έχει πλασαριστεί καλά στην περιοχή φεύγοντας σχεδόν μόνος κι ο Πορτογάλος προτιμάει να κάνει τη σέντρα προς δύο συμπαίκτες του που είναι μαρκαρισμένοι.

Τέλος πάντων, ο Καμαρά δείχνει να έχει πιο εύκολο το γκολ από τον Μπουχαλάκη κι αυτό ίσως είναι που οδήγησε τον Μαρτίνς στην επιλογή να προωθεί λίγο περισσότερο τον Μαντί στην επίθεση κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών, κι ενώ ξεκινάει με 4-3-3, με τον Γκιγέρμε κόφτη και τους άλλους δύο εσωτερικούς χαφ.

Η ουσία είναι ότι απόντος του Βαλμπουενά στα τρία κολλητά παιχνίδια με τον ΟΦΗ, την Μπάγερν και την ΑΕΚ, έστω στο Καραϊσκάκη και τα τρία, ο Μαρτίνς με τον ένα η, με τον άλλο τρόπο (αρχικά με 4-4-2 και με τον Σουντανί δίπλα στον Αραμπί και στη συνέχεια με 4-3-3 βάζοντας και τους τρεις καλούς του κεντρικούς-αμυντικούς χαφ) μπόρεσε κι αναπλήρωσε το κενό δημιουργικά-επιθετικά, με τον Ολυμπιακό να βάζει από δύο γκολ σε κάθε παιχνίδι του…

Παρεμπιπτόντως, φαντάζομαι ότι το καταλαβαίνουν όλοι, εάν μετρούσε κανονικά το γκολ του Αραμπί και γίνονταν το 2-0 στο 26’, ποιο θα ήταν το πιθανότερο σκορ που θα τέλειωνε το παιχνίδι την Κυριακή…