Ολυμπιακός: Η εικόνα Τικίνιο και Ροντρίγκες κι ο Μπούχα σε σχέση με Μαντί κι Αγκιμπού

Γιατί κατά την γνώμη μου έφτασε να πάρει τέτοια δραματική εξέλιξη ο αγώνας του Ολυμπιακού με τον Βόλο;

Κατ΄ αρχάς θεωρώ σωστή την κίνηση του Μαρτίνς να φρεσκάρει τόσο πολύ την ενδεκάδα. Για πρώτη φορά φέτος μετά από παιχνίδι Γιουρόπα Λιγκ εμφάνισε πέντε νέα πρόσωπα στο αμέσως επόμενο πρωταθλήματος. Αλλά και οι πέντε ήταν παίκτες από αυτούς που τους λες «της ενδεκάδας και γύρω από την ενδεκάδα» (Μπα, Μπουχαλάκης, Λόπες, Τικίνιο, Ροντρίγκες).

Μήπως όμως ακριβώς αυτό, ότι άλλαξε τη μισή ενδεκάδα (βγάζουμε τον γκολκίπερ, οι πέντε στους δέκα δεν είχαν παίξει στην αρχική ενδεκάδα εναντίον της Φενέρμπαχτσε), έκανε τον Ολυμπιακό να αποτύχει σε αυτό το ματς να κάνει ό,τι και στα πέντε προηγούμενα παιχνίδια πρωταθλήματος, στα οποία είχε ανοίξει γρήγορα το σκορ; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος.

Εγώ είδα άλλο πράγμα: να μπαίνει η ομάδα στο γήπεδο με ποσοστά συγκέντρωσης που δεν άγγιζαν ούτε το 50%. Για να γίνω λίγο πιο σκληρός, αλλά να ανταποκρίνομαι στην πραγματικότητα, το ξεκίνημα του Ολυμπιακού ήταν «τρεις λαλούν και δυό χορεύουν»…

Με τον Σισέ να παίρνει την μπάλα, να προωθείται σαν αριστερός μπακ αλλά εντελώς άτσαλα, να χάνει την μπάλα και να δίνει ιδανική αντεπίθεση στο Βόλο, την στιγμή που και τα δύο ακραία μπακ (Λαλά, Ρέαμπτσιουκ) είχαν ήδη βγει στο ξέφωτο, σε θέσεις εξτρέμ. Ο Λαλά ήταν πάρα πολύ δύσκολο να προλάβει τον γρήγορο Ρεγκατέν και να το πέναλτι…

Με τον Βατσλίκ να πέφτει καθυστερημένα πάνω στον Ρεγκατέν και να του κάνει πέναλτι, την ώρα μάλιστα που είναι εντελώς άγνωστο αν, και να του ξέφευγε ο κυνηγός του Βόλου, θα ήταν σε θέση για γκολ, καθώς είχαν κλείσει πλέον ο Λαλά κι ο Μπα. Πάλι καλά που ο Τσέχος με την εμπειρία του και το σωστό διάβασμα μάντεψε τη σωστή γωνία, έπιασε το πέναλτι και το πράγμα δεν έγινε χειρότερο…

Με τον Τικίνιο αμέσως μετά να επιχειρεί να σκοράρει από…40 μέτρα, επειδή είδε τον αντίπαλο γκολκίπερ λίγο μακριά από την εστία του. Το χειρότερο, ωστόσο, δεν ήταν αυτό-ήταν ότι το έκανε σε φάση που ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να βγάλει επίθεση με δύο κυνηγούς του εναντίον δύο αμυντικών του Βόλου, αλλά ο Βραζιλιάνος πήρε την επιλογή να κάνει προσπάθεια για γκολ που μπαίνει κάθε 10 χρόνια…

Με τον Αγκιμπού να φεύγει μπροστά και ενώ είχε τον Λόπες κοντά του σε πλεονεκτική θέση για να πάρει πάσα, του έκανε μία κακή μπαλιά που δεν έφτασε βέβαια στον προορισμό της. Άλλη μία επίθεση με προϋποθέσεις για δημιουργία ευκαιρίας πεταμένη στα σκουπίδια…

