Με τη χειρότερη άμυνα της τετραετίας του Μαρτίνς ο φετινός Ολυμπιακός…

Όλοι έχουμε επικεντρωθεί, μιλώντας για τα αγωνιστικά προβλήματα του Ολυμπιακού, στις αδυναμίες που εμφάνισε στο επιθετικό κομμάτι. Μόνο που η ομάδα φέτος εμφάνισε μία…τέλεια ισορροπία στα «θέματα» της!

Για όποιον δεν το έχει παρατηρήσει, ο Ολυμπιακός φέτος έχει τη μακράν χειρότερη άμυνα σε αυτή την τετραετία του Μαρτίνς στον πάγκο του! χειρότερη κι από τη σεζόν την πρώτη, που δεν είχε πάρει το πρωτάθλημα! Και που έπαιζε με στόπερ, εκτός του Σισέ, τον Βούκοβιτς και τον Μεριά…Αριστερό μπακ με περισσότερες συμμετοχές τον Κούτρη και γκολκίπερ τις εφτά πρώτες αγωνιστικές τον Γιαννιώτη…Τότε λοιπόν οι «ερυθρόλευκοι» είχαν φάει 17 γκολ σε 30 αγωνιστικές, άρα το παθητικό τους ήταν κατά μέσο όρο 0,566 γκολ ανά ματς.

Φέτος, σε 34 μέχρι τώρα αγωνιστικές, αναμένοντας και τις δύο τελευταίες που είναι ντέρμπι με ΠΑΟΚ μέσα κι ΑΕΚ έξω άρα επίφοβες και για άλλα γκολ, ο Ολυμπιακός έχει δεχθεί 23 γκολ, άρα το παθητικό του είναι κατά μέσο όρο 0,676 γκολ ανά ματς…Για να κατανοήσουμε τη διαφορά: πέρυσι το παθητικό του ήταν 19 γκολ σε 36 αγωνιστικές, άρα 0,527 ανά ματς και πρόπερσι ήταν μόλις 16 γκολ σε 36 πάλι αγωνιστικές, άρα το παθητικό του ήταν μόνο 0,444 γκολ ανά ματς!

Μέσα σε μία διετία λοιπόν ο πρωταθλητής Ελλάδας μεγάλωσε το παθητικό του σημαντικά-από τα 16 γκολ πήγε στα 23, κι ακόμη δεν έχει τελειώσει η σεζόν. Κι όλα αυτά με τον Σισέ να κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, τον Παπασταθόπουλο κατά κοινή ομολογία να είναι από τους πιο σταθερούς «ερυθρόλευκους», τον Βατσλίκ το ίδιο και με τον Μανωλά να έχει έρθει ως σημαντική μεταγραφή το Δεκέμβρη (χωρίς είναι αλήθεια ακόμη να λάμψει, βγάζοντας και προβλήματα τραυματισμών). Να είναι άραγε τόσο μεγάλη η ευθύνη των ακραίων μπακ Λαλά και Ρέαμπτσιουκ και του κόφτη Εμβιλά; Να μην παίρνει η ομάδα αμυντικά τις βοήθειες που χρειάζεται κι από τους εξτρέμ και γενικά από τους υπόλοιπους παίκτες;

Η ουσία είναι μία: ο Ολυμπιακός έχει φέτος τη χειρότερη άμυνα της τετραετίας του Μαρτίνς σε επίπεδο ελληνικού πρωταθλήματος. Και θα πρέπει ο προπονητής του να αναλύσει το πώς και το γιατί και να βρει λύσεις. Ειδικά τον τελευταίο καιρό, που έχουμε μπει στα πλέι οφς και τα παιχνίδια είναι πιο δύσκολα, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν ξεχάσει τι θα πει «μηδέν πίσω»! Το κράτησαν μόλις μία φορά, στο 1-0 με τον Άρη στο Χαριλάου, με την ειρωνεία να είναι ότι αυτό ήταν το μοναδικό παιχνίδι στο οποίο ο Μαρτίνς έπαιξε με ρεζέρβες και με παιδιά του Ολυμπιακού Β!

Διότι κατά τα άλλα, έφαγε από δύο γκολ σε τρία ματς (στη νίκη 3-2 εντός έδρας επί του ΠΑΣ και στις ήττες 1-2 από τον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη και 1-2 από τον Άρη στο Χαριλάου, στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος) και έφαγε και από ένα γκολ σε έξι ματς (στις νίκες 2-1 επί του Άρη εντός έδρας, 2-1 επί του ΠΑΟΚ εκτός έδρας και 5-1 επί του Αστέρα εντός έδρας, στην ήττα 0-1 από τον ΠΑΟ και στη Λεωφόρο και στις ισοπαλίες 1-1 με την ΑΕΚ εντός έδρας και 1-1 με τον ΠΑΣ εκτός έδρας).

