Ο Άρης δεν έκανε λάθος στην υπόθεση του Σιώπη

Ισπανία U21 - Βέλγιο U21 με αμέτρητες αγορές και σούπερ αποδόσεις στη Vistabet.gr.

Είναι εύκολο να κρίνεις, αλλά δύσκολο να διοικείς. Αν θελήσει κανείς να αξιολογήσει σωστά την υπόθεση του Μανώλη Σιώπη θα πρέπει να ανατρέξει στο περασμένο καλοκαίρι. Τότε ο ποδοσφαιριστής ήταν κάθετα αντίθετος στην προοπτική μεταγραφής του στον Άρη. Είχε στα χέρια του την πρόταση της Λεχ Πόζναν, για την ακρίβεια είχε συμφωνήσει με την πολωνική ομάδα. Λόγω όσων είχαν συμβεί στη συνεργασία του με τον Ολυμπιακό, το μόνο που έβλεπε μπροστά του ήταν έναν φωτισμένο διάδρομο που οδηγούσε εκτός συνόρων. Δεν ήθελε να ακούει για Ελλάδα. Και θα είχε μετακομίσει στην Πολωνία, αν τότε δεν παρεξηγούνταν η συνύπαρξή του με τον Μαρίνο Ουζουνίδη σε μια κοινωνική εκδήλωση. «Θέλει να φύγει από τον Ολυμπιακό για να πάει στην ΑΕΚ μέσω της Λεχ Πόζναν», είχε ειπωθεί. Γι’ αυτό χάλασε η δουλειά.

Τότε, ο Σιώπης είχε δύο επιλογές. Είτε θα έμενε στου Ρέντη και θα συνέχιζε το ατομικό πρόγραμμα προπονήσεων με εγερτήριο την ίδια ώρα με τον… φούρναρη, είτε θα δεχόταν την πρόταση του Άρη. Επί δυόμισι μήνες, ο Θόδωρος Καρυπίδης (έχοντας καψούρα για τον Σιώπη) του έκανε πλύση εγκεφάλου. Πριν ηχήσει το καμπανάκι του τέλους της μεταγραφικής περιόδου, ο Σιώπης πείστηκε υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Η συμφωνία μεταξύ Άρη και Ολυμπιακού εμπεριείχε ένα ποσοστό 30% για τους Πειραιώτες σε περίπτωση μεταπώλησης του παίκτη. Προσέξτε: Μεταπώληση. Ο δε παίκτης αρνήθηκε να τοποθετηθεί ρήτρα μεγαλύτερη των 500.000 ευρώ στο συμβόλαιό του (διαφορετικά δεν ερχόταν), γιατί πολύ απλά η προοπτική του εξωτερικού ήταν ο αυτοσκοπός του.

Ερχόμενος στον Άρη, ο Σιώπης ένιωσε όπως ένα μικρό παιδί όταν μπαίνει σε ζαχαροπλαστείο. Εισέπραξε περισσότερη αγάπη απ’ ότι φανταζόταν. Γιατί ο Αρειανός έχει την τάση της ταύτισης με πρόσωπα, γιατί «γούσταρε» τον 24χρονο μέσο μόνο εξ’ όψεως. Αγωνιστικά, ο Άρης παρείχε στον ποδοσφαιριστή ό,τι χρειαζόταν για τη δική του επανεκκίνηση καριέρας. Προς αυτήν την κατεύθυνση, θυσίασε κάποια πράγματα, ακόμη και σε επίπεδο αγωνιστικών αποτελεσμάτων. Πίστευε στον ποδοσφαιριστή και καλά έκανε.

Ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσης και επέκτασης συμβολαίου ήταν αδύνατο να τεθεί στα μέσα της χρονιάς. Γιατί στη συμφωνία του περασμένου καλοκαιριού, υπήρχε και η συμφωνία κυρίων για την αναζήτηση προορισμού στο εξωτερικό. Γιατί ο ποδοσφαιριστής (το ξαναγράφουμε) ήθελε και θέλει να αγωνιστεί εκτός Ελλάδας. Άρα, δεν ήταν κάτι που θα μπορούσαν να είχαν κάνει οι επιτελείς του Άρη. Γνώριζαν πολύ καλά τον τρόπο σκέψης του αθλητή, ήλπιζαν επίσης ότι στην περίπτωση που δεν θα παρουσιαζόταν σοβαρή προοπτική για τον Σιώπη, θα τον έπειθαν να υπογράψει μεγαλύτερο συμβόλαιο με υψηλότερη ρήτρα.

Πάμε στο σήμερα. Η εποχή όπου οι ομάδες είχαν το μαχαίρι και το καρπούζι ανήκει στο παρελθόν. Αν ένας ποδοσφαιριστής θέλει να φύγει, θα φύγει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε α) έναν αθλητή ο οποίος ήθελε όσο τίποτε άλλο να αγωνιστεί στο εξωτερικό β) πρόταση από μια ομάδα στην οποία ήδη υπάρχουν δύο Έλληνες παίκτες και κυρίως γ) συμβόλαιο αξίας 2.1 εκατομμυρίων ευρώ για τρία χρόνια. Δηλαδή, αυξημένες απολαβές (σε σχέση με το συμβόλαιό του στον Άρη) κατά περίπου 130%.

Οι άνθρωποι του Άρη δεν ήθελαν την αποχώρηση του Σιώπη. Ήξεραν ότι η ρήτρα των 500.000 ευρώ δεν ήταν δύσκολο να καλυφθεί. Έδειξαν τις προθέσεις τους από την ημέρα εμφάνισης της πρότασης. Τις δε τελευταίες δύο εβδομάδες υπήρξαν έντονες διαπραγματεύσεις. Ο Άρης προσπάθησε να αποτρέψει αυτή τη μεταγραφή τόσο μέσα από τη συζήτηση με τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή όσο και με τις απαιτήσεις του. Δηλαδή, καμία εξυπηρέτηση στην καταβολή των χρημάτων (όπως είχαν ζητήσει οι Τούρκοι)… τα λεφτά μπροστά. Στην πραγματικότητα όμως, δεν μπορούσε να αποτρέψει την αποχώρηση, παρά μόνο να την καθυστερήσει.

Καταλήγοντας, οι «κίτρινοι» δεν ήθελαν να κόψουν τον δρόμο στον Σιώπη, αλλά μια τίμια συμφωνία δεδομένης της καταλυτικής συμμετοχής τους στην αναγέννηση της καριέρας του παίκτη. Ηθικά, είχαν το δικαίωμα να το επιχειρήσουν. Από την άλλη πλευρά, έδειξαν κατανόηση και στα «θέλω» του παίκτη. Ίσως γιατί δεν μπορούσαν να πράξουν διαφορετικά και ταυτόχρονα ήθελαν να διατηρήσουν σχέση με τον παίκτη.