Τι έδειξε στον Ολυμπιακό η επιστροφή Σισέ, Καμαρά και Κούτρη

Ίντερ - Λέτσε με αξεπέραστο Live Στοίχημα και 200+ ειδικά στοιχήματα! (21+)

Το παιχνίδι με τον Αστέρα δεν συνέπεσε μόνο με την «πρώτη» των Σουντανί κι Ελ Αραμπί στην αρχική ενδεκάδα του Ολυμπιακού, αλλά και με την, ουσιαστικά, επιστροφή τριών παικτών που ήταν βασικοί τα προηγούμενα χρόνια, ο Σισέ με τον Κούτρη την τελευταία διετία κι ο Καμαρά πέρσι. Τρεις παίκτες που είναι και πολύτιμες μονάδες και σοβαρά περιουσιακά στοιχεία του κλαμπ.

Ο Σισέ είχε ένα, ας το πούμε έτσι, περίεργο καλοκαίρι! Επί ένα μήνα ήταν στην Αίγυπτο με την Εθνική Σενεγάλης, που έφτασε έως τον τελικό του Κόπα Άφρικα, με τον ίδιο όμως να μην παίζει ούτε λεπτό. Παράλληλα, κι ενώ η μεταγραφή του κάπου μεταξύ Γερμανίας, Αγγλίας, Γαλλίας, εμφανίζονταν σίγουρη, είμαστε 26 Αυγούστου και κάποια δελεαστική επίσημη προσφορά δεν έχει έρθει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχασε τη θέση του και στη βασική ενδεκάδα, λόγω της απόκτησης του Σεμέδο και της πιο γρήγορης επιστροφής από το Κόπα Άφρικα του Μεριά, που είχε παίξει μικρό τελικό με την Τυνησία!

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Σισέ έπρεπε να σηκώσει κεφάλι και να βρει τον εαυτό του και τη θέση του. Το Σάββατο είχε μία καλή παρουσία, ειδικά αν σκεφθούμε ότι είχε να παίξει σε παιχνίδι (επίσημο η, φιλικό) σχεδόν τέσσερις μήνες (!), από τις 5 Μαίου κι ότι αγωνίζονταν πρώτη φορά δίπλα σε ένα νέο παρτενέρ, τον Σεμέδο. Τι είδαμε από τον πανύψηλο Αφρικάνο; Επιβεβαιώσαμε, κατ΄ αρχάς, τη φοβερή δυνατότητα του να σταματάει τις αντίπαλες επιθέσεις, είτε ψηλά, είτε χαμηλά, είτε με μία δυναμική επέμβαση, είτε με ένα τάκλιν η, με μία κεφαλιά. Τουλάχιστον 20 τέτοιες επεμβάσεις είχε! Και νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλος κεντρικός αμυντικός στον Ολυμπιακό, ούτε καν ο Σεμέδο, με τη συγκεκριμένη ικανότητα!

Ιδιαίτερα στο ξεκίνημα του αγώνα ήταν πολύ καλός, έβγαλε δε και τρεις ωραίες μακρινές πάσες στα ακραία μπακ, τον Ομάρ και τον Κούτρη. Στη συνέχεια, όμως, του παιχνιδιού μας έδειξε και γιατί χρειάζεται να βελτιωθεί σημαντικά, αν θέλει να ξανακερδίσει τη θέση του στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, που κάνουν τη διαφορά και στις οποίες πρέπει να δώσει βάρος. Ένα φάουλ στον αντίπαλο φορ χωρίς λόγο, ένα διώξιμο στο αράουτ την στιγμή που ο Σα ήταν πίσω του και περίμενε να του «αφήσει» την μπάλα, μία κακή τοποθέτηση εξαιτίας της οποίας έχασε την κεφαλιά από πιο κοντό επιθετικό και που έφερε ένα σουτ του Αστέρα στο 78’. Για να καταλάβουμε πόσο σοβαρές είναι τέτοιες λεπτομέρειες: η καλύτερη ευκαιρία της Τρίπολης στο α΄ ημίχρονο, με την κοντινή κεφαλιά του Ιγκλέσιας προ του Σεμέδο (που παρεμπιπτόντως πήγε καθυστερημένα κι έτσι δεύτερος πάνω στη φάση χάνοντας την εναέρια μονομαχία) από τη σέντρα του Κώτσιρα από δεξιά, ξεκίνησε από τον Σισέ! Γιατί σε μία βαθιά πάσα, κέρδισε εύκολα την κεφαλιά, αλλά αντί να κοιτάξει να βρει συμπαίκτη του η, τέλος πάντων να διώξει ψηλά την μπάλα, την έστειλε ακριβώς πάνω σε αντίπαλο, που στη συνέχεια έβγαλε αμέσως στον Κώτσιρα για τη σέντρα.

