Ο Ανιγκό είναι ένας άνθρωπος που όταν μιλάει έχει να πει πολλά. Είναι όμως πάνω απ' όλα ένα... παιδί της Μασσαλίας και παιδί της Μαρσέιγ. Εκεί όπου τα έζησε όλα και τα έκανε όλα! Από παίκτης, άνθρωπος των υποδομών και των Ακαδημιών μέχρι προπονητής με ευρωπαϊκό τελικό στο παλμαρέ του. Τον χαμένο τελικό του UEFA με τη Βαλένθια το 2004. Ο τεχνικός των Βοιωτών δεν ξεχνά τον Ντρογκμπά. Είναι με διαφορά ο κορυφαίος παίκτης που θεωρεί ότι είχε και έχει εξαιρετική σχέση μαζί του ακόμα και σήμερα.

Στην Μαρσέιγ όμως δεν θα γύριζε ξανά. Θεωρεί πως έκλεισε ο κύκλος του. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και ο χαμός του γιου του. Έχει επίσης ενδιαφέρον το τι λέει για τον Μήτρογλου αλλά και για τον Τύπο στην Μασσαλία και την Ελλάδα. Ας δώσουμε όμως το λόγο στον ίδιο.

Έχασα τον τερματοφύλακά μου με αποβολή. Τον Μπαρτέζ. Αυτό τα λέει όλα και τα έκρινε όλα. Αυτό σήμερα δεν υπάρχει πια. Πρώτα ήταν η διπλή ποινή. Ήταν πέναλτι και κόκκινη. Τώρα όχι. Τώρα είναι κίτρινη και πέναλτι. Είναι πιο καλά θεωρώ σε σχέση με τότε. Αλλά άμα χάνεις τον τερματοφύλακα που είναι ένας από τους καλύτερούς σου παίκτες δεν μπορείς πια να κερδίσεις τον τίτλο. Όχι κόντρα στη Βαλένθια και σε έναν τέτοιο τελικό. Είναι τελειωμένο. Ήταν τελειωμένο για εμάς μετά την αποβολή.

Όχι δεν την περίμενα αυτήν την καριέρα. Όταν ήρθε στην Μασσαλία και την Μαρσέιγ τους έξι πρώτους μήνες δεν πήγαινε καλά. Έξι μήνες μετά ανέπτυξα ένα σύστημα διαφορετικό, όπως έκανα αντίστοιχα και στον Λεβαδειακό. Όλοι δούλεψαν πολύ. Άλλαξα το σύστημα. Το προσάρμοσα πάνω του και όλοι έπρεπε να τον βοηθούν και άρχισε μετά να βάζει πολλά γκολ μέχρι τον τελικό. Έμεινε έναν χρόνο. Ύστερα έφυγε στην Τσέλσι αλλά παρέμεινε σαν γιος μου. Έχουμε πολύ καλή σχέση αυτός και εγώ. Πολύ καλή σχέση που κρατάει μέχρι και σήμερα. Ακόμα μιλάμε και επικοινωνούμε πολύ καλά.

Νομίζω ο Ντρογκμπά. Είναι ο πλέον αγαπημένος μου παίκτης και ο πιο μεγάλος παίκτης που έχω δει στην πορεία που είχα. Όχι μόνο ως παίκτης αλλά και ως άνθρωπος. Πολύ καλό άτομο. Ένας πραγματικά υπέροχος άνθρωπος.

Οι δημοσιογράφοι στην Μασσαλία είναι πολύ δύσκολοι. Νομίζω ότι έχετε τους ίδιους δημοσιογράφους στην Θεσσαλονίκη (σ.σ. γέλια). Είναι... παρόμοιοι. Η Θεσσαλονίκη και η Μασσαλία είναι παρόμοιες. Ο Μήτρογλου πήγε τώρα στην Μαρσέιγ. Δεν είναι έτοιμος. Σωματικά δεν είναι έτοιμος διότι είχε τραυματισμό. Πρέπει να δώσεις χρόνο στον παίκτη. Στην Γαλλία δεν δίνουν χρόνο. Κάνεις ένα, δύο ή τρία ματς και μετά βάζεις δύο γκολ. Θέλει χρόνο. Εγώ γνώρισα τον Μήτρογλου όταν ήταν στον Ολυμπιακό. Τον ξέρω και τον παρακολουθούσα από τότε, όπως και τον Ολυμπιακό. Είναι καλός παίκτης. Αλλά η Μασσαλία και η Μαρσέιγ... Πως να το πω... Θα δούμε. Ναι είναι δύσκολο για αυτόν τώρα.

