Συνέχεια στις νίκες, συνέπεια στην εξέλιξη...

Μια ακόμη νίκη για την ΑΕΚ, η τέταρτη σερί για την ακρίβεια, πέμπτο ματς στο οποίο δεν θα χάσει και ένα ακόμη στο οποίο φανερώνει την αγωνιστική πρόοδο που βιώνει από τη στιγμή που ανέλαβε τη τεχνική ηγεσία της ομάδας ο Μανόλο Χιμένεθ... Σίγουρα η δουλειά που έχει κάνει ο Σεβιγιάνος τεχνικός της Ένωσης όλο αυτό το διάστημα σε πνευματικό και ψυχολογικό επίπεδο έχει φανερώσει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Αρκεί κανείς να τσεκάρει τα πανηγυρικά στιγμιότυπα μετά τα γκολ, την ένταση που βγάζουν οι «κιτρινόμαυροι» για κάθε μπάλα που επιθυμούν να κερδίσουν, ενώ διακρίνεται και η χαρά τους να παίξουν, να βρεθούν στο χορτάρι και πάλι...

Εκεί χρειαζόταν περισσότερη δουλειά η ΑΕΚ και το διαπίστωσε γρήγορα και εύκολα ο τεχνικός της πρωταθλήτριας. Σημείωνα και στο προηγούμενο blog μου εδώ στο gazzetta.gr ότι η ομάδα άρχισε να θυμίζει και πάλι την περσινή ομάδα που έβγαζε την υγεία των αποδυτηρίων της στο χορτάρι, αλλά και τις βασικές ποδοσφαιρικές αρχές του προπονητή της. Στην Ξάνθη πάντως η Ένωση δέχτηκε τις περισσότερες φάσεις απειλής (λογικό βέβαια λόγω επιλογής ενδεκάδας) από τον αντίπαλο μετά το τελευταίο της κάκιστο ματς στην Θεσσαλονίκη (στην ήττα από τον Άρη με 2-0)!

Από την αρχή του ματς ήταν πασιφανές στα Πηγάδια ότι η ΑΕΚ θα φύγει νικήτρια και ας χρειαζόταν να πετύχει την πρώτη της ανατροπή για τη σεζόν που διανύουμε... Έτσι κι έγινε. Μπορεί να έμεινε πίσω στο σκορ από τη μισή φάση που δέχτηκε στο πρώτο 45λεπτο, κυρίως επειδή ο Οικονόμου αφήνει τον Κάστρο να πηδήξει μόνος του για την κεφαλιά από τη σέντρα του Κασάδο, όμως ήταν για όσους έβλεπαν την αναμέτρηση θέμα χρόνου να το γυρίσει και εύκολα η ομάδα του Χιμένεθ. Ήταν καλύτερη σε όλα τα κομμάτια του αγώνα και πατούσε στην αντίπαλη περιοχή όποτε και όταν το ήθελε.

Κι αυτό διότι έπαιξε σωστά με 4-2-3-1 και παίκτες που μπορούν να παίξουν στις θέσεις που χρησιμοποιήθηκαν αν εξαιρέσουμε τον Κλωναρίδη που έκανε μεν καλό ματς αλλά δεν είναι η καλή του θέση το άκρο της επίθεσης. Στο άλλο όμως ήταν ο Αλμπάνης που έκανε αρκετά καλό παιχνίδι και εκθέτει την προηγούμενη κατάσταση στην τεχνική ηγεσία της ομάδα για τον παραγκωνισμό του. Με δυο κανονικά μπακ (και τα δυο με δημιουργικές αρετές στο παιχνίδι τους), με δυο αμυντικογενή χαφ που ωστόσο το ένα από αυτά έχει τη δυνατότητα να κουβαλάει και να πατάει αντίπαλη περιοχή (σ.σ.: Γαλανόπουλος και πάλι καλό ματς), με τον Μάνταλο στο ''10'' και φυσικά με έναν υπέροχο φορ όπως ο Πόνσε.

Όταν είσαι καλά και έχεις στον πάγκο να χρησιμοποιήσεις παίκτες όπως οι Λιβάια, Σιμόες, Μπογέ και άλλοι, τότε μπορεί να έρθει και μια πιο σωστή διαχείριση του εκάστοτε ματς, γίνεται σίγουρα πολύ πιο εύκολο το έργο του προπονητή. Και μη ξεχνάμε ότι ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο η ΑΕΚ έπαιξε χωρίς Κρίστιτσιτς, τον ανεβασμένο Μπακάκη, μη διαθέσιμο τον Μπακασέτα και εκτός μόνιμα τους Τσιγκρίνσκι – Λόπες (που αναμένουμε την επιστροφή του σε ματς πλέον). Μέσα στα παραπάνω προσθέστε και το γεγονός ότι η ομάδα δεν είχε κάποιο κίνητρο σε αντίθεση με τον αντίπαλό της που έπαιζε με... λύσσα για βαθμούς που θα βοηθούσαν να τελειώσουν το άγχος του υποβιβασμού...

Πρέπει να σημειώσουμε ότι με το που πέρασε ο Λιβάια στον αγωνιστικό χώρο είδαμε και αυτά που περιμέναμε. Διότι και στη μέτρια σεζόν της ομάδας και της δικής του είναι ο πλέον ποιοτικός ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ και ταυτόχρονα μέσα στους 3 κορυφαίους του πρωταθλήματος. Ανέβασε την απόδοση του Μάνταλου, απογείωσε την κίνηση του Πόνσε και των ακραίων μπακ με τα κρατήματα της μπάλας και το σπάσιμο σε αυτούς, ενώ «έφτιαξε» και τον Μπογέ με την κάθετη πάσα πάρε-βάλε που του έβγαλε για το 1-3.

