0% Γκανιότα* & Αποκλειστικά Ειδικά Στοιχήματα στη Novibet * Αφορά την επιλογή «Νικητής Αγώνα» σε επιλεγμένα παιχνίδια πριν την έναρξη''.

Η ιστορία του είναι μάλλον… παλιομοδίτικη, αλλά σίγουρα «success story». Ένα ταλαντούχο παιδί παίζει μπάλα στο χωριό, κοντά στην «ομάδα της καρδιάς του». Πάει στο γήπεδο, τη βλέπει από κοντά, παθιάζεται μαζί της και μεγαλώνοντας θέλει να φορέσει τη φανέλα της! Οι ιστορίες του ’88, του Κυπέλλου του 2007, το κλίμα στην πόλη, η αγάπη για την ομάδα, φέρνουν τον πιτσιρικά κοντά της και με δουλειά το «όνειρο» γίνεται πραγματικότητα.

Ο «μικρός» είναι ο Βασίλης Ρέντζας, που ξεκίνησε από τον Φιλοκτήτη Μελιβοίας και μεγάλωσε μαζί με τη Λάρισα, ζώντας την κανονικά, στα καλά και στα δύσκολα. Στο Αλκαζάρ, στη μετακόμιση στην AEL FC Arena, στον υποβιβασμό. Έφυγε απ’ αυτή, πήγε στον Εργοτέλη (2011-2015) κι επέστρεψε, για να… τακτοποιήσει την εκκρεμότητα! Ο Ρέντζας βρήκε την ΑΕΛ στη Football League, προβιβάστηκε μαζί της (2016) και καθιερώθηκε ξανά σε επίπεδο Superleague μαζί της.

Πλέον είναι ελεύθερος να συνεχίσει αλλού την καριέρα του, αφού το συμβόλαιό του λήγει το καλοκαίρι και η ανανέωση δεν προχώρησε. Ο 26χρονος δεξιός μπακ, με 22 συμμετοχές στην περσινή σεζόν, δηλώνει «έτοιμος» για κάθε πρόκληση, ενώ θυμάται τις εμπειρίες με την ΑΕΛ και όχι μόνο. Τους σπουδαίους παίκτες που συνάντησε στην πρώτη του θητεία στον σύλλογο, το γκολ του Χριστοδουλόπουλου στον ημιτελικό με την ΑΕΚ, τη σεζόν που ολοκληρώθηκε, την ώρα που προετοιμάζει αυτή που έρχεται!

«ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΟΛΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΛ»

- Ένας ακόμα Λαρισαίος που παίζει μπάλα. Γίνεται καλή δουλειά στην περιοχή από τους συλλόγους;

«Το ξέρουν όλοι πως η Λάρισα είναι… ποδοσφαιρομάνα. Βγαίνουν συνέχεια ποδοσφαιριστές, απλά πάντα πρέπει να υπάρχουν και οι άνθρωποι που θα δώσουν σημασία και θα προσέξουν τα νέα παιδιά. Υπάρχουν παντού ακαδημίες, σε όλη την Ελλάδα, όμως έχουν σημασία να σωστά βήματα στην αρχή, όπως φυσικά και η πίστη στο “όνειρο”».

- Ήταν «όνειρο» ή στόχος για σένα να παίξεις στην ΑΕΛ;

