• «Γι' αυτό χειροκρότησε την ομάδα ο κόσμος με τη Μαρσέιγ»
• «Η μονομερής απονομή δικαιοσύνης είναι η χειρότερη μορφή αδικίας»

Ο ΠΑΟΚ γιορτάζει, συμπληρώνει 96 χρόνια ζωής, και για πολλούς ανθρώπους αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας και εκφράζει το κάτι διαφορετικό, πάντα σε άσπρο και μαύρο φόντο.

Μια συνέντευξη που προκάλεσε αίσθηση και συζητήθηκε αρκετά στη Μ. Βρετανία και στο χώρο του οργανωμένου κινήματος των οπαδών παραχώρησε στο ραδιοφωνικό σταθμό UK Casuals ο Χρήστος Παπανικολάου, πρώην αρχηγός της «ασπρόμαυρης» κερκίδας.

Μια συνέντευξη την οποία μπορείτε να δείτε και να ακούσετε εδώ.

Οργανωμένος οπαδός, επί δεκαετίες, με «πολλά χιλιόμετρα στην πλάτη», αρκετές και δύσκολες στιγμές στα ελληνικά γήπεδα, μίλησε στο Gazzetta για το πώς βλέπουν οι «παλιάς κοπής» οπαδοί, οι αποκαλούμενοι «old school οπαδοί», το γενικότερο πλαίσιο γύρω από το πρότζεκτ «modern football» και φυσικά για τον ΠΑΟΚ και τη διαδρομή του στο πέρασμα του χρόνου.

Με αφορμή, λοιπόν, τα 96α γενέθλια του Συλλόγου, αλλά και όσα ειπώθηκαν σε αυτή την συνέντευξη, επικοινωνήσαμε μαζί του και κάναμε μια ακόμα πιο ευρύτερη κουβέντα γύρω από το επίμαχο θέμα της βίας, που έχει αλλάξει επίπεδο στην εποχή μας και παρουσιάζει μεγάλη έξαρση στην Ελλάδα.

Ο Χρήστος, ως πατέρας, επιχειρεί να δώσει μια οπτική για το πως μεγαλώνουν τα παιδιά και αναλύει τους λόγους για το πως καταλήγουν να βγαίνουν στους δρόμους προκειμένου να λύσουν τις οπαδικές διαφορές τους.

- Ποια είναι η άποψη σου για το project modern football και πόσο μπορεί να συγκινεί έναν οπαδό της παλιάς σχολής;

«Το Modern football είναι ένα project η μορφή του οποίου για μένα δεν έχει ακόμα και σήμερα πλήρως αποσαφηνιστεί. Πρόκειται στην ουσία για μια συντονισμένη προσπάθεια μετάλλαξης του ποδοσφαίρου από παιχνίδι σε μπίζνες και μάλιστα με τρόπο αρκετά αδιαφανή και αθέμιτο κάποιες φορές».

- Μπορείς να το αναλύσεις λίγο περισσότερο από τη δική σου οπτική;

«Είναι σα να παίρνεις ένα μεγάλο πίνακα, ένα έργο τέχνης και να το διαμελίζεις σε μικρά κομματάκια με σκοπό να το κάνεις παζλ. Αυτά τα κομμάτια του παζλ τα βγάζεις σε πλειστηριασμό με σκοπό το κέρδος και ελπίζεις να καταφέρεις να τα πουλήσεις ακριβότερα από ότι το έργο τέχνης ολόκληρο».

- Και είναι τόσο καταστροφικό αυτό;

«Αναμφισβήτητα γιατί αυτά τα κομμάτια σκορπίζονται σε γραφεία μάνατζερ, σε εταιρείες στοιχημάτων, σε συνδρομητικά κανάλια, σε εταιρείες θεαμάτων ακόμη και σε πολιτικά γραφεία με αποτέλεσμα όλοι αυτοί να παίζουν σημαντικότερο ρόλο από τους 11 που βρίσκονται στο χόρτο και τον προπονητή που τους κατευθύνει.

Έτσι ο πίνακας ενώ συνεχίζει να υπάρχει θεωρητικά, στην ουσία δε θυμίζει σε τίποτα την αρχική του εικόνα και αυτό εμένα μου δημιουργεί αποστροφή και αντιτίθεμαι».

- Υπάρχει όμως και κάποια πρόοδος με επιτεύγματα όπως η χρήση του VAR για παράδειγμα.

«Σαν οπαδός του ΠΑΟΚ δε γίνεται να μη συμφωνήσω αν και στην Ελλάδα η χρήση του VAR συνδύασε την επιτυχία της με την ταυτόχρονη έλευση των ξένων διαιτητών. Όμως ακόμα και αυτή η εφαρμογή της τεχνολογίας αφαιρεί κάτι από τη μαγεία της κερκίδας. Το γκολ που είναι ως γνωστόν η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, είναι σαφώς προτιμότερο να πανηγυρίζεται ξέφρενα και αυθόρμητα και όχι καθυστερημένα και μετά από διαβουλεύσεις».

