Ο νέος τεχνικός διευθυντής, το σταθερό τμήμα scouting και η διαχείριση του Χατζηγιοβάνη

Ο Παναθηναϊκός μετά την άνοιξη του 2018, ξαναβγαίνει στην αγορά για να καλύψει το κενό που αφήνει η απομάκρυνση του Νίκου Νταμπίζα από τον Γιάννη Αλαφούζο. Μία απομάκρυνση, η οποία αποτέλεσε προσωπική απόφαση του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ αν και είναι πλέον ξεκάθαρο πως κάποιος... γύρισε μεθοδικά το τσιπάκι στον εγκέφαλο του Αλαφούζου, ο οποίος μέχρι και πρότινος έπινε νερό στο όνομα του πρώην πλέον προϊστάμενου του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Όσοι βέβαια γνωρίζουν καλά τον «mr.ΣΚΑΪ» ούτε από τα σύννεφα έπεσαν, ούτε τους προκάλεσε απορία ο τρόπος που ανακοίνωσε το διαζύγιο. Τα τριετή πλάνα, τα ποδοσφαιρικά και εταιρικά πρότζεκτ αλλά και οι μακροπρόθεσμες στρατηγικές συναντήθηκαν μόνο στα λόγια με τον ιδιοκτήτη της εταιρίας. Για την πράξη ούτε λόγος. Αυτά πληρώνει ο σύλλογος, για αυτό τα δεκάδες εκατομμύρια που έχει βάλει είναι λες και τα πέταξε σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Γιατί ερχόταν πάντα αυτή η στιγμή που στο μυαλό του, όλα ήταν λάθος και έπρεπε να αλλάξουν. Πάντα με τον λάθος τρόπο.

Πρέπει να είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης μεγάλου συλλόγου, που να έχει βάλει 70 εκατομμύρια και να μην μπορεί ούτε στο γήπεδο να πάει, μετά το τράβηγμα της πρίζας την σεζόν 17-18 που οδήγησε το κλαμπ σε μια σειρά από ιστορικές ντροπές.

Πάμε τώρα στο θέμα μας.

Σε πρώτη φάση είναι ευχάριστη είδηση το γεγονός πως στο εσωτερικό της ομάδας έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες για ανεύρεση αντικαταστάτη του Νίκου Νταμπίζα. Έχει πληρώσει πολύ ακριβά ο Παναθηναϊκός την επιλογή του Αλαφούζου να δίνει υπερεξουσίες σε προπονητές και κάποια στιγμή ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα πρέπει να δείξει ότι μαθαίνει από τα λάθη του. Για όσο ακόμη θα βρίσκεται στο τιμόνι του συλλόγου.

Από κει και πέρα, οι ιθύνοντες της ΠΑΕ και όσοι θα έχουν ανάμιξη σε αυτό το ζήτημα θα πρέπει να κοιτάξουν πίσω, να δουν πόσο κόστισε η λογική του μπακάλη «αυτόν ξέρουμε, αυτόν να πάρουμε» και να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα την διαδικασία έρευσης του νέου τεχνικού διευθυντή.

