Η διαφορά με τον Αρη κι η ρεβάνς με τον ΟΦΗ

Για να καταγράψω την…αμαρτία μου, έπιασα τον εαυτό μου πραγματικά να στενοχωριέται πάρα πολύ βλέποντας τον Άρη να παίζει χθες στην Τούμπα. Έχοντας στο μυαλό μου το πώς έπαιξε εκεί ο Ολυμπιακός πριν μόλις 15 ημέρες.

Φαντάζομαι δε ότι το είδαν ο προπονητής κι οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού το χθεσινό παιχνίδι. Είδαν το πλάνο του Άρη, είδαν πώς μπήκε μέσα στο σπίτι του ΠΑΟΚ και ήταν τουλάχιστον την πρώτη μισή ώρα ανώτερος του και στο υπόλοιπο διάστημα του αγώνα αν μη τι άλλο όχι κατώτερος του, είδαν πώς γυάλιζε το μάτι τους και πώς έμπαιναν στις προσωπικές μονομαχίες.

Και όχι, δεν λέω ότι μας…γοήτευσε ο τρόπος που έπαιξε ο Άρης. Αλλά «κάτι» έβλεπες, κάτι που δεν το είδες στον Ολυμπιακό. Και δεν το λες μόνο λόγω του αποτελέσματος. Και ειλικρινά δεν νομίζω ότι ο ΠΑΟΚ ήταν χαλαρός λόγω της βαθμολογικής διαφοράς με τον Ολυμπιακό κι ότι αυτό εκμεταλλεύθηκε ο Άρης. Αν ήταν άλλος ο αντίπαλος του, θα το δεχόμουν. Αλλά τα παιχνίδια με τον Άρη είναι για τον ΠΑΟΚ σχεδόν ό,τι κι αυτά με τον Ολυμπιακό. Με γεμάτο γήπεδο, με πάθος κλπ, κλπ.

Ο Άρης χθες δεν έχασε στην Τούμπα, πολύ απλά γιατί άξιζε τουλάχιστον να μην χάσει. Όπως και στο Κύπελλο, που έφερε και τότε 1-1 στην Τούμπα, επίσης άξιζε τουλάχιστον να μην χάσει. Αντίθετα με τον Ολυμπιακό που άξιζε να χάσει. Και για να είμαστε ρεαλιστές, ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να βάλει κι άλλα γκολ εκτός από τα τρία που πέτυχε απέναντι σε ένα Ολυμπιακό, που ήταν η ομάδα που φέτος έχασε πιο εύκολα από κάθε άλλη σε όλες τις διοργανώσεις μέσα στην Τούμπα! Με 2-0 στο 18’ δεν έχανε κανείς άλλος…

Ο δε Άρης είδαμε ότι δέχθηκε κι αυτός πρώτος γκολ και δη σε ένα πολύ άσχημο γι΄ αυτόν σημείο, στο φινάλε του ημιχρόνου και δη κόντρα στη ροή του παιχνιδιού. Με ένα μακρινό σουτ, από τον ίδιο παίκτη, τον Βιεϊρίνια, κι από περίπου ίδια απόσταση. Αλλά το διαχειρίστηκε, δεν απειλήθηκε ποτέ πάλι στη συνέχεια του παιχνιδιού κι έψαξε την ευκαιρία του να ισοφαρίσει-και την βρήκε εκμεταλλευόμενος μία στημένη φάση στο 85’. Θυμάστε πόσα κόρνερ και φάουλ είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός στην Τούμπα και μάλιστα στο ξεκίνημα του παιχνιδιού; Ούτε σε ένα από αυτά δεν μπόρεσε να γίνει επικίνδυνος…Γιατί πάνω απ΄ όλα τη διαφορά την έκανε η αποφασιστικότητα που είχε χθες ο Άρης και που δεν είχε πριν δύο εβδομάδες ο Ολυμπιακός.

Τέλος πάντων, αυτό που θα ήθελα να γράψω είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει ακόμη μπροστά του πάρα πολλά παιχνίδια, από δέκα έως 13, ανάλογα με το που θα φτάσει στο Κύπελλο. Και νομίζω ότι η πιο σωστή αντιμετώπιση είναι να κοιτάζει το καθένα ξεχωριστά. Με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Χωρίς υποσχέσεις και «θα». Θα πάρουμε το πρωτάθλημα, θα προκριθούμε στο Γιουρόπα Λιγκ κλπ, κλπ.

Όλοι έχουμε αποδώσει, και με το παραπάνω, τα εύσημα στον Ολυμπιακό για την καλή ομάδα που φτιάχνει φέτος. Αλλά η τελική σούμα θα γίνει σε 2,5 μήνες. Και μέχρι τότε υπάρχει πολύς δρόμος. Και σοβαροί στόχοι για τον σύλλογο, που για να τους κατακτήσει πρέπει να πηγαίνει βήμα βήμα, σταθερά και δυνατά. Πρώτα υπάρχει ο ΟΦΗ σήμερα. Ο Ολυμπιακός πρέπει να επιστρέψει στις νίκες μετά την ήττα στο Κίεβο και αν μπορέσει να το κάνει και πειστικά, παίρνοντας ρεβάνς για την πιο ντροπιαστική φετινή ήττα του, το 0-1 στο Ηράκλειο.

Κανένα παιχνίδι δεν είναι εύκολο, ειδικά τώρα στο φινάλε της σεζόν, όπου οι μισές ομάδες κινδυνεύουν και ψάχνουν βαθμό σε κάθε ματς. Ο ΟΦΗ τις προάλλες πήγε κι έπαιξε στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ και την δυσκόλεψε αφάνταστα, για να χάσει τελικά οριακά (0-1). Δεν μπορεί να υπάρχει τίποτα άλλο για τον Ολυμπιακό από το σημερινό παιχνίδι. Και μετά να πάει να κλειδώσει την πρόκριση την Πέμπτη στο Κύπελλο. Κι όχι να λέμε, ποιόν θέλουμε και ποιόν δεν θέλουμε στα ημιτελικά…

Ο Ολυμπιακός αυτή την στιγμή πρέπει να διασφαλίσει τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα. Η διαφορά από την ΑΕΚ είναι καλή, αλλά υπάρχει κι η απόφαση του CAS για τους μείον τρεις βαθμούς της και ουδείς ξέρει ποιά θα είναι αυτή. Τα δε παιχνίδια είναι ακόμη πολλά. Τίποτα δεν έχει κριθεί.

Παρεμπιπτόντως, μία επισήμανση για τον Μασούρα. Όλοι στάθηκαν στο ότι μπήκε σε δύο φάσεις στο Κίεβο κι ότι έφτιαξε και μία ευκαιρία για γκολ στον Χασάν. Μόνο που το παιδί έκανε και άλλα πράγματα, εξίσου σημαντικά. Π.χ. γύρισε τρεις φορές πίσω κι έκανε πολύ καλή άμυνα, μέχρι έξω από την περιοχή του Σα. Σε άλλη στιγμή έκλεψε μπάλα. Κάποια άλλη βγήκε από αριστερά και πέρασε επικίνδυνη σέντρα. Γενικά ήταν πολύ ενεργητικός, ζητούσε μπάλες, πήρε πρωτοβουλίες. Εκεί που πρέπει να εστιάσει ο Μασούρας είναι στις πάσες του. Να είναι πιο προσεκτικός, γιατί κάνει αρκετά λάθη.