Η ΑΕΚ του Χιμένεθ έβγαλε προσπάθεια ανάπτυξης με παραλλαγές, με προσπάθεια από άκρα και άξονα, δείχνοντας μια ποικιλία στις επιθετικές της προσπάθειες, διαφορετικές ιδέες που φανερώνουν δουλειά στην προπόνηση. Είναι δεδομένο ότι η Ένωση συνεχίζει να θυμίζει κάτι από την περσινή ομάδα σε επίπεδο αποδυτηρίων και αγωνιστικού χώρου. Με την ανατροπή αυτή μάλιστα ακόμη περισσότερο. Θα χρειαστεί και την κούπα αν φτάσει στον τελικό Κυπέλλου για να μετατρέψει τη σεζόν σε (τουλάχιστον) ευχάριστη για τον ΑΕΚτζή και ταυτόχρονα απόλυτα επιτυχημένη για τον ίδιο τον Ισπανό προπονητή.

Η ΑΕΚ, αξίζει να σημειώσουμε πως, δέχτηκε γκολ ξανά έπειτα από ένα μήνα και μια εβδομάδα σχεδόν. Ήταν 2 του Μάρτη όταν συνέβη αυτό στο ματς με τον Άρη. Και γενικότερα απειλήθηκε ελάχιστα σε όλα αυτά τα παιχνίδια που δεν έχει χάσει, αντίθετα μετράει τέσσερις νίκες διαδοχικές και μια ισοπαλία, κάτι που φανερώνει την επιστροφή στην εποχή Χιμένεθ. Όμως αυτό δεν αλλάζει την ανάγκη απόκτησης εξαιρετικού στόπερ...

Για το τέλος άφησα το θέμα του Μπογέ που ήταν πολύ καλός στο διάστημα που αγωνίστηκε και έχει συμμετοχή στα δυο γκολ της ομάδας που της χάρισαν τη νίκη. Ο Αργεντινός έσπασε την μπάλα στον Γκάλο στο ανέβασμά του προτού ο τελευταίος σεντράρει προς τον Πόνσε και σημείωσε με άριστο πλασέ με το αριστερό του το τρίτο γκολ της ομάδας του. Δείχνει μια βελτίωση με τον Χιμένεθ στον πάγκο της ομάδας. Όμως είναι αρκετή αυτή για να έχει ξεκινήσει κουβέντα αν πρέπει η ΑΕΚ να κάνει προσπάθεια διατήρησής του στο ρόστερ της; Για μένα δεδομένα όχι. Η Ένωση χρειάζεται εξτρέμ που να κάνει τη διαφορά για πλάκα και όχι ένα στοίχημα ξανά τη στιγμή που όσοι έχουμε δει τον Λούκας Μπογέ στην Ένωση έχουμε εμπεδώσει πως δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για ακραίο επιθετικό! Άλλο ψάχνει η ΑΕΚ...

Συνέχεια στα καλά αποτελέσματα. Συνέπεια στην εξέλιξη του ποδοσφαιρικού πρότζεκτ του Χιμένεθ. Αποτελεσματικότητα στη δουλειά... Διαφορετική πλέον πνευματική κατάσταση. Ξανά ανατροπή σε μια σεζόν δίχως καμία άλλη... Για να δούμε που θα μας πάει το... έργο!

Υγ: Ένα χωράει και αυτή τη φορά. Ένα διότι αφορά την ΑΕΚ και την παρουσία της στον πόλεμο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ κατά της Σερβίας. Ένα ταξίδι στο οποίο πήγε ένα πούλμαν τρελών, γνήσιων, ωραίων οπαδών και οι οποίοι περνάνε σε δεύτερη μοίρα διότι πήγε εκεί ολόκληρη η ομάδα και μεγάλα ονοματεπώνυμα της εποχής. Λογικό... Όμως για εκείνους ήταν πιο δύσκολο το ταξίδι, εκείνοι κι αν ρίσκαραν πολλά περισσότερα με την οδική εκδρομή τους, για τη μεγάλη τους αγάπη όμως και στον πόλεμο. Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη και επιβεβαίωση αγνής και ατελείωτης αγάπης για μια ομάδα ιδέα όπως είναι η ΑΕΚ; Όχι βέβαια... Κι επειδή έτυχε εκείνο το ματς να γίνει με την Παρτίζαν, σημασία δεν έχει τι ακολούθησε, διότι η Ένωση δεν πήγε εκεί για να τιμήσει τη συγκεκριμένη ομάδα, αλλά έναν δοκιμαζόμενο (άδικα) λαό... Και πολύ σωστά το έκανε! Διότι αυτό σημαίνει ΑΕΚ και γι' αυτό θα ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλο ποδοσφαιρικό (απλά) σωματείο. Έχει δημιουργηθεί για να λέει την ιστορία της και να γράφει τη δική της εντός και (κυρίως) εκτός αγωνιστικών χώρων! Ανάμεσα σε εκείνους που ταξίδεψαν τότε και ο Γιάννης Βελτίδης. Ένας αγαπημένος γείτονας και φίλος που συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στο γήπεδο της ΑΕΚ μαζί από τα Κάτω Πατήσια αφού ένα στενό μας χώριζε... Ο Γιάννης δεν είναι ανάμεσά μας, όμως προσωπικά δεν μπορώ να τον ξεχάσω ποτέ και κάθε τέτοια μέρα, κάθε 7η Απριλίου, για μένα εκτός από το ταξίδι έπος της Ένωσης είναι ημέρα που θα θυμάμαι πάντα τον φίλο μου Γιάννη.