Είναι για να γελάει κανείς...

Ντεζαβού. Στις 11 Νοεμβρίου του 2014, ο Γιάννης Αλαφούζος αποφασίζει την απόλυση του Νίκου Νταμπίζα. Η ιστορία έγραψε ότι από εκείνη την στιγμή και μετά, ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ οδηγήθηκε σε ποδοσφαιρικές επιλογές που ζημίωσαν τόσο τον ίδιο και την τσέπη του, όσο πολύ περισσότερο τον σύλλογο. Δεν είχε κανέναν σοβαρό λόγο να χαλάσει την τότε άκρως επιτυχημένη συνταγή, διατάραξε τις ισορροπίες στο ποδοσφαιρικό τμήμα και όταν δεν σέβεσαι την λογική του αθλήματος, αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις. Όπως κι έγινε.

Τότε αποφάσισε να στηρίξει και να δώσει υπεραρμοδιότητες στον Γιάννη Αναστασίου, τώρα αποφασίζει να πράξει το ίδιο και με τον Γιώργο Δώνη. Μόνο που τότε ο «Γιόχαν» ήταν απόλυτα ισχυρός ενώ το «τρένο» είναι με την πλάτη στον τοίχο.

Σχεδόν πέντε χρόνια αργότερα και ενώ στην προσπάθειά του να πείσει τον Νταμπίζα να επιστρέψει το καλοκαίρι του 2018 αναγνώρισε το τότε λάθος του, ο Γιάννης Αλαφούζος επιλέγει και πάλι να απολύσει τον τεχνικό του διευθυντή, τον άνθρωπο που στην επταετία του, διαχειρίστηκε όσο κανείς άλλο με σύνεση τα οικονομικά του κλαμπ και ήταν ο μόνος που εφάρμοσε μία συγκεκριμένη στρατηγική και πολιτική στο εσωτερικό της ομάδας. Ήταν ο μόνος που λειτουργούσε πάντα και παντού κάτω από μία συγκεκριμένη λογική που πάντα έβαζε μπροστά το καλό της ομάδας. Αυτονόητα πράγματα μεν, αδιανόητα για το ελληνικό ποδόσφαιρο δε...

Ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ που... φεύγει από τον Σεπτέμβριο του 2017 και όλο εδώ είναι αποφάσισε όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ να «τελειώσει» τον Νταμπίζα καταρχήν για να δημιουργήσει ένα ηλεκτροσόκ στην ομάδα και σε δεύτερη βάση για να αποδώσει ευθύνες για μια σειρά από αστοχίες, τις οποίες χρεώνει στον διεθνή παλαίμαχο άσο.

Καταρχήν σε καμία ποδοσφαιρική ομάδα του πλανήτη δεν φεύγει ο τεχνικός διευθυντής για να δημιουργηθεί κατάσταση συναγερμού σε ένα ποδοσφαιρικό τμήμα. Πουθενά. Γιατί στις κανονικές ομάδες ο τεχνικός διευθυντής δεν αλλάζει κάθε έναν χρόνο, δεν κρίνεται από το αν ανανεώνει ένας πιτσιρικάς αλλά σε βάθος χρόνου, σε βάθος τριετίας και φυσικά με βάση τους στόχους που έχουν τεθεί όταν εκείνος ανέλαβε.

Οι περισσότερες ομάδες απομακρύνουν τον προπονητή. Στην περίπτωσή μας, βέβαια, στην περίπτωση του Παναθηναϊκού ούτε και αυτό θα ήταν σωστό. Κανείς από τους δύο δεν έπρεπε να φύγει τώρα στην αρχή της χρονιάς. Οι όποιες αλλαγές για να έχουν βάση, αξία και λογική πρέπει να γίνονται στο τέλος της σεζόν. Αυτό είναι το σωστό αλλά στον Παναθηναϊκό του Αλαφούζου, σπάνια το ορθό ποδοσφαιρικά συμβαίνει.

Πάμε παρακάτω.