Όχι τελείωσε. Έμεινα 26 χρόνια εκεί. Τελείωσε. Είναι ένας κύκλος που έκλεισε. Που τελείωσε οριστικά. Έκανα τα πάντα. Ήμουν παίκτης. Έμεινα παίκτης 11 χρόνια. Μετά ήμουν στις Ακαδημίες 8 χρόνια. Μετά προπονητής και αθλητικός διευθυντής. Μόνο πρόεδρος δεν έκανα. Πραγματικά μόνο πρόεδρος δεν έχω κάνει στην Μαρσέιγ (σ.σ. γέλια)! Αυτή η θέση μου έμενε. Οπότε καλύτερα που έφυγα. Για μένα η Μασσαλία έχει τελείωσει, όπως και η Μαρσέιγ. Νομίζω για μένα η Γαλλία έχει τελείωσει. Θα σου πω γιατί. Όταν μένεις πολύ καιρό στην Μασσαλία και την Μαρσέιγ που είναι η πιο μεγάλη γαλλική ομάδα μετά που να πας; Εάν θέλω να γυρίσω που να πάω (σ.σ. ανέφερε με ερώτηση Μπορντό και άλλες ομάδες); Σε άλλη γαλλική ομάδα; Όχι. Όχι. Προτιμώ να δουλέψω στο εξωτερικό. Είναι άλλη εμπειρία.

Κοίτα. Ήταν ωραία που έχω κάνει και τα δύο. Γιατί με τα δύο ήταν σαν να έκανα ένα πράγμα μαζί. Κάτι μοναδικό. Είναι σαν τζένεραλ μάνατζερ στην Αγγλία. Είναι παρόμοιο για εμένα. Τώρα ξέρω όλο το σύστημα μίας ομάδας. Το οικονομικό σύστημα, τους κανονισμούς και το πως λειτουργεί. Όλα αυτά τα ξέρω. Και το γήπεδο το ξέρω καλά γιατί έχω μείνει πολύ καιρό μέσα στα γήπεδα. Προτιμώ να είμαι μες στο γήπεδο. Εάν πρέπει να διαλέξω κάτι οπωσδήποτε προτιμώ προπονητής.

Ο Ανιγκό από εκεί που τα είχε όλα θέλησε να περάσει σε άλλη λογική. Θέλει να απολαμβάνει την δύναμη της στιγμής και το ποδόσφαιρο. Δεν τον απασχολούν, τα χρήματα, η φήμη ή τα συμβόλαια. Κάπως έτσι ήρθε στον Λεβαδειακό. Μία όμορφη ποδοσφαιρική περιπέτεια όπως λέει ο ίδιος που θέλει να την βιώσει στο έπαρκο και που θέλει να φτάσει ψηλά στη βαθμολογία τον σύλλογο για να είναι περήφανος.

Δηλώνει πως είχε και έχει πολύ καλή σχέση και συνεργασία με τον Γιάννη Κομπότη, πως του ήταν εύκολο να πάρει την απόφαση να έρθει στην Ελλάδα αλλά και εύκολο να πείσει τον Μπραντάο να κάνει το ίδιο. Μιλάει με πολύ καλά λόγια για τον Πέτρο Γιακουμάκη αλλά και για τους πιτσιρικάδες Ιωαννίδη και Νίκα. Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ πως η συνέντευξη του κόουτς Ανιγκό στο Gazzetta.gr έγινε μία ημέρα πριν το Ολυμπιακός - Λεβαδειακός, οπότε ο Γάλλος προπονητής αναφέρεται στα πεπραγμένα των Βοιωτών έως και την 10η αγωνιστική.

Ναι είμαι. Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι στην γωνιά του δρόμου του σπιτιού μας αλλά μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι στην άλλη άκρη του πλανήτη. Στην άλλη άκρη του κόσμου. Ναι είμαι ευτυχισμένος εδώ.Είμαι ήρεμος και είμαι καλά.

