Ο Φορτούνης πρέπει να «ζητήσει» περισσότερο το γκολ…

Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός φάνηκε πολύ…προσωποκεντρικός στον αγώνα του με την Μπέρνλεϊ.

Βλέπετε, οι ενέργειες του Φορτούνη ήταν από έξοχες έως...εκτυφλωτικές: η εκτέλεση του απευθείας φάουλ για το 1-0, η εκτέλεση με σέντρα του φάουλ για το 2-1, η ασίστ στον Γκερέρο που έχασε το 4-1, η κίτρινη που κέρδισε από τον Γκίμπσον (μετά αποβλήθηκε) με εκείνη την αέρινη ντρίμπλα που έφερε το φάουλ για το γκολ του Μπουχαλάκη, η κατά μέτωπο μπούκα του με το καλό σουτ που μπλόκαρε ο γκολκίπερ, ακόμη ένα καλοκτυπημένο κόρνερ για το κεφάλι του Μπουχαλάκη που δεν ήθελε πολύ και για δεύτερο γκολ, κάποιες υπέροχες επιθέσεις κι αντεπιθέσεις με Ποντένσε και Λάζαρο, οι σχεδόν αλάνθαστες πάσες του με τη μία ακόμη και υπό πίεση, οι πλαγιοκοπήσεις του όταν έβγαινε σαν εξτρέμ (εκεί ίσως χρειάζονταν κάποιες καλύτερες επιλογές στις σέντρες), επιπλέον και τα τρεξίματα του πίσω με τις βοήθειες ανασταλτικά, ακόμη κι η τέλεια εκτέλεση του πέναλτι, με την μπάλα στη μία γωνία χαμηλά (άπιαστο σουτ) και τον τερματοφύλακα στην άλλη.

Την καθοριστικότητα του Φορτούνη στη νίκη επί των Άγγλων την αναγνώρισαν πρώτα απ΄ όλα οι ίδιοι οι συμπαίκτες του-αν προσέξατε, στην αλλαγή του όλοι, με πρώτο τον Ομάρ, έσπευσαν να τον χειροκροτήσουν με θέρμη. Όμως, πίσω από τον Φορτούνη έκαναν τεράστια δουλειά ο Καμαρά με τον Μπουχαλάκη, καταθέτοντας ο μεν ενέργεια, ο δε ποιότητα.

Ο Καμαρά ξεκίνησε στα πρώτα λεπτά χάνοντας δύο φορές την μπάλα, αλλά πολύ εύκολα απέβαλλε το τρακ κι εξελίχθηκε σε ένα τρομερό εργαλείο. Δεν ήταν μόνο που τον έβλεπες…παντού! Ήταν κι οι αλά καμικάζι επεμβάσεις του (ιδίως με το κεφάλι, αφού κατά κύριο λόγο ψηλά έπαιζαν οι Άγγλοι), ορισμένες ωραιότατες πάσες του και βέβαια το πέναλτι και την αποβολή που κέρδισε παίρνοντας το ριμπάουντ στη φάση του 3-1, όπως είχε πάρει και το ριμπάουντ και το φάουλ σε πολύ καλή θέση για απευθείας εκτέλεση στην εκπνοή του α΄ ημιχρόνου. Ίσως έδωσε δικαίωμα στη φάση του πέναλτι (για εμένα δεν ήταν, αλλά μπορούσε να αποφύγει το τζαρτζ στην περιοχή), αλλά και σωστά, όταν δηλαδή χρειάστηκε, έκανε φάουλ και έβγαλε προσωπικότητα στο παιχνίδι του, ζητώντας την μπάλα πολύ συχνά και παίρνοντας το παιχνίδι πάνω του.

Ο Μπουχαλάκης έκανε ίσως λιγότερα πράγματα στο παιχνίδι, όμως ο Καμαρά είναι τέτοιο μηχανάκι που δεν το βρίσκεις εύκολα. Ο δε Κρητικός μέσος βοήθησε πάρα πολύ ουσιαστικά και σε όλους τους τομείς. Αμυντικά κέρδισε πολλές κεφαλιές (μία ολιγωρία είχε στον αέρα, μην πηγαίνοντας τόσο αποφασιστικά στην μπάλα κι ευτυχώς τον κάλυψε ο Τσιμίκας), δημιουργικά είχε καλές πάσες εκ των οποίων μία στον Τσιμίκα μπορούσε να φέρει γκολ κι εκτελεστικά και ένα καλό σουτ έπιασε και τρεις φορές χώθηκε για κεφαλιά σε στημένες φάσεις, βάζοντας ένα όμορφο γκολ κι έχοντας κι άλλη μία ευκαιρία σε φάση στην οποία έκανε καλύτερο άλμα αλλά δεν βρήκε την μπάλα όπως έπρεπε-παρεμπιπτόντως, το ότι ο Φορτούνης έψαχνε περισσότερο τον Μπούχα, παρά τους ψηλούς στόπερ Βούκοβιτς και Μιράντα στα κόρνερ και τα φάουλ δείχνει και πόσο είχε δουλέψει η ομάδα και στις στατικές φάσεις…Νομίζω ότι ο Μπουχαλάκης παίζοντας και με κάρτα από το 33’ για τη διαμαρτυρία του στο πέναλτι του 1-1, είχε άλλη μία γεμάτη εμφάνιση, με συμμετοχή και στο 1-0, αφού αυτός πήρε την μπάλα κι έφυγε ωραία μπροστά, δίνοντας της στον Ποντένσε, που πήρε το φάουλ.

