Η Παναθηναϊκή ᾽Ἀνάσταση᾽᾽ έχει αρκετό ᾽᾽Γολγοθά" ακόμη! Part 2...

100% Επιστροφή* χρημάτων Ίντερ - Γιουβέντους! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Καλή Ανάσταση σε όλους. Να εκτιμάτε την κάθε στιγμή γιατί ποτέ και τίποτα δεν είναι δεδομένο, να περάσετε όμορφα μαζί με την οικογένεια και τους αγαπημένους σας ανθρώπους και προσοχή στους δρόμους. Μην λέμε πάλι τα ίδια, έτσι; Να φάτε το αρνάκι σας, την μαγευτική από κάθε άποψη μαγειρίτσα, να πίειτε το κρασάκι σας, να παίξετε την μπαλίτσα σας(όπως θα κάνουμε και εμείς στο μαγευτικό Αίας Κλαμπ) και γενικά όσο μπορείτε αφήστε στην άκρη κινητά, τάμπλετ, τηλεοράσεις και ελάτε πιο κοντά στην πραγματική ζωή, πιο κοντά στην φύση και τον παιδικό σας εαυτό.

Πέρυσι τέτοια εποχή, Μεγάλη Παρασκευή ήταν αν δεν κάνω σοβαρό λάθος, γράφαμε σε τούτη την γωνιά πως η Ανάσταση του Παναθηναϊκού έχει αρκετό Γολγοθά ακόμη, με αφορμή τις κυβερνητικές… παπάτζες για ολοκλήρωση της συμφωνίας και υπογραφές στο πρότζεκτ του Athens Alive που θα σήμαιναν την άμεση ανάμιξη του ΔΠΓ με το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Ένα χρόνο μετά και ακόμη ο Γολγοθάς φαντάζει ατελείωτος και πουθενά στον ορίζοντα δεν υπάρχει η προοπτική της Ανάστασης του συλλόγου. Ένας χρόνος που δεν έφερε την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς παρά την σιγουριά που είχαν και πάλι στην κυβέρνηση(φοβερές συμπτώσεις) αλλά και στην διοίκηση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός για τον Παϊρότζ και τα 47 του εκατομμύρια, που μετά έγιναν 1 και στην συνέχεια… κανένα!

Ένας χρόνος που έφερε την μεγάλη ξεφτίλα με τον τρόπο που παρέμεινε στην κατηγορία το κλαμπ, δώδεκα μήνες με έναν Παναθηναϊκό κομπάρσο, μακριά από το dna του, μία ομάδα που έδωσε ελπίδα στην αρχή της περιόδου και στην συνέχεια κατάφερε να τα κάνει όλα… ίσιωμα εξαιτίας της διαχείρισης του παιχνιδιού με τον ΟΦΗ και της παρατεταμένης αγωνιστικής κρίσης μέσα στο 2019. Ποδοσφαιρική κατάθλιψη…

Γράφαμε σε εκείνο το σημείωμα:

᾽᾽Μέχρι τότε, μέχρι δηλαδή να αποκατασταθεί η ιστορική αδικία του 1979 και ένας Γιαννακόπουλος να πάρει το τιμόνι της ΠΑΕ, ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του έναν μεγάλο «Γολγοθά», τον οποίο θα συνεχίσει να ανεβαίνει για αρκετό καιρό ακόμη. Μακάρι να πέσουμε έξω, μακάρι να διαψευστώ το συντομότερο δυνατό αλλά η μαυρίλα πάνω από το «τριφύλλι» δεν βλέπω τον τρόπο που θα φύγει άμεσα, μαζί με τους ανθρώπους που έφεραν τον σύλλογο μέχρι αυτό το έσχατο σημείο, με πρώτο και… χειρότερο τον Γιάννη Αλαφούζο᾽᾽.

Ένα χρόνο μετά και τα παραπάνω λόγια… κουμπώνουν και σήμερα στην πραγματικότητα. Ο Παναθηναϊκός θα μπει στην νέα χρονιά με μπάτζετ ομάδας που διεκδικεί είσοδο στην πεντάδα, η απόσταση από ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και ΑΕΚ είναι τεράστια σε όλα τα επίπεδα άρα πρωταθλητισμό είναι σχεδόν απίθανο να κάνεις ενώ η τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ που έτσι κι αλλιώς τελειώνει την σεζόν 2020-2021 αφαιρεί το μοναδικό ουσιαστικό κίνητρο που υπήρχε φέτος για σβήσιμο της ποινής. Με εξαίρεση το Κύπελλο, το ᾽᾽τριφύλλι᾽᾽ δεν θα είναι σε θέση να διεκδικήσει τίποτα ουσιαστικό ακόμη και αν τερματίσει στην πεντάδα, ο κόσμος είναι και πάλι σε ένα απόλυτο ξενέρωμα με το ποδοσφαιρικό τμήμα και ο σύλλογος εξακολουθεί να διοικείται από τον Γιάννη Αλαφούζο που αποδεδειγμένα πλέον δεν μπορεί να φέρει τον Παναθηναϊκό εκεί που του αξίζει. Σε ρόλο πρωταγωνιστή.

Ο Γολγοθάς, λοιπόν, είναι ακόμη μακρύς. Και το χειρότερο απ᾽όλα; Δεν φαίνεται πουθενά στον οριζόντα ο δρόμος της Ανάστασης. Πουθενά. Να είσαι ο Παναθηναϊκός, τα χρέη να μην είναι απαγορευτικά(ποτέ δεν ήταν) και να μην εμφανίζεται κανείς να δώσει την λύση, να βγει μπροστά και μαζί με τον κόσμο να ξεκολλήσουν το κάρο από την λάσπη.

Μακάρι όλα να γίνουν αλλιώς και ο σύλλογος το καλοκαίρι να «χτίζει» κάτι σε όλα τα επίπεδα που να αρμόζει στο μέγεθος της ιστορίας του και όχι στο μέγεθος των ανθρώπων που τον διοικούν. Μακάρι να διαψευστούμε πανηγυρικά…

Υ.Γ1: Ο κόσμος του Παναθηναϊκού όταν τον σέβονται, σέβεται. Όταν τον εκτιμούν, εκτιμά. Όταν βλέπει αγάπη προς τον σύλλογο, θα σε στηρίξει, στα δύσκολα δε ακόμη περισσότερο. Η αντίδραση 20.000 οπαδών μετά την αποκλεισμό από την Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στο ΟΑΚΑ, δείχνει σε όποιον ενδιαφέρεται για αυτή την ομάδα, ότι ο κόσμος της όταν βλέπει λατρεία για το τριφύλλι, θα είναι πάντα εκεί, πάντα μια γροθιά, πάντα ΕΝΑ.

Όταν υπάρχει όραμα και ελπίδα. Γιατί στο μπάσκετ μπορεί η ομάδα να μένει ξανά εκτός Final4 αλλά ο κόσμος βλέπει έναν οργανισμό που προσπαθεί για το καλύτερο, βλέπει πως είναι θέμα χρόνου η επιστροφή στις δόξες του παρελθόντος, βλέπει μεράκι και τρέλα παρά τα όποια λάθη…