Η υπέροχη εικόνα και... ο Σκουλάς!

100% Επιστροφή* χρημάτων Αταλάντα - Έμπολι! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Καθ' όλη τη διάρκεια της επιστροφής από την Λαμία προς την Αθήνα έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται ξανά και ξανά το ρημαδιασμένο «γιατί»; Και δεν εννοώ ερώτηση του τύπου «γιατί δεν κέρδισε η ΑΕΚ στην Λαμία την τοπική ομάδα;», αλλά πολύ περισσότερο είχε κολλήσει το μυαλό και η σκέψη στην εξής απορία: «Γιατί ρε man επέλεξες να σφυράς; Να είσαι διαιτητής; Αφού δεν το 'χεις...»! Να κατανοήσω ότι ο ίδιος έχεις πίστη στον εαυτό σου και θεωρείς πως έχεις μια έπαρση. Το δέχομαι και το σέβομαι απόλυτα, όμως εκείνοι που υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνοι για την απόδοσή σου, γιατί δεν σου εξηγούν πως η επιλογή σου να γίνεις ρέφερι ήταν -τουλάχιστον και με επιείκεια- ατυχής;

Θαρρώ πως από τον πρόλογό μου αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα ότι αναφέρομαι στον κ. Σκουλά ο οποίος έχει αποδείξει δυο φορές τουλάχιστον (και σε πόσα ακόμη που δεν θα ξέρουμε από πρώτο χέρι) πως δεν δικαιολογεί την επιλογή της απόφασής του να ασχοληθεί με το αντικείμενο. Και δεν εστιάζω στο σφύριγμα που πήρε η ομάδα του Λουτσέσκου στο ίδιο γήπεδο, διότι δεν είναι αυτό το θέμα μας και δεν ήταν ο ίδιος διαιτητής όπως είδα λανθασμένα να αναφέρουν κάπου. Το ίδιο έγινε στην αναμέτρηση για το Κύπελλο στην Θεσσαλονίκη όπου η ομάδα της Τούμπας αντιμετώπισε τον Πανιώνιο και πρωταγωνιστής της αναμέτρησης -χωρίς να εξετάζω ποιον αδίκησε περισσότερο- ήταν και πάλι ο Σκουλάς! Απαραίτητη επισήμανση: αρνητικός πρωταγωνιστής προφανώς...

Επαναλαμβάνω ότι η αναφορά μου στην αναμέτρηση του ΠΑΟΚ που συμμετείχε ο Σκουλάς δεν γίνεται για να εστιάσω στο ποιά ομάδα αδικήθηκε αφού οι φίλοι της ομάδας της Τούμπας έχουν συγκεκριμένα και σοβαρά παράπονα στο παιχνίδι με Πανιώνιο και αντίστοιχα το ίδιο ισχύει και για τους αντιπάλους του ΠΑΟΚ (αλήθεια ακόμη περιμένουμε να μάθουμε τι είπε ο Σκουλάς στον Κόρμπο). Αλλά στο γεγονός ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής απέδειξε σε πολλές περιπτώσεις ότι ΔΕΝ είναι δυνατό να σφυρίζει ποδοσφαιρικά ματς. Εκτίθεται και κάνει κακό στο ίδιο το αγώνισμα αλλά και στις ομάδες που βρίσκονται αντιμέτωπες στον εκάστοτε αγωνιστικό χώρο.

Όπως αναφέρει στίχος στο γνωστό υπέροχο τραγούδι «Λιωμένο παγωτό» από την μπάντα «Ξύλινα Σπαθιά»: «κι όμως είμαι ακόμα εδώ». Αυτό σιγοτραγουδάει ο Σκουλάς και προφανώς θα είναι αφού -κακά τα ψέματα- κανείς δεν ασχολείται και το μόνο που ενδιαφέρει είναι να σφυράνε οι ξένοι διαιτητές στα ντέρμπι (και κάποια σημαντικά ματς) και στα υπόλοιπα να βγαίνει η δουλειά με τους Έλληνες... Είναι απαράδεκτο να μην ασχολείται κανείς στα σοβαρά με αυτό το χάλι στο σύνολό του διότι δεν είναι μόνο οι διαιτητές: υπάρχουν και είναι το ίδιο πρόβλημα (και) οι παρατηρητές διαιτησίας που επίσης στο κομμάτι της αξιολόγησης των επιλογών των υπευθύνων δεν έχουν καθόλου -όπως αποδεικνύεται- σωστή κρίση.

