Πρώτο μάθημα για τους νέους του ΠΑΟΚ: Τι κάνουμε στους τελικούς…

Πρώτο μάθημα για τους νέους του ΠΑΟΚ: Τι κάνουμε στους τελικούς…

Πρώτο μάθημα για τους νέους του ΠΑΟΚ: Τι κάνουμε στους τελικούς…

bet365

Ο Δημήτρης Τσορμπατζόγλου γράφει για όσα βασικά πρέπει να γίνουν στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ με την πνευματική προετοιμασία όλου του ρόστερ ενόψει του τελικού που περιμένει τον Δικέφαλο το βράδυ της Πέμπτης.

Γράφω-σβήνω, ξαναγράφω-ξανασβήνω… Τέλος πάντων δεν έχει τόσο μεγάλη αξία τι έγινε, αλλά τι θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα μέχρι την ημέρα του πρώτου μεγάλου τελικού της φετινής χρονιάς του ΠΑΟΚ. Στο κάτω-κάτω για όσα έγιναν και τις αναμενόμενες δυσκολίες της ανανέωσης του ρόστερ, γράφω από τον Μάιο.

Ακολούθησαν και πολλά άλλα σχετικά κείμενα, ενώ για τις εκκρεμότητες της ομάδας που δημιουργούν θέματα στα πρώτα ματς, έγραφα μέχρι και πριν λίγες ημέρες.

Την Αλφαβήτα έγραφα γιατί ήταν η αλήθεια. Η πραγματικότητα.

Όταν όμως αρχές καλοκαιριού γράφεις τέτοια πράγματα, χαλάς τον ψυχισμό του οπαδού που θέλει να διαβάσει πόσο… παικταράς είναι ο Ντάντας και πόσα πολλά γκολ θα βάλει ο Κουαλιάτα. Όταν πριν από τα πρώτα επίσημα ματς του καλοκαιριού που πάντα είναι ξεχωριστά και ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με τη συνέχεια και την εικόνα που μπορεί να δείξει στην πορεία η κάθε ομάδα, γράφεις ότι είναι πολύ επικίνδυνο να κάνεις πολλές αλλαγές σε σχέση με το τέλος της περασμένης σεζόν, όταν γράφεις ότι η Βουλγαρική Λέφσκι δεν αποτελεί χαμηλό εμπόδιο, έχει δυναμική, καλή οργάνωση και θα είναι δύσκολος αντίπαλος, τότε είσαι… «ηττοπαθής» και άλλα τέτοια ωραία… ελληνικά.

 

Η πιο μεγάλη πλάκα βέβαια είναι ότι μετά τη γκέλα και το πρόβλημα, σου γράφουν οι ίδιοι: «δεν τα λέγατε! Μας πουλούσατε παραμύθια».

Κάπως έτσι δεν ασχολείσαι με όλα αυτά και κυρίως δεν γράφεις για να… ικανοποιείς το κοινό, δεν γράφεις για να λαϊκίζεις με όσα κατά περιόδους θέλουν να διαβάσουν. Εκεί ξεφτιλίζεσαι μια και οι κωλοτούμπες είναι ασταμάτητες.

Σε κάθε περίπτωση το βασικό στοιχείο που πρέπει να έχει ο καθένας αναλύοντας τέτοιες καταστάσεις είναι ο ρεαλισμός και η απόλυτη συνείδηση της πραγματικότητας. Με όλα όσα έγιναν λοιπόν το περασμένο διάστημα, η ζημιά ήταν πιθανή. Ζημιά που φυσικά υλοποιήθηκε και βάσει του νόμου του Μέρφι, αφού μετά τα όσα προηγήθηκαν και την Πέμπτη πήγαν όλα στραβά. Λίγο πριν τη σέντρα με τον Βιεϊρίνια, αλλά και στα 42’’ με το λάθος και το 1-0.

Τώρα τι γίνεται…

«Δεν θέλω να βλέπω σκυμμένα κεφάλια…» είπαν χθες Λουτσέσκου και Μπότο στα αποδυτήρια, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν το πρώτο και μεγάλο θέμα της νέας ομάδας που εμφανίστηκε με το που έγινε το 2-0 στη Σόφια. Εκεί που η ομάδα φοβήθηκε τα χειρότερα, δεν πίστευε ότι μπορεί να αντιδράσει και φυσικά… δεν έκανε τίποτα ιδιαίτερο μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Αυτή η έλλειψη αντίδρασης ήταν το χειρότερο σύμπτωμα της Σόφιας, για μια ομάδα που ΚΑΜΙΑ σχέση δεν είχε και σε αυτό το επίπεδο με… σύνολο Λουτσέσκου. Στο κάτω-κάτω αν ο Ρουμάνος έχει καθίσει στον πάγκο του ΠΑΟΚ 150 φορές και αν έχασε 25-30 ματς, οι ήττες με δυο γκολ διαφορά και πάνω, είναι απειροελάχιστες. Γιατί οι ομάδες Λουτσέσκου δεν δέχονται έτσι εύκολα την ήττα. Τώρα όμως ο ΠΑΟΚ που χτίζεται, δεν είναι, αλλά θέλει να γίνει (και θα γίνει) ομάδα Λουτσέσκου. Όλα αυτά, αργότερα στην πορεία της χρονιάς.

