Άρης: Το πρώτο δίμηνο του Μανόλο Χιμένεθ ήταν γεμάτο τακτικές προσαρμογές

Στη Stoiximan Superleague, ο απολογισμός του Άρη επί ημερών Χιμένεθ περιλαμβάνει δύο νίκες, ισάριθμες ήττες και τρεις ισοπαλίες. Στην κρίση αυτού, η αλήθεια είναι ότι πρέπει να συνυπολογιστούν οι συνθήκες εργασίας, δηλαδή, οι κάμποσοι τραυματισμοί που προέκυψαν παράλληλα των απουσιών οποίες ουδέποτε επέτρεψαν το λεγόμενο… full roster. Αυτές αφορούσαν κυρίως την επιθετική γραμμή αλλά και τα αμυντικά άκρα. Οι απουσίες οδήγησαν σε τακτικές αλχημείες αλλά και στη διαφοροποίηση του ρόλου παικτών προς την κατεύθυνση κάλυψη των προβλημάτων. Σε άλλες περιπτώσεις, ο Μανόλο Χιμένεθ προχώρησε σε πειραματισμούς με την προσδοκία βελτίωσης της αμυντικής και επιθετικής συμπεριφοράς των παικτών του.

Ξεκινώντας από τα πρόσωπα, η τοποθέτηση του Κώστα Γαλανόπουλου μπροστά από τους Μόντσου, Ράτσιτς αποτέλεσε πηγή έμπνευσης του Ισπανού τεχνικού, είναι αλήθεια όμως ότι το ίδιο ήθελε να πράξει και ο Μαρίνος Ουζουνίδης αλλά στο δικό του διάστημα ο Έλληνας μέσος δεν ήταν σε θέση να ξεκινήσει αγώνες. Η συνύπαρξη των Γαλανόπουλου-Μόντσου και Ράτσιτς επιλέχθηκε για τρεις λόγους. Προς όφελος της εξασφάλισης ισορροπίας στον άξονα παράλληλα της αποδοτικότερης αντιμετώπισης του επιθετικού transition του αντιπάλου, κυρίως όμως για την προσθήκη τρεξιμάτων στην πρώτη γραμμή πίεσης καθώς ο Λορέν Μορόν δεν είναι fan αυτής της τακτικής.

Επί Ουζουνίδη, ο Φρέντρικ Γένσεν χρησιμοποιούταν ως επιτελικός μέσος στον ρόλο που σήμερα έχει ο Κώστας Γαλανόπουλος. Λόγω και των απουσιών, ο Μανόλο Χιμένεθ προχώρησε σε ριζοσπαστική τακτική αλλαγή καθώς ο Φινλανδός έπαιξε ως δεξιός χαφ αλλά και ως full back στη δεξιά πλευρά. Για την ακρίβεια, η τελευταία έμπνευση αποτέλεσε κομμάτι του τακτικού σχεδίου που εφαρμόστηκε στη Λιβαδειά και αποτέλεσε μία από τις βαθιές τομές του Ισπανού στη χρησιμοποίηση της διάταξης 3-5-2 με την παράλληλη συνύπαρξη των Μορόν-Αλφαρέλα στην κορυφή της επίθεσης. Στην πρώτη απόπειρα, τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που προφανώς περίμενε ο 61χρονος τεχνικός.

Πηγαίνοντας στον Ολίμπιου Μορουτσάν, η τοποθέτησή του στη δεξιά πλευρά της επίθεσης είχε υποχρεωτικό χαρακτήρα στον αγώνα με τον Παναιτωλικό στο «Κλ. Βικελίδης», επί Μαρίνου Ουζουνίδη, και λόγω του τραυματισμού του Κάρλες Πέρεθ. Αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία του Άρη, ο Μανόλο Χιμένεθ ουσιαστικά «εδραίωσε» τον Ρουμάνο επιτελικό μέσο σ’ αυτή τη θέση έως τον τελευταίο αγώνα με τον Ολυμπιακό στον οποίον ο Μορουτσάν μπήκε στο γήπεδο στο 65ο λεπτό κι έπαιξε στη φυσική θέση του.

Σε αντίθεση με τα παραπάνω, χρησιμοποίηση του Άλβαρο Τεχέρο στην αριστερή πλευρά είτε σε διάταξη με αμυντική τετράδα είτε με τριάδα στοιχειοθέτησε αναγκαστική επιλογή λόγω των απουσιών και των δύο (σ. σ. Μεντίλ/Φρίντεκ) αριστερών full back.

Εν τέλει, καθώς ο Χιμένεθ βρίσκεται στην ευχάριστη θέση καταγραφής των επιστροφών βασικών παικτών, αυτομάτως αποκτά τη δυνατότητα ουσιαστικής διαχείρισης του ρόστερ. Τούτο αφορά κυρίως την επιθετική γραμμή υπό την έννοια ότι ο ίδιος ο Ισπανός προπονητής έχει πει κατ’ επανάληψη ότι οι πολλές απουσίες στην επιθετική γραμμή αφαίρεσαν κάθε δυνατότητα εναλλαγών ή και εισαγωγής τακτικών προσαρμογών. Με την επιστροφή των Κάρλες Πέρεθ, Ντούντου αυξήθηκαν οι επιλογές, το ίδιο θα γίνει όταν επιστρέψει και ο Τάσος Δώνης.