«Βέβαια, για μένα, που ήμουν από μικρός οπαδός της, ήταν ένα από τα πράγματα που ήθελα να κάνω. Πήγαινα στο γήπεδο, θυμάμαι και τις στιγμές με το Κύπελλο το 2007, οπότε έχω ζήσει καταστάσεις με πολύ κόσμο. Σίγουρα για τους Λαρισαίους η ομάδα είναι σημαντική, ζουν γι’ αυτή, όπου και να πας σου λένε για τον σύλλογο. Παίζει ρόλο και το πρωτάθλημα του 1988, αφού ήταν μια ομάδα από ντόπιους, που έπαιζαν για χρόνια μαζί, ήταν μια παρέα και όλοι μαζί, μια “γροθιά” και κατάφεραν αυτόν τον άθλο. Ήταν όνειρο ζωής να παίξω κι εγώ με τα χρώματά της, αφού μ’ αρέσει η ομάδα, ο κόσμος της. Έχει μεγάλη πίεση η φανέλα της, αλλά αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου. Έτσι είναι ωραίο το ποδόσφαιρο, με πίεση. Έβλεπα κι εγώ πως ήταν το κλίμα στην κερκίδα και το έζησα και ως ποδοσφαιριστής και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό».

- Πως μπήκε το ποδόσφαιρο στη ζωή σου;

«Θυμάμαι τον εαυτό μου στο χωριό, με τους φίλους μου, να σκεφτόμαστε όλη μέρα τη μπάλα! Που θα πάμε να παίξουμε, ποιοι θα είμαστε, μόνο αυτό μας ένοιαζε. Τότε κατάλαβα πως ήθελα να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο, όπως όλοι οι πιτσιρικάδες, ειδικά στα χωριά. Θέλαμε να αγωνιστούμε σε υψηλό επίπεδο».

- Το 2011 τελειώνει το συμβόλαιό σου με την ΑΕΛ και προκύπτει ο Εργοτέλης. Τι θυμάσαι από την εμπειρία;

«Είχε τελειώσει το συμβόλαιό μου και έμεινα ελεύθερος. Τότε μου έκανε πρόταση ο Εργοτέλης και βρέθηκα στην Κρήτη, όπου έμεινα 4,5 χρόνια. Ήταν πολύ ωραία, γνώρισα πολλούς ανθρώπους και αληθινούς, με βοήθησε συνολικά η εμπειρία στην επαγγελματική μου πορεία».

- Μετά από δυο σεζόν (2013/14, 2014/15) με αρκετές συμμετοχές στη Superleague, βρέθηκες ξανά στη Football League και πλέον ξανά στα «σαλόνια». Είναι μέσα στο πρόγραμμα αυτή η πορεία;

«Τότε με τον Εργοτέλη δεν περιμέναμε ότι θα πέσουμε, αφού είχαμε καλή ομάδα. Υπήρχαν όμως πολλά οικονομικά προβλήματα. Τότε υπήρχαμε πολλά παιδιά που δεν θέλαμε να φύγουμε, αλλά να μείνουμε και να στηρίξουμε την προσπάθεια, όμως δεν βρέθηκε κάποιος να αποτρέψει τη διάλυση».

«ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ»

- Η περσινή σεζόν ξεκίνησε άσχημα για την ομάδα, όμως στην πορεία όλα πήγαν καλύτερα. Ήταν το ταβάνι σας, δεδομένων των αλλαγών προπονητών και των δυσκολιών;

«Πιστεύω πως θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε και καλύτερα. Με τόσες αλλαγές προπονητών βέβαια δεν είναι εύκολο, πάνω που γνωρίζεις κάποιον, να μαθαίνεις τις απόψεις, τις ιδέες του καθενός, αλλάζεις κατευθείαν τα πάντα και πρέπει να προσαρμοστείς. Κάναμε πράγματι κακό ξεκίνημα, ωστόσο στην πορεία βρήκαμε μια ποδοσφαιρική ταυτότητα, κάναμε καλά αποτελέσματα, αυτά που θέλαμε και προοδευτικά ανεβαίναμε. Αυτό μας βοήθησε και στην πορεία του Κυπέλλου, νομίζω πως τελικά τα καταφέραμε σχετικά καλά, σε σχέση με όσα έγιναν».