Ο τεχνικός διευθυντής, όπως λανθασμένα πιστεύουμε στην Ελλάδα, δεν είναι ο άνθρωπος που θα κάνει μόνο μεταγραφές. Είναι υπεύθυνος για μια σειρά από πολύ σημαντικά ζητήματα, όπως η οργάνωση του ποδοσφαιρικού τμήματος, η εύρυθμη λειτουργία των αποδυτηρίων, η χάραξη στρατηγικής πάνω σε μεταγραφές και πωλήσεις, είναι εκείνος που με την φιλοσοφία του χαρακτηρίζει το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Αρχικά, στο «πράσινο στρατόπεδο» θα πρέπει πρώτα να κάνουν ξεκάθαρο στο μυαλό τους, τι ακριβώς περιμένουν από το νέο αφεντικό του ποδοσφαιρικού τμήματος, τι είναι αυτό που ψάχνουν. Το «να έχει δουλέψει με πιτσιρικάδες στο παρελθόν» που προέκυψε σήμερα δεν μπορεί να είναι χαρακτηριστικό για τεχνικό διευθυντή. Για προπονητή, ναι. Προπονητή, όμως, η ομάδα έχει και μάλιστα καλό. Αυτό που πρέπει να βρει ο Παναθηναϊκός, είναι ένας άνθρωπος που καταρχήν θα αποδεχθεί την κατ' ανάγκη απόφαση του κλαμπ ότι προτεραιότητα αποτελούν τα παιδιά από τις ακαδημίες και η ανάδειξη νεαρών Ελλήνων ποδοσφαιριστών και στην συνέχεια θα έχει την ατζέντα, τις γνωριμίες και τις κατάλληλες επαφές για να φέρει στο «τριφύλλι» ποδοσφαιριστές που θα τον ανεβάσουν επίπεδο, έχοντας πάντα τον «βραχνά» των πενιχρών οικονομικών μέσων.

Κανονικά θα έπρεπε ο κάθε τεχνικός διευθυντής αυτού του συλλόγου να υποστηρίζεται από ένα σταθερό και ανεξάρτητο από τα αποτέλεσματα της πρώτης ομάδας, τμήμα scouting.

Έτσι θα έπρεπε να λειτουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια ο σύλλογος αλλά η διοίκησή του υστερεί σε οργάνωση και ποδοσφαιρική σκέψη. Δεν νοείται το 2019 ο Παναθηναϊκός να μην έχει τμήμα scouting. Κανονικό. Όχι με δύο άτομα. Αυτό δεν είναι τμήμα scouting. Να είμαστε ξεκάθαροι. Χίλιες φορές από το ετήσιο μπάτζετ του να αφαιρέσει ένα συμβόλαιο των 200.000 ευρώ για παράδειγμα και να τα «ρίξει» σε αυτό το κομμάτι. Μιλάμε για πράγματα αυτονότητα. Μόνο που τα αυτονόητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ειδικά στον Παναθηναϊκό, είναι πάντα και τα πιο δύσκολα.

Ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να έχει έναν-επαναλαμβάνουμε- σταθερό chief scout και μία ομάδα τουλάχιστον πέντε ατόμων που θα «οργώνουν» τον πλανήτη.

Ποτέ δεν είναι αργά. Πάμε παρακάτω...

Από την στιγμή που δεν έχει γενικό αρχηγό στην λειτουργία του, ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει έναν τεχνικό διευθυντή που να μπορεί να επιβληθεί στα αποδυτήρια και να κρατήσει δεμένα τα λουριά. Σαν αυτά που ξέσφιξαν το βράδυ της Κυριακής στο Lohan.

Αυτό δεδομένα δεν μπορεί να το κάνει μόνος του ο Δώνης, δεν είναι έτσι ο χαρακτήράς του. Δεν είναι αρνητικό, όμως, με την απουσία ενός «κακού μπάτσου» στο Κορωπί, το έργο του Έλληνα προπονητή μόνο πιο εύκολο δεν θα γίνει. Εκτός και αν αποφασίσουν στην ΠΑΕ να προσλάβουν γενικό αρχηγό και να δώσουν πιο εξειδικευμένες αρμοδιότητες στον νέο τεχνικό διευθυντή.

Για να φτάσει στον εκλεκτό, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κάνει ενδελεχή έρευνα. Να το «ψάξει» αρκετά για να μειώσει τις πιθανότητες μίας άστοχης επιλογής. Δεν είναι εύκολο, όμως, και με δεδομένο ότι το μπάτζετ θα είναι χαμηλό, το «τριφύλλι» θα πρέπει να το ψάξει πολύ. Πάρα πολύ.

