Η φωνή δεν θα σιγήσει ποτέ! Η δημοσιογραφία όμως;

Πρέπει να ήταν το 2001 όταν είχαμε ταξιδέψει μαζί με τον Γιάννη Διακογιάννη για να εγκαινιάσουμε το ραδιόφωνο του ΣΠΟΡ FM στην Θεσσαλονίκη. Μετά τα τελετουργικά το βράδυ καταλήξαμε στο ρεστοράν ενός πολύ φίλου και κουμπάρου μου για να δειπνήσουμε αλλά και για να πιούμε τα κρασιά μας. Μετά το φαγητό και αφού η συζήτηση είχε περιπλανηθεί σε διάφορους διηγηματικούς λαβυρίνθους φτάσαμε στο Μουντιάλ της Ισπανίας όπου ο Γιάννης Διακογιάννης ήθελε να μάθει από εμένα που την περίοδο εκείνη είχα ζήσει στην Ιταλία τις αντιδράσεις του κόσμου. Την μετάβαση από την απόλυτη κατακραυγή στην αρχή στην καθολική αποθέωση στο τέλος.

Του διηγήθηκα την σταύρωση του Εντζο Μπέαρζοτ στα ποδοσφαιρικά στέκια όπου παρακολουθούσα τους αγώνες στην πρώτη φάση της διοργάνωσης όταν η Σκουάντρα Ατζούρα σε ένα όμιλο με Πολωνία , Καμερούν και Περού δεν πέτυχε να σταυρώσει νίκη και με τρεις ισοπαλίες μόλις που πρόλαβε να περάσει στην επόμενη πίστα. Του διηγήθηκα τις αδιανόητες για μένα εκείνη την εποχή επιθέσεις των δημοσιογράφων από τις εφημερίδες , τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις στο πρόσωπο ενός Ομοσπονδιακού προπονητή , για την απέχθεια που είχε προκαλέσει ιδιαίτερα στους ποδοσφαιρόφιλους της Αιώνιας Πόλης με την απόφαση του να πάρει στην αποστολή τον άκαπνο για μεγάλη χρονική περίοδο λόγω τιμωρίας Πάολο Ρόσι αφήνοντας στα πάτρια εδάφη τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος τον σέντερ φορ της Ρόμα Ρομπέρτο Προύτσο!

Κάθε φορά που η τηλεόραση έδειχνε σε κοντινό πλάνο τον Μπέαρτζοτ όλοι τους πεταγόταν από τις καρέκλες τους τον έβριζαν και τον γιουχάιζαν. “Ποιοι τώρα οι Ιταλοί με τέτοια παιδεία. Οι Ιταλοί που γνωρίζουν από ποδόσφαιρο , δεν είναι σαν κι εμάς , έτσι; “ μου είπε γελώντας Που γνωρίζουν από ποδόσφαιρο. Όχι ξέρουν. Ο Γιάννης Διακογιάννης ήταν ο μόνος που ξεχώρισε την χρήση των ρημάτων. Για αυτό και μιλούσε εξαιρετικά ελληνικά είτε παρουσία φίλων και γνωστών είτε πίσω από ένα μικρόφωνο.

“Όλοι ξέρουν από ποδόσφαιρο ή πιο σωστά όλοι ξέρουν από μπάλα, αλλά από ποδόσφαιρο γνωρίζουν λίγοι”. Μου το δήλωσε και από τότε το εμπέδωσα. Του άρεσε να ακούει γιατί ήταν μια πολύ καλή αφορμή για νέες διηγήσεις από μεριάς του.

Με αφορμή τα λεγόμενα μου τον άκουσα για πρώτη φορά να πλέκει το εγκώμιο του κόουτς Μπέαρζοτ.. Του είχε τεράστια εκτίμηση και θεωρούσε την Ιταλία εκείνη , την Ιταλία του Έντζο όπως του άρεσε να την αποκαλεί μια από τις σπουδαιότερες Εθνικές όλων των εποχών και σίγουρα την πιο έξυπνη στο παιχνίδι της.

Ο Μπέαρζοτ ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του θυμάμαι ότι μου είχε πει. “Από τους λίγους που είχε τεράστια εμπιστοσύνη στο μυαλό του. Μόνο όσοι έχουν εμπιστοσύνη στο μυαλό τους πάνε μπροστά!” Και αυτό το κράτησα!!!

Τόλμησε αυτό που κανένας δεν θα τολμούσε να σκεφτεί και πολύ περισσότερο να εφαρμόσει. Έδωσε στον Σιρέα τον ρόλο του λίμπερο ο μόνος ποδοσφαιριστής που είχε το μυαλό να τον ερμηνεύσει σωστά, κρατώντας στην σύνθεση τόσο τον Κολοβάτι όσο και τον Οριάλι Κατάλαβες; Την συγκεκριμένη ανάλυση την αποκρυπτογράφηση εκείνης της στρατηγικής την είχα ακούσει τα χρόνια εκείνα μόνο στην Ιταλία. Αναλύσεις επί αναλύσεων! Μια εφαρμογή που συζητιέται ακόμα και στις μέρες μας στα ιταλικά ποδοσφαιρικά στέκια. Στην Ελλάδα το άκουσα μόνο από τον δάσκαλο!

