Όταν κερδίσει τον εαυτό του, θα νικήσει και τους άλλους

Όταν κερδίσει τον εαυτό του, θα νικήσει και τους άλλους

Βασίλης Βλαχόπουλος Βασίλης Βλαχόπουλος
Όταν κερδίσει τον εαυτό του, θα νικήσει και τους άλλους

bet365

Ανήμερα των Θεοφανίων ο Άρης βρήκε το φως του και ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για το μεγαλύτερο κέρδος της ομάδας του Γιάννη Καστρίτη…

Θέλτα – Αθλ. Μπιλμπάο με επιστροφή στοιχήματος*, ενισχυμένες αποδόσεις και live alerts. (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις.

Η αποκατάσταση της ηρεμίας έπειτα από την εβδομάδα των υψηλών πιέσεων, μάλλον είναι το μεγαλύτερο όφελος που αντλεί ο Άρης μέσα από τη νίκη επί του Ήφαιστου Λήμνου. Γιατί έχει στη διάθεσή του μια ολόκληρη εβδομάδα για να ετοιμάσει ένα παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα (σ. σ. Ρέθυμνο) η οποία δεν είναι καλύτερη από αυτόν. Η δε προετοιμασία δεν θα είναι όμοια των προηγούμενων, οι οποίες ήταν περισσότερο… ψυχοθεραπείες, αλλά θα περιλαμβάνει τακτική και λειτουργία που χαρακτηρίζει κάθε επαγγελματική ομάδα.

Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων αυτά είναι αυτονόητα, αλλά για τον Άρη είναι κάτι άγνωστο. Γιατί η πίεση είναι ένας αστάθμητος παράγοντας, κανείς δεν μπορεί να βρίσκεται στο μυαλό και στην ψυχή του παίκτη, για να αντιληφθεί τον βαθμό επιρροής. Για παράδειγμα, ο Άρης άρχισε το παιχνίδι με τον Ήφαιστο Λήμνου με 3/4 προσπάθειες τριών πόντων και συνέχισε με 3/28. Δεν έχει τους κλασικούς σουτέρ, αλλά αυτή η επίδοση δεν τοποθετείται εντός των ορίων της λογικής, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που τα περισσότερα σουτ ήταν σωστές επιλογές. Είναι προφανές ότι είχε να κάνει με τον χαρακτήρα του παίκτη, την ικανότητα της διαχείρισης της κάθε στιγμής.

Δεύτερο παράδειγμα: Ο Λάκι Τζόουνς στην πρώτη φάση του, «έφαγε» μεγαλοπρεπέστατη τάπα από τον Γόντικα και στη συνέχεια δεν μπορούσε να πάρει σωστή απόφαση στην επίθεση. Στην άμυνα ήταν… σκυλί, αλλά στην άλλη πλευρά του παρκέ μπέρδεψε τον εαυτό του και τους υπόλοιπους. Δεν ήταν θέμα διάθεσης, αλλά έλλειψης ικανότητας στο να αφήσει πίσω του μια φάση.

Τρίτο παράδειγμα: Ο Άρης των πρώτων 23-24 λεπτών στους τελευταίους τρεις αγώνες επιβάλει συνθήκες νίκης. Όταν τα παιχνίδια φεύγουν από τον έλεγχό του, δεν έχει τρόπο αντίδρασης και διαχείρισης με συνέπεια να πετύχει α) 29 πόντους σε 26 αγωνιστικά λεπτά με τον Χολαργό, β) 12 πόντους σε 16 αγωνιστικά λεπτά με την Κύμη, γ) 22 πόντους σ’ ένα ημίχρονο με τον Ήφαιστο Λήμνου. Όσο φτωχή κι αν είναι μια ομάδα σε επίπεδο ποιότητας, αυτοί οι αριθμοί δεν έχουν λογική.

Η απουσία της λογικής έχει εξήγηση, βρίσκεται στο κομμάτι της ψυχολογίας και στη χαμηλή στάθμη αυτοπεποίθησης. Η μεθοδολογία που ακολουθεί ο Άρης περιλαμβάνει μια… μεγάλη αγκαλιά. Αυτό έκανε ο Βαγγέλης Αγγέλου, αυτό έπραξε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο και ο Γιάννης Καστρίτης. Το ότι εφαρμόζουν την ίδια τακτική δύο προπονητές διαφορετικής φιλοσοφίας και γενιάς, μάλλον σημαίνει κάτι περισσότερο από αυτό που μπορούμε να φανταστούμε κι αυτό αφορά τον χαρακτήρα των παικτών.

