Δεν είναι απλά όμορφο, είναι Α.Ε.Κ.

Ναι, είμαστε πια πρωταθλητές! Όχι, δεν έρχονται, αλλά ήρθαν άλλες εποχές... Τι μέρα είναι; Μήπως είναι νύχτα; Τι παίζουμε απόψε; Τελικό μπάσκετ θαρρώ στις 20:30 με την Μονακό, μα δεν το 'χω σίγουρο. Έχω χάσει τις μέρες, τις ώρες, τα λεπτά... Τι γίνεται Θεέ μου, τι ζούμε, τι τριήμερο είναι αυτό; Όνειρο ζω και μη με ξυπνάτε τώρα... Οι στιγμές είναι ανεπανάληπτες, μοναδικές, συγκλονιστικές για όλους της φίλους της ΑΕΚ. Ένα κιτρινόμαυρο πολυήμερο πάρτι όπως ΜΑΣ ταιριάζει Ενωσίτες για όσα περάσαμε και αφήσαμε πίσω μας. Δεν είναι απλά όμορφο όλο αυτό που ζούμε, είναι ΑΕΚ...

Επιτέλους τα δάκρυα στα πρόσωπά μας είναι χαράς... Ίσως και μελαγχολίας για όσους δεν βρίσκονται δίπλα μας και δεν τα έζησαν όλα αυτά μαζί μας τη στιγμή που το άξιζαν τόσο πολύ, ωστόσο, τα μάτια μας έγιναν μούσκεμα από δάκρυα χαράς. Το παρελθόν θα υπάρχει πίσω πια να μας ενοχλεί, όμως υπερήφανα και με αξιοπρέπειτα προχωρήσαμε μπροστά γιατί αυτό μας υποχρέωνε η ιστορία του και η αιτία δημιουργίας αυτού του Συλλόγου. Το παρόν και μέλλον (με τα καλύτερα που φέρνει μαζί του) για την ΑΕΚ γεμίζουν χαρές, ικανοποίηση, αγάπη και αναγνώριση Παγκοσμίως γι' αυτόν τον τεράστιο σύλλογο της χώρας, για τη μεγαλύτερη Κυρία του ελληνικού ποδοσφαίρου...

Δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Γιατί αυτό αξίζει στον λαό της ΑΕΚ, διότι αρμόζει στη μοναχοκόρη της προσφυγιάς, επειδή ταιριάζει στην κουλτούρα και τον πολιτισμό μας... Δεν γινόταν να συμβούν τα πράγματα διαφορετικά. Συνέβησαν έτσι όπως ακριβώς θα έπρεπε μετά το μεγαλύτερο χαστούκι στην ιστορία μας. Και επειδή υπάρχει Θεός και όπως έγραφα στο προηγούμενο blog μου: δοκίμασε την πίστη μας, την υπομονή μας, την αγάπη μας στην ΑΕΚ, μας πόνεσε και μας... γονάτισε, δεν γινόταν να μη μας δώσει τόση ανείπωτη χαρά... Μάλιστα μας πρόσφερε δυο βραδιές ατελείωτης γιορτής για την ίδια κούπα...

Όμως αυτό που ζήσαμε στην Νέα Φιλαδέλφεια χθες (και συνεχίζουμε να ζούμε από την Πέμπτη έως και το αποψινό βράδυ), στα πατρογονικά μας εδάφη, στη δική μας πόλη, ήταν κάτι το οποίο δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ προηγούμενο. Αμέτρητες χιλιάδες φίλων της ΑΕΚ και ένα πάρτι χωρίς τέλος. Δεν είναι τυπικό αυτό που γράφω: ακόμη και στις 04:50 έβλεπες κόσμο να πανηγυρίζει, καπνογόνα να ανάβουν, φίλους της Ένωσης σε μαγαζιά επί της Δεκελείας και τραγούδια, ατελείωτα τραγούδια... Σε μία πραγματικά ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ πολιτεία!

Μια γιορτή κατάκτησης πρωταθλήματος την οποία τελικά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε καν, δεν έχει υπάρξει άλλη ανάλογη τέτοια σε τούτη τη χώρα, η οποία θύμισε Αγγλία και Ισπανία όπου συνηθίζουν το ανοιχτό πούλμαν και το πάρτι στην πόλη που ανήκει η εκάστοτε ομάδα. Κι ο κόσμος δεν γινόταν να ΜΗΝ ανταποκριθεί. Ατελείωτες και πραγματικά αμέτρητες χιλιάδες φίλοι της ΑΕΚ: μητέρες, πατέρες, παιδάκια, παππούδες και γιαγιάδες... Όλοι ήταν εκεί! Αγκιαλιά... Κάποιοι αντάμωναν έπειτα από χρόνια και τα συναισθήματα τόσο έντονα.