Είναι μία δύσκολη απόφαση το θέμα Σισέ για τον Ολυμπιακό:να τον κρατήσει σαν τον έναν από τους τρεις βασικούς στόπερ η, να τον δώσει αν έρθει μία πρόταση τις τελευταίες ημέρες της μεταγραφικής περιόδου; Κι αν τον δώσει, ποιος θα είναι πίσω από τους Σεμέδο, Μεριά; Ο έμπειρος Αβραάμ, οι άπειροι Μπα και Μάρκοβιτς, ο Βούκοβιτς που εδώ και μήνες θεωρείται υπ΄ ατμόν αλλά ακόμη είναι εδώ η, πρέπει να γίνει μεταγραφή;…

Ο Καμαρά συνιστά κι αυτός μία ξεχωριστή περίπτωση. Γύρισε άρον άρον από το Κόπα Άφρικα για να βοηθήσει τον Ολυμπιακό στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς για τις δύο θέσεις των κεντρικών χαφ υπήρχαν επί της ουσίας μόνο οι Γκιγέρμε και Μπουχαλάκης, αφού ο Ανδρούτσος κατά βάση δεν υπολογίζονταν. Κι ενώ στο πρώτο παιχνίδι, στην Τσεχία, μπήκε αλλαγή από το 56’ και είχε καλή παρουσία, έκτοτε έπαιζε σε κάθε ματς και λιγότερο, ώσπου με την Κράσνονταρ μπήκε μόλις στο 87’, αφού ο προπονητής εμπιστεύονταν πολύ το δίδυμο που δούλεψε από την αρχή της προετοιμασίας, ο δε Βαλμπουενά, στη θέση του οποίου έμπαινε αλλαγή σε κάθε ματς ο Καμαρά, σε κάθε παιχνίδι ήταν και καλύτερος.

Με τον Αστέρα ο Μαντί είχε μία παρουσία με καλά και άσχημα πράγματα. Σίγουρα δεν ήταν ο παίκτης που βλέπαμε πέρσι τέτοια εποχή, αλλά ας συνυπολογίσουμε ότι επί ένα μήνα, από τις 11 Ιουνίου έως τις 7 Ιουλίου, έπαιζε με την Εθνική ομάδα του και με διακοπές μόλις μίας εβδομάδας γύρισε για να παίξει στο τελευταίο φιλικό με τη Νότιγχαμ ένα ημίχρονο στις 16 Ιουλίου και μετά στο Πλζεν στις 23. Και σίγουρα δεν είναι κι από ψυχολογία στα ύψη, βλέποντας ότι έχει χάσει τη θέση του στην ενδεκάδα. Πέρασε λοιπόν κόντρα στην Τρίπολη ορισμένες καλές πάσες, έκοψε, έκλεψε, ήταν δραστήριος, όμως περιμέναμε από αυτόν περισσότερα, να βοηθούσε πιο πολύ τον Γκιγέρμε, που έπαιζε σε πιο χαμηλές στροφές, έκανε λάθη που άλλα διόρθωσε κι άλλα όχι, μπήκε σε διαδικασία π.χ. για άσκοπα τακουνάκια, αλλά είχε και τις ωραίες του πάσες από τις οποίες άρχισαν φάσεις, όπως και κάποιες καλές ανασταλτικές προσπάθειες.