Τι κρατάει…

Κακά τα ψέματα και ανεξαρτήτως της νίκης, ο Άρης δεν έχει να κρατήσει πολλά πράγματα από τον αγώνα με τον Ήφαιστο. Η αυταπάρνηση στην άμυνα, η επικράτηση σε όλες τις προσωπικές μονομαχίες και το πείσμα των παικτών ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του και ο βαθμός προσφοράς τους εξαρτάται από τον χαρακτήρα του κάθε αθλητή, αλλά αυτά είναι προαπαιτούμενα σε κάθε άθλημα όχι μόνο στο μπάσκετ. Ο Άρης έχει πολλούς παίκτες με πνεύμα πολεμιστή, κανέναν όμως με τη στόφα του ηγέτη, ούτως ώστε να παρασύρει τους υπόλοιπους για να καλυφθεί το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στη δημιουργία, αλλά και να βάλει πλάτη στις δύσκολες στιγμές. Απέναντι στον Ήφαιστο, ο Γκάρι Μπελ έδειξε αυτό το χάρισμα και μένει να φανεί αν θα υπάρξει και συνέχεια.

Το δεύτερο στοιχείο που κρατάει είναι ο βαθμός υποστήριξης από τον κόσμο. 5.000 φίλαθλοι σε αγώνα με τον Ήφαιστο Λήμνου δεν μπορεί να συγκεντρώσει καμία ομάδα του Πρωταθλήματος. Ο αριθμός ήταν ανάλογος και στα παιχνίδια με Περιστέρι και Χολαργό.

Η έξυπνη κίνηση

Αυτή ανήκει στον Γιάννη Καστρίτη. Ο χρόνος συμμετοχής του Βασίλη Τολιόπουλου περιορίστηκε στα 34 δευτερόλεπτα του πρώτου ημιχρόνου. Αν ο 22χρονος ήταν στο παρκέ για 20 αγωνιστικά λεπτά, ουσιαστικά ο Καστρίτης θα ακύρωνε τους υπόλοιπους γκαρντ. Η επιλογή του στο κομμάτι της χρησιμοποίησης του Τολιόπουλου έχει δύο κέρδη. Πρώτον: Του έδωσε επιπλέον χρόνο κι έξι έξτρα προπονήσεις στον αθλητή ούτως ώστε να αντιληφθεί καλύτερα την ομάδα. Δεύτερον: Κέρδισε τους υπόλοιπους γκαρντ του μέσα από την εμπιστοσύνη που τους έδειξε. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι του έκανε τη δουλειά ο Δημήτρης Φλιώνης μέσα από την εξαιρετική άμυνα στον Μπρέιζελτον και τις τρεις τελικές πάσες.

Καταλήγοντας…

Η πίεση δεν έφυγε από το μυαλό των παικτών, σίγουρα όμως δεν είναι τόσο έντονη όπως πριν από περίπου ένα 24ώρο. Το ζητούμενο για τον Άρη είναι να βρει ισορροπία, αγωνιστική και ψυχική. Ο κίνδυνος δεν έφυγε, παραμένει στο κατώφλι του Αλεξανδρείου. Οι αγωνιστικές αδυναμίες παραμένουν, υπάρχουν όμως και θετικά στοιχεία πάνω στα οποία μπορεί να πατήσει αυτή η ομάδα για να κάνει το σερί των νικών, να βγει από τη δύσκολη θέση και στη συνέχεια, να ασχοληθεί με εκκρεμή ζητήματα τα οποία θα βρει μπροστά της αν δεν τα λύσει. Με σπουδαιότερο την άρση του ban…

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Βασίλης Βλαχόπουλος
Βασίλης Βλαχόπουλος

Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στα τελευταία χρόνια της… λαδόκολλας. Χάριν οικονομίας, το λευκό χαρτί χρησιμοποιούταν σε έκτακτες και ιδιαιτέρως σοβαρές καταστάσεις, ούτως ή άλλως ήταν δυσεύρετο. Πρόλαβε τη διαδικασία αποστολής των φαξ, αλλά και τις πρώτες συσκευές κινητής τηλεφωνίας με τη λαστιχένια κεραία που θύμιζαν στρατιωτικούς ασυρμάτους.

Παρακολουθεί όλες… τις μπάλες, αλλά η αδυναμία του είναι η πορτοκαλί, η σπυριάρα, λόγω της ειδοποιού διαφοράς μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Στο μπάσκετ ΠΑΝΤΑ κερδίζει ο καλύτερος. Στο ποδόσφαιρο, μπορεί να κερδίσει ο πιο τυχερός.

ΥΓ: Οσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα περιοδικά κι αν πέσουν στα χέρια του, το «Τρίποντο» ήταν, είναι και θα είναι το κορυφαίο forever and ever.