Από τις 10 τελευταίες αγωνιστικές, λοιπόν, ο Ολυμπιακός έφαγε γκολ στις εννιά-και δη συνολικά 12 γκολ! Την στιγμή κατά την οποία ο Παναθηναϊκός στο ίδιο διάστημα, των 10 τελευταίων αγωνιστικών, έχει φάει τρία!!! Η σύγκριση είναι τραγική. Και η διαπίστωση του προβλήματος για τον πρωταθλητή γίνεται ακόμη πιο έντονη, άμα τσεκάρουμε τον τρόπο που τα έφαγε:…

Τρία από εκτελέσεις κόρνερ! Με κεφαλιές του Σένκεφελντ (παρεμπιπτόντως, μου φάνηκε ότι στην εκτέλεση του Αϊτόρ η μπάλα είχε βγει άουτ…), του Σιμάνσκι και με σουτ του Περέα.

Ένα από απευθείας εκτέλεση φάουλ! Του Γκάμα στο Χαριλάου.

Τέσσερα με σουτ από κοντινές αποστάσεις με πλαγιοκοπήσεις! Του Αϊτόρ στη Λεωφόρο, του Μουργκ στην Τούμπα, του Περέα στο Καραϊσκάκη και του Καρμόνα (Αστέρα) στο Καραϊσκάκη.

Δύο γκολ με επίσης κοντινά σουτ από πάσες στην πλάτη της άμυνας. Του Καμαρά στο Χαριλάου και του Εντιαγέ στο Καραϊσκάκη (συν του Τσόλακ στο Καραϊσκάκη για το Κύπελλο).

Ένα γκολ με σουτ λίγο έξω από την περιοχή προϊόν προσωπικής ενέργειας. Του Παλάσιος στο Καραϊσκάκη.

Κι ένα γκολ με σουτ από κοντά, από σέντρα. Του Σνάιντερ στο Καραϊσκάκη!

Πραγματικά ο Ολυμπιακός έχει εξαντλήσει μέσα σε ένα διάστημα 2,5 μηνών περίπου τους τρόπους από τους οποίους μπορεί να δεχθεί γκολ! όλο το ρεπερτόριο! Μόνο ένα πέναλτι κι ένα αυτογκόλ λείπουν!

Όπως αποδεικνύεται, υπάρχει πρόβλημα μεγάλο και σε ομαδικό και σε ατομικό επίπεδο.

Ο Ρέαμπτσιουκ ήταν σαν να μην πήρε χαμπάρι τι έγινε στην πλάτη του στο γκολ με το οποίο ο Σνάιντερ είχε ισοφαρίσει για τον ΠΑΣ (2-2) στο Καραϊσκάκη. Την δε Τετάρτη με τον ΠΑΟ είδαμε από αυτόν την απίστευτη κίνηση να παρατάει τη φάση και να αφήνει τον σκόρερ Σένκεφελντ να παίρνει την κεφαλιά και να σκοράρει με όλη του την άνεση το 2-0. Στο δε πρώτο γκολ, ούτε αυτός, ούτε ακόμη περισσότερο ο Αβραάμ μπόρεσαν να σταματήσουν, έστω με ένα φάουλ, τον Παλάσιος από το να σουτάρει, με τον Βατσλίκ στην ίδια φάση να παίρνει κάτω από τα δοκάρια του τη χειρότερη δυνατή θέση.

Ο Λαλά στη Λεωφόρο ούτε πως κατάλαβε πώς πετάχτηκε πριν από αυτόν στην μπάλα ο Αϊτόρ και σημείωσε το μοναδικό γκολ. Όπως δεν αντιλήφθηκε τον Ολιβέιρα πίσω του να του παίρνει την κεφαλιά και να δίνει την ασίστ στον Τσόλακ (με τον Σωκράτη να έχει χάσει τον σκόρερ) , για το γκολ με το οποίο ο ΠΑΟΚ απέκλεισε τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο μέσα στο Καραϊσκάκη.

Ο Μπα στην Τούμπα, στο 2-1 επί του ΠΑΟΚ, μόνο που δεν άνοιξε δρόμο στον Σοάρες στο γύρισμα για το μοναδικό γκολ του ΠΑΟΚ. Ένας στόπερ που κάνει τόσα φάουλ ανά ματς, εκεί που χρειάστηκε να το κάνει, ήταν σαν να μην σκέφτηκε καν να το κάνει…

Ακόμη: Στην πλάτη του Μπα το γκολ του Καμαρά στο Χαριλάου, στην πλάτη του Μανωλά το γκολ του Εντιαγιέ στο Καραϊσκάκη! Και στις δύο περιπτώσεις ο Λαλά σωστά είχε τραβηχτεί για το οφσάιντ, αλλά οι στόπερ είχαν μείνει πίσω κολλημένοι…

Ο Εμβιλά κοιμόταν στο κόρνερ κατά τη φάση της ισοφάρισης του Σιμάνσκι στο Καραϊσκάκη.

