Περί Μαρτίνς, Λάζαρου, Μάνου, Ναουέλ…

100% Επιστροφή* χρημάτων στον αγώνα Μπέρτον - Νότιγχαμ Φόρεστ! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Μας έχει βγάλει την ψυχή ο Ολυμπιακός. Εγώ το κατανοώ, δεν το βρίσκω παράλογο ποδοσφαιρικά αυτό που συμβαίνει, σε μία ομάδα που μετά από μία διετία με πέντε διαφορετικούς προπονητές άλλαξε φέτος όλο το ρόστερ της και προσπαθεί να δημιουργήσει από τα θεμέλια. Αλλά είναι και μία πραγματικότητα, μας έχει βγάλει την ψυχή…

Ο δε Πέδρο Μαρτίνς πρέπει κατ΄ αρχάς να συνειδητοποιήσει τι δεν κάνει ο ίδιος καλά, ώστε να διορθώσει, να αλλάξει, να προχωρήσει. Γιατί σίγουρα κάτι δεν κάνει κι ο ίδιος καλά. Πρωτίστως δεν κάνουν καλά κάποια πράγματα οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, αλλά δεν μπορεί να λείπει η αυτοκριτική από τον προπονητή. Γιατί δήλωσε χθες μετά το ματς ότι αν έμπαινε ένα γρήγορο γκολ θα άλλαζε όλο το παιχνίδι, όμως η ομάδα του δεν έφτιαξε καν ευκαιρίες για να κάνει το γρήγορο γκολ…

Τέλος πάντων, για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι καλά έκανε κι έπαιξε με σέντερ φορ τον Λάζαρο. Τον είχε δει στο Λουξεμβούργο να κάνει ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι σε θέση σέντερ φορ κι απολύτως λογικά τον συνέχισε και στο ματς με τον Απόλλωνα. Κι ούτε χθες ήταν κακός ο Λάζαρος. Ίσα ίσα, το πάλεψε πάρα πολύ και ήταν μακράν ο πιο επικίνδυνος «ερυθρόλευκος», για την ακρίβεια ήταν ο μοναδικός επικίνδυνος, ειδικά μέχρι να μπει ο Μάνος…

Ακόμη και στη φάση του μοναδικού γκολ, ο Λάζαρος ήταν που πήρε παλικαρίσια την μπάλα και μπούκαρε στην περιοχή, σούταρε κι ήρθε η μπάλα στον σκόρερ Μάνο. Είχαν προηγηθεί άλλα πέντε (!) σουτ του Λάζαρου και μια κεφαλιά. Συνολικά εφτά τελικές, με κοινό γνώρισμα ότι καμία δεν ήταν πραγματικά καλή κι αυτό πρέπει όντως να τον προβληματίσει. Καλή είναι η δίψα για το γκολ, αλλά νομίζω ότι έβγαλε άγχος παραπάνω από το νορμάλ. Σε δύο περιπτώσεις στο β΄ ημίχρονο η σωστή κίνηση ήταν να δώσει πάσα στον Φετφατζίδη και τον Ποντένσε αντίστοιχα, πολύ απλά γιατί οι συμπαίκτες του βρίσκονταν σε καλύτερη θέση για να σούταραν εκείνοι. Εν τέλει έκανε λίγο αργότερα, στην τρίτη φάση που του δόθηκε η δυνατότητα, αυτό που έπρεπε: πάσαρε σωστά στον Φετφατζίδη. Το σουτ του Φετφατζίδη κοντραρίστηκε από τους αμυντικούς, όμως η σωστή κίνηση ήταν αυτή που έκανε ο Λάζαρος σε αυτή τη φάση κι όχι στις δυο προηγούμενες…

Έβγαλε προσωπικότητα και χθες, όπως και την Πέμπτη, ο Λάζαρος. Βοήθησε κάποιες στιγμές και δημιουργικά, βγαίνοντας από την περιοχή, και την προσπάθεια του στη φάση του μοναδικού γκολ πρέπει να έχεις κότσια για να την κάνεις. Μία δε φορά που τον έκοψαν με ανύπαρκτο οφσάϊντ (καλύπτονταν πάνω από ένα μέτρο), πάλι ήταν έτοιμος να μπουκάρει απειλητικά. Και ήταν μέσα και στην φάση της μεγάλης ευκαιρίας του Φετφατζίδη. Όμως, δεν χρειάζεται αυτό το πράγμα, το «παίρνω την μπάλα και σουτάρω» κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Κάνει λάθος.