Γιατί να είναι δύσκολο; Για μένα ήταν πολύ εύκολη απόφαση. Είχα ένα πρώτο ραντεβού. Μετά είχα ένα δεύτερο ραντεβού. Είδα την πόλη. Είδα τα πάντα και αίσθηση που είχα με τον πρόεδρο ήταν πολύ καλή. Είχα ένα πολύ καλό feeling. Εγώ έτσι λειτουργώ. Δεν λειτουργώ για τα χρήματα ή για τα συμβόλαια. Το συμβόλαιό μου είναι μόνο έναν χρόνο. Μετά θα δούμε. Αλλά η αίσθηση ήταν πως είχα βρει το μέρος που έπρεπε να έρθω. Αυτό ήταν. Θα μπορούσα να πάω αλλού. Θα μπορούσα να πάω στην Αίγυπτο ή σε άλλες ομάδες. Αλλά δεν είναι εκεί που ήθελα να ζήσω. Γιατί τα χρήματα είναι ένα πράγμα και η ποιότητα ζωής είναι κάτι άλλο. Και στην Ελλάδα είμαι καλά. Είμαι ευτυχισμένος. Είμαι καλά εδώ.

Ναι το βρήκα. Στην ζωή υπάρχουν πράγματα. Η ζωή μου πρώτα ήταν ένας αυτοκινητόδρομος. Μία μεγάλη λεωφόρος. Πρώτα. Μετά όταν έχασα το παιδί μου, όταν έχασα τον γιο μου, τα πράγματα στην ζωή άλλαξαν για μένα. Δεν ήθελα πια να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο. Για 2 με 3 χρόνια ήθελα να κάνω άλλα πράγματα. Μετά μου έλλειψε το ποδόσφαιρο. Ήθελα να βρω ένα μέρος για να μπορώ να είμαι ευτυχισμένος. Δεν είναι το επίπεδο και τα χρήματα ή η φήμη. Όλα αυτά δεν είναι σημαντικά για μένα. Αυτό που ήταν σημαντικό ήταν να ξαναβρώ την δύναμη για την ζωή!

Δεν ξέρω εάν θα μείνω και του χρόνου εδώ. Δεν θέλω να το σκέφτομαι αυτό τώρα. Σας είπα ότι πρώτα έκανα πολλά σχέδια. Τώρα η ζωή μου δεν είναι πια ίδια. Δεν είναι πια έτσι. Το σήμερα είναι το σήμερα. Το αύριο είναι κάτι άλλο. Για το αύριο βλέπουμε. Ζω το σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι πως θέλω να κάνω έναν χρόνο στον Λεβαδειακό γιατί είμαι χαρούμενος εδώ και ότι θέλω να κάνω κάτι καλό για την ομάδα. Κάτι καλό εδώ και μετά δεν ξέρω. Μετά θα δούμε. Ίσως να μείνω 2 ή 3 ή 4 χρόνια στον Λεβαδειακό. Ίσως να γυρίσω στο σπίτι μου στο Μαρόκο. Δεν ξέρω. Οπότε θα δούμε.

Για μένα είναι κάποιος με τον οποίο τα πάω καλά. Ένας άνθρωπος με τον οποίο τα πάμε καλά. Έχω μία καλή συνεργασία. Με αφήνει να δουλεύω και βλεπόμαστε κάθε εβδομάδα. Μιλάμε κάθε εβδομάδα, του εξηγώ το τι κάνουμε και λειτουργούμε όπως όλες τις ομάδες. Όπως γίνεται παντού.

Ναι είμαστε μία ευχάριστη έκπληξη. Γίναμε μία σταθερή και δυνατή ομάδα. Αυτή η ομάδα την περασμένη χρονιά είχε δεχθεί 50 γκολ. Για να είμαι ακριβής σε 30 ματς είχε δεχθεί 49 γκολ. Φέτος μετά από 10 ματς στο πρωτάθλημα δέχθηκε μόνο 5. Ήδη αυτό το τακτοποιήσαμε λοιπόν. Ξέρουμε πως να τους κάνουμε όλους να συγκεντρωθούν και να έχουν τον στόχο της ομάδας. Γιατί είμαστε μία δυνατή ομάδα. Αμυντικά δυνατοί, καλά οργανωμένοι και καλά προετοιμασμένοι. Μπορούμε να δημιουργήσουμε προβλήματα σε όλους τους αντιπάλους.

