Wyscout analysis: Γκολάρα ομαδική, πρόοδος, στόχευση και Αλεξανδρόπουλος!

• Το πιο αποτελεσματικό παιχνίδι του σε οργανωμένες επιθέσεις
• Το καλύτερο φετινό ομαδικό γκολ
• Η επιτυχημένη στόχευση στα αριστερά και η θέση του Καρλίτος
• SuperSotiris

Ο Παναθηναϊκός συνέχισε το βράδυ του Σαββάτου τα εντός έδρας πάρτι, φιλοδώρησε τον Ιωνικό με τέσσερα γκολ και σε συνδυασμό με την γκέλα του ΠΑΟΚ, κατάφερε να πλησιάσει στο -4 από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα και τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό.

Το Τριφύλλι ανά διαστήματα είχε εξαιρετική εικόνα πάνω στο χορτάρι της Λεωφόρου, κυριάρχησε και για ακόμη μία φορά απέδειξε πως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς με σταθερά και σίγουρα βήματα χτίζει κάτι πολύ καλό. Τα… φώτα ήταν λογικό να στραφούν στο χατ τρικ του Καρλίτος, στο πρώτο γκολ του Παλάσιος, στο πρώτο κερδισμένο στοίχημα του προπονητή και του συνόλου, οι οποίοι κατάφεραν να φέρουν και πάλι τον κόσμο δίπλα τους, με ένα ξεχωριστό κέφι, με μία διαφορετική διάθεση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Σήμερα, με την βοήθεια της κορυφαίας πλατφόρμας ανάλυσης ποδοσφαίρου Wyscout θα… φωτίσουμε κάποιες άλλες αρκετά ενδιαφέρουσες πτυχές αυτού του παιχνιδιού, τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.

Το πιο αποτελεσματικό παιχνίδι του σε οργανωμένες επιθέσεις

Η βελτίωση του Παναθηναϊκού στο επιθετικό τρανζίσιον, σε νοοτροπία και αποτελεσματικότητα, είναι γνωστή και εδώ και καιρό καταγεγραμμένη. Το ζητούμενο για το Τριφύλλι απέναντι στον Ιωνικό ήταν να βελτιώσει την ποιότητα των οργανωμένων του επιθέσεων απέναντι σε ένα σύνολο που δεν έπαιξε το ίδιο ανοιχτά όπως ο Απόλλωνας και ο Βόλος. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε πως η ομάδα του Δημήτρη Σπανού ούτε στο 0-0 αλλά ούτε και στο 1-1 έστησε πούλμαν έξω από την περιοχή και ξεκινούσε την πίεση της στο μεσαίο τρίτο του γηπέδου με mid block και διάταξη 4-4-2. Σίγουρα, όμως, ήταν πιο μαζεμένη σε σχέση με τις δύο προηγούμενες ομάδες που έφυγαν από την Λεωφόρο με 5 και 4 γκολ.

Η ομάδα του Ιβάν, λοιπόν, παρουσίασε την πρόοδο που έπρεπε. Είχε όλα εκείνα τα στοιχεία(πλάνο, υπομονή, καλή κυκλοφορία της μπάλας, αυτοματισμούς) για να διασπάσει τις γραμμές άμυνας του αντιπάλου σε κλειστούς χώρους.

Στις 25 positional attacks που εκδήλωσε, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να σκοράρει δύο γκολ. Το 1-0 και το 2-1 με τον Καρλίτος. Συνολικά βρήκε 6 τελικές(24%) και έκανε τις πιο ποιοτικές του φάσεις σε αυτό το κομμάτι από κάθε άλλο παιχνίδι, φτάνοντας στο 1xGoal. Το τεστ το πέρασε και μάλιστα με πολύ καλό βαθμό ενόψει ενός ακόμη πιο δύσκολου τεστ σε αυτό το κομμάτι, μιας και ο Αστέρας Τρίπολης έχει πολύ πιο αποτελεσματική ανασταλτική λειτουργία από τον Ιωνικό.