- Πως έζησες τον δεύτερο αγώνα με την ΑΕΚ;

«Παίζαμε απέναντι σε έναν πολύ δυνατό αντίπαλο, αλλά ήμασταν πολύ ανταγωνιστικοί, κερδίσαμε τον πρώτο αγώνα και ήμασταν “μέσα” στο κόλπο της πρόκρισης. Στον επαναληπτικό καταφέραμε να κάνουμε και ορισμένες ευκαιρίες, προσέχοντας την άμυνα και το είχαμε πιστέψει ότι θα προκριθούμε! Ήμασταν πολύ καλοί, παρά την πολλή πίεση που δεχθήκαμε και όσο πέρναγαν τα λεπτά νιώθαμε πιο σίγουροι! Μπήκε όμως εκείνο το πολύ όμορφο γκολ του Χριστοδουλόπουλου και αποκλειστήκαμε. Ήταν τέτοια η στιγμή που δεν θα το ξεχάσω τόσο εύκολα. Δεν γίνεται βέβαια να κάνεις κάτι άλλο, έπρεπε να συνεχίσουμε, ακόμα κι αν το είχαμε συνέχεια στο μυαλό μας».

- Ποια στιγμή θυμάσαι πιο έντονα στην καριέρα σου;

«Δεν θα ξεχάσω τη χρονιά που πέσαμε (2010/11). Είχαμε εξαιρετική ομάδα, αλλά δεν αποφύγαμε τον υποβιβασμό και είχα στεναχωρηθεί πάρα πολύ. Χαίρομαι πάντως που επέστρεψα και ανεβήκαμε ξανά μαζί με την ομάδα από τη Β’ στην Α’, ένιωθα ως τότε πως είχα έναν ανοικτό “λογαριασμό”. Αυτά θυμάμαι από την ΑΕΛ και είμαι πραγματιά περήφανος που συμμετείχα σε αυτές τις στιγμές».

- Άλλαξες αρκετούς “διπλανούς” πέρυσι στην άμυνα. Παίζει μεγαλύτερο ρόλο εκεί η ομοιογένεια, συγκριτικά με άλλες τις γραμμές;

«Σίγουρα είναι σημαντικό, όταν αλλάζεις παίκτες στο πλάι σου χάνεις κάπως τον προσανατολισμό σου. Μαθαίνεις τι ζητάει ο συμπαίκτης σου, πως να τον βοηθήσεις. Συνολικά είναι πιο σωστό για μια ομάδα να έχει έναν κορμό, να βασίζεται σε κάποιους συγκεκριμένους παίκτες, μαθαίνει καλύτερα πως να παίζει».

«ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ»

- Τι στόχους έχεις στην καριέρα σου;

«Πρώτα απ’ όλα εύχομαι να είμαι υγιής. Από κει και πέρα θέλω να εξελιχθεί η καριέρα μου όσο το δυνατόν καλύτερα, να παίξω σε καλές ομάδες».

- Παίκτης-ίνδαλμα;

«Δεν έχω κάποιον στη θέση μου, οπότε θα σου πω τον Μέσι! Έχει όλο το πακέτο, αλλά αυτό που τον κάνει ξεχωριστό είναι το ταλέντο του!».

- Καλύτερος συμπαίκτης;

«Δεν μπορώ να πω κάποιον συγκεκριμένα, γιατί θα αδικήσω τους υπόλοιπους! Πάντως έχω δει στην ΑΕΛ πολύ μεγάλους παίκτες, έμπειρους, τον Βενετίδη, τον Νταμπίζα, τον Τουμέρ, τον Ταβλαρίδη, τον Γκέρεμι, μια μεγάλη προσωπικότητα, που είχε σηκώσει και Champions League. Μεγάλοι παίκτες, πραγματικά».

- Μετά από δυο «γεμάτες» σεζόν στη Superleague, αισθάνεσαι έτοιμος για ένα «άλμα» στην καριέρα σου;

«Νιώθω έτοιμος για όλα! Είμαι εντάξει με τον εαυτό μου και προετοιμασμένος να παίξω σε όποια ομάδα μου δώσει την ευκαιρία».