Κοιτάξτε. Σήμερα (σ.σ. μέχρι πριν την 11η αγωνιστική) είμαστε σε καλή θέση στην βαθμολογία. Ξέρω ότι στο τέλος στο πρωτάθλημα θα την βρούμε την θέση μας. Εάν καταφέρουμε να καταλήξουμε στην μέση του πίνακα θα είναι καλά. Αλλά εγώ θέλω να κοιτάω ψηλά με τους παίκτες μου. Γιατί εάν θέλουμε να είμαστε φιλόδοξοι και βλέποντας αυτήν την χρονιά το πρωτάθλημα το πως είναι λέω ότι είναι πιθανό να πάμε ψηλά. Όλα είναι πιθανά. Μπορούμε να κερδίσουμε απέναντι σε όλους και μπορούμε να χάσουμε βέβαια από τον οποιονδήποτε. Αυτό είναι το πλεονέκτημα αυτήν την χρονιά. Οπότε γιατί να μην κοιτάμε ψηλά;

Η δουλειά. Αλλάξαμε κάποια πράγματα. Αλλάξαμε τη νοοτροπία. Ναι αλλάξαμε και αλλάζουμε και το σύστημα. Αλλάξαμε τη νοοτροπία και την προετοιμασία μας και την προετοιμασία γενικά των αγώνων. Κάνουμε πολύ οργανωμένη δουλειά. Αλλάξαμε πολλά πράγματα. Αλλά για εμάς είναι κάτι φυσιολογικό. Δεν ξέρω τι γινόταν πρώτα αλλά εμείς όταν ήρθαμε τα κάναμε με τον δικό μας τρόπο. Και δουλεύουμε όπως πρέπει να δουλεύουμε. Με πολλή τακτική και πολύ συγκρότηση στην προετοιμασία. Οι παίκτες, ο κίπερ ή οι άλλοι, δεν μπορούν να βγουν από τις... ράγες. Δεν λοξοδρομούν. Πρέπει να μένεις στην πορεία σου. Και εμείς μένουμε στην πορεία μας. Πρέπει να κάνεις την δουλειά σου. Να δώσεις 150%. Όχι 100%. Όταν παίζεις στον Λεβαδειακό να δίνεις το 150%. Γιατί είσαι μία πιο μικρή ομάδα και πρέπει να δώσεις το παραπάνω. Να τρέξεις παραπάνω. Να... υποφέρεις παραπάνω. Είναι φυσιολογικό.

Για μένα; Ναι ήταν εύκολο. Μπορούμε να κάνουμε και άλλους πολλούς να έρθουν. Το πρόβλημα είναι ότι ο Λεβαδειακός δεν έχει μεγάλο μπάτζετ. Εάν έχεις μεγάλο μπάτζετ μπορείς να φέρεις πολλούς παίκτες. Γιατί οι παίκτες σου έχουν εμπιστοσύνη. Αλλά για τον Μπραντάο ήταν εύκολο να έρθει. Είναι μία πολύ διαφήμιση για την ομάδα γιατί είναι ένα μεγάλο όνομα. Ένας παίκτης πολύ ενδιαφέρων. Δουλεύει πολύ και είναι σοβαρός.

Ναι υπάρχουν πιθανότητες. Θα μπορούσαμε να φέρουμε και άλλα ονόματα μεγάλα. Μπορούμε να έχουμε πιθανότητες. Τώρα είμαστε στην μέση της χρονιάς. Ναι θα μπορούσαμε αλλά δεν μπορώ να πω ονόματα. Πάντα μπορούμε και είναι πιθανό να γίνει αυτό αλλά εξαρτάται από τις οικονομικές δυνατότητες και δεν είμαστε μία μεγάλη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ ή ο Παναθηναϊκός ή άλλες τέτοιες ομάδες. Ο Λεβαδειακός είναι μία... οικογενειακή ομάδα.

Έχει μεγάλη αξία και σημασία το πόσο αφοσιωμένος και επικεντρωμένος δηλώνει στον Λεβαδειακό ο Γάλλος τεχνικός. Τόσο που ξεκαθαρίζει ότι δεν σκέφτεται καμία άλλη ομάδα ή την πιθανότητα να πήγαινε σε πιο μεγάλο ελληνικό σύλλογο.