Το καλύτερο φετινό ομαδικό γκολ

Πέρασε στα… ψιλά και δεν του δόθηκε η προβολή και η αξία που του έπρεπε. Το δεύτερο γκολ του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι είναι το μέχρι στιγμής καλύτερό του στο φετινό πρωτάθλημα, όσον αφορά την λειτουργία του συνόλου. Οι πράσινοι έκαναν όσα πρέπει να κάνει μια ομάδα για να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα. Οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς ξεκίνησαν την επίθεση από τα δεξιά, η μπάλα πήγε στα αριστερά και ξανά στα δεξιά για να υπάρξει μετατόπιση της αντίπαλης άμυνας και χώροι προς αξιοποίηση. Με καλό και όχι με αργό τέμπο.

Ο Παναθηναϊκός κράτησε την μπάλα στα πόδια του για 38 δευτερόλεπτα και με 11 πάσες(διπλάσιες από τον μέσο όρο του ανά κατοχή σε αυτό το ματς) έφτασε στο γκολ. Η κάθετη του Αλεξανδρόπουλου και το τελείωμα του Καρλίτος παίρνουν όλα τα εύσημα αλλά το κλειδί στην φάση είναι η επαφή του Σάντσες που βγάζει… off την δεύτερη αμυντική γραμμή του Ιωνικού και επιτρέπει στον Αλεξανδρόπουλο να επιτεθεί στην τελευταία γραμμή άμυνας του αντιπάλου και να βρει την κίνηση του Ισπανού σέντερ φορ.

Η επιτυχημένη στόχευση στα αριστερά και η θέση του Καρλίτος

Στην ποδοσφαιρική Ελλάδα… λατρεύουμε να μιλάμε, να γράφουμε και να συζητάμε για συστήματα. 4-4-2, 4-2-3-1, 4-3-3, 3-5-2, όταν οι ίδιοι οι κορυφαίοι προπονητές στις διαλέξεις τους ξεκαθαρίζουν πως μια αρχική διάταξη λέει ελάχιστα για τον τρόπο που αγωνίζεται μία ομάδα, επί της ουσίας μας προσδιορίζει την ευθύνη των ποδοσφαιριστών σε ένα γενικότερο χώρο και τίποτα παραπάνω. Τα σημαντικά, τα ουσιώδη για να διακρίνεις την ταυτότητα ενός συνόλου είναι ο χώρος και ο τρόπος που πιέζει, οι επιλογές στο build up, τα μοτίβα ανάπτυξης στο δεύτερο και τελευταίο τρίτο του γηπέδου, οι κινήσεις που επιλέγει ένας προπονητής για να δημιουργήσει χώρους και επικίνδυνες καταστάσεις για τον αντίπαλο, η συμπεριφορά σε επιθετικό και αμυντικό transition, η λειτουργία στις στατικές φάσεις. Οι τρεις ή οι τέσσερις αριθμοί σε ένα σύστημα δεν λένε απολύτως τίποτα για το σκληρό δίσκο μίας ομάδας.

Σημασία και αξίζει έχει να εξετάσουμε την δομή της ομάδας στις τρεις φάσεις της επίθεσης. Build up, progression και finishing. Δηλαδή στο «χτίσιμο», στην διαδικασία διάσπασης της δεύτερης γραμμής άμυνας του αντιπάλου και στις κινήσεις για το γκολ.

Υπήρχαν στιγμές στην αναμέτρηση που ο Παναθηναϊκός σε φάση επίθεσης έπαιζε 4-2-4, με τον Καρλίτος αριστερό εξτρέμ, τους Βιτάλ και Παλάσιος στην κορυφή και τον Χατζηγιοβάνη στα δεξιά. Υπάρχαν περιπτώσεις που στο επιθετικό τρίτο πατούσαν πέντε ποδοσφαιριστές, με τους ακραίους μπακ να γίνονται εξτρέμ και τους εξτρέμ να κλείνουν προς τα μέσα ως επιθετικοί. Όπως στην φάση του 2-1, με τους Βιτάλ, Παλάσιος, Καρλίτος, Χατζηγιοβάνη και Αλεξανδρόπουλο να πατούν στα τελευταία 35 μέτρα του αγωνιστικού χώρου.

Οι κινήσεις του Ισπανού επιθετικού στα αριστερά ήταν στοχευμένες και έφεραν το πρώτο γκολ. Ο Καρλίτος είχε έναν ελεύθερο ρόλο αλλά κατά βάση οι οδηγίες που είχε ήταν να παίζει ανάμεσα στο μεσοδιάστημα της αμυντικής και της μεσαίας γραμμής του Ιωνικού και προς τα αριστερά. Ο 31χρονος άσος διαβάζει άριστα το παιχνίδι και τους χώρους που μπορεί να αξιοποιήσει, είναι πολύ καλύτερος όταν βλέπει το γήπεδο και όχι παίζοντας με πλάτη.

