Τι «είπαν» χθες στον Ολυμπιακό οι Μανωλάς, Γκάρι κι ο Καρβάλιο!

Ο Ολυμπιακός λοιπόν επέστρεψε στις νίκες χθες κόντρα στον tricky Παναιτωλικό, μετά την ισοπαλία της Τούμπας, κάνοντας αυτό που κάνει πάντα κι είχα γράψει από χθες το πρωί, εδώ-«απαντάει» με τρίποντα μετά από κάθε ντέρμπι που δεν κερδίζει σε αυτή την τετραετία με τον Πέδρο Μαρτίνς στον πάγκο.

Σίγουρα ο πρωταθλητής Ελλάδας βοηθήθηκε πολύ από το πολύ γρήγορο 2-0, μόλις στο 4’-για πρώτη φορά στη φετινή σεζόν σκόραρε όχι ένα, αλλά δύο γκολ στα πρώτα λεπτά. Δεν ήταν κάποια συγκλονιστική εμφάνιση, αλλά επιβεβαίωσε αν μη τι άλλο ότι δημιουργικά-επιθετικά έχει αρχίσει και βρίσκει σιγά σιγά τον εαυτό του: τρία γκολ με τον Παναιτωλικό, δύο με τον ΠΑΣ, ένα με τον ΠΑΟΚ κι αρκετές ακόμη προϋποθέσεις φάσεων, ένα στο Αγρίνιο με αρκετές ακόμη ευκαιρίες. Καμία σχέση με τα δύο πρώτα παιχνίδια του 2022, τα 0-0 στη Ριζούπολη και στη Λεωφόρο. Το κακό είναι ότι τρώει και περισσότερες φάσεις απ΄ ότι έτρωγε προηγουμένως…

Κατά την γνώμη μου, η πιο ευχάριστη διαπίστωση από το χθεσινό παιχνίδι αφορούσε τον Μανωλά! Γιατί μπορεί να ξέρουμε την αξία του, αλλά σημασία έχει αυτό που βλέπουμε κάθε φορά μέσα στο παιχνίδι κι όχι πόσο καλός είναι γενικά ένας παίκτης. Και χθες ο Μανωλάς μας «είπε» με την απόδοση του ότι «είναι εδώ», δυναμικά και ώριμα για να προσφέρει στον Ολυμπιακό.

Έκανε τα τάκλιν του βγαίνοντας στα πλάγια, πήρε τις κεφαλιές του (π.χ. σε μία αρκετά δύσκολη σέντρα), κέρδισε προσωπικές μονομαχίες και δη ψηλά στο γήπεδο, κάλυψε σωστά, αλλά και βοήθησε πάρα πολύ και δημιουργικά, από πίσω. Είτε κουβαλώντας την μπάλα μπροστά, κάνοντας τον εξτρά παίκτη στα χαφ, είτε με τις πολύ επιτυχημένες μεταβιβάσεις του, τόσο στον άξονα, όσο και πλάγια δεξιά, όπως και με τις αλλαγές του παιχνιδιού και τις πάσες στην επίθεση. Η φάση του 2-0 ξεκίνησε από μία δική του πάρα πολύ έξυπνη μπαλιά «μέσα από τις γραμμές» στον Ελ Αραμπί, ενώ ορισμένες άλλες πάσες του στον Ροντρίγκες και τον Μασούρα ήταν πάρα πολύ καλές. Και μέχρι και πλάγια βγήκε για να σεντράρει.

Προσωπικά με εντυπωσίασε σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού ο Μανωλάς, δείχνοντας ότι μπορεί να βοηθήσει πολύ. Απλά, δεν χρειάζεται να μπαίνει σε διαδικασία εξεζητημένων πραγμάτων, όπως να επιχειρεί να ελιχθεί ανάμεσα σε τρεις αντιπάλους και φυσικά στο τέλος να χάνει την μπάλα. Δεν έχει να αποδείξει κάτι. Είναι ο Μανωλάς κι απλά πρέπει να παίζει σα Μανωλάς, τίποτα παραπάνω. Εκείνο που πρέπει να προσέξει είναι κάποια διωξίματα να τα κάνει καλύτερα-καλύτερα να διώχνει με δύναμη μακριά, παρά να φτάνει από τα πόδια του η μπάλα σε αντίπαλο.