Δεν το σκέφτομαι καν αυτό. Σήμερα δεν έχω τίποτα πάνω σε αυτό και το λέω αυτό υπό την έννοια ότι σήμερα το μόνο που θέλω είναι να πετύχω κάτι καλό με τον Λεβαδειακό. Μετά από έναν χρόνο βλέπουμε. Το αύριο είναι αύριο. Είμαι ευτυχισμένος σήμερα. Σας λέω δεν είναι όπως πρώτα τα πράγματα για μένα. Πρώτα θα έλεγα ίσως. Ότι έχω φιλοδοξίες για κάτι τέτοιο. Τώρα όχι. Θέλω να ζήσω μία πολύ ωραία ιστορία και περιπέτεια με τον Λεβαδειακό και τους παίκτες μου. Αυτό ψάχνω. Γιατί για μένα αυτό είναι ο Λεβαδειακός. Μία ωραία ποδοσφαιρική ιστορία και περιπέτεια.

Όχι γιατί είχαμε μιλήσει με τον ατζέντη μου και του είπα ότι δεν θέλω να μιλήσω με άλλες ομάδες. Θέλω να μείνω συγκεντρωμένος εδώ. Δεν ήθελα και δεν θέλω άλλη ομάδα. Θέλω όμως αυτή η ιστορία με τον Λεβαδειακό να είναι μία ωραία ιστορία. Γιατί είναι μία μικρή ομάδα και φτιάχνει μια ωραία ιστορία. Εάν καταλήξουμε ψηλά για μένα αυτό θα είνα μεγάλη περηφάνεια. Θα με κάνει περήφανο γιατί πέρυσι ο Λεβαδειακός ήταν χαμηλά. Εάν καταλήξουμε ψηλά θα έχουν όλα αλλάξει.

Η συζήτησή μας δεν γινόταν να μην πάει στο ελληνικό πρωτάθλημα και την... μάχη του τίτλου. Το εάν υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί, το πως βλέπει τους μεγάλους αλλά και το επίπεδο. Ο Ζοσέ Ανιγκό επιμένει πως όλα είναι ανοιχτά για το πρωτάθλημα και ότι λείπει η ομάδα που είναι ένα... κλικ πάνω από τις άλλες.

Για το επίπεδο εννοείτε; Δεν έχω δει ακόμα όλες τις ομάδες. Μένουν ακόμα να παίξουμε κάποια παιχνίδια. Οπότε δεν έχω δει ακόμα κάποιες ομάδες. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα. Είναι ομάδες όπως στην Γαλλία. Άλλες που είναι σε πιο χαμηλό επίπεδο και άλλες σε πιο υψηλό. Από αυτές που παίζουν σε υψηλό επίπεδο δεν έχω δει ακόμα τον Ολυμπιακό (σ.σ. δεν είχε παίξει ο Λεβαδειακός με τον Ολυμπιακό όταν γινόταν η συνέντευξη) και από αυτές που είναι μπροστά στη βαθμολογία δεν έχω δει από κοντά και ως αντίπαλος τον Ατρόμητο και τον Πανιώνιο.

Ανάμεσα στις ομάδες που έχουμε παίξει δεν έχω δει ακόμα κάποια ομάδα πολύ πιο δυνατή από την δική μας. Είναι διαφορετικές αλλά ΟΚ παραμένουν καλές ομάδες. Στην Γαλλία τις ξέρουμε αυτές τις ομάδες από παλιά. Όλες τις μεγάλες όπως τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Παραμένουν πολύ καλές ομάδες. Αλλά αυτήν την χρονιά δεν θα μπορούσα να πω ποιός θα είναι ο πρωταθλητής. Δεν υπάρχει ομάδα που να είναι αισθητά πιο δυνατή από την άλλη από αυτές που είναι στο πιο υψηλό επίπεδο.

Παίξαμε με τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ από τους μεγάλους έως τώρα. Ο ΠΑΟΚ είναι σίγουρα καλύτερος από τον Παναθηναϊκό αλλά εμένα αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει πολλούς καλούς παίκτες και έτσι δεν καταλαβαίνω γιατί δεν είναι καλύτερη η εικόνα και η θέση του. Ξέρω ότι υπάρχουν οικονομικά προβλήματα αλλά το αισθάνομαι και το βλέπω ότι είναι μία πολύ καλή ομάδα. Μετά από αυτές τις δύο ομάδες θα έχουμε να παίξουμε με Ολυμπιακό και την ΑΕΚ. Όταν θα έχω παίξει και με τις τέσσερις ομάδες θα μπορώ να απαντήσω πιο ξεκάθαρα. Αλλά πιστεύω ότι το πρωτάθλημα είναι κυρίως για 3 ομάδες. Ο τίτλος παίζεται ανάμεσα σε τρεις. Είναι ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Δεν νομίζω ότι ο Ατρόμητος θα μείνει τόσο ψηλά και στην συνέχεια.