Όσοι βρεθήκαμε στην Λαμία είδαμε ένα όμορφο ποδόσφαιρο μεταξύ δυο ομάδων με καλή διάθεση και επιθυμία για να δώσουν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα στο χορτάρι. Κάτι μάλιστα που πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό παρά τα απίθανα εμπόδια που έβαλε ο ρέφερι αφού οι αστοχίες του ήταν σε πολλούς τομείς: δεν είναι μόνο το πέναλτι σε βάρος του Μπακασέτα το οποίο είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας, αλλά και τα ανάποδα φάουλ, τα ανύπαρκτα οφσάιντ (δυο τον αριθμό για την ΑΕΚ με εκείνο του Χουλτ να βγάζει μάτια αφού ο παίκτης είναι τουλάχιστον ενάμιση μέτρο πίσω), οι γελοίες κάρτες και τα ατελείωτα σφυρίγματα που κατέστρεφαν τον αγωνιστικό ρυθμό για τις δυο ομάδες που προσπαθούσαν και ήθελαν να παίξουν ποδόσφαιρο παρά την απουσία κινήτρου που είχαν από την έναρξη της αναμέτρησης!

Η ΑΕΚ θαρρώ στην Λαμία πλήρωσε την κακή μέρα σε επίπεδο αποτελεσματικότητας που είχε ο Πόνσε και τον δικαιολογημένο εκνευρισμό των παικτών της -και του πάγκου της- σε πολλά σημεία του αγώνα από όσα σφύριζε (ήταν απίθανα πολλά τα ανάποδα σφυρίγματα σε βάρος της Ένωσης) ο «εκτιμώ πως είμαι» διαιτητής. Γι' αυτό το λόγο δεν έφυγε νικήτρια η ομάδα του Χιμένεθ που επέλεξε να πάει σε αρκετές δοκιμές και πάλι. Πολύ σωστά το σκέφτεται και το πράττει ο Σεβιγιάνος τεχνικός. Με αυτόν τον τρόπο έχει στη... τσίτα όλους τους διαθέσιμους ποδοσφαιριστές του και τους δίνει κίνητρο και επιθυμία για να συνεχίσουν τη σωστή δουλειά που γίνεται στα Σπάτα (εντός αγωνιστικών χώρων και αποδυτηρίων).

Ήταν εκπληκτικός ο Μάνταλος που βρίσκει όλο και περισσότερο τον καλύτερό του εαυτό. Σκόραρε, δημιούργησε ένα έτοιμο τέρμα στον Πόνσε, εκτελεί το κόρνερ που φέρνει το γκολ της ισοφάρισης από τον Μπογέ και γενικά δείχνει να είναι όλο και σε καλύτερο αγωνιστικό και πνευματικό επίπεδο φτάνοντας στη διεκδίκηση ενός τίτλου. Πολύ σημαντικό γεγονός αυτό. Εξαιρετικό ματς έκανε και ο Νέναντ Κρίστιτσιτς,.. Κάτι όμως που σύντομα και ειδικότερα από τη νέα σεζόν δεν θα συνιστά γεγονός άξιο μνημόνευσης. Θα πρόκειται για το δεδομένο. Μαζί με τον Μάνταλο οι κορυφαίοι της αναμέτρησης. Τα ακραία μπακ έμειναν μακριά από τον καλό τους εαυτό ενώ σε μέτρια επίπεδα κυμάνθηκε η απόδοση και του Σιμόες...

Ωστόσο η ΑΕΚ έδειξε καλά στοιχεία στα κουβαλήματα της μπάλας, στα ανεβάσματά της, στο τρόπο δημιουργίας και στο παιχνίδι της άμεσης ανάπτυξης με παιχνίδι με μία επαφή-πάσα και ειδικά έως το πρώτο τρίτο του γηπέδου του αντιπάλου. Είχε και νεκρά διαστήματα, απειλήθηκε, έχασε δεύτερες μπάλες, αλλά είναι και λογικό αφού επέλεξε να πάει με αλλαγές προσώπων σε πολλές θέσεις συγκριτικά με το πρόσφατο παρελθόν. Κλειδί της αναμέτρησης το χαμένο τετ α τετ του Πόνσε στην πάσα ''πάρε – βάλε'' του Μάνταλου και φυσικά η λανθασμένη υπόδειξη πέναλτι στην προσπάθεια άμυνας του Μπακασέτα. Πρέπει να σταθούμε και στον Μπαράλες (και στη σούπερ επέμβαση του Μπάρκα πριν το δεύτερο γκολ στην ίδια φάση) και στο υπέροχο τέρμα που σημείωσε για να φέρει την ομάδα του μπροστά στο σκορ μέχρι να απαντήσει ο Μπογέ.