Ο Μπουχαλάκης έκανε δώρο το φάουλ με το οποίο ο Άρης νίκησε τον Ολυμπιακό με την εκτέλεση του Γκάμα στο Χαριλάου. Κι ο ίδιος δεν είχε την καλύτερη αντίδραση στο γκολ του Καρμόνα (της Τρίπολης) στο Καραϊσκάκη, που ξεκίνησε από λάθος πάσα του Σισέ.

Προσέξτε: κάνω μία ανάλυση εδώ για τις 10 τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, επειδή το πρόβλημα έχει μεγεθυνθεί. Δεν πάω πιο πίσω στο πρωτάθλημα, ούτε στα ευρωπαϊκά ματς. Εκεί όπου φέτος παίζοντας σε επίπεδο Γιουρόπα Λιγκ ο Ολυμπιακός είχε το ίδιο ποσοστό (παθητικό 0,823 γκολ ανά ματς) με αυτό που είχε πρόπερσι (0,842) παίζοντας κυρίως στο Τσάμπιονς Λιγκ με Μπάγερν και Τότεναμ. Πέρυσι, σε επίπεδο πάλι κυρίως Τσάμπιονς Λιγκ, είχε το καλύτερο ποσοστό (παθητικό 0,705 γκολ ανά ματς) και την πρώτη σεζόν, στο Γιουρόπα Λιγκ, το χειρότερο (με παθητικό ακριβώς ένα γκολ ανά ματς).

Η διαπίστωση, όμως, είναι πραγματικά πολύ εύκολη: ο Ολυμπιακός δεν είναι καλά ούτε αμυντικά. Με πολλά προσωπικά λάθη, χωρίς την καλύτερη οργάνωση (π.χ. στις στημένες φάσεις) και χωρίς αλληλοβοήθειες-τα εξτρέμ αντί να βοηθάνε τα μπακ συνήθως…κοιτάνε και κάνουν ήρωες τους αντίπαλους ακραίους αμυντικούς στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Το θέμα, στη μεγάλη του εικόνα, ξεκάθαρα είναι γενικότερο, όλης της ομάδας.

Βλέπεις π.χ. να πασάρουν οι αμυντικοί στους μπροστινούς και αυτοί να πηγαίνουν δεύτεροι στην μπάλα, μετά τους αντίπαλους αμυντικούς. Κι έτσι να χάνεται η μπάλα και να βγάζει η άλλη ομάδα άμεσα επίθεση η, αντεπίθεση, όπως έγινε προχθές με τον ΠΑΟ: πήρε την κεφαλιά ο Κουρμπέλης προ του Αραμπί, την έστειλε στον Παλάσιος, ο Αβραάμ ήταν δέκα μέτρα μακριά του, αλλά κι όταν πήγε στη φάση απέτυχε να τον μαρκάρει.

Δεν είναι εικόνα αυτή ομάδας πρωταθλήτριας. Να δεχθούμε ότι επιθετικά είναι πιο δύσκολο το κομμάτι, της ανάπτυξης, της δημιουργίας, του γκολ. Αλλά εδώ δεν βλέπουμε έστω μία αμυντική σταθερότητα, μία καλύτερη βάση πίσω. Φταίει ότι άλλαξε φέτος συχνά το κεντρικό δίδυμο (36 φορές βασικός ο Σωκράτης, 34 ο Σισέ, 21 ο Μπα, 11 ο Μανωλάς, 6 ο Αβραάμ, 5 Σεμέδο, 3 Μάρκοβιτς, 2 Μπαγκαλιάνης); Ότι, αντιθέτως, υπάρχουν ουσιαστικά μόνο δύο ακραία μπακ (Ρέαμπτσιουκ 47 φορές βασικός, Λαλά 36) και μόνο ένας κόφτης (Εμβιλά 39 φορές);

Πάντως, το να μην μπορεί ο Ολυμπιακός να κρατήσει πίσω το μηδέν από τα ματς με την Αταλάντα και μετά, δηλαδή σε διάστημα τριών μηνών, δεν μπορεί να είναι αποδεκτό. Ούτε φυσικά είναι αποδεκτή η δικαιολογία ότι η ομάδα "έσβησε" μετά τα ματς του Γιουρόπα Λιγκ.

Άσχετο: Οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού ζουν και αναπνέουν για να δουν αύριο το βράδυ ένα Καραϊσκάκη με λίγο κόσμο στη φιέστα του Ολυμπιακού για το 47^ο πρωτάθλημα. Δεν νομίζω, πάντως, να δικαιωθούν. Ο κόσμος του Ολυμπιακού μπορεί να είναι θυμωμένος, όπως είπε κι ο Μαρτίνς, από τελευταία αποτελέσματα, αλλά ξέρει πολύ καλά ότι η ομάδα του κέρδισε πανάξια τον τρίτο σερί τίτλο και ότι αξίζει να τον γιορτάσει.