Ο Ολυμπιακός είναι…ψυχοβγάλτης (7 στη σειρά τρίποντα στο όριο), αλλά πάνω απ΄όλα νικητής!

Αρκετές ώρες πριν αρχίσει το χθεσινό παιχνίδι με το Βόλο, είχε εκτιμήσει από εδώ μέσα ότι όπως όλα τα παιχνίδια του Ολυμπιακού μετά το Γιουρόπα Λιγκ, έτσι κι αυτό θα είναι θρίλερ.

Δεν είναι ποτέ εύκολο να παίζεις Πέμπτη Ευρώπη και Κυριακή πρωτάθλημα-να θυμίσω πόσο δύσκολα κέρδισε ο πρωταθλητής Ελλάδας 2-1 τη Λαμία μετά το 2-1 επί της Άντβερπ και 1-0 τον Ιωνικό μετά το 1-2 από την Άιντραχτ. Είδατε άλλωστε και τον ΠΑΟΚ χθες με τον Άρη, τι έκανε παίζοντας μετά από ευρωπαϊκό παιχνίδι, και δη σε διοργάνωση με λιγότερη φθορά, το Κόνφερενς Λιγκ και το 0-0 με την Σλόβαν…

Δεν μπορούσα, βέβαια, να προβλέψω και το όλο σενάριο στο Καραϊσκάκη! Με το Βόλο στην αρχή να χάνει πέναλτι και τον Ολυμπιακό να έχει δύο δοκάρια, και στο τέλος τον Ολυμπιακό να ανοίγει το σκορ με πέναλτι, να ισοφαρίζεται αμέσως και να παίρνει το τρίποντο με απευθείας εκτέλεση φάουλ-τέτοιο γκολ, από φάουλ, είχε σχεδόν ένα χρόνο να πανηγυρίσει «ερυθρόλευκος», ήταν ο Φορτούνης τον περασμένο Γενάρη στην Τρίπολη!

Από την άλλη, κάπως έτσι έγινε και πιο γλυκιά η νίκη! Υπό άλλες συνθήκες, ένα πιο…νορμάλ 2-1 επί του Βόλου στο Καραϊσκάκη θα ήταν σαφώς πιο…άχρωμο και άγευστο. Τώρα, έφερε μεν προβληματισμό η εμφάνιση, αλλά έφερε και πολλά χαμόγελα το τρίποντο, που διατηρεί τον Ολυμπιακό στο +6 από την ΑΕΚ, η οποία έχει το αβαντάζ να προετοιμάζει κάθε παιχνίδι της στο πρωτάθλημα όλη την εβδομάδα, αφού έχει αποκλειστεί εδώ και τέσσερις μήνες (Ιούλιο) από τα Κύπελλα Ευρώπης.

Για να είμαστε ρεαλιστές, ο Ολυμπιακός μόνο μπάλα δεν έπαιξε χθες-μπορεί να ήταν και το χειρότερο του παιχνίδι στο πρωτάθλημα. Και σίγουρα δεν έκανε κάτι σπουδαίο κερδίζοντας το Βόλο, από τον οποίο έλειπαν τρεις παίκτες (οι τιμωρημένοι Γκρίλο, Φερνάντες, Μπαριέντος)-κι έχασε στη διάρκεια του αγώνα άλλους δύο λόγω τραυματισμών (τον Πουρίτα στο 57’ και τον Σοάρες στο 66’)…Τέτοιες νίκες, ωστόσο, στην οικονομία της μάχης του τίτλου μετράνε πολύ, σκεπτόμενοι κι ότι ο Ολυμπιακός αποσπάστηκε πλέον 10 βαθμούς του ΠΑΟΚ. Ας θυμηθούμε ότι ο ΠΑΟΚ κέρδιζε 4-1 το Βόλο στην Τούμπα και τελικά έφερε 4-4.

Η ομάδα του Μαρτίνς λοιπόν μόνο καλή δεν ήταν. Φαίνεται αυτό κι από την…καταμέτρηση: ένα γκολ από πέναλτι, ένα από φάουλ, ένα δοκάρι από στατική φάση (Εμβιλά) κι ένα δοκάρι με μακρινό σουτ (Λόπες). Είχε, ωστόσο, κάτι σημαντικό: θέληση και πίστη για τη νίκη. Και το ποδόσφαιρο τον αντάμειψε με άλλο ένα τρίποντο. Κι εδώ που τα λέμε γιατί το ποδόσφαιρο να ανταμείψει τον Βόλο με ένα θετικό αποτέλεσμα;