Στο ξεκίνημα του ματς οι πράσινοι ποντάροντας στην προβληματική λειτουργία του τριγώνου Κωνσταντινίδης, Καμπράλ, Ρομαό δημιούργησαν καταστάσεις 3vs3 με Χουάνκαρ, Βιτάλ και Καρλίτος στα δεξιά της αντίπαλης άμυνας, όπως θα δείτε και στην παρακάτω φωτογραφία. Σε μία από αυτές τις φάσεις ο Καρλίτος έμεινε στα αριστερά, με τον Βιτάλ και να παίζει σαν δεύτερος φορ και να έχει τραβήξει προς τα μέσα τον Κωνσταντινίδη.

Ο Ρούμπεν είδε πως το κενό στον χώρο, πως ο Κωνσταντινίδης είναι εκτός θέσης και με την εξαιρετική του μπαλιά έδωσε την ευκαιρία στον Καρλίτος να παίξει 1vs1 από τα αριστερά και με την δυνατότητα να εκτελέσει με το δεξί του πόδι, όπως και έκανε στην συνέχεια για να σκοράρει. Σημαντικός παράγοντας στην φάση αυτή, η κίνηση του Παλάσιος που άνοιξε τα τελευταία εκατοστά χώρου που είχε ανάγκη ο Ισπανός για να βρει το πλεκτό.

Από κει και πέρα, ο Ισπανός ήταν για σεμινάριο αποτελεσματικότητας, μιας και έβαλε 3 γκολ σε φάσεις που βγάζουν 0.40xGoals, δηλαδή σκόραρε 2.6 πάνω από το προσδοκώμενο. Φανταστικός!

SuperSotiris

Παράπονα από το περσινό χάλι δεν θα μπορούσαν να έχουν μόνο οι επιθετικοί, οι ακραίοι μπακ, οι εξτρέμ αλλά και ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος που σε καμία περίπτωση δεν είχε την δυνατότητα να βγάλει πάνω στο χορτάρι κομμάτια του ταλέντου του, τα οποία αφορούν το δημιουργικό κομμάτι. Κόντρα στον Ιωνικό πραγματοποίησε το πιο ολοκληρωμένο του παιχνίδι επιθετικά. Αν καταφέρει να έχει διάρκεια, αν δουλέψει περισσότερο και πιο σκληρά σε αυτό το κομμάτι, το ελληνικό ποδόσφαιρο θα έχει… κληρονομήσει έναν χαφ του κορυφαίου επιπέδου.

Θα μπορούσε να σταθεί κανείς στις:

4/5 ντρίμπλες

6/9 κερδισμένες μονομαχίες

39/43 πάσες

Συνεισφορά σημαντικά έχει σε κάθε παιχνίδι στην κυκλοφορία και στην ανασταλτική συμπεριφορά. Τα σημαντικά, όμως, ήταν άλλα. Ο Αλεξανδρόπουλος δημιούργησε με τρεις επαφές, ισάριθμες σημαντικές ευκαιρίες για γκολ. Μόνο μία από αυτές κατέληξε στο πλεκτό, η κάθετη προς τον Καρλίτος.

Είχε, όμως, την εξαιρετική σέντρα για το εναέριο του Βιτάλ, όταν προηγουμένως μόνος του διέλυσε την μεσαία και την αμυντική γραμμή του αντιπάλου με κάθετη κίνηση με την μπάλα και φυσικά την κάθετη προς τον Σάντσες στην πλάτη της άμυνας, με τον Αργεντινό μπακ να μην προλαβαίνει να εκτελέσει.

Οι δύο πάσες εντός περιοχής του Αλεξανδρόπουλου που έφεραν τους συμπαίκτες του σε θέση για γκολ

Η εμφάνισή του δημιουργεί προσδοκίες για το μέλλον και κάνει τον Γιοβάνοβιτς να τριβεί τα χέρια του από ικανοποίηση, καθώς είδε τους δύο του κεντρικούς μέσους να κυριαρχούν στον άξονα και παράλληλα να δημιουργούν.