Το φαγητό που του αρέσει

• Κέρδισε γιατί ήταν ώριμος
• Από τις καλύτερες τετράδες του Πρωταθλήματος
• Η ισχυροποίηση του δεσμού ομάδων-κόσμου

Κίνδυνος εκτροχιασμού ασφαλώς και υπήρξε διότι είναι αδύνατο να προβλέψεις τις παρενέργειες ενός ισχυρού σοκ, σαν αυτό που έζησε ο Άρης πριν από 15-16 ημέρες στο «Κλ. Βικελίδης». Καλά τα λόγια, οι προσωπικές συναντήσεις και οι κατ’ ιδίαν συζητήσεις που έγιναν σε εντονότερο βαθμό εκείνες τις ημέρες και στοιχειοθέτησαν τη διαχείριση μιας επικίνδυνης κατάστασης, όταν όμως πρόκειται για ζωντανούς οργανισμούς, υπάρχει μια αμφιβολία για την αντίδραση του καθενός. Ίσως γι’ αυτό ο Άκης Μάντζιος αναφέρεται συνεχώς σ’ εκείνο το παιχνίδι, δίνοντας την εντύπωση ότι έγινε… χθες, ασχέτως της σωστής τοποθέτησης, γιατί πράγματι πρόκειται για μια κακή παρένθεση.

Αυτό αποδείχθηκε στη διάρκεια αυτής της διαβολοβδομάδας η οποία εξελίχθηκε ευεργετικά για τον Άρη καθότι επούλωσε τις πληγές του και επέστρεψε εκεί που έπρεπε και άξιζε να βρίσκεται. Στην πεντάδα βάσει βαθμολογίας, στην 3η θέση βάσει των βαθμών που κέρδισε ο καθένας στο χορτάρι. Αξίζει να είναι εκεί γιατί συνεχίζει να παρουσιάζει μια εξαιρετικά δομημένη ομάδα η οποία έχει συγκεκριμένο τρόπο έκφρασης, προσπαθεί να τελειοποιήσει τις κινήσεις της και γενικώς έχει μια ταυτότητα. Δεν είναι η ομάδα του… όσα έρθουν και όσα πάνε, ούτε αυτή που θα υψώσει τα χέρια αν της στραβώσει ένα παιχνίδι (με εξαίρεση τον αγώνα με τον ΠΑΣ). Θα επιμείνει, θα ενισχύσει τον τρόπο παιχνιδιού τους, αν είχε και αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια, όλοι θα ήταν χαρούμενοι.

Κακά τα ψέματα, εκεί εντοπίζεται η βασική αδυναμία. Φάνηκε και στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης. Η λογική του «θέλω να τελειώσω νωρίς το παιχνίδι», αναδείχθηκε μέσα από την πίεση των πρώτων 15 λεπτών, ήταν λογική και βασισμένη στην επιβάρυνση των παικτών από τα διαδοχικά παιχνίδια, στα ελάχιστα αποθέματα ενέργειας. Η εξέλιξη του αγώνα θα ήταν διαφορετική αν αξιοποιούταν το ένα από τα δύο τετ α τετ, φαίνεται όμως ότι ο Άρης έχει μάθει να ζει με τους δαίμονές του και την αστοχία του.

Κέρδισε γιατί ήταν ώριμος

Η αλήθεια είναι ότι ο θύμισε εν πολλοίς την ομάδα της περασμένης αγωνιστικής σεζόν. Αυτός αγόρασε τα υλικά, ο ίδιος μπήκε στην κουζίνα και ετοίμασε το φαγητό που του αρέσει. Προφανώς βοήθησε και ο Αστέρας Τρίπολης, δεν είναι ομάδα που θα παίξει ταμπούρι αλλά ποδόσφαιρο, διεκδικώντας τις όποιες πιθανότητες του. Βέβαια, για 4η συνεχόμενη χρονιά χάνει στο «Κλ. Βικελίδης» με τον ίδιο τρόπο. Ο Άρης κέρδισε λόγω της ωριμότητάς του, της ικανότητάς στη διαχείριση αγώνων κι αυτό φάνηκε από τη στιγμή που προηγήθηκε στο σκορ. Βγάζοντας από την εξίσωση τη φάση του ακυρωθέν τέρματος του Αστέρα, τελική φάση δεν δέχθηκε. Κατ’ ανάγκη (λόγω κούρασης) και κατ’ επιλογή (για να δημιουργηθούν οι χώροι) επίτρεψε στον Αστέρα να κυκλοφορεί μπάλα, έχοντας τραβήξει όμως μια γραμμή. Η κατάσταση απλοποιήθηκε όταν ο Μίλαν Ράσταβατς αντικατέστησε τον Χερόνιμο Μπαράλες καθώς εκεί άλλαξε όλο το παιχνίδι. Ο Αστέρας δεν είχε τρόπο έκφρασης στην επίθεση, ο καταπληκτικός Σόνι είδε την άμυνα του Άρη να εστιάζει επάνω του, αφού ο ίδιος την είχε «χορέψει» στο προηγούμενο διάστημα και… η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Ποδοσφαιρική δικαιοσύνη αποδόθηκε βάσει αποτελέσματος, στην πραγματικότητα όμως ο Άρης θα έπρεπε να είχε βρει τουλάχιστον ένα ακόμη γκολ.

