Ένα αξιοπρεπέστατο σύνολο αλλά ακόμη μία χρονιά χωρίς κανονικό Παναθηναϊκό!

Η χρονιά ολοκληρώθηκε το απόγευμα στο ΟΑΚΑ… μεταξύ συγγενών και φίλων. Ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του, έκλεισε την σεζόν με νίκη, καλό ποδόσφαιρο και τέσσερα γκολ απέναντι σε έναν Παναιτωλικό που ήρθε στην Αθήνα για να βγάλει την υποχρέωση και είχε το μυαλό στις καλοκαιρινές διακοπές και όχι στο να διεκδικήσει κάτι από το παιχνίδι στην Καλογρέζα. Ιδιαίτερη κριτική δεν χωρά στο ματς που κρίθηκε από το πρώτο ημίχρονο.

Η αγωνιστική περίοδος έφτασε στο τέλος και αν προσπαθούσαμε να κάνουμε έναν μίνι απολογισμό, σίγουρα θα έπρεπε να βλέπαμε και τις δύο όψεις του φεγγαριού. Υπάρχει διπλή ανάγνωση στα όσα έζησε φέτος ο Παναθηναϊκός.

Η πρώτη έχει να κάνει με το… δέντρο. Την μικρή εικόνα. Το φέτος. Το σύνολο του Δώνη ολοκλήρωσε την χρονιά με 47 βαθμούς πάνω στο χορτάρι, δύο λιγότερους από τον πέμπτο Άρη που δίκαια πήρε το τελευταίο εισιτήριο που οδηγεί στην Ευρώπη. Κρίνοντας με τις συνθήκες που ανέλαβε το περασμένο καλοκαίρι ο Έλληνας τεχνικός την ομάδα, δεδομένα η δουλειά του Έλληνα τεχνικού χαρακτηρίζεται ως καλή. Το πρόσημο είναι θετικό, καθώς το τριφύλλι με το μικρότερο μπάτζετ στην ιστορία του, απαγόρευση μεταγραφών και ξεκίνημα με -6, κατάφερε να παρουσιάσει μία αξιοπρεπέστατη εικόνα στο σύνολο της χρονιάς και αν δεν είχε αυτή την τεράστια πτώση στον δεύτερο γύρο, θα μπορούσε να σβήσει και την τιμωρία της ΟΥΕΦΑ. Ο Δώνης με την δουλειά του παρουσίασε μία καλύτερη εκδοχή του Χατζηγιοβάνη, ανέδειξε τον Μπουζούκη και τον Μαυρομμάτη, έδωσε χρόνο στον Εμμανουηλίδη και πήρε ότι καλύτερο από το ρόστερ που είχε στα χέρια του. Ένα ρόστερ που από το καλοκαίρι φαινόταν ότι θα είχε τεράστιο θέμα στην δημιουργία και την έλλειψη ποιότητας που ήταν ορατή με γυμνό μάτι σε αυτό το κομμάτι.

Πάμε τώρα και στο… δάσος. Ακόμη μία χρονιά φεύγει και ο Παναθηναϊκός δεν ήταν κανονικός Παναθηναϊκός. Σε αυτό, φυσικά, και δεν έχει καμία ευθύνη ούτε ο Δώνης, ούτε και ο Νταμπίζας. Είναι η τέταρτη σερί χρονιά που ο σύλλογος δεν μπόρεσε ούτε απλά να διεκδικήσει τον τίτλο(τελευταία φορά αυτό συνέβη το 14-15 όπου… μίλησε στο τέλος το αθάνατο ελληνικό ποδόσφαιρο), ήταν μία χρονιά ειδικών συνθηκών, όπως θα είναι και η επόμενη. Μία χρονιά χωρίς στόχο. Με μπάτζετ που απέχει χιλιόμετρα μακριά από τους διεκδικητές του τίτλου. Μπορώ να καταλάβω την λογική του Έλληνα προπονητή που ζητά υπομονή αλλά ο ίδιος τα τελευταία 23 χρόνια δεν ήταν στον Παναθηναϊκό. Έχει διαφορετική ψυχολογία, είναι λογικό να έχει απείρως περισσότερα αποθέματα από τον κόσμο και να βλέπει τα πράγματα πιο ψύχραιμα.