Επιπλέον, αν προσέξατε, δεν ήταν μέσα σε καμία από τις, ουκ ολίγες, επικίνδυνες καταστάσεις που δημιούργησε χθες ο Παναιτωλικός, αντίθετα ήταν κι ο Σωκράτης κι ο Όλεγκ κι ο Λαλά.

Θα σταθώ, βεβαίως, και στον Ροντρίγκες, που χωρίς να κάνει κάποιο σπουδαίο παιχνίδι ήταν πολύ αποτελεσματικός, βάζοντας δύο γκολ και αποδεικνύοντας ότι είναι σε θέση να βοηθήσει στο σκοράρισμα, κάτι για το οποίο είναι…απεγνωσμένος ο Ολυμπιακός-να πάρει δηλαδή επιτέλους γκολ από τα (πλην του Μασούρα) εξτρέμ του. Στο 2-0 ήταν καλά πλασαρισμένος στην περιοχή κι αντέδρασε άμεσα, ενώ στο 3-1 εκμεταλλεύθηκε την ταχύτητα του κι έκλεψε την μπάλα από τον αντίπαλο στόπερ, χωρίς εκείνος να αντιληφθεί τίποτα. Δεν είναι εξτρέμ-σκόρερ ο Γκάρι, αλλά μία σεζόν στη Γαλατασαράι είχε βάλει 10 γκολάκια.

Θέλω να ελπίζω ότι αυτά τα δύο γκολ θα τον βοηθήσουν ψυχολογικά, γιατί κατά τα άλλα η εμφάνιση του δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Για την ακρίβεια, ήταν σαφώς πιο κάτω από εκείνη στα δύο πρώτα του ημίχρονα στον Ολυμπιακό, με τον ΠΑΟΚ και τον Ιωνικό, όταν τότε μας είχε κάνει να πιστέψουμε ότι η ομάδα βρήκε τον διεμβολιστή που της έλειπε. Η συνέχεια του, όμως, δεν ήταν ανάλογη, μέχρι το χθεσινό του ξέσπασμα. Εγώ περιμένω από τον Γκάρι να παίρνει πιο πολλές πρωτοβουλίες και να πλαγιοκοπεί, να μπουκάρει, να σεντράρει-πολύ απλά γιατί τα «έχει» αυτά τα πράγματα. Και χθες το έδειξε, με τη διαφορά ότι δεν έβγαλε μία καλή τελική πάσα η, σέντρα (με εξαίρεση ένα γύρισμα στον Ελ Αραμπί), καθώς όλο κάτι συνέβαινε στο τέλος, ένα κακό κοντρόλ, μίια όχι καλή επιλογή μετά από ένα καλό κλέψιμο κλπ. Είχε, όμως, διάθεση, το κυνήγησε που λέμε το ματς και φαίνεται να του βγαίνουν οι συνεργασίες με το Λαλά.

Κατά τα άλλα, ο Φαντιγκά κι ο Κίτσος έπαιξαν πολύ λίγο. Απλά από τον πρώτο προλάβαμε να δούμε από κάποιες κινήσεις του ότι είναι κοντρολαρισμένος επιθετικογενής χαφ, με καλή τεχνική και πάσα.

Ας πάμε, όμως, στην πρώτη εικόνα που μας έδωσε ο Ζοάο Καρβάλιο παίζοντας περίπου μία ώρα μπάλα με τον Ολυμπιακό Β στο 1-1 με την Ξάνθη στο Ρέντη.