Αυτό το μάθημα της… άρνησης στην ήττα, αυτό το ότι δεν τα παρατάμε ΠΟΤΕ, ότι πάντα πιστεύουμε στις ικανότητές μας και στην ποιότητά μας που θα φέρει στο τέλος το αποτέλεσμα, πρέπει να διδάσκεται για πολλές ώρες μέχρι την Πέμπτη στους νεαρούς του ΠΑΟΚ. Προλαβαίνουν δεν προλαβαίνουν να εμπεδώσουν τα μυστικά του τελικού, πρέπει να το προσπαθήσουν όσο δεν πάει.

Είναι πιο δύσκολο αυτό το πνευματικό μάθημα από όλα τα άλλα, τα τακτικά, που είπε χθες ο Λουτσέσκου. Στο κάτω-κάτω, για να παίξει ο ΠΑΟΚ το ποδόσφαιρό του και για να μην παρασυρθεί στα «θέλω» των αντιπάλων με τις μεγάλες μπάλες, πρέπει πρώτα από όλα να το πιστέψουν οι παίκτες του. Να αντιληφθούν πολύ απλά ότι και 0-1 να γίνει το ματς και να μην μπαίνει η μπάλα μέσα και να είναι 0-0 στο 80’, ο τι και αν συμβαίνει, η προσπάθειά τους θα πρέπει να τελειώσει στο 90’ ή στο 120’. Δεν γίνεται να σταματήσουν νωρίτερα.

Ας δουν τον περσινό τελικό Ριέκα-ΠΑΟΚ. Τότε που οι νικητές-πρωταθλητές μπήκαν και είχαν δυο δοκάρια στα πρώτα δέκα λεπτά, αλλά δεν πτοήθηκαν και όσα κι αν έχαναν, συνέχιζαν με τον ίδιο ζήλο! Έκαναν το παιχνίδι τους και πήραν την πρόκριση με το 0-2.

Ο ΠΑΟΚ έχει πολλούς ανθρώπους στις τάξεις του που έχουν μάθει καλά όλα αυτά τα ποδοσφαιρικά μαθήματα. Ας καθίσουν στα… θρανία με τους πιτσιρικάδες και ας ξεκινήσουν. Και ας αποφασίσει στο τέλος ο Λουτσέσκου ποιοι είναι πιο έτοιμοι για έναν τελικό που ξεκινάει με 0-2.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Δημήτρης Τσορμπατζόγλου
Δημήτρης Τσορμπατζόγλου

Πρέπει να ήταν με μία μπάλα στα χέρια (οποιουδήποτε μεγέθους και χρώματος) από τότε που περπάτησε…
Αγαπάει το ποδόσφαιρο, λατρεύει το μπάσκετ το οποίο έπαιξε (όχι με μεγάλη επιτυχία…) γι’ αρκετά χρόνια στον ιστορικό ΒΑΟ, βλέπει βόλεϊ, του αρέσει το χάντμπολ, μπορεί να βλέπει με τις ώρες στίβο, καταδύσεις, ιππασία, σκοποβολή, χόκει επί χόρτου, αλλά και στον πάγο! Παρακολουθεί και πάλη, και άρση βαρών, φυσικά και πινγκ πονγκ και τέννις και … και... και...
Στο γήπεδο πήγε πρώτη φορά το 1983 σε αγώνα ΠΑΟΚ-Απόλλων Αθηνών. Μεγάλη και ωραία εμπειρία. Από το δημοτικό κρατούσε σημειώσεις, στατιστικά, πρόγραμμα αγώνων, είχε αρχείο και έκανε διάφορες αναλύσεις- συγκρίσεις.
Όλα τα άλλα ήρθαν φυσιολογικά…
Από τα 17 του το 1994, ξεκίνησε να ασχολείται με την δημοσιογραφία στην Αθλητική Μακεδονίας Θράκης, όπου τα πρώτα βήματα έγιναν από τις χαμηλές κατηγορίες του μπάσκετ. Φοβερές οι χρονιές που έκανε το ρεπορτάζ και του αγαπημένου του ΒΑΟ, σε Α2 και Α1!
Ακολούθησαν πολλά άλλα Μέσα στην Θεσσαλονίκη και όχι μόνο, εμπειρίες σε εφημερίες, ραδιόφωνα, τηλεόραση, φυσικά και στο διαδικτυο. Τα τελευταία 15 χρόνια είναι πιο κοντά στο ρεπορτάζ του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ.