Οι «μικροί» μπορούν να κάνουν καλύτερο το πρωτάθλημα…

Σε τούτη δω τη νέα συνθήκη και για εμένα, με την Cosmote TV να μεταδίδει πλέον το μεγαλύτερο μέρος των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος, έχω μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να δω από κοντά και άρα να γνωρίσω καλύτερα τους «μικρούς» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τους «μεγάλους» τους βλέπεις πάντα, με τους… μικρούς είναι που το χάνεις, που ξέρεις χοντρικά τι συμβαίνει στο ποδόσφαιρό τους και τους ζεις από την τηλεόραση μόνο όταν αντιμετωπίζουν κάποιον μεγάλο.

Καταναλώνοντας πολύ ποδόσφαιρο σε εβδομαδιαία βάση (τουλάχιστον 15 ολόκληρα ματς και αρκετά σε παράλληλη παρακολούθηση) και μάλιστα η συντριπτική πλειοψηφία αυτών να είναι του κορυφαίου επιπέδου (Champions League, Premier League), βιώνω είναι η αλήθεια φέτος, μία νέα επαγγελματική πραγματικότητα, η οποία οφείλω να ομολογήσω ότι έχει το δικό της ενδιαφέρον.

Προφανώς το επίπεδο είναι διαφορετικό, αλλά το νόημα και το ενδιαφέρον για να παρακολουθήσεις το ποδόσφαιρο του Ράσταβατς στον Αστέρα Τρίπολης, ή του Αμπρασκάλ στον Βόλο, του Αναστασίου στον Παναιτωλικό και του Μεταξά στον ΠΑΣ έχει τη δική του χάρη. Μάλλον δεν το έγραψα σωστά, όχι να παρακολουθήσω, διότι αυτό το έκανα έτσι κι’ αλλιώς περιστασιακά, το να μελετήσω και να σχολιάσω το ποδόσφαιρο όλων αυτών των ομάδων έχει τη χάρη του.

Στην πρεμιέρα έζησα από κοντά τη νέα προσπάθεια του Παναιτωλικού και του Αναστασίου και τη συνέχεια της προσπάθειας του Ράσταβατς στον Αστέρα. Στη δεύτερη αγωνιστική είδα δια ζώσης τη δουλειά του Αμπρασκάλ στον Βόλο, αλλά και το ζόρι που ήδη φαίνεται πως τραβάει ο Γιάννης Πετράκης στον Απόλλωνα, με τους βιαστικούς στην Ελλάδα να βγάλουν συμπεράσματα. Σε τούτη δω την 3^η αγωνιστική που έρχεται θα δω από κοντά τον άλλο πρωτοπόρο της βαθμολογίας, τον ΠΑΣ Γιάννινα του Ηρακλή Μεταξά. Προφανώς ξέρω και καταλαβαίνω ότι στα μάτια σας όλα αυτά είναι αντιεμπορικά και σήμερα θα θέλατε να κράξω κι’ εγώ τον Κλάτενμπεργκ. Προφανώς για κράξιμο είναι, αλλά θα βρεθούν αρκετοί να το κάνουν, δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο από τα αυτονόητα.

Επιστρέφω στους αντιεμπορικούς όμως, που για εμένα είναι αυτή τη στιγμή αυτοί που με αφορούν περισσότερο από όλους. Αν αγαπήσεις την Πρέμιερ Λιγκ, δεν θα την αγαπήσεις για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Λίβερπουλ, την Σίτι, την Τσέλσι, την Αρσεναλ που συμπαθώ εγώ. Θα την αγαπήσεις για τα κρύα βράδια στο Στόουκ, για αυτά που την έκαναν αυτό που είναι. Αν θες να μιλήσεις για την δυναμική που έχει αυτό το πρωτάθλημα, θα πρέπει να μιλήσεις για τη Νόριτς του Τζόλη, του Γιαννούλη και των τόσων καλών παικτών, η οποία παρά ταύτα έχει 5 ήττες σε 5 ματς ως τώρα. Οι «μικροί» και το πόσο δυσκολεύουν τους μεγάλους, είναι ο λόγος που η Πρέμιερ Λιγκ, είναι αυτό που είναι σήμερα.

Και οι «μικροί» είναι αυτοί που μπορούν να κάνουν καλύτερο και το δικό μας πρωτάθλημα. Αν κάθε Κυριακή υπάρχει ένας ΠΑΣ που θα σταματά τον Παναθηναϊκό ή τον ΠΑΟΚ, ένας Ατρόμητος που θα σταματά τον Ολυμπιακό, ένας ΟΦΗ που θα κλείνει τον δρόμο στην ΑΕΚ, τότε θα υπάρξει και καλύτερο πρωτάθλημα. Διαφορετικά δύσκολα θα αλλάξει κάτι.