Κατ΄αρχάς, του λείπει ρυθμός και αντοχές, λογικό καθότι εδώ και πέντε μήνες έχει παίξει τρία ματς, τον Δεκέμβριο-ένα ημίχρονο, ένα 30λεπτο κι ένα δεκάλεπτο. Έτσι, όσο περνούσε ο χρόνος, τόσο έριχνε στροφές. Τι είδαμε, όμως, από τον Πορτογάλο πλέι μέικερ;

Σίγουρα ότι η καλή πάσα είναι το μεγάλο του προτέρημα. Με μία τέτοια, κάτω από το κέντρο μάλιστα, έβγαλε σε θέση γκολ τον Μαρίνο, που όμως το έχασε. Με μία άλλη πάσα, ανάμεσα στις γραμμές, έδωσε τη δυνατότητα στον Ξενιτίδη (στην κατω φωτογραφία) να σουτάρει από καλή θέση από τον άξονα. Άλλες δύο φορές άλλαξε ωραία το παιχνίδι, πάλι δεξιά στον Μαρίνο. Κάποιες φορές έδωσε την μπάλα πολύ έξυπνα με τη μία, κάποιες άλλες την υποδέχθηκε καλά και τη μεταβίβασε καλά.

Είναι μπαλαδόρος χαφ, η τεχνική του είναι αξιοσημείωτη. Δύο φορές «μάζεψε» πολύ όμορφα την μπάλα κι άλλη μία ντρίμπλαρε εντυπωσιακά-αλλά κόπηκε στη δεύτερη ντρίμπλα. Επιδιώκει τις συνεργασίες, κατεβαίνει πίσω να πάρει την μπάλα και να οργανώσει.

Τι δεν μας άρεσαν; Τα κτυπήματα του στα στημένα (κόρνερ κι απευθείας φάουλ) δεν είχαν ενδιαφέρον. Στα τζαρτζαρίσματα δεν ήταν δυνατός όπως θα έπρεπε. Κόπηκε τις πιο πολλές φορές που πήγε σε προσωπική ενέργεια και δη από πλάγια. Και δεν απείλησε ποτέ τον αντίπαλο γκολκίπερ.

Ένα δείγμα ήταν, βέβαια, ένα πρώτο δείγμα. Δεδομένα, πάντως, θέλει δουλειά για να βρει ρυθμό, οπότε καλώς έπαιξε στη Β ομάδα. Αυτή την στιγμή, όπως είναι, στην πρώτη ομάδα θα μπορούσε να βοηθήσει μόνο ως αλλαγή, να φρεσκάρει την ενδεκάδα και να βγάλει κάποιες καλές μπαλιές.

Άσχετο: Νομίζω ότι έκανε λάθος ο Μαρτίνς βγάζοντας τον Ελ Αραμπί από το 62^ο λεπτό. Είναι ο πρώτος σκόρερ, χρειάζεται μία «διαχείριση», την στιγμή μάλιστα κατά την οποία και στα δύο τελευταία ντέρμπι, στη λεωφόρο και στην Τούμπα δεν ήταν στην αρχική ενδεκάδα. Χθες, άλλωστε, από αυτόν μπήκαν τα δύο πρώτα γκολ, ενώ ένα λεπτό πριν βγει είχε μία ακόμη τελική-φαρμάκι με τον αντίπαλο γκολκίπερ να κάνει την απόκρουση του αγώνα. Δεν είχε κανένα λόγο ο Πέδρο να βάλει τον Τικίνιο μισή ώρα, αφού στην Τούμπα είχε παίξει όλο το ματς και με τον Ιωνικό πάλι αυτόν θα βάλει βασικό. Η αλλαγή του Αραμπί από το 62’ θα έχει νόημα μόνο αν σκέφτεται να τον βάλει βασικό και την Κυριακή. Τότε, πάω πάσο. Αλλά δεν το νομίζω.