Τώρα, κατόπιν εορτής και με τον παίκτη να έχει πετύχει το μοναδικό γκολ, μπορεί βέβαια κάποιος να υποστηρίξει ότι κακώς ο προπονητής δεν ξεκίνησε με τον Μάνο. Μόνο που πρέπει να αναρωτηθούμε αν ο Μάνος θα ήταν τόσο αποδοτικός, όσο ήταν παίζοντας όσο έπαιξε, αγωνιζόμενος μόνος στην επίθεση. Γιατί όταν μπήκε, δεν έπαιξε μόνος, αλλά σε 4-4-2, δίπλα με το Λάζαρο. Κι έχει μεγάλη διαφορά. Για παράδειγμα, με το Λεβαδειακό στο Κύπελλο, όταν και τότε είχε σκοράρει το μοναδικό γκολ, πάλι το είχε κάνει όταν ο προπονητής το είχε γυρίσει σε 4-4-2, βάζοντας αλλαγή δίπλα του τον Χασάν. Βλέπετε, υπάρχουν «λεπτομέρειες», που είναι καταλυτικές.

Από εκεί και πέρα, αξίζει έπαινος στον Μάνο για δύο λόγους.

Πρώτος, ο εξόφθαλμος, ότι σκόραρε το πολύτιμο γκολ σε μία στιγμή που η μπάλα έκαιγε. Και δεν ήταν καθόλου εύκολο γκολ-έπρεπε να την κοντρολάρει σωστά και να την γυρίσει χωρίς να βλέπει εστία. Ήταν γκολ σέντερ φορ!

Δεύτερος λόγος κι εξίσου σημαντικός: απέδειξε πανηγυρικά ότι μυρίζεται τη φάση. Πρόλαβε μέσα σε 15 λεπτά, από το 74’ που μπήκε έως το 89’ οπότε και σκόραρε, να κάνει τρία τελειώματα (το γκολ και δύο σουτ που τα κόντραραν οι αμυνόμενοι) και να μπει σε άλλες τρεις φάσεις! Στην πρώτη φάση την πάτησε, γιατί δεν σούταρε με τη μία από καλή θέση και έτσι τον έκοψαν. Και στις άλλες δύο πάλι κόπηκε την στιγμή του σουτ από καλή θέση. Όταν μπορείς να είσαι μέσα σε τόσες φάσεις σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, δείχνεις ότι την κατέχεις τη θέση.

Πραγματικά δεν ξέρω τι θα μπορέσει να κάνει ο Μάνος στον Ολυμπιακό, γιατί δεν έχω αρκετή εικόνα από αυτό το παιδί. Μπορεί να μην είναι ο φορ που θα πάρει την μπάλα και θα κάνει κάτι μόνος του, όμως χθες τον είδαμε εκτός από την απίστευτα γεμάτη παρουσία του στις φάσεις, να έχει καλές συνεργασίες και με τον Λάζαρο και με τον Φορτούνη και με τον Ποντένσε, να υποδέχεται καλά την μπάλα και να την «σπάει» πίσω του, ενώ ακόμη και τη φάση του γκολ, την ξεκίνησε ο ίδιος κερδίζοντας την κεφαλιά στην βαθιά πάσα του Φετφατζίδη και δίνοντας την μπάλα στο Λάζαρο, για να αρχίσει αυτός την κατά μέτωπο ενέργεια του.

Κι επειδή είχα γράψει κάτι προχθές για τον Ναουέλ: ο μικρός χθες φάνηκε εντελώς ανέτοιμος. Δεν ξέρω αν αγχώνεται υπερβολικά μέσα στο Καραϊσκάκη (γιατί στο Μιλάνο και στο Λουξεμβούργο δεν ήταν έτσι), όμως εναντίον του Απόλλωνα ήταν πολύ απλά σαν να έπαιζε ο Ολυμπιακός με ένα κυνηγό λιγότερο.

Ξεκίνησε καλούτσικα, αλλά με το που έχασε το κοντρόλ κι απέτυχε να σουτάρει εκεί που του έκανε την καλή πάσα ο Φορτούνης μέσα στην περιοχή στο 19’, τον πήρε από κάτω και δεν συνήλθε ποτέ. Αμέσως μετά έχασε και την μπάλα μέσα από τα πόδια του κι έβγαλε κόντρα επίθεση ο Απόλλωνας, ενώ και σε μία άλλη πάσα που του έβγαλε ο Φορτούνης στη συνέχεια, ούτε που τόλμησε να σκεφθεί να σουτάρει, δείχνοντας μεγάλο έλλειμμα αυτοπεποίθησης.

Κακώς δεν τον έκανε αλλαγή νωρίτερα, από το ημίχρονο, τον Αργεντίνο ο Μαρτίνς.