Από τις καλύτερες τετράδες του Πρωταθλήματος

Είναι αυτή που διαθέτει ο Άρης στην άμυνα με απόδειξη τα πεπραγμένα στα παιχνίδια που έπαιξαν όλοι μαζί. Πιθανόν να μην γνωρίζονταν μέχρι τη συνάντησή τους στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Νέου Ρυσίου, αλλά Φαμπιάνο και Μπράμπετς φρόντισαν να αποκτήσουν γραμμή επικοινωνίας και πλέον ο ένας καλύπτει τον άλλον. Ο Βραζιλιάνος δικαιολογεί τη χώρα προέλευσής του καθώς είναι πιο ντελικάτος, τεχνίτης και έμπειρος στη διαχείριση της κάθε φάσης. Μια προσποίηση του μπορεί να αλλάξει την κατεύθυνση όλης της αντίπαλης άμυνας και μια πάσα του να δημιουργήσει προϋποθέσεις για σωστή επίθεση. Ο Μπράμπετς είναι πιο σκληρός, το απέδειξε απέναντι σ’ έναν από τους δυνατούς σέντερ φορ του Πρωταθλήματος (σ. σ. Μπαράλες), του είναι ευκολότερα τα ανεβοκατεβάσματα. Οι δυο τους πήγαν μαζί στον Μπαράλες σε τουλάχιστον 7-8 γεμίσματα του Αστέρα. Ο Αργεντίνος αντιλήφθηκε νωρίς ότι δεν θα κάνει ζάφτι μ’ αυτούς.

Για τον Ντάνιελ Σούντγκρεν έχουμε γράψει πολλά, μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλα. Το πρόσωπο της φετινής χρονιάς για τον Άρη είναι ο Κριστιάν Γκάνεα. Ο Ρουμάνος δεν θυμίζει σε τίποτε το περσινό φοβισμένο παιδί που φλέρταρε με το λάθος σε κάθε επαφή του με την μπάλα. Νιώθει αυτοπεποίθηση, ίσως ακόμη και ότι ο χώρος του ανήκει. Αυτό βγάζει τουλάχιστον στα παιχνίδια. Πέρυσι, στα περισσότερα έδειχνε ξένο σώμα. Φέτος, φωνάζει ότι είναι μέλος της ομάδας. Δεν αποκλείεται να ενταχθεί στο γκρουπ των παικτών με τους οποίους γίνονται συζητήσεις για επέκταση της συνεργασίας.

Η ισχυροποίηση του δεσμού ομάδων-κόσμου

Είναι η κύρια διαπίστωση του τελευταίου μήνα. Δεν είναι εύκολο να χτίσεις σχέση εμπιστοσύνης, ειδικά σε εσωστρεφή περιβάλλοντα τα οποία αντιδρούν αφοριστικά όταν δεν μετουσιώνεται μια προσπάθεια. Το αίσθημα εμπιστοσύνης έχει απλωθεί και στην ομάδα μπάσκετ όχι λόγω της αποτελεσματικότητάς της – θα μπορούσε να είχε δύο ακόμη νίκες βάσει απόδοσης αλλά δεν της πήρε λόγω απειρίας – αλλά των όσων εκφράζει στο παρκέ. Είναι ομάδα… αγαπησιάρικια, γιατί κατευθύνεται από την αυταπάρνηση του καθενός, παίζει στα όριά της και δεν χαμπαριάζει ποιον έχει απέναντί της.

Φάνηκε στην πρεμιέρα του Πρωταθλήματος, κυρίως όμως αποδεικνύεται κάθε βδομάδα. Ανταποκρίνεται στις επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ και επιβεβαιώνει ότι η γνώση είναι πιο απαραίτητη από το χρήμα στη δημιουργία κάτι εξόχως συμπαθητικού. Χωρίς πολλά λόγια και στόχους που δεν μπορεί να υπηρετήσει, αλλά με κατευθυντήρια δύναμη την αλήθεια. Προς αυτήν την κατεύθυνση λειτούργησε η εξαιρετική επιλογή του Τζέιμς Κέλι. Είναι η πιο value for money επιλογή που έκανε ο Άρης στην τελευταία 15ετία, αντίστοιχη αυτής του Τζερεμάια Μάσεϊ. Με τη διαφορά ότι ο τελευταίος είχε έρθει μετά από μια καλή σεζόν στη Λάρισα ενώ ο Κέλι έτυχε να είναι ελεύθερος, αλλά όταν κινείσαι εντός της αγοράς είσαι και γνώστης των «προϊόντων που διαθέτει. Κι αυτό απαιτεί ικανότητα.