Είδα τον Βαλμπουενά και μου θύμισε Ιμπαγάσα σε πιο επιθετικό ρόλο

100% Επιστροφή* χρημάτων Ουνιόν Βερολίνου - Στουτγκάρδη! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Την μεταγραφή του Βαλμπουενά η στήλη την έχει τιμήσει δεόντως, όπως της αξίζει νομίζω. Μόνο που μέχρι τώρα κατέγραφα δεδομένα, ενδιαφέροντα πιστεύω.

Τώρα θα γράψω την γνώμη μου, πολύ απλά γιατί μπορώ να το κάνω, αφού είδα τον παίκτη. Κι όταν λέω είδα, εννοώ τον φετινό Βαλμπουενά, γιατί αυτό έχει σημασία, να τον δούμε πώς έπαιξε φέτος. Ζήτησα λοιπόν από ένα πρόγραμμα scouting και έφτιαξε από τα δύο μεγάλα ντέρμπι της Φενέρμπαχτσε δύο εικοσάλεπτα με όλη την παρουσία του Γάλλου, με τη Γαλατασαράϊ εντός έδρας και την Μπεσίκτας εκτός έδρας, και δη στον β΄ γύρο, προκειμένου η εικόνα να είναι όσο το δυνατό πιο πρόσφατη.

Πρόκειται για βιντεάκια που βλέπουν οι σκάουτερ όταν θέλουν να επικεντρωθούν σε ένα παίκτη-περιλαμβάνουν κάθε κίνηση του όσο παίζει, με η, χωρίς την μπάλα. Κι έτσι οι σκάουτερ κερδίζουν χρόνο, από το να δουν ολόκληρο παιχνίδι. Τέλος πάντων, είδα τον Βαλμπουενά 80 λεπτά στο Φενέρ-Γαλατά 1-1 και ένα ημίχρονο στο Μπεσίκτας-Φενέρ 3-3. Στο πρώτο ματς έγινε αλλαγή στο 80’ και στο β΄ μπήκε σαν αλλαγή στο 46’.

Πραγματικά μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Δεν λέω ότι «τρελάθηκα» με όσα είδα, λέω ότι είδα ένα παίκτη που παρά τα 34 χρόνια του έπαιξε τόσο καλά, ώστε να ήταν πρωταγωνιστής στα δύο σπουδαιότερα ντέρμπι της ομάδας του στο β΄ μισό της σεζόν. Μου θύμισε, και λόγω σωματοδομής, τον καλό Ιμπαγάσα, που είχαμε δει στην πρώτη διετία του στον Ολυμπιακό, αλλά σε πιο επιθετικό ρόλο, παίζοντας δηλαδή σε πιο κοντινά προς την αντίπαλη περιοχή τετραγωνικά του γηπέδου.

Το πρώτο που βγάζει ο Βαλμπουενά είναι προσωπικότητα. Παίρνει την ομάδα πάνω του.

Στο 1-1 με τη Γαλατά, η Φενέρ έπαιξε σε όλο το β΄ ημίχρονο με 10 παίκτες, λόγω αποβολής. Ε, ο Γάλλος καταλαβαίνοντας τη δυσκολία της κατάστασης ήταν «σκύλος»-μέχρι που μία στιγμή παίζοντας αρκετά οπισθοχωρημένα έκοψε μία πάσα με εκπληκτικό τάκλιν και αμέσως σηκώθηκε και ξαναέκοψε για δεύτερη φορά, υπό το μπιζάρισμα της εξέδρας. Γενικά είναι μαχητής, πηδάει ακόμη και για κεφαλιές, πιέζει και την αντίπαλη άμυνα όσο έχει δυνάμεις.

Στο 3-3 με την Μπεσίκτας, μπήκε στο ημίχρονο με το σκορ 3-0. Κι ήταν σαν να σάλπισε μία επική αντεπίθεση της Φενέρ. Από δικές του πάσες ξεκίνησαν οι φάσεις για το 3-1 και το 3-3 κι από δική του εκτέλεση φάουλ με δεξιοτεχνική σέντρα έγινε με κεφαλιά το 3-2...Από δική του μπαλιά ξεκίνησε και το μοναδικό γκολ της Φενέρ με τη Γαλατά…

Το δεύτερο που βλέπεις στον Βαλμπουενά είναι ότι δεν έχει θέση στο γήπεδο. Τυπικά ξεκίνησε αριστερό εξτρέμ στο ένα ματς και δεξί εξτρέμ στο άλλο, όμως τον έβλεπες παντού. Και στα δύο άκρα και στον άξονα. Έπαιζε εκεί που έκρινε ο ίδιος, εκεί που ήταν η μπάλα.