Στο θέμα των «κομμένων». Ναι ο Νταμπίζας θα μπορούσε να είχε φανεί πιο διαλλακτικός στο ζήτημα των αποζημιώσεων. Όμως και εδώ, για το καλό του κλαμπ λειτούργησε. Και εφάρμοσε την σκληρή πολιτική για να μπει ένα τέλος στον μεγάλο «βραχνά» των προηγούμενων ετών και να στείλει το μήνυμα για την άθλια διαχείριση του παρελθόντος, που όποιος ήθελε να φύγει ή όποιον ήθελε το κλαμπ να διώξει, «χρέωνε» το ταμείο μεγάλα ποσά και κάπως έτσι έφτασε το χρέος της ΠΑΕ ξανά στα ύψη!

Το πιο σημαντικό στο κομμάτι αυτό είναι άλλο. Ο Νταμπίζας είχε συμφωνήσει με τον Αλαφούζο σε αυτή την τακτική. Για αυτό εξάλλου το ποσό από τα συμβόλαια των «κομμένων» δεν επιβάρυνε το μπάτζετ του αγωνιστικού τμήματος, γεγονός που έδινε ελευθερία στον τεχνικό διευθυντή να κινηθεί.

Το ότι ο Αλαφούζος... θυμήθηκε 18 Οκτωβρίου ότι ο Νταμπίζας ήταν λάθος σε αυτό το κομμάτι, τα λέει όλα και δεν χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση.

Για το ζήτημα των ανανεώσεων, όλοι σχεδόν συμφώνησαν σε νέα συμβόλαια με βάση την νόρμα Νταμπίζα εκτός από τον Χατζηγιοβάνη. Και εκεί ο Νταμπίζας έβαλε το συμφέρον του κλαμπ. Είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς, ο Παναθηναϊκός «κάηκε» στο παρελθόν από την λογική «δώστα όλα» και ο Νταμπίζας ήθελε να βάλει μια λογική και στις ανανεώσεις.

Θέμα αποδυτηρίων δεν τέθηκε καν. Και είναι αστείο και να το συζητάμε. Δηλαδή ο τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού πως πρέπει να είναι; Να πέφτουν οι φάπες κι αυτός να γελάει; Να τρώει 4 από τον Άρη και αυτός να μπαίνει στα αποδυτήρια και να λέει τι; Well done? Σε αυτό τον Παναθηναϊκό, με αυτούς τους χαρακτήρες και με δεδομένο ότι ο Δώνης δεν είναι ο «κακός μπάτσος» αλλά έχει μία διαφορετική λογική, ο Νταμπίζας ήταν ιδανικός σε αυτό τον ρόλο.

Σε αυτό που μπορείς να δώσεις δίκιο στο να έχει παράπονο ο Αλαφούζος από τον Νταμπίζα, είναι στον μεταγραφικό σχεδιασμό. Που και πάλι δεν είναι ευθύνη του Νταμπίζα το ότι πρέπει να βγαίνει στην αγορά ως... ζητιάνος με ταβάνι τα 200.000 σε συμβόλαιο για ελεύθερους παίκτες!

Η καθυστέρηση στην έλευση του μέσου ήταν λάθος. Όπως και η μεταγραφή του μόνιμα τραυματία Μπεκ. Για όλους τους υπόλοιπους, όμως, είναι αντιποδοσφαιρικό και πέρα για πέρα λάθος να κριθούν ως επιλογές από τις 18 Οκτωβρίου! Αυτά πρέπει να γίνονται στο φινάλε της σεζόν, εκτός και αν πρέπει με το ζόρι να αποδειχθούν όλοι ως... άχρηστοι. Αυτό είναι άλλο θέμα.

Ακόμη ένα λάθος του Νταμπίζα είναι και η στροφή στο περυσινό πλάνο και ότι πήγαν πίσω αρκετοί νεαροί Έλληνες, έχασαν την θέση τους για να αποκτηθούν ξένοι ποδοσφαιριστές. Μόνο που εδώ δεν είναι μόνο ευθύνη του τεχνικού διευθυντή αλλά και του προπονητή.

Αυτά για τις αιτίες του διαζυγίου.

Αυτό που πραγματικά, όμως, πληρώνει ο Νταμπίζας είναι το τραγικό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Ο Αλαφούζος ήθελε κάποιον να «φάει» και επέλεξε τον τεχνικό του διευθυντή για να πληρώσει το μάρμαρο. Στις 18 Οκτωβρίου. Θα είχε απομακρύνει τον Δώνη μετά τον Άρη, αν ο Νταμπίζας δεν ύψωνε ασπίδα στο πρόσωπο του πιο άμεσου συνεργάτη του. Τελικά έφυγε ο ίδιος...