Με τον Λόπες να χάνει υπερβολικά εύκολα την μπάλα επιχειρώντας να ντριμπλάρει ένα μέτρο έξω από την περιοχή του Βατσλίκ (!) και τον Μπαρτόλο να σουτάρει με δύναμη, αλλά ευτυχώς για τον Ολυμπιακό άστοχα από επικίνδυνη θέση…

Και όλα αυτά μέχρι τα μισά του ημιχρόνου. Όταν μπαίνεις σε ένα παιχνίδι με τέτοια νοοτροπία, αναπόφευκτο είναι να χάσεις το ημίχρονο, να πας προβληματισμένος εσύ στην ανάπαυλα και να πάρει κουράγιο και ψυχολογία ο αντίπαλος σου για το β΄ημίχρονο.

Ο Μαρτίνς βλέποντας την εικόνα θέλησε να ταρακουνήσει την ομάδα κάνοντας ρεκόρ (τρεις!) αλλαγών στο ημίχρονο. Άποψη μου; Ήταν βιαστικές, με εξαίρεση την περίπτωση του Αγκιμπού, που ξεκάθαρα έπρεπε να βγει καθώς για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι έδειξε πτώση . Ο Λαλά με τον Ροντρίγκες, όμως, όσο περνούσε ο χρόνος άρχιζαν και βρίσκονταν, ειδικά δε ο Γάλλος είχε από κάποιο σημείο και μετά εξαιρετικές επιλογές δημιουργικά. Και χάρη στην πολύ καλή συνεργασία τους, στο 37’, ο Ολυμπιακός έβγαλε τη μοναδική συνδυαστική του φάση στα πρώτα 45 λεπτά, με τον Πουρίτα όμως να προλαβαίνει με ηρωϊκή προσπάθεια τον Λόπες, που ήταν έτοιμος να στείλει την μπάλα στα δίκτυα από την πάσα του Γκάρυ.

Η παρουσία των Ανδρούτσου, Μαντί Καμαρά, Μασούρα δεν άλλαξε τον Ολυμπιακό στο β΄ ημίχρονο-για να είμαστε ρεαλιστές, ο Ολυμπιακός ήταν ακόμη πιο κακός απ΄ ότι στο α΄(!), παρά και την είσοδο του Βαλμπουενά από το 60’ και του Ελ Αραμπί από το 70’. Φαίνεται αυτό, άλλωστε, από τη μηδενική δημιουργία επιθετικά, ενώ στο α΄ ημίχρονο η ομάδα είχε τα δύο δοκάρια και την καθαρή ευκαιρία στο 37’. Απλά ήρθε η νίκη από δύο στιγμές του Ρέαμπτσιουκ και δύο κερδισμένα στημένα, ένα πέναλτι κι ένα φάουλ. Προσέξτε, απέναντι στην ομάδα με τη δεύτερη χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος, με παθητικό 22 γκολ.

Πώς, όμως, να βελτιωθεί ο Ολυμπιακός στο β΄ ημίχρονο, όταν ο Μαντί Καμαρά κι ο Μασούρας ήταν χειρότεροι κι από αυτούς που βγήκαν; Ο Μαρτίνς σωστά τους άφησε στον πάγκο (τον Μασούρα για πρώτη φορά στη φετινή σεζόν, καθώς μέχρι τώρα τον έβαζε μόνο βασικό) μετά την εικόνα τους την Πέμπτη, αλλά έτσι όπως έπαιξαν και προχθές έβγαλαν ντεφορμάρισμα. Ο Ανδρούτσος τουλάχιστον το πάλεψε περισσότερο, τόσο αμυντικά όσο και δημιουργικά και είχε ενέργεια, παρότι δεν απέφυγε τα λάθη.

