Ογδόντα πέντε μέρες πίσω, στις 30 Οκτωβρίου, ο ΠΑΟΚ βρισκόταν στην Αθήνα για να δώσει ένα ντέρμπι απέναντι στην ΑΕΚ, στην Νέα Φιλαδέλφεια. Η αρχική ενδεκάδα του είχε μόνο δύο διαφορές συγκριτικά με τα πρόσωπα που επέλεξε το βράδυ της Κυριακής στην Λεωφόρο για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Έπαιζαν, τότε, ο Κούρτιτς και ο Ντάντας, έπαιξαν στην Λεωφόρο ο Ντάγκλας Αουγκούστο και ο Σβαμπ.

Στην Νέα Φιλαδέλφεια ο ΠΑΟΚ κράτησε περισσότερο την μπάλα συγκριτικά με την κατοχή που έκανε στην Λεωφόρο (427 πάσες απέναντι στην ΑΕΚ - 368 πάσες απέναντι στον Παναθηναϊκό). Μόνο που τούτη τη φορά το ποδόσφαιρο που έπαιξε ήταν αρκετό για να του φέρει 12 τελικές προσπάθειες, ενώ στο ντέρμπι του Οκτωβρίου είχε κάνει 4 τελικές προσπάθειες.

Τις βάσεις για αυτό που έκανε στην Λεωφόρο, ο ΠΑΟΚ τις έβαλε σε παιχνίδια σαν εκείνο της Νέας Φιλαδέλφειας. Οι πρώτοι μήνες της σεζόν ήταν ένα μέρος της διαδικασίας που ακολουθεί ο ΠΑΟΚ για να χτίσει μια νέα ομάδα. Ένα μέρος της διαδικασίας το οποίο δεν μπορούσε να κάνει πολλά προκειμένου να το αποφύγει ή τουλάχιστον να το μικρύνει. Και αυτό που ζει στην διάρκεια των τελευταίων ημερών μοιάζει να είναι ένα σημείο καμπής σε αυτή τη διαδικασία που ακολουθεί: η ομάδα του “μεγαλώνει” - δηλαδή ωριμάζει μέσα από τις παραστάσεις που αποκτά και γι’ αυτό δείχνει να μαθαίνει να διαχειρίζεται πιο αποτελεσματικά τις καταστάσεις που της παρουσιάζονται.

Τότε, στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο ΠΑΟΚ είχε προβληματιστεί πολύ κατά το πρώτο στάδιο του χτισίματος των επιθέσεων, όταν προσπαθούσε να μεταφέρει μέσα από πολλές πάσες την μπάλα στο αντίπαλο μισό. Είχε προβληματιστεί επειδή η ΑΕΚ έχει επενδύσει πολλά στο ασφυκτικό πρέσινγκ ψηλά στο τερέν και επειδή εκείνος, ο ΠΑΟΚ δεν είχε μεγάλη εμπειρία σε αυτή την κατάσταση παιχνιδιού. Τότε ο ΠΑΟΚ το πλήρωσε, με το πρώτο γκολ που πέτυχε η ΑΕΚ, αλλά ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν άλλαξε τρόπο παιχνιδιού, διότι δεν ήθελε να αλλάξει τις αρχές του παιχνιδιού, τις αρχές του μοντέλου παιχνιδιού που θέλει να έχει ο ΠΑΟΚ. Το υπέμεινε, επέμεινε, έφαγε πολύ ξύλο με την κριτική, αλλά το διαχειρίστηκε - όπως η ιστορία δείχνει - πολύ αποτελεσματικά επειδή καθόλη την διάρκεια αυτής της διαδικασίας ένιωθε την εμπιστοσύνη της διοίκησης. Και έτσι έφτασε σε αυτό που έζησε το βράδυ της Κυριακής στην Λεωφόρο, όπου ο ΠΑΟΚ απορρόφησε με άνεση την πίεση του Παναθηναϊκού και έκανε πολύ ασφαλές passing game υπό πίεση.

Στη Νέα Φιλαδέλφεια ο ΠΑΟΚ είχε χάσει 27 φορές την μπάλα χαμηλά στο τερέν - δηλαδή κοντά στην εστία του. Στη Λεωφόρο την έχασε 17. Στη Νέα Φιλαδέλφεια είχε επανακτήσει την μπάλα 14 φορές κοντά στην περιοχή της ΑΕΚ. Στη Λεωφόρο επανέκτησε την μπάλα 23 φορές κοντά στην περιοχή του Παναθηναϊκού, παρόλο που χαμήλωσε νωρίς την ένταση και την πίεση επειδή είχε φτάσει στο 0-3.

Όταν αναλύεις την εξέλιξη της αγωνιστικής συμπεριφοράς του ΠΑΟΚ μέσα από την σύγκριση των στοιχείων απόδοσης από παιχνίδι σε παιχνίδι επιβεβαιώνεις αυτό που καταλαβαίνεις: μια ομάδα δεν φτιάχνεται με λόγια, ούτε ωριμάζει από την μια μέρα στην άλλη, διότι το πραγματικό ποδόσφαιρο δεν έχει την “χάρη” του ψηφιακού, δεν γίνονται όλα με ένα “κλικ”.

Ο ΠΑΟΚ επικράτησε, άνετα στο β’ ημίχρονο, επί του Παναθηναϊκού επειδή εξαργύρωσε την δεξιότητα που έχει αναπτύξει στην διαχείριση των καταστάσεων παιχνιδιού και την διαχείριση των συναισθημάτων του. Άντεξε την πίεση των πρώτων λεπτών και ισορρόπησε. Μπήκε ενεργοποιημένος στο β’ ημίχρονο και έπιασε στον ύπνο τον Παναθηναϊκό για να φτάσει στο 2-0. Το “ξέχασε” ότι προηγείται και συνέχισε να επιτίθεται με την ίδια ένταση και την ίδια συγκέντρωση, 3-0. Κι ύστερα, όταν ο προπονητής ζήτησε να χαμηλώσει η ομάδα του στο τερέν και να διαχειριστεί το παιχνίδι με ασφαλές passing game η ακρίβεια του ΠΑΟΚ στις μεταβιβάσεις (από το 76’ έως το ’90) έφτασε στο 93,5% σε 123 πάσες.

Η ωριμότητα με την οποία διαχειρίστηκε ο ΠΑΟΚ τις καταστάσεις στο β’ ημίχρονο των δύο τελευταίων αγώνων του απέναντι στον Παναθηναϊκό σε κύπελλο και πρωτάθλημα είναι γνώρισμα ομάδα μεγαλύτερης ηλικίας από αυτή που έχει μια ομάδα 6μήνου. Πιθανόν αυτή η διαπίστωση να αποτελεί και την κυριότερη πηγή αισιοδοξίας του Λουτσέσκου αλλά και όσων υποστηρίζουν το έργο του στον ΠΑΟΚ.

ΥΓ. Τα σημάδια φαίνονταν από πριν - και γι’ αυτό ο ΠΑΟΚ μετέδιδε, από μέσα προς τα έξω, μια σιγουριά για την καλή εξέλιξη της διαδικασίας. Σε όλους εμάς, που παρακολουθούμε επαγγελματικά την διαδικασία της εξέλιξης των ποδοσφαιρικών ομάδων, αναλογούσε η ευθύνη να μελετάμε, να καταλαβαίνουμε και να μεταδίδουμε. Όχι να “θάβουμε” μια ομάδα στην ήττα, ή να την “ανεβάζουμε στον θεό” μετά από μια νίκη - δεν είναι το νόημα της αθλητικής δημοσιογραφίας αυτό.