Ο Ολυμπιακός χρειάζεται αριστερό μπακ και για άλλο λόγο

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει την αναζήτηση του για την απόκτηση ενός αριστερού μπακ. Με τον λόγο, προφανή: έχει μόνο έναν στο ρόστερ του, τον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ, που μοιάζει…βιονικός, αλλά είναι αδύνατον να βγάζει στον ίδιο ρυθμό συνεχώς τρία παιχνίδια την εβδομάδα, εξ ου άλλωστε και βλέπουμε σε ορισμένα παιχνίδια, συνήθως το τρίτο και τελευταίο μέσα στην εβδομάδα να παίζει με σαφώς πιο χαμηλές στροφές.

Μόνο που αν θέλουμε να το αναλύσουμε το θέμα πιο σωστά, ο Ολυμπιακός χρειάζεται και δεύτερο αριστερό μπακ και για άλλο λόγο, που έχει να κάνει με αυτές καθ΄ εαυτές τις ικανότητες του Μολδαβού διεθνή άσου στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού του. Τι εννοώ: ο Όλεγκ μπορεί και βοηθάει περισσότερο με τις σέντρες του και γενικά με τις προωθήσεις του, στα πιο δύσκολα παιχνίδια, στα ευρωπαϊκά και στα πιο μεγάλα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος. Πολύ απλά γιατί σε αυτά βρίσκει χώρους. Και το δυνατό του σημείο είναι η σέντρα πάνω στο σπριντάρισμα!

Στα παιχνίδια όμως του ελληνικού πρωταθλήματος δεν βρίσκει χώρο για να σπριντάρει. Και σε αυτά τις σέντρες τις βγάζει περισσότερο «εν στάσει» παρά «εν κινήσει»-ωστόσο, σε αυτό το σημείο του παιχνιδιού του δεν είναι τόσο δυνατός. Δεν τις κάνει καλά τις σέντρες έτσι, δεν βάζει τα φάλτσα που πρέπει, πιθανότατα γιατί δεν βρίσκει την μπάλα πάνω στο σπριντ όπως του αρέσει περισσότερο κι ίσως έτσι όπως είχε συνηθίσει στην Πορτογαλία αγωνιζόμενος με την Πάσος Φερέιρα, ομάδα που έβρισκε χώρους.

Θυμηθείτε το παιχνίδι με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη. Σε έναν αγώνα στον οποίο ο Ολυμπιακός περίμενε και έπρεπε να είχε από τα ακραία του μπακ μεγάλες επιθετικές βοήθειες, εν τέλει είχε μία καλή σέντρα από δεξιά (Καρμπόβνικ) και μία από αριστερά (Όλεγκ). Ο Ρέαμπτσιουκ είχε άλλες πέντε σέντρες χωρίς ουσιαστικά καμία τύχη, ενώ κι άλλη μία φορά που προωθήθηκε καλά μπροστά έβγαλε τελικά κακή πάσα. Μπορεί να έβγαινε συνεχώς μπροστά, μην έχοντας και αντίπαλο να κινδυνεύσει πίσω, αλλά από ουσία σχεδόν τίποτα. Κι έδειξε ότι δεν είχε και καθαρό μυαλό σε μία φάση, εκεί που μετά από ένα σουτ του Βρουσάι έδιωξε ο αντίπαλος γκολκίπερ και φτάνοντας η μπάλα στον αριστερό μπακ του Ολυμπιακού, αυτός αντί να την γυρίσει σε συμπαίκτη του (Ελ Αραμπί) που ήταν σε πλεονεκτική θέση, επέλεξε να επιχειρήσει ένα θεαματικό σουτ, στέλνοντας την μπάλα στην αγκαλιά του Βέρχουλστ.