Για τον τελευταίο, τον Λούκας Μπογέ ντε, οφείλω να σημειώσω ότι αισθάνομαι όμορφα όταν διαπιστώνω ότι (δεν είναι μόνο δική μου προφανώς) η άποψη που είχα διαμορφώσει για εκείνον, πως έπρεπε να μεταφερθεί από τα άκρα και να παίζει μόνο σα δεύτερος επιθετικός δηλαδή, είναι αυτή που υποστήριξε και ο Μανόλο Χιμένεθ. Κι αυτό διότι έχει αξία να το λέει ένας προπονητής που γνωρίζει 100% περισσότερο από οποινδήποτε στο χώρο μου το αντικείμενο. «Ο Μπογέ υπέφερε να παίζει στα άκρα, δεν του ταιριάζει, αλλά ως ένας δεύτερος επιθετικός είναι εξαιρετικός», είπε ο Ισπανός κόουτς και συμφωνώ απόλυτα.

Πρέπει να πω ότι χαίρομαι πολύ για τον Μάκη Χάβο και την εκπληκτική δουλειά που έχει κάνει στην Λαμία. Τον είδα στο γήπεδο μετά και διέκρινα ότι νιώθει καλά, είναι ευχάριστα εκεί που βρίσκεται και έχει τη δυνατότητα να βγάζει τη δουλειά του στο χορτάρι... Είναι από τους προπονητές που στην πορεία του έχει αποδείξει πως είναι ικανός και μπορεί να εξελίσσεται όσο περνάει ο χρόνος. Είναι κι ένας πολύ καλός άνθρωπος και έχει κι αυτό μεγάλη σημασία και αξία...

Οφείλουμε επίσης να τονίσουμε το απλό και αυτονόητο συμπέρασμα (αν και πρόκειται για διαφορετικά ματς): η εικόνα αυτού του αγώνα επιβεβαίωσε πως η ΑΕΚ είναι μετά το 2-0 το απόλυτο φαβορί για να προκριθεί στον τελικό και θα πρέπει αγωνιστικά να αυτοκτονήσει για να μη βρίσκεται εκείνη στη διεκδίκηση του τροπαίου για μια ακόμη σεζόν (4η τη τελευταία πενταετία).

Υγ: Τα όμορφα όμως συμβαίνουν στην Κρήτη, στην πατρίδα... Από κει έχουμε τα καλύτερα, πιο ευχάριστα και σπουδαιότερα μαντάτα στο χώρο του ομαδικού αθλητισμού. Αναφέρομαι στην αναμέτρηση της μπασκετικής ομάδας με αμαξίδια της ΑΕΚ με την αντίστοιχη των Αετών της Κρήτης στα Χανιά. Έναν αγώνα που παρακολούθησαν -μεταξύ άλλων- πενήντα οργανωμένοι οπαδοί της Ένωσης (από την Original 21) και μετέτρεψαν την αναμέτρηση σε γιορτή και στο πιο όμορφο και άξιο πάρτι γενεθλίων για την ΑΕΚ. Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να γιορτάσουν οι φίλοι της στην πιο όμορφο νησί του κόσμου τα 95α γενέθλια Της. Τραγούδι από την εξέδρα από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο στο κλειστό, όσοι από τους αθλητές βρίσκονταν στον πάγκο τραγουδούσαν με τους οπαδούς τα συνθήματα της ΑΕΚ, καπνογόνα και πανηγύρι με την ολοκλήρωση και όλοι μαζί (φαίνεται και στις φωτογραφίες στο άρθρο μου, τόσο στη βασική που εννοείται θα ήταν από αυτή την αναμέτρηση, όσο και από αυτή εδώ στο υστερόγραφο που είναι όλοι μαζί μια μεγάλη οικογένεια) το γιορτάζουν με τη ψυχή τους. Πρόκειται για μια τόσο υπέροχη εικόνα λοιπόν που δεν μπορούσα να μη μοιραστώ σε τούτο το χώρο μαζί σας, μια δυνατή εικόνα, όπως και όσο και τα αισθήματα που προκάλεσαν σε αυτούς τους αθλητές της συγκεκριμένης ομάδας ΑΕΚ που έζησαν κάτι τέτοιο για πρώτη φορά. Το ίδιο έντονα πράγματα με τη συνύπαρξή τους με τους αθλητές της ομάδας βίωσαν και ένιωσαν και οι οπαδοί της Ένωσης. Η ΑΕΚ επικράτησε των Αετών Κρήτης μα διάολε έχει καμία σημασία; Στ' αλήθεια δεν έχουν ήδη νικήσει όλοι πριν την έναρξη της αναμέτρησης; Φαντάζομαι τη μοναδικότητα των συναισθημάτων και ομολογώ ότι το ζήλεψα όλο αυτό που έζησαν και πήραν για πάντα οι 50 οπαδοί των «κιτρινόμαυρων» στα Χανιά...