Επειδή με τις κάθε είδους διαμαρτυρίες των παικτών του (δύο, οι Ρεγκατέν και Βοϊτκόφσκι, πήραν και κίτρινες) και του πάγκου, είχαμε διακοπή πάνω από πέντε (!) λεπτών, και χωρίς παρέμβαση VAR, για το πέναλτι;…Επειδή είχαμε τόσες καθυστερήσεις, από το α΄(!) κιόλας ημίχρονο, που σε δύο «ελεύθερα» ο γκολκίπερ πήρε κίτρινη από το 30’ (!!!) κι ένας στόπερ από το 73’;…Επειδή πέντε παίκτες του (κατά σειρά Κλέιμαν, Μπαρτόλο, Όρος, Πουρίτα, Σοάρες) βρέθηκαν στο χορτάρι κατά τη διάρκεια του 90λεπτου παραπονούμενοι για τραυματισμούς, με συνέπεια ισάριθμες διακοπές του παιχνιδιού για συνολικά πέντε λεπτά;…Επειδή οι ποδοσφαιριστές του συνολικά υπέπεσαν σε 18 φάουλ;…

Αν τα βάλουμε όλα αυτά κάτω, θα κατανοήσουμε ότι δεν ήταν και τόσο απλό να παιχτεί χθες το μεσημέρι (ακριβώς δυόμιση 24ωρα μετά το Ολυμπιακός-Φενέρμπαχτσε!!!) καλό ποδόσφαιρο. Παρότι μάλιστα ο Βόλος φημίζεται για μία ομάδα που δεν κλείνεται, αλλά βγαίνει στο…ξέφωτο και παίζει μπάλα. Εξ ου και τα αποτελέσματα του ιδίως με τις μεγάλες ομάδες: με ΠΑΟΚ 4-4, με ΑΕΚ 1-3, με ΠΑΟ 1-5. Σε αντίθεση με το χθεσινό παιχνίδι, που τον είδαμε να έχει μεταλλαχτεί και να παίζει συνεχώς άμυνα, με 10 παίκτες πίσω από την μπάλα και να κυνηγάει την ευκαιρία απλά στην κόντρα επίθεση. Εξ ου και το 0-0 έως το 85^ο λεπτό…

Γιατί κέρδισε ο Ολυμπιακός; Όχι πάντως λόγω…διαιτησίας, όπως υποστήριξε ο Βόλος, που σε κάθε παιχνίδι του με τον Ολυμπιακό, όταν δεν «γράφει» σκορ (5-1 πρόπερσι, 4-1 πέρυσι), βγάζει ανακοινώσεις κατά της διαιτησίας, είτε παίζει ρέφερι από την Πορτογαλία, όπως στο περσινό 2-1 στο Βόλο, είτε ρέφερι από την Άρτα, όπως στο χθεσινό 2-1! Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι η διαιτησία αλλοίωσε αποτέλεσμα αγώνα του Ολυμπιακού με το Βόλο μόνο σε ένα ματς, στο 0-0 στο Πανθεσσαλικό ακριβώς πριν δύο χρόνια, με πρωταγωνιστές τον Φωτιά κ.α. «συγγενείς».

Τέλος πάντων, ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί πολύ απλά το ποδόσφαιρο δικαίωσε την προσπάθεια του ακριβώς να παίξει για να κερδίσει. Διότι γενικά ο 0λυμπιακός φέτος μπορεί να μην κάνει κατάθεση ποιότητας σε κάθε παιχνίδι του, αλλά κάνει κατάθεση χαρακτήρα. Μπορεί να είναι…ψυχοβγάλτης, όμως το παλεύει έως το τελευταίο σφύριγμα. Και τουλάχιστον κάποιες φορές θα δικαιωθείς, όταν κυνηγάς τη νίκη έως το τελευταίο λεπτό.

Του γύρισε η τύχη την πλάτη στα δύο 0-0 στο σπίτι του με τον Ατρόμητο και τον ΠΑΟ (δύο νίκες με τις οποίες θα είχε εν πολλοίς τελειώσει το πρωτάθλημα από σήμερα, 29 Νοεμβρίου!), αλλά είδαμε ότι όπως την Πέμπτη η χρυσή νίκη με τους Τούρκους ήρθε στο 90’, χθες ήρθε στο 91΄! Υπάρχει σε τέτοιες περιπτώσεις και η παράμετρος τύχη, βέβαια, αλλά ας σταθούμε και στη νίκη 2-1 επί της Άντβερπ με γκολ στο 87’ και στο 1-1 με τη Λούντογκορετς επίσης με γκολ στο 87’. Και επειδή δεν είναι εύκολο να είναι όλα με το μέρος σου, να σταθούμε και στο ότι ο Ολυμπιακός έχασε εν πολλοίς την πρώτη θέση του ομίλου του, από την ήττα (1-2) με γκολ στο 91’ από την Άιντραχτ (χθες στην Μπουντεσλίγκα νίκησε πάλι με γκολ στο 95’!!!).