Νομίζω ότι αυτή είναι η σωστή ανάγνωση του αγώνα. Με πολύ ενοχλητικό για τον Ολυμπιακό που δέχθηκε την ισοφάριση από το Βόλο σχεδόν με τη σέντρα από το γκολ του Ελ Αραμπί! Να δεχθώ ότι υπήρχε και ο παράγοντας τύχη στη φάση του 1-1, καθώς ήταν ένα σουτ λίγο έξω από την περιοχή και πλάγια, που δεν έδειχνε απειλή, αλλά η μπάλα βρήκε τον Μπα και στρώθηκε έτσι στον σκόρερ. Δεν μπορώ, όμως, να δεχθώ τον Τικίνιο, προσέξτε στο 88’, κι ενώ έχει γυρίσει πίσω, σωστά, για να βοηθήσει την άμυνα, να κάθεται και να βλέπει (στην κυριολεξία) τον Ρομέρο να σουτάρει, αντί να πάει να τον εμποδίσει. Ούτε μπορώ να δεχθώ τον Μπα να μπερδεύεται για μία ακόμη φορά και την μπάλα στο σουτ του αντίπαλου να περνάει μέσα από τα πόδια του. Κάπως έτσι, με τον ίδιο να μπερδεύεται και την μπάλα να κτυπάει ξανά μία στο ένα και μία στο άλλο πόδι του, ο Ολυμπιακός έφαγε το γκολ από την Άιντραχτ στο 91’ κι έχασε 1-2 στο παιχνίδι που πιθανότατα έχει κρίνει την πρωτιά στον όμιλο.

Ο Μπα θα πρέπει κάποια στιγμή να βρει μία ισορροπία. Τι να το κάνω να έχει 12 επεμβάσεις, ψηλά και χαμηλά (δύο πολύ καλές μάλιστα), στον αγώνα με το Βόλο, όταν στην κρίσιμη φάση πάλι αποτυγχάνει να καθαρίσει και τρώει γκολ η ομάδα. Να θυμίσω ότι και στο πρώτο γκολ της Άιντραχτ και στο γκολ του Βέργου του Παναιτωλικού, ο Μπα έφαγε πάσες στην πλάτη του και δεν αντέδρασε ποτέ. Και προχθές πιστεύω ότι ακόμη και στη φάση του πέναλτι ο Μπα θα μπορούσε να είχε πάρει καλύτερη απόφαση και να είχε πάει προς τον Ρεγκατέν κι όχι προς τον άλλο κυνηγό του Βόλου, αφού τον τελευταίο τον κάλυπτε ο Εμβιλά.

Για τον Σισέ, που όλοι τον έχουμε υμνήσει εσχάτως για τις πολύ καλές εμφανίσεις του, ήταν ένα ακόμη πιο δυσάρεστο 90λεπτο, παρότι είχε κι αυτός τουλάχιστον 10 επεμβάσεις. Ακόμη, όμως, κι αν θεωρήσουμε κακή στιγμή την επιλογή του στο ξεκίνημα της φάσης του πέναλτι, πραγματικά ήταν άξιον απορίας πως ενήργησε τρεις φορές από το 95’ και μετά. Στην πρώτη περίπτωση, στο 95’, έδωσε κόρνερ στο Βόλο, ενώ θα μπορούσε να συνεννοηθεί με τον συμπατριώτη του τον Μπα και να αποφύγει έτσι να βάλει τον αντίπαλο μέσα στην εστία του Βατσλίκ σε τέτοιο χρονικό σημείο. Στο 97’, όμως, έκανε κάτι που τουλάχιστον εμένα μου φάνηκε ακατανόητο, αφού πήρε την μπάλα κι έφυγε σε θέση αριστερού εξτρέμ (!) για να φτιάξει παιχνίδι, εγκαταλείποντας κάποιες…δεκάδες μέτρα τη θέση του. Στο 97’! Και στο 98’ πήγε να κάνει σχεδόν πάλι το ίδιο. Πραγματικά, ποιος ο λόγος να ρισκάρει έτσι ένας σέντερ μπακ στο τελευταίο δίλεπτο ενός αγώνα, με το σκορ 2-1;