Ο σύλλογος, όμως, πάει για μια δεκαετία χωρίς πρωτάθλημα, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για άμεση επιστροφή στην κανονικότητα και όσο διοικεί ο Γιάννης Αλαφούζος, ο Παναθηναϊκός θα παραμένει κομπάρσος και όχι πρωταγωνιστής. Αυτή είναι η δεύτερη ανάγνωση που όσο και αν δεν… βολεύει, δεν γίνεται να μην την αναφέρουμε. Για τον Παναθηναϊκό μιλάμε…

Από κει και πέρα, είχε ιδιαίτερο, ξεχωριστό ενδιαφέρον η σημερινή συνέντευξη Τύπου στο ΟΑΚΑ, καθώς ο Γιώργος Δώνης έκανε τον δικό του απολογισμό για την χρονιά που έφυγε. Όσα είπε για το ποδοσφαιρικό κομμάτι ήταν απολύτως σωστά, ορθολογικά και ρεαλιστικά. Ειδικά για το πως μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό και το πόσο σημαντικό είναι να έχεις ισορροπία στο σύνολο ανάμεσα σε νεαρούς και ηγέτες, πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να επενδύεις σε σπουδαία ταλέντα, όπως ακριβώς το κάνει ο Άγιαξ στην παγκόσμια αγορά. Ας μας επιτρέψει, όμως, ο Έλληνας τεχνικός να διαφωνήσουμε σε δύο πολύ σημαντικά σημεία που αφορούν τον κόσμο.

᾽᾽Πηγαίναμε σε πολλά ματς εντός έδρας με φόβο ότι θα έχουμε επεισόδια᾽᾽ είπε ο κόουτς μεταξύ άλλων. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιος και αν… έσπερνε τον φόβο στο εσωτερικό της ομάδας, ούτε με ποια κριτήρια πήγαινε το ποδοσφαιρικό τμήμα να παίξει ένα παιχνίδι και να σκέφτεται πως θα γίνουν επεισόδια. Όσοι, πάντως, ζήσαμε την φετινή χρονιά στο ΟΑΚΑ και έχουμε ζήσει τα τελευταία πολλά χρόνια δίπλα στον Παναθηναϊκό, διαπιστώνουμε πως μια χαρά ήταν το κλίμα στις κερκίδες και πραγματικά με εξαίρεση το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και τους ελάχιστους ανεγκέφαλους, δεν συνέβη το παραμικρό, ούτε καν ένταση δεν υπήρξε, ούτε καν η σκέψη που αποκάλυψε ο Δώνης πως υπήρχε στην ομάδα. Ούτε καν η κλασσική… Παναθηναϊκή γκρίνια.

Από κει και πέρα, και για το κατά πόσο η Λεωφόρος είναι… επικίνδυνη; Η Λεωφόρος, το σπίτι και η καρδιά του συλλόγου ήταν, είναι και θα είναι ᾽ἐπικίνδυνη᾽᾽ για όσους δεν σέβονται, για εκείνους που έχουν προκαλέσει κακό στον Παναθηναϊκό. Για τον Δώνη και την ομάδα του, η Λεωφόρος μόνο ᾽ἐπικίνδυνη᾽᾽ δεν υπήρχε περίπτωση να είναι και αυτό θα το διαπίστωνε ο Έλληνας τεχνικός αν το κλαμπ έκανε το αυτονόητο και επέστρεφε στο ᾽Ἀπόστολος Νικολαϊδης᾽᾽.

Υ.Γ1: Αν η σημερινή εικόνα στις κερκίδες του ΟΑΚΑ, όπου δεν είχε ούτε 1000 άτομα, δεν ήταν η καλύτερη... απάντηση για την κατάσταση που βρίσκεται ο κόσμος μετά και το παιχνίδι με τον ΟΦΗ, τότε ποια είναι;