Πού θέλω να καταλήξω: υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά, παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος στα οποία ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη να παίρνει από τον αριστερό του μπακ καλές σέντρες, καλές πάσες γενικά. Ο Ρέαμπτσιουκ σε αυτό τον τομέα δεν είναι ο καλύτερος. Γνώμη μου είναι ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να εστιάσει στην απόκτηση ενός ακραίου αριστερού που να έχει καλή αποτελεσματικότητα στο παιχνίδι του, σε ασίστ, ακόμη και σε γκολ. Ιδανικά, ένα αριστεροπόδαρο που να μπορεί να βγάζει τις σέντρες που βγάζει ο…Σάλιακας από δεξιά! Με δύναμη και φάλτσα.

Από εκεί και πέρα, γενικότερα ο Ολυμπιακός δεν έχει την καλύτερη παρουσία σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού του, τα τελειώματα στις σέντρες στην αντίπαλη περιοχή-όχι μόνο γιατί δεν έχει ακραία μπακ με μεγάλη δυνατότητα στη σέντρα. Για να απειλήσεις τον αντίπαλο τερματοφύλακα, πρέπει να έχεις…κόσμο στην περιοχή του. Ξέρουμε ότι είναι από τα πρώτα…μαθήματα, ότι όταν γίνεται η σέντρα πρέπει να υπάρχουν τρεις (μίνιμουμ) με τέσσερις συμπαίκτες του παίκτη που σεντράρει στην περιοχή, έτσι ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες τους να πάρουν την κεφαλιά και να κάνουν το γκολ. Όταν γίνεται η σέντρα και στην περιοχή είναι μόνο ο Αραμπί κι ο Μασούρας, οι πιθανότητες να πάρουν την κεφαλιά και να σκοράρουν, μειώνονται θεαματικά.

Κανονικά, πρέπει την στιγμή της σέντρας από τον μπακ να είναι στην περιοχή και οι τρεις κυνηγοί (ο φορ κι οι δύο εξτρέμ), αλλά κι ένας χαφ που θα έρχεται από πίσω ως κρυφός επιθετικός. Κάτι που για κάποιο λόγο δεν το βλέπουμε στον Ολυμπιακό, τουλάχιστον στη συχνότητα που θα έπρεπε. Την στιγμή μάλιστα που βλέπουμε γενικά καλές κινήσεις στην ομάδα, όπως π.χ. να πατάει την αντίπαλη περιοχή ο Ρέαμπτσιουκ την στιγμή που σεντράρει ο έτερος μπακ, ο Λαλά. Όμως, δεν γίνονται στον βαθμό που πρέπει για μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός.

Με αποτελέσματα έτσι, όπως τα τρία 0-0 με Ατρόμητο, Απόλλωνα (τις δύο τελευταίες ομάδες του βαθμολογικού πίνακα…) και με Παναθηναϊκό (που εκτός έδρας έχει σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια του, εκτός από εκείνη την λευκή ισοπαλία στο Καραϊσκάκη, μόνο ήττες και μία νίκη επί της Λαμίας, στον ουδέτερο Βόλο κι όχι μέσα στη Λαμία…). Αλλά και τις οριακές νίκες 1-0 με Ιωνικό και Λαμία…

Άσχετο: O Πέδρο Μαρτίνς συνεργάζεται εδώ και κάποιες εβδομάδες με τον γνωστό μεγαλομάνατζερ Πίνι Ζαχάβι. Αυτός τον εκπροσωπεί. Χωρίς να σημαίνει ότι αυτή η συνεργασία, θα αλλάξει κάτι σε σχέση με την παρουσία του στον Ολυμπιακό, στον οποίο και θα παραμείνει και μετά το τέλος αυτής της σεζόν υπογράφοντας νέο συμβόλαιο, κάτι που αποτελεί πλέον κοινό μυστικό...

Από εκεί και πέρα, πιθανότατα πρόκειται για μία συνεργασία με στόχο να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη θέση του, ώστε να κάνει κάποια στιγμή στο μέλλον πραγματικότητα το όνειρό του να δουλέψει στο αγγλικό πρωτάθλημα. Κάτι που νομίζω ότι ακόμη κι οι "ερυθρόλευκοι" θα ήθελαν, καθώς θα ήταν μεγάλη διαφήμιση και για το κλαμπ να πάει ένας προπονητής απευθείας από τον στην Πρέμιερ Λιγκ.