Από αυτήν εδώ την γωνιά λοιπόν θα στέκομαι και σε αυτούς και στο ποδόσφαιρό τους. Ο Βόλος για παράδειγμα είναι μία ομάδα που αξίζει της προσοχής μας, για το ποδόσφαιρο που παίζει. Ένα ποδόσφαιρο που έχει συνέχεια παρά την αλλαγή προπονητή σε σχέση με πέρυσι. Ένα ποδόσφαιρο που όπως και πέρυσι έτσι και φέτος (ενδεχομένως ακόμη περισσότερο φέτος) στοχεύει στη δημιουργία, στο «παίζω ποδόσφαιρο» και άρα και στο «περνάει καλά μαζί μου αυτός που με βλέπει…», είτε δια ζώσης, είτε από την τηλεόραση.

Ο Ανδαλουσιάνος Γκιγιέρμο Αμπρασκάλ στα 32 του, είναι ένας προπονητής που έμαθε τα ποδοσφαιρικά γράμματα στη Σεβίλλη, που θήτευσε δίπλα σε ορισμένους σπουδαίους προπονητές όπως ο Εμερι, που επηρεάστηκε αφάνταστα από το ποδόσφαιρο της Ισπανίας και το τίκι τάκα του Πεπ, ο οποίος είναι και το ίνδαλμά του.

Ηρθε στην Ελλάδα με τις συστάσεις του Χάβι Γκράθια και με το καλημέρα μας δείχνει τις ιδέες του για το ποδόσφαιρο. Αφήστε στην άκρη τα αποτελέσματα και την πρώτη θέση στη βαθμολογία και δείτε το ποδόσφαιρο. Ένα μοντέρνο 4-1-4-1 με μετατροπές σε 4-3-3, με εσωτερικούς μέσους, εκτός από τον Τάσο Τσοκάνη που παίζει μπροστά από τα στόπερ, δύο ποιοτικούς χαφ με την μπάλα στα πόδια (διαλέγει ανάμεσα σε Φερνάντες, Μπαριέντος, Νίνη και Σοάρες ή χρησιμοποιεί ακόμη και τον ακραίο χαφ Μπαρτόλο εκεί, όπως έκανε στη Ριζούπολη), με εξτρέμ που είναι γρήγορα και ικανά στο ένας εναντίον ενός, με σέντερ φορ που ζει μέσα στο κουτί κατά βάση (ο Ολλανδός Φαν Φέερτ), αλλά είναι ικανός να βγει και έξω από αυτό και μοιάζει με εκτελεστής της μίας επαφής.

Με ακραία μπακ που παίζουν καλά σε όλο το γήπεδο και δεν φοβούνται να ανέβουν, τουναντίον τους αρέσει να ζουν και στο επιθετικό μισό του γηπέδου (Φεράρι, Πουρίτα). Μία ομάδα με μοντέρνα δομή, με σύγχρονο τρόπο ποδοσφαίρου, με παίκτες ταιριαστούς στο ρόλο και με χαρακτηριστικά που απαιτεί το πλάνο και το σχέδιο του προπονητή. Μία καλοφτιαγμένη ομάδα η οποία είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα μας προσφέρει ορισμένα πολύ ωραία απογεύματα και θα διακριθεί.

Είναι ασφαλώς νωρίς για να εκτιμήσω που θα φτάσει κι’ αν θα μπει στην εξάδα, έχει ασφαλώς και ζητήματα που πρέπει να διορθώσει, έχει και ελλείψεις τις οποίες δεν θα είναι εύκολο να κρύψει κατά τη διάρκεια της σεζόν (η ανασταλτική λειτουργία της θα έχει ζητήματα για παράδειγμα), αλλά ο Βόλος είναι, δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά.

Μάλλον θα μπορούσε, να μην πρεσάρει ψηλά, να μην ζητάει να έχει τη μπάλα στα πόδια, να μην χτίζει τις επιθέσεις από τον τερματοφύλακα, να μην προσπαθεί να παίξει συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Δεν θα είχε όμως να μας πει και πολλά σε αυτή την περίπτωση, ούτε θα είχε την δυνατότητα να μας προσφέρει ορισμένα πολύ ωραία απογεύματα και ματς.

Ο Βόλος με το πλάνο που εκπόνησε η διοίκησή του, με την επιλογή του συγκεκριμένου προπονητή και με τον τρόπο που ο τελευταίος, ο Γκιγιέρμο Αμπρασκάλ, αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο θα είναι μία από τις ατραξιόν του πρωταθλήματος και μία από τις ομάδες που δεν θα αισθάνεσαι όταν τελειώσει το ματς της, ότι πέταξες δύο ώρες από τη ζωή σου. Και αυτό είναι το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα για ένα πιο ελκυστικό ελληνικό πρωτάθλημα.

Διότι σας το ξαναείπα. Μόνο οι μικροί μπορούν να κάνουν καλύτερο αυτό το πρωτάθλημα…