Μία ομάδα για να πάει καλά σε παιχνίδι υψηλού επιπέδου, πρέπει να έχει καλά τα χαφ της. Κι ο Ολυμπιακός είχε την τύχη με την Μπέρνλεϊ να έχει τον ένα μέσο του καλύτερο παίκτη του γηπέδου (η Daily Mail βαθμολόγησε τον Φορτούνη με 9 με άριστα το 10) και τους άλλους δύο να είναι στους τέσσερις καλύτερους παίκτες της ομάδας του, μαζί με τον Βούκοβιτς.

Για να επιστρέψω στον Φορτούνη: κατ΄ αρχάς του άξιζε να επιστρέψει στα γκολ και μόνο αν σκεφθούμε ότι είχε τρία δοκάρια στα δύο παιχνίδια με τη Λουκέρνη. Επιστροφή στο γκολ μετά τα δύο πρώτα φιλικά, στα οποία είχε σκοράρει και στα δύο και δη με σουτ εκτός περιοχής-όπως εκτός περιοχής ήταν το ένα δοκάρι με τους Ελβετούς και το ένα γκολ στους Άγγλους- παρεμπιπτόντως, νομίζω ότι το φάουλ στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου προχθές έπρεπε να το αφήσει στον Τσιμίκα.

Που θέλω να καταλήξω: μια χαρά είναι τα γκολ με τα μακρινά σουτ η, τα φάουλ, αλλά ο Φορτούνης έχει τέτοια ικανότητα στα τελειώματα των φάσεων που πρέπει να σκοράρει πολύ περισσότερο και κυρίως όταν πατάει στην αντίπαλη περιοχή.

Πριν τον αγώνα με την Μπέρνλεϊ είχα γράψει ότι ο Ολυμπιακός έχει μεγάλη ανάγκη τα γκολ του Φορτούνη και ότι αν δεν άρχιζε να σκοράρει κι αυτός, η ομάδα θα είχε πρόβλημα.Τα εφτά γκολ με τη Λουκέρνη τα είχαν βάλει δύο παίκτες, ο Λάζαρος (τέσσερα) κι ο Γκερέρο (τρία). Τώρα, τα τρία με την Μπέρνλεϊ τα έβαλαν δύο άλλοι παίκτες, ο Φόρτου κι ο Μπούχα. Κι είναι ευχάριστο να προκύπτουν κι άλλοι σκόρερ για την ομάδα.

Μόνο που ειδικά ο Φορτούνης πρέπει να σκοράρει κι άλλο, πολύ περισσότερο, πολύ απλά γιατί μπορεί. Τον έχουμε δει τέσσερα χρόνια ότι το έχει. Πρέπει λοιπόν να ζητήσει περισσότερο το γκολ, όχι με το να γίνει αυτοσκοπός του και να το εκβιάζει, αλλά βάζοντας περισσότερο συγκέντρωση στις τελικές του. Ακόμη και στις απευθείας εκτελέσεις φάουλ ο διεθνής άσος πρέπει να απαιτήσει από τον εαυτό του περισσότερα πράγματα. Όχι ένα γκολ στην Ευρώπη το 2016 με τη Γιάνγκ Μπόϊς κι ένα το 2018 με την Μπέρνλεϊ. Στο δε πρωτάθλημα δεν μπορεί να έχει τελευταίο γκολ από φάουλ σχεδόν πριν τρία χρόνια, Γενάρη του 2016 στα Γιάννινα.

Ειλικρινά πιστεύω ότι ο Φορτούνης με την κλάση και την αξία του δεν είναι δυνατόν να πέφτει από τα 20 γκολ τη σεζόν σε πρωτάθλημα, Κύπελλο κι Ευρώπη.

Και μία παρατήρηση: τα πέναλτι ο αρχηγός του Ολυμπιακού τα κτυπάει με ένα ιδιαίτερο τρόπο. Έχει αποφασίσει από πριν σε ποιά γωνία θα στείλει την μπάλα και στέλνει την μπάλα όσο πιο κοντά στο δοκάρι γίνεται, ώστε να μην μπορεί να το πιάσει ο γκολκίπερ. Πράγματι, τα πέναλτι είναι αυτό που λέμε άπιαστα (η, πάνε στο...δοκάρι!), αλλά νομίζω ότι με αυτό τον τρόπο χάνει το πλεονέκτημα να ξέρει που θα στείλει την μπάλα για το εύκολο γκολ, γιατί οι περισσότεροι γκολκίπερ πέφτουν πριν το σουτ. Άρα, αν σηκώσει το κεφάλι και δει που πάει ο τερματοφύλακας, έχει σίγουρο το γκολ...