Μια χαρά τα είπαν ο Μανωλάς κι ο Σωκράτης, για τον Ολυμπιακό κι όχι μόνο

Είδα χθες τις συνεντεύξεις του Μανωλά στο Mega και του Παπασταθόπουλου στη Nova. Ενδιαφέρουσες και οι δύο. Ειδικά του Μανωλά, καθότι το πρόσωπο της επικαιρότητας.

Γνώμη μου είναι ότι οι δύο άσοι του Ολυμπιακού τα είπαν μια χαρά! Για τον Ολυμπιακό και όχι μόνο!

Ο Μανωλάς μου φάνηκε, με μία λέξη, αληθινός. Με τσαγανό κι αυτοπεποίθηση. Με φοβερό πάθος για τον Ολυμπιακό. Έβγαλε προσωπικότητα μέσα από αυτή την τηλεοπτική του παρουσία, δεν κώλωσε κι απάντησε σε όλα όσα ρωτήθηκε, με εξαίρεση για τον Σπαλέτι. Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι ένας τέτοιος παίκτης, με μία τέτοια επιθυμία να παίξει στον Ολυμπιακό, έχει μεγάλη προσφορά να δώσει στην ομάδα, αρκεί να είναι υγιής.

Ο Σωκράτης ήταν ο γνωστός Σωκράτης! Με ηρεμία και σιγουριά, αλλά κι αποφασιστικότητα μίλησε για τον Ολυμπιακό, αλλά και για τον εαυτό του. Και μου άρεσε πολύ, αν το κατάλαβα τουλάχιστον καλά, ότι σκέφτεται να συνεχίσει αφοσιωμένος στον Ολυμπιακό, ακόμη κι αν τον καλέσουν στην Εθνική ομάδα. Επαναλαμβάνω αν το κατάλαβα σωστά, γιατί είπε σε μία στιγμή, «ο Κώστας είναι τρία χρόνια μικρότερος, είναι άλλο». Σα να έλεγε δηλαδή, «ο Κώστας μπορεί να έχει στο μυαλό του να παίξει στην Εθνική στα 30 του, όχι όμως κι εγώ στα 33 μου».

Και θεωρώ πάρα πολύ σοβαρό αυτό το θέμα, γιατί ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη παίκτες, ειδικά κάποιας ηλικίας, αφοσιωμένους αποκλειστικά στο κλαμπ. Βάλτε τα, άλλωστε, κάτω. Οι περισσότεροι από τους παίκτες του με την μεγαλύτερη προσφορά είναι αυτοί που δεν έχουν υποχρεώσεις με τις Εθνικές τους, τρέχοντας πέντε φορές τον χρόνο από 15 ημέρες την κάθε φορά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Ο Εμβιλά, ο Σωκράτης, ο Λαλά, ο Βαλμπουενά, και βέβαια ο Γκιγιέρμε, αλλά κι ο Σουντανί με τον Λάζαρο (πριν τραυματιστούν), ενώ οι Ποντένσε, Σα, Σεμέδο έκαναν τα καλύτερα παιχνίδια τους πριν κληθούν στην Πορτογαλία, όπως κι ο Ελ Αραμπί πριν κληθεί από το Μαρόκο.

Τέλος πάντων, αυτό είναι θέμα προσωπικό του Σωκράτη, όπως και κάθε παίκτη, αλλά τον Σωκράτη τον κόβω για ξύπνιο, ώστε να μην ξαναμπλέξει με την Εθνική, στα 34 του που θα είναι το ερχόμενο καλοκαίρι. Αυτό που εγώ έχω να πω είναι ότι μου άρεσε πολύ η κίνηση του Πάπα να πάει στον Αραμπί αμέσως μετά το χαμένο πέναλτι και να τον εμψυχώσει. Σαν να του είπε, «δεν πειράζεις, θα το βάλεις το γκολ σε λίγο»-και μέσα σε τρία λεπτά το έβαλε! Έτσι πρέπει να είναι ο Σωκράτης, αρχηγός (κι ας πήρε τρίτος το περιβραχιόνιο χθες, μετά τους Μπουχαλάκη, Αραμπί). Κι όχι να τον βλέπουμε να δυσφορεί και να κάνει χειρονομίες μετά από λάθη συμπαικτών του.