Για να είμαστε, όμως, δίκαιοι και τίμιοι: Για την αγωνιστική κατρακύλα του Παναθηναϊκού σε ολόκληρο το 2019 η ευθύνη δεν βαραίνει περισσότερο τον τεχνικό διευθυντή αλλά τον προπονητή της ομάδας. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα ήταν σωστή η απόφαση να φύγει τώρα ο Δώνης. Ο Έλληνας τεχνικός φταίει περισσότερο για το χάλι που βλέπουμε πάνω στο χορτάρι αλλά θα πρέπει να έχει την ευκαιρία να το διορθώσει μέχρι το τέλος της χρονιάς. Αυτό είναι το σωστό.

Και πάμε τώρα και στο αύριο. Και αυτό είναι που προκαλεί τρόμο. Η ενεργοποίηση του Αλαφούζου αν κρίνουμε με βάση το παρελθόν, δύσκολα θα φέρει ποδοσφαιρική λογική και ηρεμία στις αποφάσεις. Δύσκολα θα βρεθεί ένα πλάνο να υλοποιηθεί. Ήδη το τελευταίο, αυτό της τριετίας Νταμπίζα και Δώνη, πήγε... περίπατο στους 16 μήνες! Θέλετε κι άλλα;

Ας ελπίσουμε ότι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ δεν θα ανοίξει πάλι τις κάνουλες με το χρήμα, χωρίς καμία λογική όπως έκανε από το καλοκαίρι του 2015 και μετά...

Ας ελπίσουμε ότι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ θα ακούσει κάποιους από τους αξιόλογους άμεσους συνεργάτες του και θα συνεχίσει στην ίδια οικονομική πολιτική από την στιγμή που η τσέπη του δεν αντέχει για παραπάνω και θα ήταν ΕΓΚΛΗΜΑ αν επαναληφθεί η λογική «παίρνουμε τώρα και βλέπουμε μετά πως θα πληρωθούν».

Ας ελπίσουμε ότι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ δεν θα κάνει το ίδιο λάθος, δίνοντας τα «κλειδιά» και πάλι σε έναν προπονητή, εν προκειμένω τον Δώνη. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από έναν τεχνικό διευθυντή της λογικής του Νίκου Νταμπίζα, ο οποίος θα βάζει πάνω απ'όλα το πλάνο, την στρατηγική και την οικονομική εξυγίανση της ΠΑΕ.

Ας ελπίσουμε ότι ο νέος τεχνικός διευθυντής θα προσληφθεί με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια και όχι με την λογική του μπακάλη, «αυτόν ξέρουμε, αυτόν να πάρουμε».

Ας ελπίσουμε ότι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ έπαθε από τα άπειρα λάθη του και δεν θα επαναλάβει και πάλι τα ίδια.

Ας ελπίσουμε ότι αυτή η απόφαση ήταν η τελευταία που παίρνει ο Γιάννης Αλαφούζος ως μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ και σύντομα να μεταβιβάσει τις μετοχές του και να αποχωρήσει από τον σύλλογο.

Το μεγαλύτερο «θέμα» του Παναθηναϊκού είναι εκείνος. Ούτε ο Νταμπίζας, ούτε ο Δώνης, ούτε κανείς. Για να μην ξεχνιόμαστε...

Υ.Γ1: Αν ο Νταμπίζας επιστρέψει ποτέ για τρίτη φορά στον Παναθηναϊκό, ελπίζω να πήρε το μάθημά του και στην επόμενη θητεία του να κάνει... πασούλες τίποτα μεταγραφές για να παραμένει στον αφρό και άβρεχτος, να σηκώνει καθημερινά τα τηλέφωνα και να αλλάξει το επικοινωνιακό του προφίλ. Να τα λέμε κι αυτά...

Υ.Γ2: Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η δημόσια τοποθέτηση του Δώνη στην απομάκρυνση του Νταμπίζα το βράδυ της Κυριακής μετά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο.