Με... άρωμα Λεωφόρου!

Για να βρεις την τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός έφυγε νικητής από την έδρα του Παναθηναϊκού πρέπει να γυρίσεις τον χρόνο στο μακρινό 2013. Έξι χρόνια πριν. Μία εξαετία, ένα χρονικό διάστημα στο οποίο η διαφορά στο μπάτζετ των δύο ομάδων ήταν και είναι τεράστια, όπως φυσικά χαοτική απόσταση υπήρχε και υπάρχει στην επιρροή των διοικήσεων των συλλόγων στο σύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έτσι κι αλλιώς τα τελευταία δύο χρόνια, οι πράσινοι δεν έχουν καν διοίκηση, όπως αυτή θα έπρεπε να είναι.

Παρόλα αυτά ο Παναθηναϊκός, διανύοντας την χειρότερη εποχή στην σύγχρονη ιστορία του ειδικά την τελευταία τριετία, έχει καταφέρει να χτίσει ένα δυνατό σερί, το οποίο αποδεικνύει ότι πάντα αυτά τα παιχνίδια θα είναι διαφορετικά, πάντα αυτά τα παιχνίδια δεν είναι μόνο θέμα ποιότητας και αγωνιστικής εικόνας αλλά και θέμα φανέλας, πάθους, διάθεσης και θέλησης. Ανεξάρτητα από το όνομα που γράφει πίσω η φανέλα...

Από εκείνο το βράδυ όπου ο Μήτρογλου στο φινάλε της αναμέτρησης... πάγωνε την Λεωφόρο, το τριφύλλι έχει μόνο νίκες στο γήπεδό του απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο. Υπολογίζοντας τα παιχνίδια που κρίθηκαν πάνω στο χορτάρι και, φυσικά, όχι εκείνο που οι ερυθρόλευκοι πήγαν στο Απόστολος Νικολαϊδης και πήραν το ματς στα χαρτιά χωρίς να παιχτεί ποδόσφαιρο. Το περιβόητο ντέρμπι με την φωτοβολίδα προς τον Φινμπόγκανσον, όπου μία τεράστια βλακεία ενός οπαδού στάθηκε ως η τέλεια αφορμή για να κριθεί αυτό το ματς στις δικαστικές αίθουσες και να δημιουργήσει μία... μόδα που μόνο κακό προκάλεσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η συνέχεια, εξάλλου, είναι γνωστή...

Το 2015 ο Παναθηναϊκός νικούσε όντας ανώτερος σε ολόκληρο το παιχνίδι 2-1 με το αυτογκόλ του Μαζουακού και την ενέργεια κλάσης του Πέτριτς. Μία νίκη που τον έβαζε γερά στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος, καθώς μείωνε στους τρεις βαθμούς, αλλά και πάλι στις δικαστικές αίθουσες έχασε τους πόντους για όσα έγιναν πριν την έναρξη του ματς εξαιτίας του σόου του Περέιρα και την παραβίαση των μέτρων ασφαλείας από την διοίκηση του Ολυμπιακού. Αθανάτο ελληνικό ποδόσφαιρο που θα έλεγε και ο... χιλιοαδικημένος Γιάννης Μανιάτης.

Στις 19 Μαρτίου του 2017 η γκολάρα του Μάρκους Μπεργκ έκρινε το ντέρμπι υπέρ του Παναθηναϊκού...

Στις 28 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ο Λούκας Βιγιαφάνιες σκόραρε στο 56´ και διαμόρφωνε το τελικό αποτέλεσμα ξανά υπέρ του Παναθηναϊκού των απλήρωτων...

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, μετρά τρεις συνεχόμενες νίκες κόντρα στον Ολυμπιακό ως γηπεδούχος ενώ και η συνολική παράδοση των τελευταίων ετών είναι υπέρ του, καθώς έχει να ηττηθεί από την ομάδα του Πειραιά από το 2016 και το 3-0 στο Φάληρο.

Πάμε, όμως, να επιστρέψουμε στο σήμερα. Την Κυριακή το σύνολο του Δώνη φιλοξενεί εκείνο του Μαρτίνς. Όχι στην Λεωφόρο, εκεί όπου επιβάλλεται να επιστρέψει το συντομότερο η ομάδα, αλλά στο ΟΑΚΑ. Σε ένα παιχνίδι όπου ο Παναθηναϊκός δεν έχει καν την πολυτέλεια να σκεφτεί οτιδήποτε άλλο πέρα από την νίκη, ένα παιχνίδι όπου ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να το πάρει για να διατηρήσει τις όποιες ελπίδες(δεν είναι και πολλές) ζωντανές για την πέμπτη θέση. Σε ένα παιχνίδι όπου μόνο εύκολο δεν είναι. Ναι μεν ο Ολυμπιακός δεν έχει βαθμολογικό κίνητρο αλλά το φετινό του συγκρότημα παράγει πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο σε σχέση με προηγούμενες χρονιές.

Για τα αγωνιστικά έχουμε μέρες, όμως, να τα πούμε.

Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό τούτη την ώρα είναι να παίξει αυτό το ντέρμπι με... άρωμα Λεωφόρου. Όχι μόνο παίρνοντας το παράδειγμα από το πρόσφατο παρελθόν του 3Χ3 αλλά ως οργανισμός να δημιουργήσει συνθήκες που να παραπέμπουν την Κυριακή στην ιστορική έδρα και όχι στο καταθλιπτικό ΟΑΚΑ.

Ο κόσμος πρέπει να ζεστάνει την Καλογρέζα, πρέπει να την κάνει να θυμίζει Λεωφόρο και να σπρώξει την ομάδα του Δώνη προς την νίκη. Αυτά τα ματς, ιδιαίτερα όταν υπάρχει και μια διαφορά ποιότητας και λύσεων ανάμεσα στις δύο ομάδες, δεν γίνεται να τα χτυπήσεις, δεν γίνεται να τα διεκδικήσεις σε... χλιαρές και παγωμένες συνθήκες. Το ΟΑΚΑ την Κυριακή πρέπει να είναι Λεωφόρος!

Και κάτι ακόμη. Εξίσου σημαντικό. Δεν πρέπει να συμβεί το παραμικρό. Είτε εκτός είτε εντός γηπέδου. Δεν πρέπει ούτε ένας να ξεφύγει για κανέναν λόγο. Ναι στην καυτή ατμόσφαιρα, ναι στην φωνή και την τρέλα ΟΧΙ στην βλακεία, ΟΧΙ σε συμπεριφορές που θα βλάψουν τον Παναθηναϊκό και θα δώσουν το καλύτερο πάτημα σε εκείνους που περιμένουν στην γωνία για να βγάλουν από πάνω τους τις ευθύνες και να τις ρίξουν στον κόσμο.

Μπορώ να καταλάβω πολλά. Πάρα πολλά. Και τα συναισθήματα που υπάρχουν και την οργή και τα πάντα. Όμως, το να πληρώσει και πάλι η ομάδα, αμαρτίες άλλων θα πρόκειται για τεράστιο έγκλημα και μεγάλη αμαρτία...