Το τρίτο ότι το παιχνίδι του έχει ένταση κι ενέργεια. Οι αντοχές του δεν είναι…απεριόριστες, αλλά και μόνο που τον άφησε ο προπονητής ως το 80’, στα 34 χρόνια του, κι ενώ έπαιζε η ομάδα του με παίκτη λιγότερο, σημαίνει πολλά. Συμμετέχει πολύ στο παιχνίδι και το κάνει με καλό τέμπο, παίζοντας γρήγορα, με τη μία και κάνοντας πολλές κινήσεις.

Το τέταρτο ότι πέρασε από τα πλάγια και ιδίως από τα δεξιά σέντρες ξυράφι, που δημιουργούσαν προϋποθέσεις φάσεων, ενώ και αρκετά χτυπήματα του στις στατικές φάσεις ήταν σέντρες για να βγάλουν ευκαιρίες-όπερ και εγένετο. Θεωρώ δε πολύ σημαντική αυτή την ικανότητα, γιατί φέτος αποδείχθηκε ότι δεν ήταν η καλύτερη ιδέα να παίρνει όλες τις εκτελέσεις φάουλ ο Φορτούνης, αφού ο Ολυμπιακός έβαλε ελάχιστα γκολ από τα στημένα, σε σχέση με όσα φάουλ και κόρνερ κέρδισε. Πιο καλό θα ήταν να μοιράζονταν οι εκτελέσεις, τόσο για σέντρες, όσο και για απευθείας σουτ.

Το πέμπτο είναι ότι δεν εκβιάζει το γκολ, αλλά όταν βρεθεί σε καλή θέση, και δη από τον άξονα, θα σουτάρει και δη επικίνδυνα. Κατά βάση όμως θα ψάξει την καλή συνεργασία, να βγάλει π.χ. με μία καλή πάσα είτε τον μπακ σε θέση να σεντράρει για να βγει φάση, είτε γενικά τον οποιονδήποτε συμπαίκτη του σε φάση. Κρατάει μπάλα όταν πρέπει, παίζει πολύ με κάθετες πάσες, γυρνάει πίσω να πάρει μπάλα για να ξεκινήσει επιθέσεις, αλλάζει όμορφα το παιχνίδι, κερδίζει φάουλ.

Το έκτο είναι ότι αμυντικά ελάχιστα θα τον δεις να βοηθάει. Και δεν μπόρεσα να καταλάβω πόσο πολύ μπορεί να βοηθήσει ο ίδιος στο σκοράρισμα. Σε ό,τι αφορά τις ντρίμπλες, δεν τις κυνηγάει, αλλά το «έχει». Σίγουρα δεν είναι το κλασικό εξτρέμ. Περισσότερο μοιάζει με ένα δεκάρι, που ξεκινάει από τα πλάγια. Κάπως έτσι χρησιμοποιούσε ο Βαλβέρδε τον Ιμπαγάσα όταν τον είχε στη Βιγιαρεάλ, πριν έρθουν κι οι δύο στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2010.

Απ΄ όσα είδα, η άποψη μου είναι ότι εάν ο Βαλμπουενά παίξει έτσι, όπως τον είδα, του χρόνου στον Ολυμπιακό, τότε θα είναι μία πολύ πετυχημένη μεταγραφή, ενός ποιοτικού επιθετικογενή παίκτη, που μπορεί να κάνει τη διαφορά είτε παίζοντας βασικός όσο μπορεί, είτε μπαίνοντας αλλαγή. Τις αντοχές του σε μία ολόκληρη σεζόν δεν μπορώ να τις ξέρω-θεωρώ ότι πρέπει να του γίνει «διαχείριση».

Κομβικό θα είναι να μην βγάλει τραυματισμούς, κάτι στο οποίο επίσης δεν μπορώ εγώ να απαντήσω. Φέτος είχε δύο-τρεις, αλλά χωρίς να χάσει πολλά παιχνίδια (εφτά σε σύνολο 50). Ατυχώς υπέστη θλάση την περασμένη εβδομάδα και καλό θα ήταν να επιβεβαιωθεί η εκτίμηση των Τούρκων για απουσία άλλων δύο εβδομάδων, ώστε να ξεκινήσει κανονικά προετοιμασία με τον Ολυμπιακό στις 10 Ιουνίου.

Θεωρητικά με σωστή διαχείριση κι από τον προπονητή κι από τον ίδιο, ο Βαλμπουενά μπορεί να αποδειχθεί εργαλείο πρώτης διαλογής στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού του Ολυμπιακού.