Εύκολα από το Μουντιάλ του 82 στην Ισπανία ταξιδέψαμε νοερά σε αυτό του 90 , και τότε έσκυψε στο μέρος μου για να μου εκμυστηρευθεί ότι ένα από τα παιχνίδια, αν θυμάμαι καλά, της ημιτελικής φάσης ζήτησε να μην το μεταδώσει! “Και ξέρεις γιατί; Εκείνη την ημέρα είχε αγόρι μου την μεγάλη συνάντηση των ιερών τεράτων της όπερας . Παβαρότι-Ντομίνκο- Καρέρας. Έχω δει τόσα Μουντιάλ, τόσους αγώνες στην ζωή μου! Αυτούς πότε θα τους τύχαινα ξανά μαζί; Αξέχαστη βραδιά Μιχάλη μου!”

Και η συζήτηση πήγε στην όπερα. Ήξερα αρκετά και εκείνο το βράδυ έμαθα περισσότερα.

Διάβαζε ασταμάτητα! Αυτή ήταν η προτροπή του. Λογοτεχνία, μυθιστορήματα, ποίηση. Στο θέατρο να πηγαίνεις! Το θέατρο είναι μαγεία! Στον κινηματογράφο , στις όπερες. Μόνο με αυτό τον πλούτο θα είσαι σε θέση να εκφράσεις και να αποδώσεις σωστά αυτά που έχεις στο μυαλό σου. Έτσι εξηγούνται ο αξεπέραστος εκφραστικός πλούτος στις περιγραφές του και η γλαφυρότητα των κειμένων του. Σιχαινόταν την έπαρση, τους παντογνώστες , την ημιμάθεια. Σε τσέκαρε όταν μιλούσες από τις εκφράσεις και την χρήση του συντακτικού! Είναι αμόρφωτο το παιδί Μιχάλη μου, μην ασχολείσαι. Λέει ότι είναι αθλητικογράφος. Υπάρχει αθλητικογράφος; Αθλητικός συντάκτης υπάρχει. Αμόρφωτος παιδί μου, μην ασχολείσαι σε παρακαλώ!

Με τον Γιάννη Διακογιάννη τελειώνει η δημοσιογραφία τουλάχιστον όπως μας την δίδαξε αυτός! Η δημοσιογραφία με πνεύμα , με αλήθεια, με θάρρος με κουλτούρα. Από εδώ και πέρα , τουλάχιστον στον αθλητικό χώρο, εισπράξτε δημοσιογραφία στην γενόσημη έκδοση της.

Όσο για τους υποκριτές και τους Φαρισαίους, τα κροκοδείλια δάκρια για τον χαμό του δασκάλου ,δεν τους σώζουν από τις επιλογές τους.

Ποιος θα ανεχόταν έναν ασυμβίβαστο Διακογιάννη στις μέρες μας; Με τον τρόπο που έχουν πλέον εκπαιδευτεί δεν θα τον ανεχόταν ούτε οι ακροατές του , ούτε οι αναγνώστες του. Θα έψαχναν να βρουν ποιος κρύβεται πίσω από αυτόν. Έτσι κι αλλιώς με την αλήθεια έχουμε ξεμπερδέψει οριστικά όλοι μας.

Ποιος θα ανεχόταν στην δούλεψη του ένα δημοσιογράφο, όσο καταρτισμένος κι αν είναι, που η ακεραιότητα του θα τον οδηγούσε να κλείσει το τηλέφωνο κατάμουτρα με συνοπτικές διαδικασίες σε κορυφαίο παράγοντα ποδοσφαίρου και σε έναν από τους κορυφαίους οικονομικούς παράγοντες της χώρας; ΚΑΝΕΙΣ!

-Γιάννη για το πέναλτι που δεν δόθηκε έγραψες;

-Πιο πέναλτι πρόεδρε;

-Για το πέναλτι που δεν μας σφύριξαν…

-Από όσο γνωρίζω πρόεδρε στο γήπεδο δεν ήσουν. Άρα στα είπανε. Πέναλτι δεν έγινε και η ομάδα απέδωσε κάτω του μετρίου. Θέλεις κάτι άλλο γιατί έχω πολύ δουλειά…

Κάποτε υπήρχε Γιάννης Διακογιάννης. Σίγουρα και κάποιοι άλλοι. Κάποτε υπήρχε δημοσιογραφία. Τώρα στην εποχή των payroll και των ελεύθερων σκοπευτών του πληκτρολογίου κανένας δεν έχει ανάγκη έναν Διακογιάννη, ούτε την δημοσιογραφία την ίδια απ΄π την στιγμή που μπορεί να τα κατασκευάσει!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια μεγάλη συγνώμη δάσκαλε γιατί δεν καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε σε όσα μας δίδαξες.