Όχι δεν το πιστεύω ότι υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί. Όλες που... μάχονται για τον τίτλο είναι σχεδόν στο ίδιο επίπεδο. Είναι η ομάδα που θα είναι η πιο συνεπής που θα τα καταφέρει θεωρώ. Βασικά για να κερδίσουν το πρωτάθλημα θα πρέπει να είναι σαν την Μαρσέιγ. Δεν κερδίζεις το πρωτάθλημα με το να νικάς στα μεγάλα ματς. Δεν το παίρνεις με νίκες στα ντέρμπι. Παίρνεις το πρωτάθλημα όταν κερδίζεις όλα τα ματς ενάντια στις μικρές ομάδες. Εάν πάρεις όλους τους βαθμούς από χαμηλά μετά θα γίνεις πρωταθλητής. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Είναι ανοιχτό για όλους. Είναι ανοιχτό για τις μεγάλες ομάδες και τον τίτλο. Είναι ανοιχτό και για τις μικρές. Για τις ομάδες σαν εμάς είναι ανοιχτό. Μπορούμε να κερδίσουμε παντού. Μπορούμε όμως να χάσουμε και παντού.

Ο Ανιγκό από την στιγμή που έχει αποβληθεί από τον πάγκο σε ματς του Λεβαδειακού εύλογα θα είχε τα παράπονά του για την διαιτησία. Ο ίδιος στέκεται και στο ότι οι πιο μεγάλες ομάδες μπορεί να έχουν ένα αβαντάζ.

Η οργάνωση είναι σωστή. Ναι είναι σωστή.

Με τους διαιτητές στην Ελλάδα ε; Έχω αποβληθεί από τον πάγκο (σ.σ. γελάει). Ναι είναι δύσκολα. Δύσκολα γιατί πιστεύω ότι οι μεγάλες ομάδες έχουν αβαντάζ σε σχέση με τις μικρές ομάδες. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο να κερδίσεις ματς απέναντι στις μεγάλες ομάδες αλλά αυτό είναι ίδιο σε όλες τις χώρες. Όμως η διαιτησία εδώ είναι δύσκολη.

Ο Ζοσέ Ανιγκό από την κουβέντα μας δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν είναι ένας αχάριστος άνθρωπος. Ευγνωμονεί πάντα το ποδόσφαιρο διότι όπως λέει και... λυγίζει το ποδόσφαιρο ήταν εκείνο που τον κράτησε στην ζωή...

Η πιο ωραία περιπέτεια ήταν το ευρωπαϊκό Κύπελλο και ο τελικός που είχαμε πάει. Έζησα μία ωραία περιπέτεια και με την Ακαδημία. Με τους Νέους όταν ήμασταν πρωταθλητές. Ήταν πριν τον τελικό αυτό. Ήταν μία πολύ ωραία περιπέτεια. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν ίσως η τελευταία χρονιά στην Μασσαλία γιατί ήταν περίπλοκο για μένα. Ήταν περίπλοκη και δύσκολη η σχέση μου με τον κόσμο. Ήταν περίπλοκο και δύσκολο γιατί ο γιος μου μόλις είχε πεθάνει. Ήταν περίπλοκο για πολλούς λόγους. Ήταν η στιγμή για μένα να φύγω. Έφυγα το 2014 και έμεινα 2,5 χρόνια δίχως να δουλέψω. Είχα αρκετές ομάδες στο Μαρόκο. Πολλές για την Αίγυπτο και πολλές για το Κατάρ αλλά δεν ήθελα να φύγω και να πάω να δουλέψω. Έμεινα σπίτι μου.