Και το πιο σημαντικό; Όταν βρει τον άνθρωπο αυτό, να τον αφήσει να δουλέψει. Για μια διετία «γεμάτη». Να του κάνει ξεκάθαρες τις αρμοδιότητες, να τον βάλει πάνω από τον προπονητή όπως είναι το σωστό και να τον αφήσει να δουλέψει. Δεν είναι μακρινό το παράδειγμα του Ζιλμπέρτο Σίλβα, όπου ο Παναθηναϊκός του Αλαφούζου κατάφερε να τον «κάψει» μέσα σε έξι μήνες!

Να κλείσουμε με κάτι διαφορετικό. Με το θέμα της ανανέωσης του Χατζηγιοβάνη. Έχει αρχίσει και γίνεται ενοχλητική η παραποίηση της πραγματικότητας, ο βιασμός της αλήθειας. Για αυτό να θυμίσουμε δύο-τρία πραγματάκια που αξίζουν.

*Ο Νταμπίζας είχε εισηγηθεί την παραμονή του Έλληνα μεσοεπιθετικού. Θα νομίζει κανείς ότι ο πρώην πλέον τεχνικός διευθυντής δεν ήθελε ούτε να τον βλέπει, επειδή δεν τον... ανανέωσε σε μια ημέρα αλλά ήθελε να παραμείνει πιστός στο αρχικό του πλάνο για να μην διαταράξει τις ισορροπίες.

*Η πλευρά του Χατζηγιοβάνη στην πρώτη πρόταση που κατέθεσε αρχές καλοκαιριού ο Παναθηναϊκός, απάντησε μετά από δύο εβδομάδες και ξεκάθαρη προτεραιότητα του παίκτη ήταν να βρει ομάδα στο εξωτερικό.

*Σε όλα τα ρεπορτάζ, σε όλα τα μέσα ήταν καταγεγραμμένη η επιθυμία του παίκτη να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Δεν διαψεύστηκε ποτέ. Ήταν η αλήθεια. Επίσημη πρόταση, όμως, δεν ήρθε ποτέ. Μόνο ένα προφορικό ενδιαφέρον της Γκρόνινγκεν που δεν ήθελε να δώσει πάνω από 500.000 ευρώ. Σε αντίθεση με τον Μπουζούκη που εξαρχής ήθελε να μείνει, ο Τάσος δεν ήταν σίγουρος. Και αν ερχόταν πρόταση που να καλύπτει όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, θα έφευγε. Δικαίωμά του. Ο κάθε παίκτης το βλέπει διαφορετικό. Συμβαίνει αυτό.

* Ο Παναθηναϊκός του «κακού» Νταμπίζα που ήθελε να... φάει τον Χατζηγιοβάνη, διαχειρίστηκε άψογα τον ποδοσφαιριστή. Με σεβασμό και όπως έπρεπε απέναντι σε ένα δικό του παιδί, που στα 23 του μπορεί να ένιωθε μπερδεμένος για την συνέχεια της καριέρας του. Έναν παιδί που είχε εκδηλώσει την επιθυμία του να αποχωρήσει για το εξωτερικό. Σε οποιαδήποτε άλλη μεγάλη ομάδα της Ελλάδας είναι πιθανό να έκανε προπονήσεις με τις... μπουλντόζες μέχρι να ανανεώσει.

Στο «τριφύλλι» ήταν βασικός και αναντικατάστατος στην προετοιμασία, βασικός στα παιχνίδια με ΟΦΗ και Άρη.

Με εξαίρεση την ατυχέστατη δήλωση του Δώνη, το κλαμπ με τον τρόπο του κράτησε «ζεστό» τον Χατζηγιοβάνη. Για αυτό και το θέμα παρέμενε ανοιχτό, για αυτό και οι δύο πλευρές ήρθαν πιο κοντά μέσα στον Οκτώβριο. Ο Χατζηγιοβάνης θα έμενε στον Παναθηναϊκό με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, γιατί πρωτίστως ο ίδιος κατάλαβε ότι περισσότερα θα έχανε παρά θα κέρδιζε αν έφευγε τώρα από το «τριφύλλι».

Αυτά...