«Γι' αυτό χειροκρότησε την ομάδα ο κόσμος με τη Μαρσέιγ»

- Στη συνέντευξη σου έγινε λόγος και για τη νοοτροπία των οπαδών και τον τρόπο που αυτή εκφράζεται μέσα από τον κάθε σύλλογο.

«Για μένα αυτό είναι που επιδρά περισσότερο στην ψυχοσύνθεση του οπαδού της κάθε ομάδας. Υπάρχουν ομάδες στην Ελλάδα και όχι μόνο που προσπαθούν με κάθε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο, να πλουτίσουν την τροπαιοθήκη τους. Είναι η προτεραιότητα τους και πολλές φορές ο αυτοσκοπός τους. Εμείς στον ΠΑΟΚ δεν είμαστε έτσι και είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό.

Εμείς χαιρόμαστε όταν η ομάδα μας βγάζει στο χόρτο με τη μαχητικότητα της, ένα κομμάτι από τη δική μας οπαδική νοοτροπία. Είμαστε περήφανοι όταν βλέπουμε έντεκα παίχτες παλικάρια να τα δίνουν όλα μέσα στο γήπεδο για να μας ικανοποιήσουν.

Δες τι έγινε στον πρόσφατο αγώνα του ΠΑΟΚ με την Μαρσέιγ για να καταλάβεις τι εννοώ. Ο ΠΑΟΚ έχασε και αποκλείστηκε όμως ο κόσμος έφυγε από το γήπεδο "γεμάτος" από αυτό που είδε. Χειροκρότησαν με την ψυχή τους τους πάντες και φυσικά δε δημιουργήθηκε το παραμικρό επεισόδιο.

Για να μην παρερμηνευτεί όμως αυτό που λέω να ξεκαθαρίσω ότι φυσικά και θέλω η ομάδα μου να κατακτά τίτλους γιατί μέσα από αυτούς έρχεται η καταξίωση, αλλά δεν θέλω να ξεπουλάει την ψυχή της για να το πετύχει όπως δε διστάζουν να κάνουν κάποιοι άλλοι».

- Φτάνουμε λοιπόν και στο επίμαχο θέμα της βίας που τελευταία παρουσιάζει μεγάλη έξαρση. Ποια είναι η γνώμη σου για το θέμα;

«Η βία είναι ένα φαινόμενο που υπήρχε ανέκαθεν στην κοινωνία μας και φυσικά τα γήπεδα δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση μια που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της. Όμως αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό πραγματικά δεν έχει προηγούμενο. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Υπάρχουν καθημερινά στην Ελλάδα ορισμένα βίαια περιστατικά στα οποία αποδίδεται οπαδικός χαρακτήρας χωρίς αυτό να αληθεύει».

- Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

«Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι γιατί πολλές φορές θύτης και θύμα καλύπτουν με αυτό τον τρόπο, προσωπικές διαφορές, η διερεύνηση των οποίων μπορεί να τους δημιουργήσει σοβαρότερα νομικά προβλήματα. Δηλαδή χρωστάει π.χ. ο άλλος χρήματα από κάποια παράνομη δραστηριότητα, τον πιέζουν βίαια να πληρώσει και όταν αναγκαστικά πρέπει να επιληφθούν οι αρχές, βαφτίζεται οπαδικό επεισόδιο γιατί έτσι "βολεύει" και τις δύο πλευρές.

Ο δεύτερος λόγος είναι επίσης λόγος τακτικής, όταν κάποιος πρέπει να χάσει τα δικαιώματα του. Είναι σκληρό αυτό που θα πω αλλά είναι η αλήθεια. Έχει περάσει μεθοδευμένα στην ελληνική κοινωνία η αντίληψη ότι όλοι (παιδεραστές, δολοφόνοι, απατεώνες κλπ) έχουν δικαιώματα εκτός από τους οπαδούς. Όταν λοιπόν μια συμπλοκή σε διαδήλωση σαν εκείνη που είχε γίνει στη Νέα Σμύρνη στην αρχή της πανδημίας, χαρακτηριστεί οπαδική, καταδικάζεται αβίαστα από την κοινή γνώμη».

- Υπάρχουν όμως και πολλές περιπτώσεις που τα κίνητρα είναι όντως οπαδικά.

«Ναι και δυστυχώς υπάρχει μεγάλη έξαρση σε αυτού του είδους τα επεισόδια τα τελευταία χρόνια τόσο ως προς την συχνότητα που συμβαίνουν όσο και ως προς τη σκληρότητα τους. Φτάσαμε στο θάνατο του Άλκη και ενώ θα ήταν αναμενόμενο να τερματιστούν τέτοιου είδους επεισόδια αυτά δυστυχώς συνεχίζουν να συμβαίνουν. Είναι ένα τεράστιο και πολύπλοκο θέμα που χρειάζεται πολλή και σοβαρή δουλειά για να αναχαιτιστεί. Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι να λυθεί αυτό το πρόβλημα αλλά τα πράγματα μπορούν σίγουρα να βελτιωθούν αρκεί να υπάρχει η βούληση από όλους».