Για το παιχνίδι τώρα με τη Λαμία, είχαμε μία από τα ίδια, απ΄ όποια πλευρά κι αν το δούμε: ο μεν Ολυμπιακός έκανε πέμπτη συνεχόμενη νίκη στο Καραϊσκάκη με ένα γκολ διαφορά (ΠΑΟΚ 2-1, Ιωνικός 1-0, Βόλος 2-1, Άρης 1-0, Λαμία 1-0), η δε Λαμία έχασε με ένα γκολ διαφορά και το πέμπτο φετινό παιχνίδι της με τις τέσσερις πιο δυνατές ομάδες του πρωταθλήματος (από Ολυμπιακό 1-2 και 0-1, από ΑΕΚ 0-1, από ΠΑΟΚ 1-2 από Άρη 0-1)…

Ο Μαρτίνς για πρώτη φορά φέτος έβαλε και σε τρίτο διαδοχικά παιχνίδι την ίδια ενδεκάδα, με στρατηγική να μπει καλά και να καθαρίσει από το α΄ ημίχρονο, κάνοντας διαχείριση στο β΄. Ο Ολυμπιακός είχε ένα μικρό διάστημα, περίπου 12 λεπτών, από το 19’ έως το 30’, στο οποίο όχι απλά κυριάρχησε, αλλά τσάκισε την αντίπαλο του: κέρδισε (κι έχασε) πέναλτι), άνοιξε το σκορ και είχε κι άλλες τρεις ευκαιρίες! Εκεί (η, έστω στην άλλη ευκαιρία του Λόπες στο 39’), θα έπρεπε να είχε κάνει το 2-0 για να πήγαινε άνετος στην επανάληψη.

Το 2-0 ο Ολυμπιακός το ζήτησε και στα πρώτα λεπτά του β΄ ημιχρόνου, ακριβώς για να μην έχει τις αγωνίες των προηγούμενων εντός έδρας αγώνων του. Ούτε τότε όμως έγινε γκολ στις άλλες τρεις τελικές και από εκεί και πέρα άρχισε να λειτουργεί το σκεπτικό, «δεν μας κάθεται καλά το παιχνίδι, έχουμε χάσει πέναλτι και τόσες ευκαιρίες, ας μην ρισκάρουμε, ας διασφαλίσουμε το μηδέν και θα βρούμε κάποια ευκαιρία για ένα δεύτερο γκολ στους χώρους που θα δώσει η Λαμία». Πράγματι ήρθε αυτή η ευκαιρία, με τον Τικίνιο στο 81΄, αλλά αυτός ο Σαράνοφ που στην εν Ελλάδα καριέρα του έχει φανεί μόνο από δύο απίστευτα παιχνίδια του στο Καραϊσκάκη (!), για να μην ξεχνάμε και το Ολυμπιακός-Λαμία 0-1 πριν τρία χρόνια για το Κύπελλο, ήταν πραγματικά ανίκητος.

Σίγουρα δεν είναι και το πιο…δελεαστικό να κερδίζει ο Ολυμπιακός τόσο υπερβολικά συχνά με 1-0 και 2-1, ειδικά μέσα στο σπίτι του, αλλά το πρωτάθλημα το παίρνεις κερδίζοντας και τα ντέρμπι και στην επαρχία και στο Καραϊσκάκη, ανεξαρτήτως σκορ. Και μπορεί το +8 να φαίνεται μία καλή διαφορά, αλλά στον Ολυμπιακό έχουν στο μυαλό τους και τα παιχνίδια με την Αταλάντα τον Φλεβάρη και τις απουσίες λόγω Κόπα Άφρικα το Γενάρη, οπότε ήθελαν να μαζέψουν ει δυνατόν όλους τους βαθμούς για να έχουν και καβάντζα. Και τα κατάφεραν, κάνοντας 10 νίκες στα 10 ματς μετά το 0-0 με τον ΠΑΟ.

Πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό ότι πρώτον σκόραρε ο Ελ Αραμπί σε παιχνίδι στο οποίο έχασε πέναλτι, αφού κράτησε έτσι την ψυχολογία του και δεύτερον ότι ο Βατσλίκ κράτησε το μηδέν για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι μετά το 1-0 με τον Άρη και το 3-0 στο Περιστέρι. Αυτή δε τη φορά, σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια, χρειάστηκε να είναι σε ετοιμότητα στο σουτ του Αραμπούλι μισό λεπτό πριν το 1-0! Με την υποσημείωση ότι για να χρειάζεται ένας γκολκίπερ σε τρία 90λεπτα να επέμβει μόλις μία φορά σημαίνει ότι η αμυντική λειτουργία της ομάδας είναι αρκετά καλή…

Εν τέλει, όπως αποδείχθηκε, μία καλή αντεπίθεση του Ολυμπιακού, μετά από κόρνερ της Λαμίας (!), ήταν αρκετή για ένα ακόμη τρίποντο. Μία αντεπίθεση την οποία ξεκίνησαν και τελείωσαν οι δυο ίδιοι παίκτες!!! Στην εκτέλεση του κόρνερ ο Αγκιμπού ήταν αυτός που έδιωξε την μπάλα έξω από την περιοχή κι ο Ελ Αραμπί αυτός που κέρδισε την κόντρα και έβγαλε την ομάδα στην κόντρα επίθεση, με έξι επιτιθέμενους εναντίον τεσσάρων αμυνόμενων! Μέσα σε 11 δευτερόλεπτα οι «ερυθρόλευκοι», μέσω Λόπες και Λαλά, είχαν βγει φάτσα με τον Σαράνοφ, με τον Αγκιμπού να χάνει το γκολ και τον Αραμπί να το βάζει…

Μπορούμε να θυμηθούμε ότι στο δεύτερο γκολ με τον Ατρόμητο, η μπάλα πέρασε από τα πόδια των ακριβώς ίδιων τεσσάρων παικτών του Ολυμπιακού (!): Λαλά, Λόπες, Αγκιμπού, Αραμπί!

Παρεμπιπτόντως, το πέναλτι έγινε πάνω στον Μασούρα, από τον γκολκίπερ και τον στόπερ (Γκόλεμιτς) μαζί! Όχι από τον Γκέντσογλου στον Αγκιμπού. Ήταν δε κακοκτυπημένο από τον Αραμπί, όπως κι εκείνο το άλλο που είχε χάσει, στον τελικό του Κυπέλλου με την ΑΕΚ στο Βόλο-ευτυχώς και τα δύο χωρίς να στοιχίσουν! Με την φοβερή συγκυρία ότι και τα δύο τα κέρδισε ο Μασούρας!

Άσχετο: Έχει πλάκα αυτό το «ο Ολυμπιακός έχασε την πρώτη θέση του ομίλου από την 12^η ομάδα της Μπουντεσλίγκα». Μόνο που η Άιντραχτ απέχει πλέον μόλις δύο βαθμούς από την τρίτη θέση και ένα βαθμό από την τέταρτη θέση του γερμανικού πρωταθλήματος. Είναι δηλαδή η Μπάγερν, η Ντόρτμουντ και μετά η Άιντραχτ και κάποιες άλλες ομάδες (π.χ Λέβερκουζεν, Χόφενχαϊμ) για τις δύο θέσεις του Τσάμπιονς Λιγκ. Από αυτή την ομάδα έχασε την πρωτιά στον όμιλο ο Ολυμπιακός. Από την Άιντραχτ που πριν μόλις 2,5 χρόνια έφτασε στα ημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ κι αποκλείστηκε στα πέναλτι από την Τσέλσι (1-1 και μέσα κι έξω), από την Τσέλσι που στον τελικό διέλυσε 4-1 την Άρσεναλ και πήρε το τρόπαιο...