Το παραδεχόμαστε ότι ο Ολυμπιακός μας βγάζει την ψυχή, από την στιγμή που 11 από τις 15 συνολικά φετινές νίκες του είναι οριακές, στο ένα γκολ! Αρχικά εκείνες με Νέφτσι (1-0 μέσα κι έξω) και με Άντβερπ και Λαμία (2-1) και πλέον και οι εφτά τελευταίες του!!! Κατά σειρά με ΠΑΣ 2-1, ΠΑΟΚ 2-1, Παναιτωλικό 2-1, Ιωνικό 1-0, ΑΕΚ 3-2, Φενέρμπαχτσε 1-0, Βόλο 2-1! Μιλάμε δηλαδή για συνολικά έξι νίκες με 2-1, με άλλες τέσσερις με 1-0 και μία, στο ΟΑΚΑ, με 3-2. Όλες οριακές, αφού είναι στο γκολ, σχεδόν όλες με την ομάδα να χρειάζεται να βγάλει το μέταλλο και τη νοοτροπία του νικητή που την χαρακτηρίζει. Νικητής ως ομάδα, νικητής και σε ατομικό επίπεδο, με παίκτες, είτε τους πιο μεγάλους (Βαλμπουενά), είτε τους πιο μικρούς (Ρέαμπτσιουκ), να μην συμβιβάζονται με την ισοπαλία. Και φυσικά με προπονητή που δεν συμβιβάζεται με οτιδήποτε άλλο πέραν της νίκης.

Κάπως έτσι λοιπόν έρχονται οι νίκες για τον Ολυμπιακό, η μία πιο πολύτιμη από την άλλη, καθώς η μάχη για τον τίτλο συνεχίζεται και τίποτα δεν έχει κριθεί, αν σκεφθούμε ότι το +6 από την ΑΕΚ δεν είναι τίποτα άλλο από το μεταξύ τους ντέρμπι: εάν είχε κερδίσει η ΑΕΚ, τώρα οι δύο ομάδες θα ήταν ισόβαθμες…

Άσχετο: Δύο κουβέντες για τα άλλα καυτά παιχνίδια της αγωνιστικής.

Στα Γιάννινα είδαμε τι «παιχνίδια» μπορεί να κάνει το ποδόσφαιρο: ο Σάκχοφ θα ήταν ο μοιραίος της ΑΕΚ με την ευκαιρία που είχε χάσει στο 85’ από τόσο κοντά και τελικά έγινε ήρωας με το σουτ στο 89’ που βρήκε πόδια κι άλλαξε πορεία…Ο δε Κάργας ήταν μέσα και στα δύο γκολ της ΑΕΚ, αφού τα διωξίματα που έκανε με ισάριθμες κεφαλιές έγιναν τελικά πάσες (!) για τους σκόρερ Άμραμπατ και Σάκχοφ! Ο ίδιος Κάργας που με δύο άλλες κεφαλιές, στην πρώτη έδιωξε την μπάλα επί της γραμμής της εστίας του και στη δεύτερη πήγε να σκοράρει…Ο ΠΑΣ έχασε ίσως γιατί γύρισε στο τέλος υπερβολικά πίσω, με τρίτο στόπερ και δη τον ανενεργό φέτος Παντελάκη.

Στην Τούμπα είχαμε ένα πάρτυ του Άρη για πάνω από 55 λεπτά! Με το σκορ εύκολα να μπορούσε να είναι έως τότε 0-2 και 0-3 (και πιθανότατα την εισβολή των οπαδών να μην ήταν στο 89’, αλλά μισή ώρα νωρίτερα…). Ο Λουτσέσκου έβαλε αρχικά 10άρι τον Μπίσεσβαρ, όπως είχε «ζητήσει» ο Άγγελος Αναστασιάδης σε τηλεοπτική του συνέντευξη τις προάλλες, αλλά ΠΑΟΚ επιθετικά-δημιουργικά δεν υπήρχε. Ο Σβιντέρσκι ξέφυγε αρχικά δύο φορές από τους στόπερ, αλλά όταν βρέθηκε μία φορά σε θέση βολής δεν έβγαλε ποιότητα σκόρερ. Τέλειωσε, όπως τέλειωσε, το ματς και μόνο ο Κούρτιτς είχε απειλήσει με ένα φάουλ και μία κεφαλιά. Για τον ΠΑΟΚ η γκίνια ήταν το Άρης-ΠΑΣ 0-5! Ο Άρης ήταν «σκυλί του πολέμου», ο ΠΑΟΚ και να ήθελε να ήταν, έδειχνε ότι δεν μπορούσε.

Τελευταίο: H διαιτησία στα μεγάλα παιχνίδια της αγωνιστικής πλησίασε το άριστα. Κι ο Σκοτσέζος στην Θεσσαλονίκη κι ο Κουτσιαύτης στον Πειραιά κι ο Καραντώνης στα Γιάννινα. Με πολύ σπουδαίο ότι σφύριζαν 50-50 σε όλα, για «μεγάλους» και «μικρούς», για γηπεδούχους και φιλοξενούμενους.