Και περίμενα και πολύ περισσότερα από τον Τικίνιο. Έχοντας ηθικό από το χρυσό γκολ με τους Τούρκους στο 90^ο λεπτό του αγώνα της Πέμπτης, έλεγα ότι θα βοηθούσε πολύ περισσότερο απ΄ ότι εν τέλει βοήθησε, έχοντας σούμα τέσσερις τελικές, με πόδια και κεφάλι, που άντε να πεις επικίνδυνη τη μία.

Κι από τον Ροντρίγκες φυσικά η προσδοκία ήταν για πολύ περισσότερα από εκείνη την ασίστ στον Λόπες κι ένα κερδισμένο φάουλ ελάχιστα έξω από την περιοχή στα πρώτα λεπτά, με τον Μπουχαλάκη να αστοχεί στην εκτέλεση. Δεν καταλαβαίνω γιατί, αλλά ο Γκάρυ αυτή τη φορά, σε πλήρη αντίθεση με τα ημίχρονα του απέναντι σε ΠΑΟΚ και Ιωνικό, κόβονταν αρκετά εύκολα ακόμη κι όταν σπρίνταρε, απλά κερδίζοντας κόρνερ. Το δε πιο επώδυνο ήταν στη φάση που ο Αγκιμπού έκλεψε άλλη μία μπάλα, έδωσε στον Ροντρίγκες κι αυτός αντί να σουτάρει, έβγαλε έλλειψη αυτοπεποίθησης και πήγε να γυρίσει πίσω την μπάλα στον Αγκιμπού και δη με κακή πάσα.

Ο Μπουχαλάκης στην επιστροφή του στην αρχική ενδεκάδα μετά από 40 ολόκληρες ημέρες (στην Φρανκφούρτη, στις 21 Οκτωβρίου, ήταν τελευταία φορά βασικός) μπορεί να μην έκανε κάτι σπουδαίο, ιδιαίτερα ανασταλτικά ήταν πολύ μέτριος, όμως έβγαλε μία καλή διάθεση, έκλεψε μπάλες, πέρασε κάποιες καλές πάσες (π.χ. εκείνη στον Ρέαμπτσιουκ στο πέναλτι). Στα καλά του ωστόσο δεν είναι ούτε αυτός. Ίσως του λείπει χρόνος παιχνιδιού, καθώς σε αυτές τις 40 ημέρες είχε μόνο τρεις αλλαγές, δύο 20λεπτα κι ένα ημίχρονο. Με τον Μαντί, πάντως, σε τέτοια μέτρια κατάσταση, αλλά και τον Αγκιμπού να κάνει βήματα πίσω, ο καλός Μπούχα είναι απαραίτητος για τον Ολυμπιακό.

Εν κατακλείδι: ο Ολυμπιακός με τέτοια εικόνα όπως αυτή με το Βόλο θα ρισκάρει πολύ στη μάχη του τίτλου και το πιθανότερο είναι να μειωθεί παρά να αυξηθεί η διαφορά του από την ΑΕΚ, που έδειξε στα Γιάννινα μεγάλη θέληση για το διπλό που θα την διατηρούσε ζωντανή. Δεν νοείται να έρχεται ο Βόλος στο Καραϊσκάκη και να τον αφήνουν οι παίκτες του Ολυμπιακού να έχει σουτ στο 24^ο δευτερόλεπτο…

Άσχετο: Ο αγώνας της ΑΕΚ με τον ΠΑΣ απέδειξε όσο πιο ξεκάθαρα γινόταν ότι ήταν πολύ σωστή η επισήμανση αμέσως μετά το ΑΕΚ-Ολυμπιακός ότι ο Γιαννίκης είχε κάνει καλό δώρο στον Μαρτίνς αφήνοντας για ένα ημίχρονο στον πάγκο τον Άμραμπατ…