Η απουσία ενός 10αριού που να μπορεί να ενώσει χαφ και επίθεση είναι ο σημαντικότερος λόγος της δυσκολίας με την οποία οι «πράσινοι» έρχονται κάθε φορά αντιμέτωποι στις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις και γίνεται κάτι παραπάνω από εμφανές έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα για την ομάδα σε αυτό τον πολύ δύσκολο και γεμάτο στραβά αποτελέσματα, β' γύρο που τρέχει η ομάδα στο φετινό πρωτάθλημα.

Με τον Γιώργο Δώνη να έχει τονίσει πλέον πως θα χαρακτηριστεί αποτυχία η μη κατάληψη της 5ης θέσης έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση και στη θέση που είχε φτάσει ο Παναθηναϊκός μέχρι τον Δεκέμβριο, το θέμα της δημιουργίας ευκαιριών μπροστά από τα αντίπαλα καρέ και συνεπώς το σκοράρισμα, είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που καλείται ν' αντιμετωπίσει το «τριφύλλι».

Ο Μακέντα, ακόμα και στις λιγοστές ευκαιρίες που έχει βρει για να σκοράρει, όπως αυτή με τη βαθιά μπαλιά από τον Χρήστο Δώνη στο πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι με την ΑΕΚ, δεν έχει επιδείξει την αποτελεσματικότητα που είχε σε ματς του α' γύρου όπου... τη μισή ευκαιρία την έκανε γκολ, παρ' όλα αυτά, δεν είναι μονάχα δικό του το θέμα της επίτευξης γκολ που θα φέρουν και πολύτιμους βαθμούς.

Οι βοήθειες που έχει τριγύρω, δεν είναι επαρκείς σε αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν. Ο Όμρι Άλτμαν ναι μεν έχει επιστρέψει από τον σοβαρότατο τραυματισμό του, βρίσκει συνεχώς πατήματα αλλά ακόμα δεν έχει βρει τις συνεργασίες που θα μπορούσε, στους χώρους που έχει κινηθεί κοντά στον Μακέντα, είτε από κάποια πλευρά – συνήθως τη δεξιά, είτε λίγο πιο πίσω από τον Ιταλό.

Οι μικροί, Τάσος Χατζηγιοβάνης (έμεινε στον πάγκο κόντρα στην «Ένωση») και Γιάννης Μπουζούκης άρχισαν να εμφανίζουν ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο σε αυτό το δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, παίζοντας συνεχόμενα παιχνίδια σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ο Χατζηγιοβάνης έχασε την ουσία στο παιχνίδι του κι έκανε λάθη όσο κι αν πείσμωνε και επιχειρούσε να διορθώσει πράγματα στο γήπεδο, ενώ, ο Μπουζούκης που συνήθως κινείται λίγο πιο μπροστά από τα χαφ, δεν είχε τη «σπίθα» και το καθαρό μυαλό του πρώτου καιρού. Ειδικά με αυτόν, είχε φτάσει ένα σημείο που κυνηγούσε τη μπάλα με... χίλια ζόρια από την κόπωση στα παιχνίδια.

Από εκεί και πέρα ο Έργκις Κάτσε είναι από τους παίκτες που θα ψάξει τη μακρινή μπαλιά προς την επίθεση, θα κυκλοφορήσει τη μπάλα γύρω από την περιοχή ή θα πάρει και κάποια προσπάθεια πάνω του με μακρινό σουτ, ενώ και οι φουλ μπακ (παρά την πολύ καλή τους παρουσία και το συνεχές τρέξιμο), δεν έχουν τις σωστές μεταβιβάσεις εντός περιοχής.

Άλλωστε, το ανέφερε και ο Ουσμάν Κουλιμπαλί μετά το ματς με την «Ένωση» πως «οι επιθετικοί δεν σκοράρουν διότι δεν πασάρουμε σωστά και εμείς, όμως από εδώ και πέρα πιστεύω ότι θα πάμε πιο καλά. Φταίμε και εμείς που δεν βάζουν γκολ οι φορ».

Σε όλη αυτή την έλλειψη φρεσκάδας και λύσεων, οι επιλογές στην επίθεση με τους Καμπετσή, Βέργο και Εμμανουηλίδη (έλειπε σχεδόν όλη την εβδομάδα με την Εθνική ομάδα στην Κύπρο) δεν έχουν τύχει χρήσης από τον Γιώργο Δώνη, με τους δυο εκ των τριών να μπαίνουν με αλλαγή στο παιχνίδι του Σαββάτου στο ΟΑΚΑ, αλλά με τον αμυντικό προσανατολισμό που είχε υιοθετήσει πλέον η ομάδα, ασφαλώς και δεν θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Φυσικά, φέτος έχει μηδαμινή παρουσία και προσφορά ο Άντονι Μουνιέ λόγω διαδοχικών προβλημάτων τραυματισμού...

Βέβαια, πρώτα και πάνω απ' όλα, όσο ο Παναθηναϊκός δεν καταφέρνει να κρατήσει μπάλα και να παίξει ποδόσφαιρο, τότε προφανώς και δεν θα υπάρχει οποιαδήποτε δημιουργία ή αυτοματισμός ή σωστό ξεδίπλωμα προς την επίθεση. Ο στόχος, πάντως, τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν από τη «μάχη» με τον Ολυμπιακό για την αποφυγή της ήττας και την ηρεμία, επετεύχθη σε αυτό το πολύ κακό ντέρμπι με την «Ένωση»...