Ήταν ο Καμαρά λες και ξεκινούσε καλά, αλλά τα άφηνε στη μέση. Στη αρχή του ματς έκλεψε φανταστικά την μπάλα, βγήκε στην επίθεση, άλλαξε ωραία την μπάλα με τον Σουντανί και προτίμησε να σουτάρει από τα 20 μέτρα με δύναμη, όμως πάνω στον γκολκίπερ, αντί να πασάρει πίσω στον Σουντανί και να τον βγάλει φάτσα με το γκολ. Στο β΄ ημίχρονο κάνει άλλο ένα έξοχο κλέψιμο και συνεχίζει με μία πάσα στο…αράουτ. Έκανε κι άλλα λάθη σε πάσες, έχασε κοντρόλ, ενώ κι αμυντικά σε δύο περιπτώσεις τον πέρασαν από τον άξονα με μεγάλη ευκολία και σούταραν προς την εστία του Σα.

Κοινώς πρέπει να ανέβει σιγά σιγά ο Μαντί. Όπως ο Σισέ, έτσι κι αυτός είναι τρίτος στην ιεραρχία για τις δύο θέσεις της ενδεκάδας στον άξονα. Ο Ολυμπιακός τον έχει ανάγκη. Κι ο ίδιος έχει ανάγκη να παίζει! Δεν του αρέσει, όπως δεν αρέσει και στον Σισέ, που έχασε τη θέση του στην ενδεκάδα, αλλά πρέπει να παλέψει περισσότερο για να την κερδίσει.

Το Ελληνόπουλο, ο Κούτρης, δεν έλαμψε, όμως είχε μία σοβαρή, θα την χαρακτήριζα έτσι, παρουσία. Είχε κάποιες καλές προωθήσεις και μία έξυπνη μπαλιά στον Ραντζέλοβιτς, όμως έπρεπε να βγάλει πιο πολλά πράγματα επιθετικά-και στο 7΄, αν έβλεπε καλύτερα τον Ελ Αραμπί θα έβγαζε ασίστ. Αμυντικά ήταν προσηλωμένος, είχε ένα θετικό τάκλιν, έκοψε σωστά μία αντεπίθεση. Έχοντας να παίξει ουσιαστικά από το φιλικό με την Ντινάμο Κιέβου, πριν ενάμιση μήνα, φάνηκε πάντως να του λείπει ο ρυθμός.

Είναι ανοικτό ακόμη να φύγει, τώρα στο φινάλε. Κι αν όντως φύγει, ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί παίκτη στη θέση του, ώστε να μην μείνει μόνο ο Τσιμίκας αριστερά.

Άσχετο: Βλέποντας την ΑΕΚ (και) χθες με την Ξάνθη, είναι να απορείς πώς έχει γίνει βασικότερος στόπερ ο Σβάρνας και πώς παίζει συνέχεια βασικός ο Βέρντε. Αλλά κι ο Μπακάκης ήταν φανερά ανέτοιμος αμυντικά κι επιθετικά, ο Χουλτ ήταν έτοιμος ωστόσο εκεί που έπρεπε να βάλει τα πόδια στη φωτιά, στο ξεκίνημα του 1-0 της Ξάνθης, δεν το έκανε σε αντίθεση με τον Μπαξεβανίδη, ο Οικονόμου είχε πολύ κακή τοποθέτηση στο τελείωμα της συγκεκριμένης φάσης, ο Σιμόες δείχνει σαν να έχει χάσει πια το καλό επίπεδο του, ο Κρίστιτς ποτέ δεν το έχει δείξει, ο Ζεράλντες ήταν σαν να «τρελάθηκε», ο Ολιβέϊρα δεν πείθει και γενικότερα και στα τελειώματα του κι ακόμη κι ο Μπάρκας νομίζω ότι δεν είχε κανένα νόημα να βγει στη φάση του 2-0, όπου ο φορ της Ξάνθης νίκησε κατά κράτος τον Σβάρνα.