Δεν είναι υπερβολή ότι χρειάστηκε περισσότερο από δυόμιση ώρες για να διανύσει το πούλμαν που δημιουργήθηκε μια απόσταση δέκα λεπτών και σε ώρα αιχμής ενός τετάρτου. Από την Ριζούπολη, στην Ανθέων, από κει στην Χαλκίδος και δεξιά στην Δεκελείας... Το πούλμαν και μπροστά του, δεξιά κι αριστερά του, αλλά και πίσω τους χιλιάδες κόσμου τη στιγμή που στην Νέα Φιλαδέλφεια και μπροστά από την Σκεπαστή, γύρω, πίσω και ΠΑΝΤΟΥ, περίμεναν πάνω από 40.000 κόσμου για να υποδεχτούν τους πρωταθλητές και να ζήσουν ένα πάρτι που όμοιό του δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει ΠΟΤΕ...

Και όπως τραγουδάει ο Ρέμος έτσι για να μην ξεχνιόμαστε: «Μα δεν τελειώσαμε»! Αυτό ακριβώς... Ακόμη δεν τελειώσαμε. Η χθεσινή βραδιά συνιστά ίσως τη μεγαλύτερη γιορτή που θα μπορούσε να οργανώσει η ΑΕΚ για την ποδοσφαιρική ομάδα. Σήμερα πάλι η Ένωση θα μονοπωλεί το αθλητικό ελληνικό ενδιαφέρον. Όπως έγινε προχθές και χθες... ΜΟΝΟ ΑΕΚ παντού... Με τον τελικό του FINAL 4 να πλησιάζει και την ευχή όλων η Ένωση να κατακτήσει τρίτο ευρωπαϊκό τρόπαιο και να επιστρέψει στο θρόνο της... Κοντά μας θα είναι και οι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ και η κούπα.

Κι έπειτα υπάρχει η δυνατότητα να κοιμηθούμε... Από Δευτέρα πια το βράδυ. Όχι νωρίτερα θέλω να πιστεύω (αν και πολύ δύσκολο το ματς με αντίπαλο την Μονακό). Όμως για λίγες μέρες... Έως την Πέμπτη επί της ουσίας που αρχίζει η προετοιμασία για να κατακτηθεί και το Κύπελλο. Διότι πρέπει να το κερδίσει και αυτό η Ένωση. Όχι για «αποδείξεις» και «επιβεβαιώσεις», αλλά γιατί είναι ιστορική ευκαιρία για την ΑΕΚ να πετύχει το νταμπλ έπειτα από 40 χρόνια. Το αξίζει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον αφού για να φτάσει στον τελικό χρειάστηκε να κερδίσει καλύτερους αντιπάλους. Παίζει όμως και με μια ομάδα που από τον Γενάρη και μετά είναι η μοναδική που μπορεί να την κοντράρει!

Υγ: Ήσασταν όλοι μαζί μας. Μπαμπάκο μαζί γλεντήσαμε... Θεμάκο το γιορτάσαμε με τη ψυχή μας αδερφέ μου. Γιαννάκο μου δεν θα το χάναμε ποτέ, ε; Αυτό δεν θα μου έλεγες ξανά... Μιλτο μου, αγάπη μου όμορφη, το γλέντι δεν σταματά, party all the time (παίξε μουσικάρες). Κύριε Κώστα ανήμερα των γενεθλίων σου (και της γιορτής της φίλης σου, της μητέρας μου), γινόταν να μην ζήσει η Νέα Φιλαδέλφεια αυτό που ζήσαμε όλοι; Δεν γινόταν κύριε Κώστα... Μας λείπετε τόσο πολύ όλοι, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο. Δεν υπάρχουν λόγια να γράψει κανείς. Σας το ορκίζομαι όμως σας είδα όλους εκεί, ανάμεσά μας, είδα τις φιγούρες όλων σας, τα πρόσωπά σας χαμογελαστά, υπερήφανα, χαρούμενα... Ά ρε χρόνε αλήτη...

Υγ2: Θέλω να κλείσω με ένα ακόμη υστερόγραφο γιατί το θεωρώ υποχρέωσή μου, σε μένα πρώτα, να το κάνω αν και έλεγα ότι θα γράψω μόνο ένα σήμερα ξανά: Πρέπει όμως να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο μέσο που εργάζομαι, εδώ στο gazzetta.gr και να μεταφέρω τα αμέτρητα μηνύματα που μου έχουν έρθει σε facebook, instagram, κινητό και mail για το «ευχαριστώ» αμέτρητων Ενωσιτών που δεν είχαν τη δυνατότητα να βρίσκονται στην Νέα Φιλαδέλφεια και έζησαν όλες τις στιγμές μέσα από το gazzetta που ήταν και το μόνο site που κάλυψε με αυτόν τον τρόπο τη χθεσινή βραδιά. Δεν γινόταν να μη το κάνει άλλωστε το κορυφαίο αθλητικό site της χώρας. Από την πρώτη μέρα στα δύσκολα έως και σήμερα οφείλω να μεταφέρω στην ιδιοκτησία και τους διευθυντές ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ευχαριστώ από εσάς που μου στέλνετε τα μηνύματα, αλλά και ένα προσωπικό... Μπράβο σε όλους χθες για τη δουλειά που κάναμε, το σηκώσαμε κι εμείς ΞΑΝΑ!!!