- Πιστεύεις ότι είναι θέμα παιδείας;

«Από εκεί ξεκινάνε όλα. Η παιδεία είναι ένας τομέας που είμαστε υποχρεωμένοι ως κοινωνία να επενδύουμε συνεχώς και δυστυχώς μέσα στις "εκπτώσεις" που επιβάλλονται στη ζωή μας, είναι ο πρώτος που συνήθως θυσιάζουμε και δεν το λέω εγώ αυτό, το λένε τα γεγονότα».

- Δηλαδή σε ποια γεγονότα αναφέρεσαι;

«Σεβόμενοι πλήρως το πένθος της οικογένειας του Άλκη και ορμώμενοι από την ειλικρινή πρόθεση των γονέων του να τερματιστεί αυτός ο φαύλος κύκλος του αίματος πρέπει να πούμε δυο αλήθειες όσο πικρές και αν είναι. Οι εκατέρωθεν επιθέσεις με τη χρήση φονικών αντικειμένων που επί χρόνια επιδίδονται πολλά νεαρά παιδιά οδήγησαν σε ένα φόνο. Ο θάνατος του Άλκη είναι σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα μια δολοφονία και με βάση αυτόν θα δικαστεί και θα αποδοθεί η δικαιοσύνη. Αν όμως θέλουμε πραγματικά να τερματιστεί όλο αυτό οφείλουμε να εξετάσουμε αν συμβαίνει το ίδιο και στη συνείδηση όλων εκείνων των παιδιών που εκατέρωθεν συνεχίζουν να εμπλέκονται σε τέτοιου είδους επεισόδια. Έχουν άραγε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έχει συμβεί ή συνεχίζουν να το βλέπουν σαν ένα είδος ρωσικής ρουλέτας, που συνεχίζουν να το παίζουν μέχρι να δουν ποτέ θα σκάσει η επόμενη σφαίρα και σε ποια πλευρά; Γιατί πολύ φοβάμαι ότι αυτό συμβαίνει».

«Η μονομερής απονομή δικαιοσύνης είναι η χειρότερη μορφή αδικίας»

- Πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτό;

«Εξετάζοντας την υπόθεση σε βάθος, επιτρέποντας να πέσει άπλετο φως προς όλες τις κατευθύνσεις. Δόξα τω Θεώ στις μέρες μας η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει πολύ με τις κάμερες, τις άρσεις τηλεφωνικού απορρήτου και πολλά άλλα μέσα... Μακριά από υποκρισίες, επικοινωνιακά τρικ και λαϊκισμούς πάνω από ένα νεκρό παιδί. Πρέπει να αποδοθεί η δικαιοσύνη πραγματικά και προς όλες τις πλευρές. Γιατί η επιλεκτική ή η μονομερής απόδοση της δικαιοσύνης είναι το χειρότερο είδος αδικίας που μπορεί να υπάρξει».

- Θεωρείς ότι είναι αρκετό αυτό;

«Σε καμιά περίπτωση αλλά είναι μια αρχή. Είπα και πριν ότι όλα είναι θέμα παιδείας. Τι μπορώ δηλαδή εγώ σαν γονέας να περιμένω από ένα παιδί που περνάει δέκα ώρες την ημέρα μπροστά σε μια οθόνη παίζοντας παιχνίδια αυτοάμυνας σε ζωντανή σύνδεση, νιώθοντας ότι έτσι εκτονώνεται; Δεν είναι αναμενόμενο ότι μόλις βαρεθεί το παιχνίδι αυτό θα κλείσει ραντεβού να το εφαρμόσει στην πράξη;».

- Η Πολιτεία έχει ευθύνη;

«Όλοι έχουμε ευθύνη γιατί στην ουσία η Πολιτεία είμαστε εμείς οι ίδιοι. Στην Ελλάδα βέβαια μας παίρνει κάποια χρόνια παραπάνω να καταλάβουμε ότι οι πολιτικοί δεν είναι κηδεμόνες μας, αλλά εκπρόσωποι μας και όταν επιτρέπουν για δικό τους συμφέρον να διαιωνίζονται τέτοια προβλήματα, το κάνουν με τη δική μας ανοχή ή συγκατάθεση. Επιτρέπουν να διαιωνίζονται τέτοιες καταστάσεις ώστε να υπάρχει το γνωστό διαιρεί και βασίλευε. Ενωμένους δεν μπορούν να μας αντιμετωπίσουν. Είναι προφανές».

- Κλείνοντας ποια είναι η δική σου πρόταση για το συγκεκριμένο θέμα;

«Να αφήσουν το γήπεδο να επιτελέσει τον κοινωνικό του σκοπό. Να επιτραπούν οι μετακινήσεις των οπαδών έτσι ώστε αυτά τα παιδιά να μπορούν να εκτονωθούν ταξιδεύοντας, κάνοντας φίλους για μια ζωή, όπως κάναμε κι εμείς. Μέσα από αυτή την κοινωνικοποίηση θα βρουν το δρόμο τους και θα ζήσουν με αληθινά συναισθήματα. Θα βρουν την ταυτότητα τους, θα κερδίσουν το σεβασμό και θα δώσουν αυτή την κουλτούρα στα παιδιά τους...».