Μόνο χαρά είναι το ποδόσφαιρο για μένα. Το ποδόσφαιρο είναι αυτό που μου επέτρεψε να ζήσω. Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι; Το ποδόσφαιρο με κράτησε στην ζωή. Το καταλαβαίνεις; Είναι όλη μου η ζωή. Πρώτα όταν ήμουν νέος έκανα αυτό το επάγγελμα για να κερδίσω πολλά χρήματα. Δεν είναι πια έτσι. Σήμερα είναι για την ευχαρίστηση. Για να είμαι ευτυχισμένος. Για να είμαι ζωντανός σαν άνθρωπος. Να νιώθω ζωντανός και ευτυχισμένος. Όλο αυτό είναι για το πάθος. Μου αρέσει να έρχομαι στο γήπεδο με τους παίκτες μου. Να μιλάω για τακτικές. Να συζητώ για ποδόσφαιρο. Μου αρέσει να βλέπω τους παίκτες μου χαρούμενους όταν έχουμε προπόνηση. Αυτή είναι η χαρά μου κάθε μέρα. Έτσι είναι. Είναι το μόνο πράγμα που με ενδιαφέρει σήμερα.

Ο Ανιγκό... γουστάρει με χίλια και τους Έλληνες και την ζωή στην Ελλάδα και αυτό φαίνεται από τα λεγόμενά του. Ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται ότι έχουμε κρίση στην Ελλάδα ενώ από τις πιο ωραίες προσωπικές του στιγμές είναι οι βόλτες με τα έξι σκυλιά του.

Βασικά αυτό που είναι απίστευτο είναι όταν είμαστε στην Ευρώπη, στην Γαλλία, την Ιταλία ή αλλού και ο κόσμος μιλάει για την Ελλάδα μιλάνε για μία χώρα σε κρίση. Οπότε εμείς ερχόμαστε εδώ και δεν βλέπουμε κρίση. Εγώ δεν το βλέπω αυτό και δεν το είδα αυτό εδώ.

Βλέπουμε ευτυχείς ανθρώπους. Βλέπουμε ανθρώπους που ζουν καλά. Εγώ βλέπω τους ανθρώπους στα εστιατόρια. Είναι χαρούμενοι και η νοοτροπία είναι καλή. Είναι των ανθρώπων που είναι με την οικογένειά τους. Με δεμένες οικογένειες. Αυτό εμένα μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει που υπάρχουν οι παραδόσεις. Η Ελλάδα είναι χώρα που κρατάει τις παραδόσεις. Αυτό μου αρέσει. Γι' αυτό μου πάει πολύ η Ελλάδα. Μου ταιριάζει γιατί με εκφράζει. Οπότε είμαι ευτυχισμένος εδώ. Γι' αυτό...

Εμένα μου αρέσει πολύ. Όχι δεν είναι δύσκολο. Είναι μικρή πόλη σε λίγα λεπτά είσαι στον Άγιο Ισίδωρο ή την Αράχωβα. Οπότε τι να μου λείπει; Όχι είναι πολύ καλά. Βέβαια για τους νέους ίσως είναι πιο δύσκολο και πιο σκληρό αλλά για μένα όχι. Μόλις τελειώσω τις υποχρεώσεις μου με την ομάδα είμαι με την οικογένειά μου. Τα παιδιά και τους σκύλους μου. Έχω 6 σκύλους οπότε μπορούμε να περπατήσουμε έξω από την πόλη και αυτό κάνουμε. Να πάμε βόλτα. Έχω την ζωή κανονικά. Για μένα είναι πολύ καλά.

Κλείνοντας την κουβέντα μας που διήρκησε λίγο παραπάνω από 30 λεπτά δεν θα μπορούσαμε να μην βάλουμε και διλήμματα στον κόουτς Ανιγκό. Πλατινί ή Ζιντάν (σ.σ. Ζιζού); Μέσι ή Ρονάλντο;

Τον Ζιζού. Για 2 λόγους. Ο Ζιζού είναι Μαρσεγιέζος όπως εγώ. Γεννηθήκαμε στο ίδιο μέρος και 2ον για μένα νομίζω ότι ήταν πολύ πιο καλός ποδοσφαιριστής από τον Πλατινί. Ήταν 2 μεγάλοι παίκτες. Ήταν 2 αστέρια. Αλλά ο Ζιντάν λίγο παραπάνω.

Προτιμώ τον Μέσι. Γιατί είναι πιο... καλλιτέχνης με την μπάλα και είναι ικανός να κάνει πολλά πράγματα. Ο Ρονάλντο είναι ένας πολύ μεγάλος παίκτης αλλά ο Μέσι είναι το κάτι παραπάνω που δεν το βρίσκεις οπουδήποτε. Ο Μέσι είναι σαν τον Μαραντόνα. Είναι ένα... τζίνι! Είναι αλλιώς...