Πόσες φορές συμβαίνει ένα παιχνίδι να χαρακτηρίζει μια ολόκληρη τα σεζόν; Τα λεπτά να αντιστοιχούν σε μήνες, τα γκολ σε νίκες, μια αποβολή σε ήττες ή εξωαγωνιστικά προβλήματα και το τελικό σφύριγμα να είναι κυριολεκτικά τελικό, απ’ αυτά που κρίνουν τα πάντα;

Η ρεβάνς των μπαράζ μεταξύ του ΟΦΗ και του Πλατανιά στο Γεντί Κουλέ ήταν ακριβώς αυτό για τους Ομιλίτες: ένα «παιχνίδι-καθρέπτης» για όλα όσα έζησαν στην επάνοδό τους στη Super League, από τον Αύγουστο ως τον Μάιο, με ευτυχές τέλος συνολικά.

Το αρχικό προβάδισμα -με το «φαλτσοσφύριγμα» του Κομίνη- γέμισε με αισιοδοξία τις εξέδρες και τον πάγκο και το συναισθηματικό «τρένο του τρόμου» συνεχίστηκε ως το φινάλε, που βρήκε τους «μελανόλευκους» να πανηγυρίζουν.

Αρκετοί λόγοι συντέλεσαν στην επιτυχία. Αρχικά μπορεί κανείς να μιλήσει για αγωνιστικές συνθήκες, όπως το βάθος του πάγκου. Παίκτες όπως ο Γιακουμάκης και ο «χρυσός» σκόρερ Αντίλ Ναμπί ήρθαν από τον πάγκο. Με τον Έλληνα φορ το ίδιο συνέβη και στο παιχνίδι των Περιβολίων, γεγονός που μάλλον αποτελεί πολυτέλεια για τον Χάιμε Βέρα και δείχνει τις λύσεις που διαθέτει, ακόμα και σε μια σεζόν χωρίς ενιαίο μεταγραφικό σχεδιασμό εξαρχής.

Όσον αφορά τον Ναμπί, στα Χανιά δεν διακρίθηκε, εξ ου και η απώλεια της θέσης του στην 11αδα στο Γεντί Κουλέ. Η είσοδός του άλλαξε την δημιουργική γονιμότητα και το γκολ του έκρινε τελικά την κατηγορία. Σημαντικές ήταν οι αλλαγές του Βέρα εν γένει. Αφου στο ημίχρονο αντικατέστησε γρήγορα τον αναιμικό Σασί στην κορυφή της επίθεσης, έβγαλε τον Σακόρ που δεν ανταποκρινόταν ούτε αμυντικά, ούτε επιθετικά, περνώντας στο παιχνίδι τον Άγγλο και διατηρώντας μόνο τον Μεγιάδο ως αμυντικό χαφ, τοποθέτησε τέσσερις παίκτες (Ναμπί, Ντίνας, Νέιρα, Βαζ) έξω από την περιοχή και προσπάθησε να βρει τα κενά στην άμυνα, με κάθετες πάσες και συνδυασμούς.. Έτσι ήρθε το 2-1, καθώς και το φάουλ στη σέντρα του Μπράουν.

Κατά δεύτερον, σημαντικό ρόλο έπαιξε η έδρα. Ο ΟΦΗ έχει την τύχη να διαθέτει γήπεδο με παλμό και δύναμη, στοιχεία που σε παιχνίδια που κρίνονται στις λεπτομέρειες και με το άγχος ως δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια παικτών χωρίς ξεχωριστές παραστάσεις κάνουν τη διαφορά. Παρά το σοκ του 92’ με το γκολ του Παπανικολάου, το γεμάτο γήπεδο ολοκλήρωσε την υποστηρικτική του ιδιότητα κι ευτύχησε τελικά να «ξεσπάσει» από χαρά.

Εξάλλου, σημαντική ήταν η πίστη όλων στην ομάδα ότι τελικά θα δουν «φως» στο τέλος του τούνελ της προσπάθειας. Όχι μόνο στο παιχνίδι με τον Πλατανιά, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Ο Εκτελεστικός Διευθυντής της ΠΑΕ, Ηλίας Πουρσανίδης, απέδωσε την επιτυχία σε «δικαίωση» από τον Θεό. Εκτός από τα μεταφυσικά, η «μετάφραση» της πίστης στο πλάνο του Χάιμε Βέρα και της εμπιστοσύνης στους παίκτες επέτρεψαν τις τελευταίες επιθέσεις και φυσικά εμπνεύσεις, όπως αυτή του Ναμπί στην περίφημη φάση του 96’.

Πλέον όλοι στο Ηράκλειο μπορούν να ξεφυσήξουν από ανακούφιση και να σχεδιάσουν την επόμενη σεζόν, με την ελπίδα πως αυτή θα βρει την ομάδα με άλλους στόχους και δυνατότητες, μακριά από ντέρμπι παραμονής, που όσες συγκινήσεις κι αν προσφέρουν, κανείς στο Βαρδινογιάννειο δεν θέλει να ξαναζήσει!